Morgunblaðið - 08.10.1963, Síða 6

6
MORCUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 8. okt. 1963
Sigurður Þórðarson
skipstjóri — minning
SIGURÐUR >órðarson skipstjóri
andaðist í Borgarsjúkrahúsinu
hér 28. f. m. og er jarðsettur í
Fossvogi í dag. Sigurður var
kunnur maður meðal þeirra,
sem að útvegsmálum starfa.
Hann var fæddur 18. nóvember
1911. Foreldrar hans voru Þórð-
ur Sigurðsson frá Blómsturvöll-
um og Ágústa Gunnlaugsdóttir
úr Sæmundarhlíð við Holtsgötu,
dáin fyrir nokkrum árum. Þeir
voru bræður, Þórður og Jón Sig-
urðsson í Alliance. Börn þeirra
Þórðar og Ágústu voru þrjú, dr.
Óskar yfirlæknir, frú Lilja og
Sigurður, yngstur.
Sigurður Þórðarson fór ungur
til sjós, strax upp úr fermingu,
á togarann Hannes ráðherra.
Lengst af var hann þó á Kára,
með Karli Guðmundssyni. Um
stuttan tíma í stríðsbyrjun gerði
hann út dragnótabát, sem hann
átti og hét Elliði. Síðan fór hann
á Júpiter, sem Bjarni Ingimars-
son var þá með. í stýrimanna-
skólann fór hann haustið 1942 og
útskrifaðist þaðan á mjög
skömmum tíma (1943), tók ágætt
próf og hlaut verðlaun skólans.
Árið 1946 keypti hann, ásamt
öðrum, einn af stærri Svíþjóðar-
bátunum, sem hann kallaði Vil-
borgu, og gerði hann út í tíu ár.
Þá seldi hann bátinn upp á
Akranes og heitir hann nú Skipa-
skagi. Um tíma var hann, ásamt
öðrum útgerðarmönnum, aðili
að félaginu Faxaver, sem rak
frystihús á Kirkjusandi, og aðra
fiskverkun. Einnig starfaði hann
um tíma við sendibílastöð og hjá
...með kvöldkaffinu
ÞEGAR ÞÉR gistið i Kaup-
mannahöfn, getitf Jiér lesitf
Morgunblaðitf samdægurs, —
metf kvöldkaf,!n'i í sjórborg-
inni. y
FAXAR .lÍugféÍags Isi.Vnil
/1' i.ia blaðið daglega c5 það
/ < r komið samdægurs i-blaða- 7
i söluturninn í aðaljárnbrautar-. ■
-tötfinni við Káðhústorgið —
íiovédbanegardens Ayiskiosk.
FÁTT er ánægjule.gra en að
lesa nýtt Morgunbíað,; þegar j
veritf er á ferðalagi vtra eð.i
dvalizf þar.
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna.
Síðustu árin, var.n hann hjá
Landsbankanum og starfaði að
eftirliti með birgðum fiskverk-
unarstöðva.
Árið 1933 giftist Sigurður Vil-
borgu, dóttur Ólafs ísleifssonar
skipstjóra og konu hans Stefaníu
Pálsdóttur. Börn þeirra voru
fjögur, Ólafur Stefán, bæjarfó-
getafulltrúi í Kópavogi, Þórður
Örn, menntaskólakennari, Bryn-
hildur (dáin 1942) og Bryntiild-
ur Ósk, hjúkrunarnemi.
Sigurður Þórðarson var atorku-
og áhugamaður. Hann var mjög
vel verki farinn, harðduglegur
og hlífði sér hvergi, góður og
heppinn skipstjórnarmaður og
glöggur. Hann var góður íþrótta-
maður í æsku, þegar hann gat
komið því við, áhugasamur KR-
ingur alla tíð, eins og sannur
vesturbæingur. Hann var snyrti-
menni og lipurmenni í fram-
komu. Þó að hann væri heldur
hlédrægur maður að eðlisfari,
var hann góður félagsmaður, s. s.
í skipstjórafélaginu öldunni og
urr skeið í samtökum útgerðar-
manna. Heimili þeirra hjóna, frú
Vilborgar og hans, síðast að
Rauðalæk, var hlýlegt og fallegt
og þar var alúðleg gestrisni og
oft glatt á hjalla, er þangað sóttu
vinir og ættingjar þeirra hjóna
og barna þeirra.
