Morgunblaðið - 16.05.1964, Blaðsíða 7

Laugadagur 16. maí 1964
MORCUNBLAÐIÐ
7
iijiiiiiiiiiiiiiiiiiiimrtiiitiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiHiuiiiiiHiiiiiiniiiiimiHiiiiiiiiiiHiiiiiiaHmnimiiiHiHiiiHiiiiiiiiiiumiittBiiimiimiiiímintiii'iiiininimiiiiHiiiiiimiinmiiiffliuffliiiiiniiiinimiiHiiiiiiinniimnnmiiiiiiiHmitHiimmiiHniiiiiiiiiniiiiiitiinimuiiiiiiiimimiiiimiiii
SENDIHERRA Norðmanna
hér á landi er Johan Zeier
Cappelen. Hann býr með fjöl-
skyldu sinni í sendiherrabú-
staðnum á Fjólugötu 15. Það
reyndist auðsótt mál að fá að
líta þar inn og taka mynd af
þeim hjónum og dótturinni
Ullu Elisábetu sem er 12 ára.
Eldri dóttirin er í heimavist
arskója í Noregi.
i>að er Ulla Elísa'bet sem
opnar og býður okkur til stofu
og segir okkur meðan við bíð
um að í fyrra hafi hún genig-
ið í ameríska skólann hér, nú
sé hún í Hagaskóla og næsta
ár eigi hún að fara í heima-
vistarskóla í Noregi. — Það
er dálítið erfitt fyrir börn
sendiráðsimanna, að skipta oft
um tungumál við námið seg-
ir faðir hennar, einkum eftir
Fjölskylda norska sendiherrans, Cappelens, á heimilí sínu á Fjolugötu 15. Ljósm. Ól. K. Mag.
þessi samskipti, þó að sjálf-
sögðu sé dýrara að ferðast til
íslands þar eð ekki er hæigt
að taka bíla sína og aka þang-
að eins og til hinna Norður-
landanna. Og hann segir okk-
ur frá því að í sumar verði
margt Norðmanna á íslandi á
ráðstefnum c-.fi. Norræn fiski-
málaráðstefna verður í
Reykjavík, einnig mót ungra
norrænna lögfræðinga, þá
koma 70 Norðmenn til að
planta trjám og 70 íslending-
ar fara til Noregs sömu er-
inda, og ýmislegt fleira- sem
of langt yrði upp að telja.
Meðan^við Spjöllum saman
gengur Nikkí, brúni kjöltu-
rakkinn af loðhunda-tegund,
um og lætur vinalega. Hann
fær ekki að 'vera með á\nynd
inni, því hann kemur ekki út
á mynd, verður bara eins og
þrún klessa með tvö augu,
segir Ulia Elisabet. — Nikkí
vill segja að hann eigi marga
vini í Reykjavík, segir frúin.
Þegar við förum út aðv ganga
hópast krakkarnir að okkur
„Hæ, Nikki“. Enn, skrýtinn!
o.s.frv. Og allir vílja fá að
pessa hann.
Norðmaður er ekki útlendingur
á íslandi, hann er meðal vina,
segir sendiherra IMorðmanna, Johan Z. Cappelen
að þau eru orðin 12 ára, og
námið þyngist. Þá neyðist
maður til að ákveða hvort
þau verði útlendingar. Eitt-
hvert samhengi verður að fást
í nám þeirra.
Capelen-hjónin hafa verið
fulltrúar lands síns meðal ís-
lendinga í 2 ár, komu 1962,
þá frá Brasilíu. Það var mikil
breyting. — Við komum frá
því að lifa lífinu úti undir
beru lofti og til að halda okk-
ur mest innan dyra segir frú-
in. Annars er veturinn mildari
hér en heima í Noregi. Þau
hjónin eru bæði upprunnin í
Heiðonörk í Austur-Noregi,
og eru og eru mikið fyrir að
vera úti, eins og flestir Norð-
menn..
— Það er sagt að Norð-
menn kunni betur að búa
með náttúrunni en öðru fólki,
segir sendiherrann.
— Ég sakna þess dálítið að
geta ekki farið í góða göngu,
segir frúin, en hér er alltaf
næðingur. Norsku trén gefa
manni gott skjól. Aftur á móti
notar hún, og þau hjónin, mik
ið Sundlaug Vesturbæjar. —
Meira en flestir aðrir bæjar-
búar, segir hún. — Það er svo
notalegt að synda, sitja í
skjóli og fá svolítið loft á sig
eftir allar dúðurnar, sem mað
ur verður að ganga í yfir vet-
urinn.
