Morgunblaðið - 11.08.1965, Síða 17

Miðvikudagur 11. ágúst 1965
MORGUNBLADIÐ
17
' — Hvort vildir þú heldur vilja
ast Shakspeare eða Chaplin?
spurði kennarkin Pésa litla.
— Chaplin.
— Hversvegna Chaplin? spurði
þá kennarinn dapur, því hann
hafði vænzt öðru og betra svari.
— Vegna þess að hann er lif-
•ndi ennþá, svaraði PésL
-K
— Ég vona að hún sé hljóð-
deyfð. Ég ætla nefnilega að nota
hana á bókasafni.
íslendingur og Dani voru að
bera saman frostið í heimalönd-
um sínum og þegar Daninn var
búinn að segja miklar og margar
frægðarsögur af frostinu í Dan-
mörku, sagði Islendingurinn:
— Iss, þetta finnst mér nú
ekki mikið. Eg sá einu sinni rollu
stökkva yfir girðingu heima og
var frostið svo mikið að hún
fraus kyrr í loftinu.
— En þetta getur ekki staðizt.
Þetta mælir á móti þyngdarlög-
málinu, sagði Daninn.
— Ég veit það, svaraði fslend-
ingurinn, en það var frosið líka.
— Mamma, gefðu mér brjóst-
sykursmola, sagði Jón litli við
mömmu sína.
— Já, en Jói minn, þú hefur
þegar fengið þrjá, svaraði
mamma hans.
— Bara einn enn.
— Jæja þá, en það er sá sein-
asti.
— Takk mamma, en ég verð að
segja að þú hefur ekkert vilja-
þrek.
SARPIDONS SAGA STERKA Teiknari: ARTHÚR ÓLAFSSON
Þess er getið, að vatn eitt var
nærri garði jarls. Fóru menn
þar oft á sund að skemmta sér.
Svo bar til einn morgun, að
jarl var snetnma á fótum og
gekk til goðahúss síns. Logn
var veðurs og sól skammt far-
in. Jarl sér, að húsið var opið
og hurð brotin. Honum bregð-
ur mjög í brún og gengur þó
inn. Sér hann þá, að goðin eru
öll horfin og búningur allur og
skraut þeirra liggur þar víðs
vegar um gólfið. Verður hann
þá bæði harmsfullur og reiður,
gengur niður til staðarins og
kallaði saman menn sína og seg-
ir þeim, hvert véla var, og
mælti síðan:
„Það sver ég við goð vor, að
sá maður, sem þetta illvirki hef-
ir gjört, skal mæta þungri refs-
ingu, en þann mann skal ég
sæma miklu góðu, sem getur
sagt mér, hver sá er, sem þessa
vonda verki veldur“.
JAMES BOND

Eftir IAN FLEMING
Chiffre. Þú verður i umsjá Felix Leiter.
— Ég vona að allt muni fara vel —
— Ah, það var ekkert.
Þú getur fylgzt með spilinu þegar fjör fer en . . .
-K
— Ég vona að þú hafir beðið
núna um tafarlausa hjálp.
Picasso sat á gangstéttarveit-
ingahúsi í París og allt í einu
datt honum í hug að spyrja þjón-
inn hvað hann álíti um málverk
síns.
— Herrann verður að fyrir-
gefa, svaraði þjónninn, en ég
verð að játa að ég skil þau ekki
alltaf.
— En, skiljið þér kínversku,
spurði Picasso.
— Nei.
— Það er ágætt, þvf að það eru
500 milljónir, sem gera það.
Júmbó sá strax, að ekki mætti mótmæla
yfirlækninum. — Já, Spora hefur vist
ekki verið gætt vel, sagði hann. En þar
sem hann er góður vinur minn og pró-
fessorsins . . . haldið þér þá ekki að við
hefðum betri tök á að hjúkra honum
heima hjá okkur? — Nei, sagði yfirlækn-
irinn, það kemur ekki til mála. Við þorum
ekki einu sinni að halda honum hér. —
Hann verður brátt fluttur burt . . .
— . . . en ég skal láta yður vita um líðan
hans. Verið þér sælir og þökk fyrir ina-
litið.
— Mér geðjaðist ekki að honum, sagSI
Júmbó, þegar þeir voru komnir aftur út á
götu. — Nei, svaraði Mökkur, en ef hana
ER nú í rauninni veikur?
KVIKSJÁ
Fróðleiksmolar til gagns og gamans
SAGNFRÆÐINGUR, SEM ER
ÞUNGUR ÁMETUNUM
Þegar sem ungur maður var enski sagn-
fræðingurinn Edward Gibbon (1737—94)
óvanalega feitur. Þetta hindraði hann þó
ekki í því að vera kurteis þegar konur
voru annars vegar. Þó gat fitan oft orðið
honum til mikilla óþæginda í þessu efni.
Þegar hann var á leið heim frá Róm
(1764), en það var einmitt í þeirri ferð,
sem hann fékk hugmyndina að hinu mikla
verki sínu: „Hnignun og hrun rómverska
ríkisins“, staldraði hann við í Lausanne í
Sviss og þar varð hann mjög ástfanginn
af hinni fögru frú de Grouzas. Dag nokk-
urn, þegar hann var einn með henni, féll
hann á kné og játaði henni ást sína. Hún
neitaði honum kurteislega, en ákveðið. En
þegar hann hélt áfram að liggja á hnján-
um fyrir framan hana, sagði hún óþolin-
móð: „Standið upp, herra Gibbon“. Eu
hann varð að svara — sem satt var — að
hann gæti ekki staðið upp (vegna þesa
hve feitur hann var), svo að hún varð aS
kaila á þjón til þess að hjálpa veslingu
Gibbon á fætur.