Morgunblaðið - 02.10.1964, Page 28

28
MORGU N BLAÐIÐ
Fostudagur 2. okt. 1964
HERMINA BLACK:
Eitur og ást
unni. Ef til vill telur hann
skyldu sína að segja Philip að
annar maður hafi reynt að tæla
mig frá honum.'
— Ojæja, ég er nú ekki alveg
viss um það, sagði Sandra og
stóð upp. — Ég geri ráð fyrir
að þér eigið erfitt með að trúa,
að ég vil alls ekki. gera Philip
neitt illt. Það er þeUa sem gerir
allt svo hræðilegt. Ég veit ekki
hvað gengur að mér. Eftir að ég
giftist og fluttist hingað hef ég
reynt að vera heiðarleg mann-
eskja. Það var ekki mín sök að
Robin kom hingað — ef ég hefði
vitað um það í tæka tíð hefði
ég afstýrt því. Og ég hef reynt
eftir megni að fá Philip til að
losna við hann.
Corinna mundi samtalið við
miðdegisborðið fyrsta kvöldið,
sem hún var hjá Lediard, og fór
að velta fyrir sér hvort hugs-
anlegt væri að Sandra segði satt.
Frú Lediard hélt áfram, mið-
ur sín: — Þér trúið mér ekki,
en þetta er satt. En Philip Vor-
kennir Robin — Philip er svo
saklaus að hann sér ekki nema
það góða í fólki. Hann heldur
að þegar fólk er spilt, komi það
aðeins af því að það hafi lent í
andstreymi og það finnst hon-
um sorglegt.
— Hann hefur kannske rétt
fyrir sér í því.
— Ég er hrædd um að ég hafi
ekki mikla trú á mannkostunum.
Flest fólk, að minnsta kosti af
líku tagi og Robin og ég, láta
það lélegasta í lunderninu ná
yfirhöndinni. Ég giftist ekki
Robin vegna þess, að hann átti
ekkert til og hafði litla von um
frama í lífinu. Ég giftist Philip
af því að hann átti peninga, og
kannske réð það nokkru hjá mér
að hann var tuttugu árum eldri
en ég, svo að líklegt var að ég
mundi lifa hann . . .
39
— Æ! Corinna gat ekki leynt
því hve þessi orð smugu gegnum
merg og bein.
— Þér verðið þó að minnsta
kosti að játa, að ég leyni ekki
sannleikanum um sjálfa mig, þó
hann sé ljótur, sagði Sandra. —
Ég geri ráð fyrir að mér mundi
leiðast — og mig óraði fyrir því,
að ég mundi síðar meir fá að lifa
eins og mig lysti. En þér verðið
að gera yður ljóst, að ég kunni
vel við Philip. Ég hélt að þrátt
fyrir allar gáfurnar væri hann
auðtrúa sakleysingi. Og svo —
svo kom það á daginn að hann
elskaði mig heitar en mér datt í
hug að hann gæti elskað. Og
hann er svo eindæma ljúfur og
góður og nærgætinn. Ég er — ég
er skotnari í honum en mér datt
í hug að ég gæti nokkurntíma
orðið.
— Og þér ætlið þá ekki að sjá
Robin Wrayman oftar? sagði Cor
inna. Henn var mikið niðri fyrir.
— Ég vona innilega að við sjá
umst aldrei aftur. Við höfum
haft óholl áhrif hvort á annað,
það er sannleikurinn. Þannig
var það áður og þannig mun það
alltaf verða. Þegar hann sagði
mér í gær að bróðir hans væri
dáinn og hann væri erfinginn
að eignum hans og aðalstign,
varð ég í svipinn sár yfir því að
ég skyldi vera bundin Philip. En
svo uppgötvaði ég nokkuð, sem
var merkilegt: — ef Philip léti
mig frjálsa, þannig að ég gæti
gifzt Robin, þá kærði ég mig ekk
ert um það frelsi. En hinsvegar
veit ég ekki hvað ég mundi gera,
ef Robin væri nógu áleitinn.
Því að einsog ég sagði erum við
hættuleg hvort öðru — á þann
hátt sem þér munduð aldrei geta
skilið. Eftir að ég giftist Philip
fór ég smátt og smátt að fyrirlíta
Robin. Það er eitthvað bogið við
hann — hann er jafn eigingjarn
og ónærgætinn og ég hef verið
sjálf.
— Þér eigið við að hann sé
ekki heilsteyptur — vanti rétt-
lætistilfinningu? sagði Corinna,
sem mundi hvað Blake hafði
sagt.
— Ég veit það ekki, og_ ég skil
það í rauninni ekki. Ég veit
aðeins að þegar hann snertir við
mér, er ég eins og vax í eldi.
— Maður getur ekki byggt til-
veru sína á þessháttar ást, sagði
Corinna. — Ekki fremur en mað
ur getur byggt hana án hennar.
— Hvar hafið þér lært það?
spurði Sandra og leit einkenni-
lega til Corinnu.
— Ég held að maður læri þess
háttar ósjálfrátt, sagði Corinna.
— Það væri vandalítið að lifa
ef maður væri svo ósamsettur,
sagði Sandra og yppti öxlum. —
Ég er sköpuð sem mjög jarðnesk
manneskja — og það er afar lít
ið til í mér af fínni taugun-
um.
— Þér eigið að minnsta kosti
nóg af þeim til þess að vilja
BLAÐADREIFING
FYRIR JjKlttgmtMaðtd !
Morgunblaðið þarf þegar í stað að ráða fólk til blaðadreifingar
í þessi blaðahverfi:
^ Seltjarnarnes — Laugavegur lægri númer.