Gamall Norðmaður sagði
einhvern tíipa að Noregur
væri eins og skógi vaxið ís-
land og það er mikið til í
því, segir sendiherrann. Það
er margt líkt með þessuim
tveimur löndum og þjóðunum
sem þau byggja, en samt ýmis
legt sem greinir á milli. Margt
í siðum og venjum minnir á
sameiginlegan uppruna. Norð-
manni finnst hann ekki vera
hér útlendingur, hann er með-
al vina. HVað landslagið
snertir, þá hafa margir Norð-
menn sagt mér, að þeim finn-
ist heimalegra á Norður-
landi en hér sunnanlands. Það
gera þessir löngu firðir. Við
höfum ekki enn kynnzt þeim,
en nú í júní hlökkum við
til að fara með Esjunni í
hringferð kringum landið og
kynnast um leið þeim stöð-
um sem norsku síldveiðimenn
irnir koma á.
Og fyrst við erum að tala
um fólkið, þá er það eitt sem
við höfum veitt athygli hér
á Islandi, heldur sendiherr-
ann áfram. Það er hve náin
fjölskylduböndin eru og hve
mikið samband er á milli
þriggja ættliða, barna, for-
eldra og ömmu og afa. Hversu
jengi það helzt eftir að íslend
ingar fara að lifa lengur í
borguim skal ég ekki um segja.
Þetta umræðuefni leiðir til
spjalls um hinn sívaxandi
samgang milli fslands og
Noregs annars vegar og hins
vegar vaxandi samvinnu Norð
urlandaþjóðanna í heild. —
Þessi samskipti eru bæði milli
einsta.klinga og eins með nor-
rænni samvinnu. Sendiiierr-
ann bendir á hve flugsamgöng
ur milli landanna auðveldi
— Við kunnum sem sagt
öll ákaflega vel við okkur á
íslandi, segir frúin. Alltaf er
er jafn indælt og rólegt að
koma heim til Reykjavíkúr,
þegar maður hefur vferið í
burtu, og geta aftur farið fót-
gangandi í búðir, í leikhús og
hvað eina og losnað við yfir-
full samgöngutæki.
— Fáið þið allt sem \þið
hafið vanizt til hgimilishalds-
ins?
— Já, já, söknum bara
grænmetisins. Við borðum
mikinn nýjan fisk, ef við bara
fáum hann. Og marga saltfisk
rétti lærði ég að búa til í
Genf og í Ríó.
— Og við borðum síld,
grípur sendiherrann fram í
og slær h’'æjandi fram hendi
til áherzlu. Þar hafa Norð-
menn vissulega yfirburði yfir
íslendinga.
Nú berst Ntalið að 150 ára
afmæli norsku stjórnarskrár-
innar, hátíðasamkomu Nord-
manslaget og félagsins Noreg-
ur-lsland í hátíðarsal Háskól-
ans á sunnudag og för þriggja
íslenzkra þingmanna til að
vera viðstaddir hátíðahöldin
í Noregi. En u>m það hefur
verið fjallað annars staðar í
blaðinu.
H1
ÍHIIIIHIIHIUIIIIIIIIIinilllllllllHIIIHIIIIIHIHIIIIIIIUIHinilllllHIIIIIIIIIIIIHHIIIIUIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIUIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIHIUIIIIIIIInllllllllllllllllilllllllllllHllHllllllimHIIUIIIIUIIimillllllinillUllllllllimWHIIIIIHIIHIIIIH.milHHIIIIHmilfHHHIHIIIIIIHlllllllllimiílimiHinillllim
STÆRSTU skákklúbbar banda-
ríkjanna eru Marschall klúbbur-
irm og Manhattarí-klubburinn. Ár
lega leiða þessir klúbbar saman
hesta sína í formi sveitakeppni.
Þessar keppnir eru oft mjög harð
ar, þar sem klúbbarnir hafa á að
skipa beztu skákmönnum N-
Ameríku.
Eftirfarandi skák var tefld í
eiðustu keppni klúbbanna. —
Lombardy, sem stýrir svörtu
mönnunum er löngu heimskunn-
ur stórmeistari þrátt fyrir ungan
aldur. Hann tefldi hér á á fyrsta
borði fyrir Bandaríkin á Stúd-
entamótinu , 1957. Andstæðingur
hans er einnig ágætur skákmað-
ur. Ég valdi þessa skák í þáttinn
Vegna þess hve skákstíll Lomb-
ardys speglast vel í skákinm.
Hvítt: Hearst
Svart: Lombardy
Sikileyjarvörn
1. e4, c5; 2. Rf3, d6; 3. d4, cxd4;
4. Rxd4, Rf6; 5. Rc3, a6; 6. f4
A sokkabandsárum Najdorl af-
brigðisins var þessi leikur eitt
bitrasta vcpn hvits, jafnvel enn
þann dag í dag getur verið gott
herbragð að bregða leiknum fyr-
ir sig til þess að rugla andstæð-
inginn í ríminu.
