Morgunblaðið - 23.01.1966, Síða 3

| Sunnudagtfr 29. janúar 1966
MORGUNBLAÐIÐ
3
«
Sr. Jón Auðuns, dómprófastur:
Hver er sú hönd?
1 1 spádómsbók Jesaja segir:
„Ég hertýgjaði þig, þótt þú
þekktir mig eigi“.
Við hvem mælir Drottinn svo?
Við einhvern guðsmanninn eða
eitt hinna góðu barna, sem á
hann trúðu? Nei, þetta segir
Drottinn við heiðíngjann Kyros
Persakonung. Hafði drottinn þá
hertýgjað hann, veitt honum
handleiðslu, heiðingjanum, stutt
hann?
Kyros játaði heiðna guði
Babyloníumanna. Um Jahve
vissi hann lítið og hirti um hann
ennþá minna. Og þó segir drott-
inn Jahve við þennan mann:
„Ég hertýgjaði þig“,
Vér erum þrásinnis hertýgjuð,
vernduð og leidd, af valdi sem
vér þekkjum ekki. Vér nutum
þeirrar verndar fyrr, en vér
erum alla ævi að njóta hennar,
þiggja leiðsögn, sem vér vitum
ekki hvaðan kemur. Og þessi
hönd leiðir oss oft inn á vegi
blessunar, sem vér hefðum aldrei
valið sjálf, að verkefnum, sem
vér hefðum aldrei haft vit á að
velja.
Kyros Persakonungur varð óaf-
vitandi tæki í hendi Guðs til
að leysa mikið hlutverk af
hendi: ísraelslýður hafði með
ofbeldi verið herleiddur úr landi
sínu. Sú herleiðing var þjóðinni
ægilegt böl, þótt í smáum stíl
væri hjá þeim herleiðingum smá-
þjóða, sem framkvæmdar hafa
verið í Evrópu á vorri öld. Kyr-
os leysti ísrael úr ánauðinni og
gaf honum heimfararleyfi. Hann
hafði enga hugmynd um, hvert
hlutverk í heimssögunni beið
þessarar litlu þjóðar. Hann varð
óafvitandi tæki í hekdi Guðs. En
Kyros vissi ekki, hvað hann var
að gera eða hver var að leiða
hann. Drottinn hertýgjaði hann
samt.
Er Guð aðeins í verki með
þeim, sem vitandi vits biðja
hann og játa? Væri svo, þá næði
hönd hans skammt.
Hvað er um vísindamennina
suma, sem eru önnum kafnir við
að leysa mikinn vanda? Á þess-
um sunnudagsmorgni eru margir
þeirra að. verki í rannsóknastof-
um sínum en ganga ekki í helgi-
dómana til guðsdýrkunar. Raun-
ar hygg ég að þessir ágætu menn
væru ennþá betur hertýgjaðir til
afreka sinna, ef þeir opnuðu sál
sína fyrir innblæstri og hand-
leiðslu að ofan með bænaiðju.
En Guð á fleiri leiðir en ég
þekki og hann kánn að segja við
manninn sem trúir ekki á hann
en vinnur afrek öðrum til bless-
unar: „Ég hertýgjaði þig, þótt þú
þekkir mig eigi“.
Menn benda stundum á það,
hve margir þeirra, sem ekki eru
taldir tfúaðir, gangi hvað djarf-
legast fram fyrir skjöldu í bar-
áttunni gegn fátæktinni, hungr-
inu, kynþáttakúguninni og margs
konar öðru böli, — menn benda
stundum á þetta því til sönnun-
ar, að unnt sé að lifa göfugu lífi
án Guðs og guðstrúar.
Er óhugsandi, að Guð líti á
þessi mál frá nokkuð öðrum
sjónarhóli en tíðast er gert, og
að hann sé ekki skilyrðislaust
sammála góða, trúaða barninu
sínu, sem aldrei hefir horfzt svo
hreinskilniSlega í augu við
grimmdarlegar og kaldar stað-
reyndir, að trúin hafi lent í eld-
raun, sem henni varð ofurefli?
Hvert er ég nú að fara?
Er ég áð lofa það sem eitthvert
ágæti, að menn trúi ekki á Guð
og hafi viljandi ekkert samfélag
við hann?
