Morgunblaðið - 22.01.1964, Page 10

10
MORGUNBLADIÐ
Mi&viku’dagur 22. jáh. 1964
Asmundur Friðriksson
• skipstjóri — Minning
FjöLskylda Maffna Friðjónssonar, Leng-st til vinstri situr Magni með Kristinu Maríu, 6 ára,
þjj Anna Sæunn, 10 ára, KrLst bjorg 12 ára og lengst til hægri er frú Óla Þorsteinsdóttir.
hálf önnur milljón
fallið á númersn hans
hálfu öðru ári —
Einstæð heppni Magna Friðjónssonar
vörubílstjóra á Akureyri
Rúm
hefur
*
— a
SAGT er, að sumt fólk þoli ekki
að hreppa stóra vinningixin, —
hinn skyndifengni auður sé því
um megn og teygi það út í taum
laust líferni, þangað til það
ihrekkur upp úr leiðslunni
einn góðan veðurdag, þegar feng
urinn er þrotinn og ekkert eftir
nema bitur reynsla. Það verður
fegið að hverfa. til síns lífs og
sama lands, ef þangað næst á
ó&rotnu skipi.
Sem betur fer tekst sjaldan
svo illa til, að skyndileg höpp
verði mönnum til hnekkis. Flest
ir standa fast í báða fætur eftir,
sem áður, kunna að nota Þau
sér og sínum til heilla, en láta
þau ekki afvopna sig í lífsbar-
áttunni.
Það teljast í sjálfu sér engin
undur, þegar einhver hlýtur
haasta vinninginn í einhiverju
’happdrættinu; slíkt liggur í hlut
arins eðli, og hlýtur að verða í
hvert skipti sem dregið er.
Hitt mun fátítt, þótt víða sé
leitað, og sennilega algert eins-
dæmi að hæstu vinningar tveggja
stórhappdrætta falli á númer
sama mannsins með sextán
mánaða miliibili
Þó hefir þetta gerzt. Þessi
einstaki heppnismaður heitir
Magni Friðjónsson, til heimilis
,að Rauðumýri 22, Akureyri.
Hann er vörubílstjóri að atvinnu
ekur á bifreiðastóðinni Stefni og
vinnur að jafnaði frá kl.* 7 á
morgnana til klukkan 7 á kvöld-
in. Hann er kvæntur óg á þrjár
dætur, 6, 10 og 12 ára.
Ekki er þó svo að skilja, að
hálfa aðra milljón hafi rekið
á fjörur hans óskerta. í ágúst
1062 vann hann' 500 þús. kr. í
vöruhappdrælti SÍBS, og í des-
enrrber sl. vann hann ásamt 14
félögum sínum, sem allir eru bíl
stjórar á Stefni, helminginn af
milljón króna vinningi í happ-
drætti Háskóla íslands. Þar eiga
þeir 30 númer í röð, svo að
þeir hlutu eiomg aukavinning-
ana hálfa.
Ég skauzt hér um kvöldið til
Magna og konu hans, frú Ólu
Þorsteinsdóttur, og spjallaði við
hann stundarkorn um heppni
og tilviljanir.
— Ég hef alltaf haft gaman
af að spila í happdrættum, það
hefur verið mitt sport, sagði
Magni. — Ég var barn að aldri,
ég held ég hafi verið í 5. bekk
í Barnaskólanum, þegar ég
keypti fyrsta miðann minn í
Háskólahappdrættinu hjá Þor-
steini Thorlacius. Ég hafði þá
ekki einu sinni vit á, að það
þyrfti að endurnýja miðanri. Ég
var svo sem engu heppnari en
gekk og gerðist, svona framan
af. En ég hef lengst af átt nokkra
miða í því happdrætti og nú
lengi átt 10 miða í vöruhapp-
drættinu. Ég hef líka orðið fyrir
óHeppni; t.d. hætti ég einu sinni
við miða, sem gaí af sér hrein-
ar 13 þúsund krónur árið eftir.
— En svo kom hvalrekinn allt
í einu.