6. — Dc7
Ein af fjölmörgum leiðum, sem
svartur hefur urn að velja.
7. Bd3
Þessi leikur er í samræmi við
6. f4, en til greina kom 7. Be2.
Þá stefnir hvítur að annarri upp-
byggingu, sem ég álýt gefa hvíti
betri möguleika, en textaleikur-
inn.
7. — eö
O’Kelly valdi 7. — g6 i skák
sinni gegn Pogats ’61. Skákrn
tefldist þannig 8. Rf3, Bg7;
9. 0-0, b5; 10. Del. Bb7 11. Bd2,
Rbd7 12. Khl. 0-0; og báðir að-
ilar hafa möguleika.
8. RÍ3 b5
9. a3 Bb7
10. 0-0 Rbd7
11. Khl(?) g6(!)
Venjulega er leikið hér 11. — Be7
ásamt 0-0. En þá nær hvítur ör-
litlu frumkvæði með Del ása.
fxe5 og Rf3-h4-f5. Með síðasta
leik sínum hyggst Lombardy
hindra þessi áform hvits. Les-
endur áthugi þó ónákvajmni
hvíts í 11. leik. Þó telja verði
nauðsynlegt að leika Khl í þess-
fyrst 11. Del, því eftir 11. — g6;
12. Dh4, Bg7; 13. fxe5, dxe5;
14. Bh6, 0-0; 15. Rg5, sbr. skák
þeirra Kuppers og Friðriks Óiafs
scnar í Zurich 1959. í þessari
stöðu lék Friðrik illilega af sér.
Hann lék 15. — Rh5 og Kupper
vann á einfaldri leikfléttu,
vegna Dc7 og Re6 aðstöðunnar.
Eini munurinn á stöðunni var að
Kupper lék a4 og því var svarta
b-peðið á b6.
12. Rg5?
Lærdómsríkur afleikur. Skák-
maður á ekki að leggja barna-
legar gildrur, sem trufla hans
eigin áætlun. Ef nú 12. — Bg7;
13. fxe5, dxe5; 14. Bxb5!, axb5;
15. Rxb5 ásamt Rxd6t. Réttara
var að halda sínú striki með
12. Del.
12. — h6
En ekki hvað?
13. Rf3 Bg7
14. Bxb5
Hvítur á /árra kosta vöL
14. — Rxe4
15. Rxe4
Ef 15. Rd5?, þá 15. — Dcþ;
-16. Bxd7t, Kxd7 og svartur
stendur betur.
15. — Bxe4
16. Bd3
Eftir 16. Bxd7t, Dxd7; 17. fxe5,
dxe5; 18. Dxd7, Kxd7; 19. Hel,
f5 hefur svartur framtíðina. 1
16. — Bb7
17. De2 0-0
18. fxe5 dxe5
Nú hefst síðarihluti miðtaflsins,
þar sem peðameirihluti svarts á
kóngsvæng reynist mun öflugri
en sömu yfirburðir hvíts á
drottningarvæng.
ABCDEFGH
19. Be4 Rc5
20. Bxb7 Dxb7
21. Be3
Vitaskuld ekki 21. Rxe5, Hae8;
22. Bf4, Bxe5; 23. Bxe5, Rd7 og
vinnur mann.
21. — Re6
22. c3 Hfc8
Lomibardy vill tryggja sér völdin
á drottningararrni áður en hann
hefst handa á miðborðinu.
23. Hadl(?)
Skárra var ' 23. Hacl til undir-
'júnings á b4. Svartur léki þá
bezt a5. \ '
23. V Hab8
24. Hd2 a5
25. Ddl De4
26. Hel Dc4
Þarmeð hefur hernaða ráætlun
Lombardys heppnast til fulln-
ustu.
27. Bf2 e4
28. Rd4 Rc5
29. Bfg3 Ha.8
30. Dg4 a4!
31. h4 h5
32. Dg5 He8
33. Kh2 Had8
34. Hedl e3!
Nú hefst sigurganga svarta
e-peðsins.
35. Hc2 Bxd4
36. Hccl Rd3!
Lombardy gefur skiþtamun iii
þess að halda sókninni í fulluxu
gangi.
37. cxd4 Rxcl
38. Be5 Dd5
39. Hxcl e2
40. De3
Ef 40. Df6, Hxe5; 41. dxe5, Ddl;
42. Hc7, Hf8 og vinnur.
40. — f6
41. Dh6 Df7
42. Hc7 elD
GefiS
Ef 43. Hxf7, Dxh4t; 44. Kgl, Kxf7
og vinnur auðveidlega.
IRJóh.
/