Morgunblaðið - 11.10.1964, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 11.10.1964, Blaðsíða 12
12 MORCU N BLAÐIÐ Sunnudagur 11. okt. 1964 Þetta var eins og í leikhúsi HÉR sjáum við svuntu af kín- verskum uppruna, sem auð- velt er að líkja eftir. Má t.d. nota afgangsefni af ýmsum gerðum í svuntuna. A BRAUÐIÐ Svuntan er gerð úr þremur bútum, 30x40 cm. að stærð. Hver bútur er faldaður hring- inn í kring. Síðan eru þeir saumaðir í höndunum (varp- aðir saman) frá streng og 10 cm. niður (sjá mynd). Þessu næst eru búnár til fjórar höld- ur. Stærð hverrar þeirra er 8x10 cm., þær eru saumaðar tvöfaldar á röngunni, snúið við og pressaðar. Eru þær þá 8 cm. langar og ca 3 cm. breið- ar. Þær eru festar á svuntuna að ofan, tvær til hvorar hlið- ar og tvær á samskeytunum. Að lokum er svuntubandið sniðið. Stærð þess er 175x6 cm saumað tvöfalt, snúið við, pressað og saumað fyrir end- ana. Bandið er dregið gegnum höldurnar. og bundið saman með slaufu að aftan. Svuntan situr slétt í mittið, en séu fleiri höldur settar á, má fá hana til að rykkjast. „Nú er mest í tízku að hafa kvöldkjólana í skærum litum, einkum hárauðurm litum, en dagklæðnaðirnir eru yfirleitt í fölari, sígildum litum. Þetta er heppileg þróun, kvöldkjól- arnir eru sjaldnar notaðir en þair síðarnefndu og fara fyrr úr tízku og allir vita að lit- sterk föt verða leiðigjörn til lengdar." ^ Eitthvað á þessa leið mælti frú Rúna Guðmundsdóttir í Parisartízkunni, þegar hún spjallaði við blaðamenn fyrir stuttu og sýndi þeim brot af nýjustu tízku. Hún er nýkom in frá París, en þangað fór hún ásamt tveimur samstarfs konum sínum,Sigríði Bjama- dóttur, og Gyðu Ámadóttur. Hausttízkusýningarnar voru þá nýhafnar og voru þær svo heppnar að fá miða í þrjú leiðandi tízkuhús: hjá Bal- main, Pierre Cardin og Yves Saint-Gaurent. , Rúna sagði, að sér hefði þótt sýningin hjá Saint-Laurent frumlegust og skemmtilegust, en fatnaður hjá Balmain hefði Herta Árnadóttir í fjólurauð- um kjól úr bómullarblúndu. Kjóllinn er með tveimur pils- um og faldurinn bryddaður með kögri. Yfir kjólnum ber hún slá, sem sömuleiðis er brydduð með kögri. verið mest við okkar hæfi. Yfirleitt væri það nú svo, að tízkuklæðnaðarnir væru af- skaplega yfird'rifnir, en þegar búið væri að sníða af þeim mestu vankantana, væru þeir nothæfir fyrir venjulegt fólk. "Starfsfólk Parísartízkunnar, til vinstri eru Parísarfararnir: Sigríður, Gyða og Rúna. Yzt til hægri er Aldís Þórðardóttir, sem gætir búðarinnar með an hinar voru í siglingunni. — sagði Rúna í Parisartizkunni um tizkusýningarnar i Paris þegar heim kemur og setji þau í fjöldaframleiðslu. Við höfum engan áhuga á slíkum aðferðum, og ég er hrædd um að illa gengi að selja kjól hér uppi á fslandi, sem kostar um 40 þúsund krónur, en slíkt er verðlagið þarna ytra. En þó verðið sé svona gífurlega hátt er staðreyndin samt sú, að tízkuhúsin bera sig ekkiuÞað sem heldur þeim uppi eru smá hlutirnir, sem þeir selja, svo sem ilmvötn, hálsklútar, hanzkar og þess háttar." Þessu næst sýndi Rúna okk ur nokkra kjóla, sem sniðnir eru samkvæmt nýjustu tízku, og sýndi Herta Árnadóttir kjólana. Voru það bæði kjól- ar, sem keyptir voru erlendis, og kjólar sem saumaðir voru hér heima ýmist úr innflutt- um efnum eða handofinni ulh Nokkrir kjólanna voru með píf um eða kögri á ermum, og kvað Rúna það vera einu um talsverðustu breytinguna á tízkunni. Meira væri borið í ermar en áður, þær væru ým ist með pífum eða pokum, stuttar, hálflangar eða langar. Svartir kjólar með löngum ermum með pífu framan á væru einkar vinsælir þessa dagana. „Þó skæru litirnir skjóti upp kollinum, er svart hinn sígildi tízkulitur," sagði Rúna Guðmundsdóttir að lok um. „Svartklædd kona er alltaf vel klædd." ik Kínversk svunta smjör Hér er Herta í handofnum tví- skiptum kjól úr íslenzkri ull. Kjóljakkinn er skreyttur með hekluðum stykkjum. „Ég hafði það á tilfinningunni að ég væri í leikhúsi,“ sagði Rúna, „að horfa á skemmti- lega sýningu. Þarna úir og grúir af furðulegustu hlutum, ég varð yfir mig hrifin af sumu en annað fannst mér fá- ránlegt. Sýningarstúlkurnar voru flestar stuttklipptar með margvíslegt hárskraut, og eyrnarlokkar eru aftur komn ir í tízku eftir nokkurra ára hvíld. Af því sem ég var hrifin af get ég t.d. nefnt höf uðbúnað úr fallegri blúndu. sem vafin var þétt að höfð- inu og bundin saman að ofan eins og þegar maður bindur saman sellófan utan um gjafa kassa. Þetta var afskaplega frumlegt og glæsilegt" Við spurðum Rúnu, hvort hún hefði keypt eitthvað á sýningunum en hún hvað nei við. „Verðið er óskaplega hátt, og raunar má segja að það eru engin módel á tízkusýning unum. Kona í næsta sæti við mig gat pantað sér nákvæm- lega sama kjól og ég, og verð- ið lækkar ekkert þó margir panti sama kjólinn. Við keypt um mest efni í þessari ferð,sem Gyða sníður og saumar úr. Aftur á móti fæst Sigríður við kjólana úr handofnu, ís- lenzku efnunum, og ég er viss um að þær báðar hafa sótt ýmsar hugmyndir í tízku- sýningarnar. Það er algengt að fyrirtæki kaupi föt á tízku- sýningunum, spretti þeim upp Pífur eða kögur á ermum er hæstmóðins í vetur, að sögn Rúnu Guðmundsdóttur, eins og t.d. þessi svarti flauelskjóll frá Lempreur í París. OSTA* |

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.