Morgunblaðið - 23.04.1964, Side 28

:28
£ipimtu<3agur 23. aprll 1964 l
MORCUN t ÁÐ ID
iVFliZABErrí TeRKASlSP^ ^
— Húji var búin að lofa að koma út í giugga, ef ég syngi í garð-
inum.
— En ef svo er, hvað er
Cesare þá að gera við hana?
— Hann getur hafa fundið
hana einhversstaðar. Hún þorði
enn ekki að líta framan í Ranzi,
ef svo færi, að augnatillit hans
væri þýðingarmeira en orðin
ein.
— Ballard var venjulega með
hana á sér, sagði Ranzi.
— Það kann að vera allt önn-
ur bók.
— Það stóð utan á henni
„Addresses“ á ensku. Hvernig
hefði Cesare getað náð í svona
bók?
Hún tók að gerast leið á þess-
um þráa hans. — Ég veit ekki.
Hvernig ætti ég að vita það?
Hann horfði á hana þegjandi,
en sagði síðan: — Fyrirgefðu . .
ég veit, að það stendur ekki á
miklu. En stundum festir maður
hugann svo bjánalega mikið við
smáatriði. Hann saup á kaffinu.
— Þú ert náttúrlega ekkert far-
in að frétta af Nieky?
— Nei.
— Marguerite og Nicky . . .
bæði týnd . . . Ó! Hann stóð
snöggt upp úr sæti sínu og gekk
út að grindunum út að vegin-
um. — Nú, hér er lögreglan enn
á ferðinni. Mér fannst ég kann-
ast við hljóðið í bílnum hennar.
— Þeir eru snemma á ferð-
inni, sagði Ruth. Hún lauk úr
bollanum og stóð upp. — Ég
ætla að fara og klæða mig. Ég
verð enga stund.
En áður en hún komst inn,
komu Cirio og tveir menn með
honum upp á dyraþrepin. Ruth
stanzaði þar sem hún var kom-
in. Ranzi kom til hennar og beið,
og sneri sér að lögreglumönnun-
um.
— Þér megið vera kyrr, ef þér
viljið, sagði Cirio.
En spurningu Ranzi hafði ver-
ið beint að Ruth og nú endurtók
hann hana.
— Vertu kyrr, sagði hún. —
Og við skulum setjast niður.
Þau settust svo öll við borðið.
Ruth bauð Cirio kaffi. Hann
hristi höfuðið. Hún hellti þá í
bollann handa sér og kveikti í
vindlingi.
— Jæja, hvað er það þá?
spurði hún.
Hann sendi eitt þessara sorg-
mæddu augnatillita sinna út yfir
víkina, áður en hann svaraði.
Svo leit hann við og horfði beint
framan í Ruth.
— í gær fenguð þér mér blað,
sem þér hélduð fram, að hefði
verið skilið eftir handa yður
heima hjá frú Ranzi.
Ruth jánkaði því.
— Þér haldið því enn fram,
að þetta sé sama blaðið?
■— Vissulega.
— Þér haldið því enn fram,
að þegar þér skilduð við hr.
Evers, hafið þér farið beint heim
til frú Ranzi og svo beðið þar
í um það bil klukkutíma?
— Já.
— Þér óskið ekki að breyta
þeim framburði yðar á neinn
hátt?' Þér óskið ekki að segja,
að frú Ranzi hafi skrifað nýtt
blað, að yðar bón, til að vernda
yður?
Ranzi' ætlaði að fara að segja
eitthvað en hætti við það er
Ruth leit á hann.
— Hafið þér hitt frú Ranzi?
Hefur hún kannski sagt yður
þetta?
— Viljið þér gera svo vel að
svara spurningu rninni, sagði
Cirio.
— Blaðið, sem ég fékk yður,
var það sama, sem ég fann
heima hjá frú Ranzi þennan eítir
middag, svaraði Ruth. — Frú
Ranzi hefði aldrei farið að skrif-
að annað blað til þess að hlífa
mér.
— Þið eruð samt vinkonur, er
ekki svo?
— Nei, það erum við ekki.
Ranzi heimtaði nú að grípa
fram i. — Herra lögreglumaður,
ég bið yður að segja mér það:
Hafið þér séð konuna mína síð-
an í gærkvöldi? Hún fór þá út
til að heimsækja ungfrú Sea-
bright, en kom ekki aftur. Ég
ar alveg að ganga af vitinu af
hræðslu.