— Já, Kristján Aðalsteinsson,
umboðsmaður, hringdi til mín
út á stöð að kvöldi hins 7. ágúst
1962 og bað mig að finna sig
snöggvast, ef ég gæti. Ég sagði
strákunum, félögum mínum, sem
oft höfðu gert gys að mér fyrir
happdrættisdelluna, að ég þyrfti
að skreppa inn eftir til Krist-
jáns að sækja vinning. Þeir
hlógu bara að mér, en þeir
hlógu ekki,_ Þegar ég kom aftur.
Einhvern veginn þóttist ég finna
óttablandna virðingu þeirra
næstu daga, auk þess sem þeir
samfögnuðu mér af hjarta.
— En hverníg varð þér við
og ykkur hjónunum?
— Við urðum þessu vitanlega
ósköp fegin, eins og nærri má
geta, en mjög undrandi líka. Ég
held, að það híjóti að orka svo
á alla, sem orðið hafa fyrir þess
ari reynslu. En við erum still-
ingarmanneskjur, svo að um
hróp, köll eða yfirlið var ekki
að ræða. Fyrlr vinningsféð gát-
um við keypt þetta hús og borg-
að út í hönd, en áður bjuggum
við í leiguhúsnæði.
— Svo kom hinn vinningur-
inn.
— Já, ég var nú eiginlega
hvatamaðurinn að því, að við
bundumst félagsskap, þessir 15,
og keyptum 30 miða í röð í árs-
byrjun í fyrra, allk hálfmiða í
Háskólahappdrættinu. Ég hef
líka verið „framkvæmdastjóri
fyrirtækisins," séð um- endur
nýjun og úthlutun vinninga til
hinna. Við höfum alltaf fengið
eitthvað í hverjum drætti síðan,
þó held ég, að einn mánuður hafi
fallið úr, sem við fengum ekk-
ert. Svó kom að því, að við
hrepptum stóra vinninginn núna
fyrir jólin. Fyrst við áttum röð-
ina, fengum við báða aukavinn-
ingana líka.
_ — Þér er sennilega orðið hlýtt
til þessara tveggja happdrætta.
— Mér þykir vænt um þau,
— já, alveg jafnvænt um þau,
enda þjóðÞrifafyrirtæki. Ég tel
mig líka hafa góða reynslu af
báðum, þó að heppni mín sé
auðvitað hrein tilviljun, — ein-
kennileg og sjaldgæf tilviljun
samt, held ég.
<— Hefur pig nokkurn tíma
dreymt fyrir vinningum eða
dreymt ákveðin miðanúmer,
sem heppni hefur síðan fylgt?
— Nei, ég hef engar vitranir
fengið í því sambandi, bara rennt
blint í sjóinn, venjulega haldið
sömu miðunum ár eftir ár.
— Akureyringar hafa oft ver-
ið heppnir í happdrættum.
— Það held ég, að megi segja.
Oft hafa fallið hingað stórir
vinningar. Þeir eru ófáir, DAS-
bílarnir, sem hingað hafa komið,
svo að eitthvað sé nefnt. — Mig
langar til að biðja þig að skila
því til blaðanna áð lokum, að
mér þykir þau stundum nokkiuð
seinlát að birta v^inningaskrárn-
ar._
Ég kveð Magna og konu hans,
sem hafa búið dætrum sínum
myndarlegt og traustlegt heim-
ili, sem ber vitni um hófsemi
og góðan smekk. Auðfundið er,
að hér býr fólk, sem ver fjár-
munum, en sóar þeim ekki. Pen-
ingarnir hafa ekk> smækkað það.
Það heldur sínj jafnvægi.
Sv. P.
Til tunglsins
BIFBEIÐ af gerðinni Taunus
12M Cardinal, sem ekið hefur
verið viðstöðulaust síðan 10
júlí s.l. á hringakstursbraut-
inni Miramas við Marseille í
Frakklandi, fór hinn 28. nóv-
ember s.l. kl. 20:00 yfir
356.430 kilómetra-markið, sem
er sama og stytzta vegalengd
frá jörðinni til tunglsins.
Þetta er sá lengsti og eftir-
tektarverðasti þolraunaakst-
ur, sem nokkurn tímann hefur
verið ekinn undir eftirliti Al-
þjóðlega Bifreiðaklúbbsins
FIA og hefir Taunus 12M, með
yfir 105 km/t. meðalhraða,
slegið öll fyrri heimsmet.