Nei, vissulega ekki. Ég held, að
sá, sem ekki hefir meðvitað lífs-
samfélag við föðurinn himneska,
missi af því, sem lífið á allra1
verðmæta bezt að gefa mannlegri
sál. En jafnframt trúi ég því, að
Guð leiði fleiri en þá, sem biðja
um handleiðslu hans og lifa í
trúarsamfélagi við hann. Ég held
að Guð eigi miklu fleiri leiðir
inn að mannssálunum en þær,
sem mennirnir beinlínis opna
honum eða biðja hann að fara.
Ég held, að þrásinnis séum vér,
líkt og heiðinginn Kyros, leidd
af valdi, sem vér vitum ekki af,
leidd eins og börn að markmið-
um, sem vér sjáum ekki sjálf
fyrr en vér förum að nálgast
þau, — og markmiðum, sem vér -
ætluðum sjálf aldrei að keppa
að. Vér sjáum það stundum
löngu síðar, að vér völdum sjálf
hvorugt, — veginn né markmiðið.
Hver er sú hönd, sem þannig
leiðir?
Guð er sú hönd.
Þessum þræði ætla ég að
halda áfram í næstu sunnudags-
grein með þeim, sem vilja fylgja
mér örlítið lengra.
Úr flugi um heiminn
- í kennslu í reiölist
HESTAMENSKA fer nú
mjög í vöxt, sem kunnugt er.
En nú á dögum laerir fól'k
ekki lengur að sitja á hest-
baki næstum um leið og það
fer að ganga og fær svo sína
þjálfun af reynzlunni í upp-
vextinum og tilsögn í reið-
listinni hjá pabba eða afa.
Því þarf eitthvað annað að
koma til. I Reykjavík hefur í
tvo vetur verið efnt til slíkr-
ar kennslu á vegurn hesta-
mannafélagsinis Fáks. En
kennarinn, Rosemary Þorleifs
dóttir, er nú orðin bóndakona
austur í Hreppum. Og þá
kemur til önnur ung hesta-
kona, Ragnheiður Sigurgríms-
dóttir frá Holti í Flóa, og ætl-
ar að kenna börnum og full-
orðnum reiðlistina á vegum
Fáks, frá febrúar í vetur og
fram í júnílok.
Þó Ragnheiður sé svo að
segja alin upp á hesti, hafi
riðið um mýrarnar í Flóanum
að sækja kýrnar 6 ára gömul,
og hafi meira að segja frá því
hún flutti til Reykjavíkur 1957
og gerðist flugfreyja haft sína
eigin hesta við höndina, þá
hefur hún nú verið í reiðskóla
í Þýzkalandi í eitt ár og er
nýkomin heim. Við spurðum
hana því hvað hún hefði lært
í reiðskólanum og hvað hún
ætli að kenna hér.
— Þessi reiðskóli er heima-
vistarskóli í Wulfrath í Rínar-
löndum og ætlaður reiðkenn-
urum og tamningamönnum,
sem eru þar í 3 ár og vinna
sér fyrir uppihaldi og vasa-
penihgum, sagði Ragnheiður.
En svo eri. líka haldin þar
fjögurra vikna námskeið allt
árið. Skólakrakkar nota þau í
fríunum sínum, sumarfríum,
jólafríum og páskafríum, og
í haust var t.d. sérstakt stúd-
entanámskeið. Á veturna kem
ur þar mikið af fólki af sveita
bæjum, þegar minna er að
gera þar. Þeir sem eiga hesta
koma með þá. Fastir kennar-
ar eru þarna, en við hin feng
um æfingakennslu. f skólan-
um eru nemendur látnir hugsa
alveg um hestana sjálfir, en
í Þýzkalandi er mikið um það
að hafa hestana sína heima.
Krakkarnir læra því í skól-
anum að fóðra hesta, hirða þá
og vita ef eitthvað er að þeim.
Og mi'kil áherzla er lögð á að
maður þekki líkamsbyggingu
hestsins, viti hvernig beinin
liggja og vöðvar og sinar
vinna. Einnig er kennt hvern-
ig góður hestur þarf að vera
byggður og eins á maður að
læra að átta sig á svipnum á
honum. Tamning er líka
kennd og allskonar reglur,
sem gilda í sambandi við
keppnir, sýningar og þess
háttar.