Laufásvegur hærri númer.
^ Sigtún — MeðalholtL — Skólavörðustígur.
-A Gjörið svo vel að hafa samband við afgreiðslu
Morgunblaðsins.
sími 22480.
— Ég skil ekki hvers vegna allar konur eru vitlausar í mér.
vera heiðarleg við manninn yð
ar.
— Hvað ég vil gera eða hvað
ég muni gera ef Robin kemur
aftur, er spurning sem ég get
ekki ráðið fram úr núna. En
ég vona að hann komi aldrei aft
ur. Ég vil helzt að hann komi
aldrei aftur og snerti mig aldrei
framar! sagði hún áköf.
— Skrifið þér honum þá og
segið honum það, sagði Corinna.
— Segið sjónum að hann megi
ekki falla að! sagði Sandra og
stóð upp. — Mér er óskiljanlegt
hversvegna ég hef verið svona op
inská gagnvart yður. Það er
bezt að við gleymum því báðar
. . . En þér skuluð ekki óttast
neitt, Corinna. Ég skal segja
Blake svo mikið af sannleikan
um, að hann sjái að hann hafi
verið glapsýnn. Eða þér getið
það sjálf. Það er synd og smán
að þessi hliðarhopp mín yrðu
ástinni miklu til erfiðleika.
— Mig tekur sárt að ég skuli
hafa talað svona við yður, sagði
Corinna. — Ég hefði ekki átt
að gera það.
— Því ekki það, sagði Sandra
kuldalega og án þess að bíða
svars fór hún út og lokaði hurð
inni eftir sér.
Corinna settist aftur á rúmið.
Hún var ekki mönnum sinnandi
Hún var mannúðlegri en svo að
hún vorkenndi ekki Söndru, en
það var þó ekki Sandra sem
skifti mestu máli þessa stundina.
Það var Blake, sem nú var far
inn á bak og burt í þeirri trú,
að sú sem héfði heitið honum trú
og tryggðum, léti annan mann
sýna sér ástaratlot.
Og hún vissi einu sinni ekki
hvar hann var. Henni var ómögu
legt að ná sambandi við hann.
Hvernig gat hann fengið af
sér að fara svona? Og hvenær
og hvernig mundi hann koma aft
ur? Mundi hann yfirleitt nokk-
urntíma koma aftur?
Blake fór út á þrönga götuna
og sneri bakinu að stóra húsinu,
sem hann var að koma úr. Það
var kyrrt og hljótt á götunni.
Hann nam staðar til þess að
kveikja sér í vindlingi, og þó ein
hver hefði gengið hjá mundi
hann varla hafa tekið eftir þess
um háa Englending í hvítu hita
KALLI KUREKI

Teiknari; J. MORA
' —Hvað nú. Ég er búinn að borga
gamla fíflinu.
— Gleymir þú ekki einhverju?
Hverju? þú hafðir út úr Skröggi,
Skuldaviðurkenningunni, sem — Jú, hér er hún.
beltisfötunum, sem gekk þarna
léttur í spori. Þessi gata var
ekki nema stuttur stubbur, eini
og margar aðrar götu í þessu
hverfi Kairo. Hún lá að sama
bazarnum, sem Corinna hafði
gengið um daginn sem hún fór
frá Shepheards Hotel til þess að
leita uppi bernsku vin sinn, —
skartgripasalann Abdulla-Ben-
Amin. Hún fann hann ekki, en I
staðinn mættu örlögin henni í
húsi Seyyids Ibramins — gos-
brunnahúsinu fagra.
Blake stakk vindlingahylkinu
og kveikjaranum í vasann og
gekk áfram með aðra hondina í
buxnavasanum.
Hann hlustaði vel, ef sk«
kynni að hann heyrði hljóð bak
við sig, en það var Corinna, sem
hann var að' hugsa um. Gatan
breikkaði efst, og varð eins lítið
ferhyrnt torg, og nú sneri hann
sér svo snöggt við, að maður
inn sem var á hælunum á hon-
um, hrasaði og datt á hrammana.
Án þess að taka höndina úr vas
anum beygði Blake sig, og hjálp
aði manninum á fætur með hinni
heninni.
— Afsakið þér, sagði hann alúð
lega. — Ég vona að þér hafið
ekki meitt yður?
Maðurinn leit á hann ygldur
á brún en þá hélt Blake áfram:
— Ósköp lá yður á. Látið mig
ekki tefja yður, fyrir alla muni
. . . Hann sleppti úlfliðnum á
manninum, og hann hvarf eins
og örskot inn í eitt sundið fyrir
handan torgið.
Blake brosti í kampinn og tók
fastar um skeftið á skammbyss-
unni í buxnavasanum og hélt á-
fram.
Nú vissi hann að enginn var
í humátt á eftir honum og sneri
næst inn í blindgötu. Hann nam
staðar við háan múr; þar var
hurð með látúnslúgu bak við
súlnaröð. Blake drap á dyrnar og
opnað var þegar í stað. Og nú
sá yfir grængresi og bunur
frá gosbrunninum léku sér 1
sólskininu.
— Friður veri með húsinu*
sagði Blake um leið og hann gekk
inn. — Er húsbóndi þinn heima?
Gamli arabiski dyravörðurinn
j
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61, v
sími 40748.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsinsé
fyrir Garðahrepp er að Hof-J
túni við Vífiisstaðaveg, simi
51247.
Hatnarfiörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Ketlavík
í
Afgreiðsla Morgunblaðsins {
fyrir Keflavíkurbæ er að)
Ilafnargötu 48. •