Sigurður var bókamaður, las
allmikið ný íslenzk rit, var vel
kunnugur íslendingasögum og
las einnig talsvert norrænar og
enskar bækur, einkum ævisögur
og ferðasögur. í æsku mun hug-
ur hans hafa staðið til bóknáms
og fræða, en hann þurfti senmma
að vinna fyrir sér og fór þá til
sjós. Hann var í röð hinna beztu
og ötulustu sjósóknarmanna,
kjarkmaður, en yfirlætislaus og
alúðlegur og féll nú mjög fyrir
aldur fram, æðrulaus og stilltur,
en okkur vinum hans til harms
og saknaðar.
V.Þ.G.
Sendiherrann tekur við mikii-
vægu embætti heima í Kanada
SENDIHERRA Kanada á íslandi,
J. L. E. Couillard, er staddur í
Reykjavík, en hann mun láta af
starfi sínu innan tíðar og taka
við öðru nýju í Kanada.
Morgunblaðið hefur haft tal
af sendiherranum og fórust hon-
um svo orð:
— Ég er kominn hingað til að
kveðja ríkisstjórnina og kunn-
ingja, því ég læt af embætti nú
á næstunni sem sendiherra hér.
— Undanfarnar þrjár vikur
hef ég dvalizt í Ottawa og fó?ég
þaðan til Osló og stanzaði þar
örfáa daga. Ég reyndi að komast
hingað sl. mánudag og þriðjudag,
en fullbókað var hjá flugfélög-
unum. Hingað kom ég svo að-
faranótt fimmtudags.
— Ég hef þegar rætt við for-
setann og utanríkisráðherra og
hitt Bjarna Benediktsson, Geir
Haligrímsson, borgarstjóra, og
fleiri vini og kunningja.
— Það eru nætri tvö ár frá
því ég var skipaður sendiherra
á íslandi með aðsetri í Osló. Ég
kom hingað snemma í febrúar-
mánuði 1962 til að afhenda trún-
aðarbréf mitt og kom aftur í
októbermánuði með konu minni.
Þá ferðuðumst við um nágrenní
Reykjavíkur, fórum til Þing-
valla og annarra merkisstaða.
— Við hjónin ætluðum að
koma hingað í septembermánuði
sl., til að ferðast um landið, en
ég var kallaður til Ottawa svo
úr heimsókninni gat ekki orðið.
Konan mín er mjög hrifin af ís-
landi og má segja, að hún hafi
orðið yfir sig ástfangin í því í
síðustu heimsókninni.
— íslendingar er l sérlega vin-
samlegir og hjálplegir og landið
hefur eignazt góða vini, þar sem
ég og kona mín erum. Þótt ég
láti nú af starfi sendiherra verð-
ur það ekki til þess að ég slíti
sambandinu við landið og vinina
hér. Þvert á móti.
— Ég hef starfað 1 utanríkis-
þjónustunni í 20 ár og verið mik-
ið á ferðinni. Við hjónin erum
ánægð yfir því að geta nú búið
í Ottawa, þar sem við eigum hús.
Við eigum 2 dætur og 5 syni.
— Hið nýja starf mitt verður
hjá Economic Counsil of Canada,
en það er stofnun, sem verið er
að koma á fót um þessar mund-
ij;. Ráðið á að vera ráðgefandi
Couillard sendiherra
í efnahagsmálum fyrir ríkis-
stjórnina, svo nú fæ ég tæki-
færi til að vinna í sérgrein
minni.
— Formaður ráðsins hefur ver-
ið skipaður dr. John Deutsch,
en hann er talinn einn a-f fær-
ustu sérfræðingum okkar í efna-
hagsmálum. Ég verð einn af fram
kvæmdastjórum ráðsins.
— Síðar mun koma í ljós,
hvernig hagráðið þróast, en það
mun m.a. fjalla um bætta sam-
búð atvinnurekenda og laun-
þega, annast rannsóknir á hag-
þróun Kanada, berjast gegn at-
vinnuleysinu og benda á leiðir
til að auka velmegun í landinu.
— Ég hef mikinn áhuga á
hinu nýja starfi rriinu, enda eru
verkefnin margvísleg og bíða úr-
lausnar.
• SILFRI SIGRID UNDSET
STOLIÐ.
Lillehammer, 4. okt. NTB
Um fjórða hluta hins fræga
silfursafns Sigrid Undset var
stolið aðfaranótt föstudaes-
ins. Safnið er geymt í byggða
safninu Maihaugen í Lille-
hammer og munirnir, sem stol
ið var, eru allir merktir safn
inu.
• TRYGGVI LIE GEGNIR
EMBÆTTI FORSÆTIS-
RáÐHERRA.
Osjó, 4. okt. (NTB).
