Morgunblaðið - 26.03.1964, Blaðsíða 19

Fimmtudagur 2G. marz 1964
MORGUNBLAÐIÐ
19
• •
FERÐASKRIFSTOFA
v A
býður ybur hagkvæmustu
! ferðirnar umvíðaveröld
seljum FARS EÐL A
útvegum HÓTELHERBBiRGI
önnumst SKIPIJLAGIMINGIJ
ferða innan lands og utan
FERÐIST ÁHYGGJULAIJST
Látið Zoega sjá um ferðina
skrifstofan er í:
HAFNARSTRÆTI 5 sími: 1 1964.
'W

m
Gull og -
dýrir steinar
Skartgripir
Við höfum eitt hið stærsta og fegursta úr-
val á landinu og bjóðum yður þjónustu
okkar.
Fagur skartgripur þykir ávalt vera hin
tiginmannlegasta minjagjöf — gjöf sem
minnir á tilefni sitt og góðan gefanda og
er enda geymd frá kynslóð til kynslóðar.
GULLSMIÐIR
URSMIÐIR
hn Giqmunbsson
Skort^ripoverzlun
,, ddacjiir (^ripur er
til yndió
æ
Keflavík
Einbýlishús í góðu standi á afgirtri ræktaðri lóð
í miðjum bænum til sölu.
Ennfremur nýleg 5 herb. íbúðarhæð í steinhúsi.
Upplýsingar gefur
EIGNA OG VERÐBRÉFASALAN
Keflavík — Sími 1430 og 2094.
v
4
LESBÓK BARNANNA
Jobbi
og baunagrasið
13. Jobbi varð dauð-
hræddur, þegar hann
heyrði, að risinn var
svona grimmur, en svo
huggaði hann sig við, að
álfkonan hafði lofað að
hjálpa honum. Kona ris-
ans vildi gjarnan skjóta
skjólshúsi yfir Jobba.
Hún bað hann að fylgja
sér, og þau gengu gegn
um fjölda mörg herbergi
og sali. Loks korr.u þau í
langan, dimman gang,
sem lokaðizt í annan
endann af rammlega
læstu járnhliði. Innan við
það sátu fáeinir vesaling-
ar, sem risinn hafði lokað
inni og var líklega að
geyma til næstu veizlu
sinnar.
14. Konan góða fór með
Jobba í stórt og ríkmann-
legt eldhús, þar sem hún
gaf honum að eta og
drekka. En nr.íðan hann
sat í bezta yfirlæti, var
barið svo harkalega að
dyrum, að allt ætlaði um
koll að keyra.
Konan faldj Jobba í
skyndi í ofninum, áður
en hún opnaði fyrir ris-
anum. Jobbi heyrði hann
öskra með hræðilegri
rödd: „Hvers vegna er
hér mannaþefur í húsi
mínu? Ég finn lykt af
lifandi mannakjöti!"
„Nei, nei, kæri vinur“,
svaraði konan „það hlýt-
ur að vera lyktin af föng
unum í fangelsinu, sem
berzt hingað“.
Xil alira hamingju lét
risinn sér þessa skýringu
nægja.
Franr.hald næst.
Skrítlur
Kennarinn: „Hvað
•nörg bein eru í líkama
þínum, Sveinn?“
Sveinn: „209“.
Kennarinn: „Ekki er
það nú alveg rétt hjá þér.
Það eru ekki nema 208
bein í mannslíkamanum".
Sveinn: „Já, en ég
gleypti fiskbein í omong-
un“.
„Hívers vegna kemur
þú svona seint heim úr
skólanum?“
„Ég var látinn sitja
eftir“.
,Nú, af hverju?“
„Kennslukonan spurði
mig, hvað væri synd: „Að
'halda börnum inni í
svona góðu veðri. svaraði
ég“.
Davið Stefánsson:
GESTURINN
j>ú hlýtur að hafa villzt af vegi.
__ Ég vitja sérhvers manns.
Er gesturinn ekki göngumóður?
— Gangan er köllun hans.
Til hvers leggur þú land undir fót?
— Ég lækna andieg sár.
Nutu menn Iengi náðar þinnar?
— í nítján hunduð ár.
Hefur þú aðrar fréttir að flytja?
— Fagnaðarboðskap minn.
Og hvað er þá mest og æðst af öllu?
-— Að elska bróður sinn.
Bauð þer nokkur hús eða hæli?
— Hörð eru margra kjör. >
Trúa menn þeim, er sannleikann segja?
— Það sýna mín naglaför.
Vilja þá engir við þig kannast?
— Þeir veiku taka mér bezt.
En hinir.sem trúa á mátt sinn og megin?
— Margir fá stundar frest.
Býður þér enginn sess . eða svölun?
— Sumir falskan koss.
Herra, herra, hvað berð þú á baki?
— Bjálka í nýjan kross.