Morgunblaðið - 03.03.1964, Blaðsíða 3

: Þriðjudagur 3. marz 1964
MGRCUNP&A&IÐ

☆
ÞAÐ ER ekki á twerjum degi,
sem ung og óþekkt stúlka
[engur upp á pallinn í Há-
ikólabíói og leikur á píanó,
með aðstoð Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands. Slíkur atburð-
ur átti sér stað s. 1. miðvitku-
dag og fimmtudag. Anna
Áslaug Ragnarsdóttir, 17 ára
gömul, lék fjórum sinnum
fyrir skólaæskuna í Reykja-
vík og 'htlaut að’launum lang-
varandi lófatak, marga blóm,
vendi og enn fleiri heilla-
óskir.
Hver er Anna Áslaug Ragn-
arsdóttir? Blaðamaður Morg-
unbiaðsins brá sér á fund
hennar eftir síðustu hljóm-
leikana og átti við hana stutt
Anna Aslau , leikur með Sinfóniuhljómsveitinni.
Lék einleik á píanó með
Sinfóníuhljómsveitinni
Stutt samtcil við Önnu Áslaugu
Ragnarsdóttur
samtal. Hún sagðist vera upp
alin á ísafirði, dóttir Ragn-
ars H. Ragnars og Sigríðar J.
RagnarS’frá Gautlöndum, elzt
þriggja systkina. Frá sjö ára
aldrei, eða í 10 ár, hefur hún
hrnnið píanóleik hjá föður
sínum, sem er skólastjóri tón-
listarskólans á ísafirði. En í
haust settist hún í 4. bekik
Menntaskólans og nemur jafn-
framt píanóleik hjá Árna
Kristjánssyni.
Við báðum Önnu að segja
okkur eitthvað frá hljómleik-
unum. Hún sagði:
„Um þá er lítið að segja.
Ég lék tilbrigði eftir Chopin
við stef eftir Mozart, og var
að sjálfsögðu taugaóstyrk, en
einhvern veginn tókst mér
að ijúka þessu“.
„Hvernig þótti þér að hafa
unga tilheyrendur?"
„Ég held að það sé betra
ag leika fyrir fullorðið fólk
en ungt. Það var svolítill klið-
ur í salnum, þegar yngstu
leikunum, og bezt var að
leika fyrir Menntaskólann og
þá skóla, sem voru með hon-
um á hljómleikunum".
„Tefur píanóleikurinn þig
ekki frá skólabókunum?“.
„Jú, ekki get ég nú sagt
annað. Ég æfi mig að jafnaði
um tvo klukkutíma á dag og
nú fyrir hljómleikana varð ég
að fá nokkurra daga frí til að
æfa mig sérstaklega. Ég er
ekki enn búin að gera það
upp við mig, hvort ég eigi að
halla mér að píanóinu ein-
göngu eða freista gæfunnar
á öðrum sviðum. En það er
heldur ekki knýjandi nauð-
syn til að taka endanlega
ákvörðun á stundinni.
„Tekur þú einhvern þátt í
félagslífi skólans?“
„Já dálítinn. — Það er mik-
ið félagslíf í skólanum, mál-
fundafélag, listafélag — sem
heldur oft ýmiss konar lista-
kynningar mjög fróðlegar og
fleiri félög, sem ég kann ekki
að nefna. Það dugar ekki að
útiloka sig frá öllum félags-
skap. Á ísafirði voru flestir
leikfélagar mínir í tónlistar-
skóla, svo að ok'kur fannst
öllum sjálfsagður hlutur að
æfa hvern dag. Á sumrin hef
ég oftast verið í sveit hjá
frændfólki mínu í Mývatns-
sveit, en þar er hvorki að-
staða eða næði til þess að æfa
sig á píanó, enda er þar við
margt annað að una“.
„Hvort értu meira fyrir
gömlu tónskáldin eða þau
nýju?“
„Ég hef gaman af að leika
al'la fallega tónlist, hvort sem
hún er ný eða gömul, en eftir-
lætistónskáld mín eru Baoh
og Beethoven“.
„Hlustarðu mikið á tón-
list?
„Já, ég hef hlustað mikið á
tónlist af hljómplötum heima
á ísafirði og ég held að ég
hafi haft mjög gott af því.
Hér sæki ég alla hljómleika
sem völ er á, hvort heldur eru
söngskemmtanir eða hljóð-
færaleikur, þó píanó sé eina
hljóðfærið serti ég hef lært
ag leika á“.
Áhorfendurnir hlusta með eftirtekt á hljómleikunum.
| A/A /5 hnúfor
i / SV SOhnútsr
X Snjókema
í C'Í! ***>
V Skiirir
E Þrumur
W.z,
^ . KutíoM H Hml
ttilsskð L * Cati
ZMARZm^t
JW
Anna Aslaug
í GÆR var hægviðri og bjart
með vægu frosti norðan lands,
en skammt suðvestur af Reykja
nesi var SA átt, átta stiga hiti
og súld.