Einar Gerhardsen, forsætis-
ráðherra Noregs, fór í dag í
sumarleyfi. í fjarveru Gerhard
sens gegnir Tryggvi Lie em-
bætti forsætisráðherra. Út-
nefning hans í embættið kom
á óvart, því að venjuiega er
sá ráðherra, sem lengst hefur
setitf í stjórn skipaður í það.
Lie varð iðnaðarmálaráðherra
í júní sl.
□ UM SMABORGARA
OG HUNDAHALD
Undanyfarna daga hefur hunda-
hald í Reykjavík enn borið á
góma í dálkuim Velvakanda, og
hefur þar hver spámaðurinn
aif öðrum lýst „k)leinbiirger“-
hugsunarhætti sínum á prenti.
Tilefni þessara skrifa hunda-
hatara bæjarins virðist vera
meinleysislegur pistill, sem
birtist sil. sunnudag frá „Vini
bezta vinarins", og eru þetta
þó raunar einu skynsamlegu
skrifin um þetta mál, sem
birzt hafa lengi. Þar er bent á
þá sætt hundáeigenda og lög-
reglunnar á Akureyri að
hundaskattur var lagður á, og
hver hundur fékk sína plötu,
en hundaeigendur skuldbundu
sig til að fara vel með hund-
ana„ láta þá ekiki ganga lausa
etc. Stungið er upp á því að
svipuð lausn verði fundin hér
í Reykjavík.
Þegar á þriðjudag skrifar
í Velvakanda „Víðförull“, og
ræðst harkalega að öllu hunda
haldi í hvaða mynd seim það
birtist. Á föstudag býððr
„Gangfléri" hundaeigendum á
pataldur og vitnar í Grím
Thomsen.
Báðir þessir furðupennar
láta það koma skýrt fram að
þedir telljist til heimsborgara,
og hafi út fyrir landsteina
komið, en helzt má af skrifum
þeirra ráða að það sem mest
hafi skyggt á utanlandsreis-
urnar sé, að þeir hafi stigið
ofan í hundasaur á gangstétt
um og vilja koma í veg fyrir
að götur Reykjavíkur verði
„útsparkaðar í bundasaur, og
bílar og bús óviðkomandi fólks
verði fyrir ótæmandji vstítns-
gangi hundanna“, svo notuð
séu orð „Víðföruls“. Ljótt er ef
sa-tt er. ^
Eittihvað annað en víðsýni
hafa þessir menn sótt á er-
lenda grund, og verður vart
annað sagt en að þeir sverji
sig í hóp kerlihga þeirra í
Vesturbænum, sem á hverju
ári kveina um þrastadráp
bannsettra kattanna. Skyldu
menn nú raunar ætla að nóg
væri af smiáborgarahætti á Is-
landi þótit ekki sé hann einnig
sóttur til útlanda.
Bkki væri heldur ófróðlegt
að kanna sálarlíf þess manns
sem heldur því fram að hundar
hafi ekkert uppeLdisgildi um-
fram fugla og fiska, og klykk-
ir út með því að lýsa því yfir
að „þrælslund og matarást
bundsins sé ekki uppbyggilég“,
likit og „Víðförull“ gerir.
Umræður um hundahaldið
ættu í raun og veru að vera
með öiilu óþarfar. Sjálfsagt
væri að leyfa hverjum þeim,
sem greiða vill tilskildan
hundaskatt, sem gjarnan mætti
-vera hár, að eiga sinn hund
1 friði. Myndu þá vart aðrir en
þeir, sem sérstaka ánægju hafa
aif hundum, leggja í þann kost-
nað, þannig að vart yrði hætta
á að hundalhaild yrði sú plága,
sem ákveðnir menn vilja vera
lláta. Verður það að tdlljaist
furðulegt að á því herrans ári
1963 skuli menn hengja habt
sinn á áratuga garnlan laga-
bókstaf, sem enga stoð á sér
lengur í raunveruleikanum, og
trúlegast er tilkominn vegna
sulilaveikinnar á sínum tíma,
og forsendur hans þvi löngu
úr gildi fallnar.
Hundalhald á að leyfa i
Reyfcjavík, með ströngum skil
yrðum og eftirliti að sjálfsögðu
og munu hundavinir þá á
engan máta setja sig upp á
móti því að Víðförul'l og Gang
gleri leiki sér að fiskum sinum
og fuglum, sem þeir virðast
telja að hafi hið mésta upp-
eldisgifldi, þótt ekki sé það að
sjá _af skrifum þeirra.
Vel má vera að emhverjir
úr hinum þröngsýna hóp
hundaihatara verði til þess að
andmæla þessum fáu Mnum, en
fram skal tekið að ekki er ætl-
unin að nenna að eltast frekar
við kelinganöldur þeirra.
Ceres