— Hvernig hestar eru
þarna? Er mjög ólíkt að ríða
þeim og temja þá miðað við
íslenzku hestana.
— í skólanum voru hestar
af öllum stærðum, allt frá að
eins stærri hesfum en okkar
og upp í 1.80 sm. háa. Stóru
hestarnir eru mjög frábrugðn
ir okkar, þeir hafa miklu
grófari hreyfingar, svo það er
sérstök skólun að læra að
sitja þá. Að mörgu leyti er
taming á þeim svipuð og okk-
ar. En tamningamenn eru
miklu varfærnari með þá og
temja þá lengur en gert er
almennt við íslenzka hesta.
Áherzla er lögð á að hestur-
inn hlýði af þægð en ekki
ótta. Því ef til átaka kemur
milli manns og hests, þá hlýt-
ur hesturinn alltaf að hafa bet
ur, ekki satt? Þess er vand-
lega gætt að ró sé í kringum
unga hesta og mikið gert
að því að hæna þá að
sér í tamningunni. Mér
finnst tamning á hestun-
um okkar alltof hröð og hrana
Ragnheiður lætur hestinn stökkva yfir hindrun á skólavellinum.
Ragnheiður og vinkona hennar horfa á kennslu í skólanum
í Þýzkalandi.
fallega ásetu á hestinum, og
kenna nemendum að hirða
reiðtygin og hestinn. Þjóðverj
ar segja, að reiðmaður eigi
að þekkja hestinn sinn eins
vel og bílstjóri bílinn sinn, og
mig langar til að nemendurn-
ir kunni skil á líkamsbygg-
ingu hestsins, og átti sig á
lyndiseinkun hans. Og einnig,
að krakkar þekki heiti á
hlutumun, þegar talað er
um hesta. Hindrunarhlaup?
Já, otnig langar langar til
þess. En það tekur sinn tíma
að koma því á. Fyrst þurfa
hestarnir að vera alveg örugg
ir, áður en fólkið getur lært
að láta þá stökkva.
— Svo þú ert semsagt hætt
að fljúga út um allan heim
og ætlar að láta þér nægja
þarfasta þjóninn?
— Já, ég er komin niður á
jörðina, og ætla að reyna mig
við þetta, í bili að minnsta
kosti.
leg. Það þarf að gefa sér
tíma og leggja mikla vinnu í
tamninguna. Við okkur í skól-
anum var sagt að maður ætti
að vinna hestinn svo vel, að
hann treysti manni alveg, og
vissi að húsbóndinn færi
aldrei með hann út í neina
vitleysu. Og um fram allt, að
krefjast ekki of mikils af hon
um í byrjun.
— Og nú ætlarðu að fara
að kenna hjá Fáki. Ætlarðu að
kenna eitthvað svipað og það
sem þú lærðir?
— Já, ætlunin er að hefja
kennslu eins snemma í febrú-
ar og tíð leyfir. Ég er að
byrja að liðka hestana. Ætl-
unin er að kenna tvo tíma fyr
ir hádegi og tvo eftir hádegi,
hafa 6—7 í hverjum flokki og
láta þá koma 2var til 3var í
viku. Þegar dag lengir, get
ég gjarnan tekið fólk í reið-
tíma eftir vinnu og þá á eigin
hestum, ef vill. Ég hefi hugsað
mér að leggja áherzlu á
Evrópuidðsþing
í Strossbourg
Ráðgjafarþing Evrópuráðsins
heldur fundi í Strasbourg 24.-
28. janúar. Einn íslezkur alþing-
ismaður, Þorvaldur Garðar
Kristjánsson, mun sækja þingið
að þessu sinni. Meðal mála, sem
á dagskrá eru, má nefna við-
horfin í stjórnmálum og efna-
hagsmálum í Evrópu, þar á með-
al starfsemi EFTA og ágreining-
urinn innan Efnahagsbandalags-
ins milli Frakka og annarra að-
ila þess. Þá verður rætt um hús-
næðismál, ýmis lögfræðileg at-
riði og fleiri mál. Meðal ráð-
herra, sem sækja þingið, eru
Lemass forsætisráðherra írlands
og frú Elisabeth Schweigaard
Selmer dómsmálaráðherra Nor-
egs.
r