Þolraunaakstri þessum er
nú lokið og mun bíllinn
verða rifinn stykki fyrir
stykki og rannsakaður ná-
kvæmlega af verkfræðingúm
frá B.P. olíufyrirtækinu og
For d- verksmiðj ununa.
F. 31/8 1909. — D. 17/11 1963
\
Vel er, að fauskar fúnir klofni,
felli þeir ei hinn nýja skóg.
En hér féll grein af góðum stofni,
grisjaði dauði meira en nóg.
S. S.
ÁSMUNDUR Friðriksson er geng
inn til hinztu hvíldar. Mitt í
annríki dagsins var hann kall-
aður _frá starfi. Áður en kvöld
var komið, var honum vísað til
hvílu og tjáð, að dagsverkinu
væri lokið. Starfsglaður maður
leggur ekki niður vinnu sína að
nóni. En fyrir’ hann, sem gengur
hljóður en hiklaus um heima
lífsins, orkar lítið mannsins mátt-
ur. Hann birtist okkur í ótal
myndum, og þar fáum við sjaldn-
ast frest, nema þegar bezt lætur
um stundarsakir. Hann vitjar
jafnt ungra sem aldraðra.
Fyrstu kynni mín af Ásmundi
Friðrikssyni voru um 1920. Ég
var þá við fuglaveiðar í Bjarnar-
ey ásamt fleiri félögum. Þá fékk
Ásmundur að vera hjá okkur í
2 vikur og varð hann mér strax
einkar hugþekkur. Eftir þetta var
hann þarna með okkur nokkur
sumur og varð ágætur veiðimað-
ur og mátti því segja, að hann
kæmist .snemma í snertingu við
höfuð-atvinnuvegi Eyjanna, fjalla
ferðir, fuglaveiðar og sjósókn.
Alla tíð síðan höfum við verið
mestu mátar og oft ornað okkur
við ánægjulegar minningar frá
þeim árum.
Ásmundur Friðriksson var
fæddur að Löndum í Vestmanna-
eyjum 31. ágúst 1909. Hann ólst
upp með sínum mætu foreldrum,
Elínu Þorsteinsdóttur frá Dyrhól-
um í Mýrdal og' föður sínum,
Friðriki Svipmundssyni frá Lofts
stöðum í sömu sveit, á heimili
þeirra, Löndum í Vestmannaeyj-
um, ásamt fimm systkinum og
tveimur uppeldissystkinum. —
Heimilið á Löndum var alla tíð
talið með fremstu heimilum hér
í Eyjum, að öllum myndarbrag,
sem hélt uppi fornum dyggðum
svo af bar. Friðrik var einn af
mestu fiskimönnum Eyjanna um
áraraðir, þrisvar ’ sinnum afla-
kóngur, og var formaður hátt í
þriðja áratug. f þessu umhverfi
ólst Ásmundur upp og byrjaði
snemma að fara á sjó með föður
sínum. Þegar hann hafði aldur til,
fór hann á Gagnfræðaskóla á
Akureyri og lauk þar námi. Hinu
meira fiskimannaprófi lauk hann
við Sjómannaskólann 1933.
1934 giftist hann Elísu Páls-
dóttur frá Reykjavík og fluttust
þau- litlu síðar til Eyja. Konu
sína missti hann 7. nóvember
1945. Þau eignuðust tvö börri,
Elínu Hólmfríði, nú búsetta í
Svíþjóð og Friðrik skipstjóra hér
í Eyjum. Ásmundur giftist öðru
sinni eftirlifandi konu sinni, Þór-
höllu Friðriksdóttur frá Rauð-
hálsi £ Mýrdal og eignuðust þau
tvö böm, Ásu og Árna. Harpa
Þorvaldsdóttir var stjúpdóttir
Ásmundar.