Á Norðurlöndunum er hitinn
svipaður og hér og sömuleiðis í
New York. Á kortinu sést hafís-
brúnin fyrir norðan land, eins
og hún var 24. febrúar,- ísbrúnin
ex álíka langt undan landi og
vanalega á þessum árstíma, en þó
nær ísinn óvenju langt til suð-
austurs urti miðja vegu milli Jan
Mayen og Langaness.
STAKSTtS^AR
Jafn kosningaréttur
BENEDIKT Gröndal skrifar um
helgina í Alþýðublaðið grein,
þar sem. fjallað er um kjör-
dæmaskipun í Bandarílijunum.
Þar segir m. a:
,Til dæmis eru um 950 þús.
kjósendur í kjördæminu Dallas
í Texas en aðeins 212 þúsund í
næsta kjördæmi við borgina.
Samskonar misræmi er í Geor-
gíuríki milli höfuðborgarinnar
Atlanta og sveitanna. Nú gerðist
það að maður að nafni James P.
Westberry í Atlanta höfðaði mál
gegn ríkisstjóranum Carl Sand-
ers út af því að kosningaréttur
hans væri skertur með kjör-
dæmaskipan rikisins. Kvaðst
Westberry aðeins hafa hálfan
kosningarétt í samanburði við
íbúa sveitanna í ríkinu.
Þetta mál gekk til hæstaréttar
í Washington og það er dómur
hans, er kveðinn var upp fyrir
nokkrum dögum, sem hefur sett
allt á annan endann. Með 6 at-
kvæðum gegn 3 úrskurðaði rétt-
urinn að slíkt rrv.srétti ibúafjölda
kjördæma væri brot á stjórnar-
skrá landsins, þar sem mannrétt-
indi eru tryggð. Þetta þýðir að
fjölmörg ríki um allt landið
verða að breyta kjöræmaskipan
sinni og jafna kjósendafjöldann.
Er talið að ekki eigi að vera
meira en 15% munur á kjör-
dæmum í þessu tilliti, enda þótt
rétturinn segði ekkert ákveðið
um það atriði“.
Benedikt Gröndal heldur
áfram:
„Ef athuguð eru úrslit siðustu
kosninga hér á landi kemur í
ljós, að ástandið hér nálgast það,
sem amerísku dómararnir telja
brot á mannréttindum. S. 1. vor
var tala kjósenda að baki hverj-
um kjördæmakosnum þingmanni
sem. hér segir:
Reykjavík 3521
Reykjanes 2751
Vesturland 1326
Vestfirðir 1108
Norðurland vestra 1154
Norðurland eystra 186’’
Austurland 1160
Suðurland 1476
Af þessu verður ljóst, að at-
kvæði minnstu kjördæmanna
eru enn þrefalt áhrifameiri en
í Reykjavík. Nú eru uppbóta-
sæti hér á landi til að jafna milli
flokka en ekki kjördæma. Ef
uppbótaþingmenn eru taldir
með þeim kjördæmum, þar sem
þeir voru í kjöri verða tölurnar
þannig:
Reykjavík 2556
Reykjanes 1568
Vesturland 1326
Vestfirðir 719
Norðurland vestra 741
Norðurland eystra 1269
Austurland 1160
Suðurland 1476.
Tímaskrif
Hér fer á eftir sýnishorn af
móðuharðindastefnunni, sem
Framsóknarmenn hafa tileinkað
sér:
„í svissneskri þjóðsögu segir
frá tröllahyski, sem fór til rána
í byggðir og lét greipar sópa um
búfé manna í högunfc Þegar
byggðamenn réðust til eftirfarar
til að bjarga fénaði sínum, sett-
ust þursar tveir á fjallaskarð og
vörðu mönnum leiðina, meðan
aðrir ráku ránsféð til jötna-
byggða. Ríkisstjórnin gegnir nú
hlutverki þursanna í f jallaskarð-
inu. Hún situr þar á verði og
girðir almenningi leið til fram-
fara og bættra lífskjara, meðan
vildarmenn hennar og sérgæðing
ar smala almenninginn og þrútna
í umsvifum og stórfrair.kvæmd-
um og raka til sín dýrtíðargróð-
anum, meðan þjóðinni og efna-
hagslífi hennar blæðir. Þar ríkir
engin vetrarfarsblíða með bless-
un í hverjum reit“.
Þetta er sem sagt nýjasta út-
gáfan af móðuharðindastefn-
unni, sem Franiiióknarmenn hafa
tileinkað sér.