Morgunblaðið - 23.08.1964, Síða 17

Sunnudagur 23. ágúst 1964
MORGU N BLAÐID
Adolf datt I lækinn. Ilann er svo kaldur, segja stclpurnar
mei aðdáun.
Systir Clcmentia med nokkrum stelpunum fyrir utan svefnskálann
ÞEGAR ekið er frá Hvera-
gerði, eftir veginum, sem ligg
ur suður með hlíðinni að
Þrengslaveginum nýja, þá hef
ur undanfarnat vikur mátt
sjá hópa af börnum að leik
á túninu á bæ, sem heitir
Riftún. Þetta býli keypti
kaþólski söfnuðurinn í Reykja
vík í vetur og hefur rekið þar
barnaheimili í sumar, tekið
tvo flokka barna, þann fyrri
í fjórar vikur og þann seinni
í 6 vikur. Hafa kennararnir í
Landakotsskólanum eytt vor-
inu og sumrinu í að koma
þarna upp aðstöðu fyrir sum
ardvöl barna og að hugsa um
börnin.
— Systir er úti í hlöðu að
Sera Georg horfir á drengina leika sér.
Stelpuliðið sigrar í knattspyrnu
þegar presturinn leikur með þeim
hjálpa strákunum að smíða
senuna, sögðu krakkarnir sem
voru í knattspyrnu úti á tún-
inu, þegar við ókum í hlað
s.L þriðjudag. Þetta var síðasti
dagurinn þeirra í sveitinni og
í því tilefni ætluðu þau að
hafa kveðjusamsæti höfðu boð
ið til sín heimilisfólkinu á
næsta bæ, Þóroddstöðum. —
Stelpurnar voru búnar að æfa
leikritið Ganglera, og strák-
arnir ætluðu að syngja og
leika á hljóðfæri. Nú voru
strákarnir að útbúa samkomu
salinn, höfðu slegið sundur tré
kassa og lagt á moldargólfið,
og gólfdúk úr Landakotsspítal
anum gamla yfir og voru að
klambra upp leiksviði. Þar
fundum við systur Klemensíu.
Hún gekk með okkur um
svefnskálana, sem komið hef
ur verið upp þar sem áður
var fjósið. Fyrir átta mánuð-
um bauluðu þar kýr, nú eru
þarna tveir snyrtilegir salir,
hjálpar okkur! Séra Georg
keppir með stelpunum.
— En er nokkur hræddur
við hundinn?
— Bara ein stelpa, sem fer
í 11 ára bekk næst. Hún var
voðalega hrædd, en nú er hún
alveg að verða góð. Við feng-
um plús í einkunn þegar hún
hætti að vera hrædd við hund
inn og klappaði honum. Svo
nú er enginn hræddur lengur.
— Veiztu það, einu sinni
fórum við að veiða niður í
Þorleifslæk. Við veiddum einn
ál. En margir fóru að synda
í læknum. Adolf datt í læk-
inn í öllum fötunum. Hann
Adólf er svo kaldur, hann
rennbleytti nærbolinn sinn.
Og það var svo voða hlægi-
legt að sjá systir fara yfir
ána........
Og við fáum að vita að
bezti dagurinn hjá strákunum
hafi verið þegar búið var að
rífa elzta fjósið og þeir fengu
að hjálpa til við að þrífa flór-
inn. En það kvöldið hafði syst
ir nóg að þrífa.
Við göngum í bæinn. Þar
er Margrét Möller önnum kaf
in við að smyrja brauð og
skreyta borð fyrir veizluna
um kvöldið. — Hún býr til
voða góðan mat, þó hún sé
bara föndurkennari, segja
krakkarnir. — Ég er orðin
svo feit, bætir önnur við. —
«g sé það á buxnastrengnum
mínum. Og hinar taka undir
það og sýna strenginn sinn.
Þegar rignir kennir Margrét
annar fyrir stelpurnar, sem
eru 18 talsins, og hinn fyrir
Strákana, sem eru 14, og þar
standa vandlega uppbúin rúm
í röðum. Á ganginum eru skáp
ar fyrir fötin, gamlir skápar
úr Landakotsspítalanum, og
salernum og vöskum var kom
ið fýrir í gamla mjólkurhús-
inu. Allt þetta hafa kennar-
arnir málað og veggfóðrað
með hjálp barna úr skólan-
um, sem fóru méð þeim austur
í skólafríunum í vetur. —
Parkettgólfið var sett á af vel
unnurum í sjálfboðaliðsvinnu,
en nýju kojurúmin fékk séra
Georg í Hollandi, þegar hann
fór heim í leyfi, Þarna hefur
mikið starf verið unnið, en
nú er þetta allt orðið hrein-
legt og snyrtilegt. Á milli
svefnskálanna er herbergi
systur Klemensíu.
— Eruð þið nokkuð óiþekk
að fara að sofa? spyr ég
nokkrar stelpur.
Boriiin taka til hendinni og hjálpa til við að hreinsa draslið úr læknutu.
— Ne—ei, bara strákarnir
stundum. En þegar við förum
ekki að sofa, þá bankar systir
í vegginn, Þá vitum við að
hún er orðin dálítið reið við
okkur.
Og þær byrja að segja frá,
hver upp í aðra, að þær eigi
bú uppi undir klettunum, að
á bænum sé svartur hundur
með gröft í augunum, að
krakkarnir hjálpi til og hafi
hver sitt skyldustarf, og þegar
einhver gerir eitthvað vel, þá
fái flokkurinn plús, en ef hann
gerir illa eða svíkst um, sé
dregið af flokknum, en flokk
arnir eru strákahópurinn og
stelpuhópurinn. Og stelpurnar
keppa í knattspyrnu við strák-
ana.
— Vinnið þið þá nokkum
tíma?
— Já, þegar presturinn
börnunum að búa til alls kon-
ar muni, sem hanga þarna
um alla stofuna. Fyrstu vik-
urnar sem þessi hópur var í
sv'eitinni rigndi heilmikið, en
nú hafði verið gott veður í
tvær vikur. Og úti vantar ekki
viðfangsefnin.
Og nú er þessari sumarleýf-
isdvöl að ljúka. Skólinn byrj-
ar eftir 10 daga með miklum
Framhald á bls. 23.