Ásmundur Friðriksson byrjaði
skipstjórn á m.b. Friðþjófi, bát
föður síns, og var með hann.
nokkrar vertíðir og fleiri báta
síðar. Einnig fór hann nokkur
sumur með stærri skip á síld-
veiðar. 1939 tók hann við skip-
stjórn á m.s. Helga, sem þá var
stærsta skip í Eyjum, eigandi
Helgi Benediktsson. Ásmundur
var með hann um þrjú ár í sigl-
ingum og á síldveiðum við góðan
MIKIL KOSNINGAÞÁTT-
TAKA
Lusaka, Norður-Rhodesíu,
20. jan. (AP)
Þingkosningar hófust í N-
Rhodesíu í dag, og standa
við mikilli þátttöku, sérstak-
lega meðal blökkumanna. —
Einntg er fulvLst talið að
Kenneth Kaunda, leiðtogi
Þjóðfrelsisflokksins (UNIP)
verði fyrsti forsætisráðherra
landsins, og að flokur hans
fái allt að 69 þingsæti af 65.
orðstír. Síðan keypti hann m.b.
Sjöstjörnuna frá Akureyri með
Tómasi M. Guðjónssyni og var
með hana í nokkur ár.
1947 hóf Ásmundur skipstjóm
á togara, b.v. Elliðaey frá Vest-
mannaeyjum. Síðan tók hann
við skipstjórn á b.v. Elliða frá
Siglufirði. Síðast var hann með
b.v. Keflvíking frá Keflavík og
hætti þá skipstjórn eftir um 20
ár. Þá réðist hann útgerðarstjóri
til Einars Sigurðssonar um nokk-
urra ára skeið. Síðan réðist hann
í að stofna eigið útgerðarfyrir-
tæki, sem var í Keflavík en þar
var hann búsettur síðustu 10 ár-
in. Síðan seldi hann þetta fyrir-
tæki og nú síðast vann hann hjá
Atlantor h.f.
Þetta er aðeins stutt æviágrip
og er minnst um hann sagt með
því og vita það allir, sem til
þekkja hér í Eyjum, að á milli
þessara ára liggur athafnarík
ævi, sem við vinir Ásmundar
hefðum óskað að yrði lengri.
Af því sem hér hefir sagt verið
sézt að Ásmundur hefir átt í cík-
um mæli forustuhæfileika og
manndóm, stjórnsemi og reglu-
semi, sem enga stund vildi láta
ónotaða en halda markvisst í
höfn starfsheiðursins. Þetta var
sú dyggð, sem foreldrar hans,
sem voru börn 19 aldarinnar,
voru svo auðug af og inhrættu
honum í æsku. Og þannig vann
hann sér traust annara og sér og
sínum efnalegt sjálfstæði.
Ásmundur var öll sín sjó-
mannsár forsæll í störfum og skil
aði ætíð skipi og áhöfn heilu i
höfn. Hann var ágætur fiskimað-
ur og naut óskipts trausts útgerð-
armanna og skipshafnar, sökum
einlægrar skapfestu og einstakrar
prúðmennsku, sem hann var svo
ríkur af, og sem kemur sér ætíð
vel, ekki sízt þegar komið er i
erlendar hafnir, því það eru
stundum einu kynnin, sem út-
lendingar hafa af íslendingum og
af framkomu þeirra er þjóðin
dæmd.
Þeir eiginleikar Ásmundar,
sem hér hefir verið nokkuð lýst,
koma að sjálfsögðu ekki hvað
sízt fram á heimili hans, sem
. hann dáði svo mjög og var um-
hyggjusamur og ástríkur svo af
bar og helgaði heimilinu allar
tómstundir sínar, er hann hafði
lokið dagsverki sínu. Einnig
reyndist hann móður sinni, sem
nú dvelur í Reykjavík, alltaf
sami góði sonurinn.
—★—
Það er huggun harmi gegn,
sagði skáldið góða. Enginn veii
fyrr en hann stendur í sporum
syrgjandans, hvílík náðargjöf sú
trúarvissa er.
Það er tóm og harmur í hug«
vina og kunningja Ásmundar við
hið sviplega fráfall hans og góð-
ar minningar varpa birtu yfir
samverustundir við góðan dreng;
sem í engu mátti vamrri sitt vita
og var sannur og heiU í huga og
starfi.
Friðfinnur Finnsson
Oddgeirshólum.