— Kom hún hingða? sagði
Cirio.
— Já.
— Og þér hafið ekki séð hana
síðan?
— Nei . . en hafið þér séð
hana?
— Nei, ég er hræddur um
ekki, svaraði Cirio. — En svo
að við höldum áfram . . Hann
leit hvasst á Ruth. — Ef þessi
saga yðar er sönn, þá er það
sannarlega undarlegt, að þér
voruð, einmitt á þessum tíma,
sem þér segizt hafa verið heima
hjá frú Ranzi, séð akandi bíl
herra Ballards frá bílskúrnum
hérna, í áttina til fjallsins og svo
aftur til baka og inn í bílskúr-
inn.
Cirio var næstum enn fölari
og önugri, en venjulega, og að
fleiru leyti var hann eitthvað
öðru vísi en daginn áður. Ekki
gat Ruth sagt, í hverju það lá.
En hún fann það á sér og það
hræddi hana.
Hún vissi alveg, að það sem
koma átti, var mikilvægt og yrði
henni erfitt. Einhvernveginn
vissi hún alveg, að þessi mað-
ur, þótt hann væri jafn óper-
sónulegur og endranær, var nú
andstæðingur hennar og hefði
eitthvert skætt vopn í höndum
gegn henni.
Hann heilsaði henni rólega.
Síðan hélt hann áfram: — Ég
þarf að leggja fyrir yður fleiri
spurningar. Þær eru alvarlegs
eðlis og ég kynni að verða að
biðja yður að koma með mér í
lögreglustöðina. En ef þér viljið
heldur, getum við talað saman
hérna.
— Þakka yður fyrir, sagði
Ruth. — Ég vildi heldur tala
við yður hér.
— Viljið þér, að ég fari? sagði
Ranzi.
hvorki meira né minna en þrem-
ur kirkjum og lágu á bæn
frammi fyrir helgimyndunum.
Næsta dag, 4. september, fór
hann aftur til vígstöðvanna.
Hann setti upp nýjar aðalstöðv-
ar í Mogilev við Dnjepr, og stór
hertoganum var skákað í ein-
hverja hershöfðingjastöðu í
Kákasus. Eina huggunin við
við þessa breytingu var sú, að
Nikulás hugðist verða hershöfð-
ingi aðeins að nafni til, en raun-
verulega herstjórnin var falin
Makhail Alexeiev, lítt gefnum
manni, en atvinnuhermanni, all-
vel færum. í Petrograd, þar sem
Goremykin gamli var enn í for-
sæti ríkisstjórnarinnar, biðu
menn með óþreyju tiltækja keis-
ararfrúarinnar og Rasputins.
Þeir þurftu ekki lengi að bíða.
Tólf dögum eftir brottför keisar-
ans, hinn 16. september, var
Dúmunni frestað, og nú hófst
þessi uppstokkun á embættislið-
inu, afsetningar og nýskipanir,
refjabrögð og bakferli, sem
hafði næstum steypt landinu út
í byltingu. Michael Florisky
segir í riti sínu, „Endalok rúss-
neska keisaradæmisins": Hinn
tiltölulega heiðarlegi hópur sem
var toppurinn á skrifstofupýra-
mídanum, dróst niður í það að
verða síbreytilegur hópúr em-
bættismanna, skipaðra af Ras-
putin. Þetta var furðuleg, glæfra
leg og aumkunarverð sjón, sem
á sér enga hliðstæðu í sögu
nokkurrar siðaðrar þjóðar“.
Áður en lauk, voru rúmlega 20
mismunandi ráðherrar reknir.
Aðferðir staretsins voru hrossa
lega einfaidar. Hann fór í gufu-
bað að kvöldi og þegar hann svo
hafði skellt í sig nokkrum flösk
um af madeira, var hann til-
búinn til að fást við stjórnmálin.
Ef eitthvert sérstakt mál var til
úrlausnar, skrifaði hann um það
minnisgrein á blað. (Áður, með-
an hann var enn óskrifandi, not-
aði hann skoruspýtu til þess
arna). Blaðið var svo lagt undir
koddann hans. Að morgni vakn-
aði hann svo og tilkynnti úr-
skurð sinn með þessum orðum:
„Vilji minn hefur sigrað“, og
síðan var keisaradrottningunni
tilkynntur úrskurðurinn, en hún
settist samstundis niður og skrif
aði keisaranum og bað um sam-
þykki hans.
Snemma árs 1916, losuðu þau
sig við Goremykin — hann hafði
að vísu verið þeim þægur, en
gerðist nú of gamall til að fram
kvæma fyrirætlanir Raaputins
— og í stað hans kom, sem for-
sætisráðherra röskvari þjónn,
landsstjóri utan úr sveit og fyrr-
verandi siðameistari við hirðina,
Boris Sturmer. Sturmer var 68
ára að aldri og útlits eins og
jólasveinn, og hafði á sér orð
fyrir spillingu og mútþægni, sem
stóð ekki að baki Sukhomlinov.
Florinsky segir: „Það væri tómt
mál að tala um stjórnarstefnu
Sturmes, einfaldlega vegna þess,
að slík fyrirfannst ekki, og
staða hans sem útnefnds af Ras-
putin og keisarafrúnni útilokaði
það algjörlega, að svo gæti ver-
ið. Polianov, nýi hermálaráðherr
ann, hatursmaður Rasputins,
var næstur á listanum. „Losaðu
þig við Polianov", skrifaði keis-
arafrúin manni sínum, 22. janú-
ar 1916. Hinn 17. marz skrifar
hún aftur: „Mundu eftir Polia-
nov“, og 25. marz enn: „Hikaðu
ekki svona, elskan mín“. Þann
sama dag var Polianov rekinn og
keisarafrúin var þakklát. „Hví-
líkur léttir. Nú get ég sofið vel“.
Næst kom að Sazonov, utanríkis
ráðherranum, sem var mágur
Stolypins. Hann var hámennt-
aður maður með vestrænar hug-
myndir, og náinn vinur sendi-
herra Frakklands og Bretlands.
Þeir sendu keisaranum mótmæli
en gátu ekki bjargað honum.
Sturmer varð utanríkisráðherra
auk þess að vera forsætisráð-
herra.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
j Kópavogi er að Hlíðarvegi 63,
sími 40748.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247.
Hafnartjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, simi
50374.
Afgreiðslur blaðsins hafa
með höndum alla þjónusfu
við kaupendur blaðsins og
til þeirra skulu þeir snúa
sér, er óska að gerast fastir
kaupendur Morgunblaðs-
ins.
KALLI KUREKI

Teiknari; FRED HARMAN
Mexr MozH/vs-*'L
f
YOUVe HAPA SAMPLE OF OUC. HOSPiTAUTYI ,
PROFESSOR..MP YOU NEEP A HEAPQUARTERS
F02 YOUR EXPL0RI9! you CAW BOARD HEEEf '
RED'SGONNA PIWDTH’OL'-TIMER' YOU CM
' W2E HIM AS gUIPEfy—
%8xa PAYS LATÍH, AS Z£D PfZEPAKES TO CAMpZ'

Næsta morgun:
— I>á hafið þér fengið forsmekkinn
af gestrisni okkar, prófessor... ef yð-
ur vantar bækistöðvar fyrir leiðang-
ur yðar getið þér átt samastað. Kalli
fer nú að leita Gamla okkar uppi. Þér
getið fengið hann fyrir leiðsögumann,
— Agætt. Fyrirtak.
Þrem dögum síðar, í þann mund
er Kalli hefur íundið sér áningar-
stað...
— Láttu mig sjá framan í þig,
Gamli minn. Ég heyri til þín þar sem
þú læðist þama í kjarrinu. Mér datt
í hug að þú hefðir búið um þig ein-
hvers staðar héma.
1TRIEP T’TELL. YOU WHE.W.
YOU RUU OFF..-I CAU&HT TH
HOLD-UP MAM AW’ffOT TH’ i
GCLP BACkf TH'PUCHESS I,
FoeffAUEYOU? BUT HEPE'S
TH' BAD NEWS .*' OUR GOLD
5TRIKEIS NOGOOO.'
SAID
SO?!
\\
—Þú ert svei mér slyngur. Heyrðu,
en HTJN er ekki með þér, er það?
— Ég reyndi að segja þér það þegar
þú hljópst á brott — ég náði bófan-
um og heimti gulli aftur. Frænka er
búin að fyrirgefa þér! En ég hef líka
slæmar fréttir að færa þér — gull-
æðin okkar er einskis virði
— Hver sagði það?