Morgunblaðið - 17.03.1966, Blaðsíða 4

4
MORGU NBLADIÐ
Firmmtudagur 17. marz 1966
Volkswag'en 1965 og ’66.
RAUÐARARSTÍG 51
S í M l 220 22
bílaleigan
FERD
Daggjald kr. 300
— pr. km kr. 3.
SÍMI 34406
SENDUM
LITLA
bíloleigun
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
Sími 14970
KEFLAVÍK
Leigi Volkswagen í Reykja-
víkurferðir. Verð kr. 500,-
miðað við 5 klst. Söluskattur
innifalinn.
Bílaleiga Hariíar
Skólaveg 16. —: Sími 1426.
Bíll til sölu
Skoda Station, árg. ’56, í
mjög góðu ástandi til sölu.
Bifreiðin er með nýupptekn-
um mótor og nýrri klæðningu.
Ilpplýsingar í síma 50784.
Stefnuljósablikkarar
í úrvali.
Varahlutaverzlun
*
Jóh. Olafsson 8 Co.
Brantarholti 2
Sími 1-19-84.
Skálholt
Hér kemur bréf frá hús-
móður í Kópavogi:
„Kæri Velvakandi.
Mig iangar til að leggja orð
í belg um Skálholtskirkju.
Mér finnst krossinn þar svo
fallegur, að alveg sé sjálfsagt
að láta hann vera kyrran. >að
má vera mikið fögur altaris-
tafla, sem kemur í staðinn svo
að hún taki honum fram. Ég
varð alveg undrandi þegar ég
heyrði að hann ætti ekki að
vera þarna til frambúðar —
eins og hann er fallegur“.
★ Reykingar
„Svo voru það reykingarnar.
Ég reyki ekki og enginn hér á
heimilinu og okkur líður illa í
tóbaksreyk. Mér finnst alveg
frámunalegur dónaskapur, þeg-
ar fólk kemur í heimsókn, sezt
inn í stofu og fyllir hana með
tóbaksreyk þangað til manni
liður stórilla — og hvarflar
varla að nokkurri manneskju
að spyrja, hvort það megi
reykja.
Svo var það annað. Ég býð
aldrei gestum sígarettur. Fyrir
skömmu var ég í húsi, þar sem
það mál var til umræðu. Ekki
var annað að heyra en öllum
fyndist það skortur á gestrisni
að hafa ekki a.m.k. 2-3 vinsæl-
ustu tegundir af sigarettum á
boðstólum fyrir gesti. Mér hef-
ur verið núið því um nasir, að
ég byði ekki gestum sígarettur,
svo ég þykist geta ímyndað
mér, hvað sagt er á bak. Mér
finnst að geti fólk ekki verið
án þess að reykja í húsum, þar
sem það veit að enginn reykir,
geti það sjálft séð sér fyrir
þessum óþverra. Hvað finnst
Velvakanda um þetta? —
Finnst þér ekki líka, að kenn-
arar og skólastjórar gætu látið
sér nægja að reykja i kennara-
stofu, en gerðu það ekki inn i
kennslustofum?
Svo finnst mér, að undan-
tekningarlaust ætti að banna
reykingar í áætlunarbílum‘‘.
-yhr Pósturinn
Að lokum langar mig að
segja nokkur orð um póstþjón-
ustuna hér í Kópavogi. Sú er
nú ekki dónaleg frekar en
sumsstaðar annars staðar. Um
jólin komu t.d. hingað 4 kort
frá einu Norðurlandanna. Öll
voru þau frá sama sendanda og
stimpluð sama dag í höfuð-
borg þess lands. Fyrst komu 2
kortin, 2-3 dögum seinna kom
það þriðja og svo það fjórða
2-3 dögum þar á eftir. Þannig
liðu a.m.k. 5 dagar milli fyrsta
og síðasta kortsins.
Stundum hefur komið hingað
bréf sem eiga að fara annað.
Slíkt getur skiljanlega alltaf
gerzt, en aldrei hafa þau verið
sótt, þótt margbeðið hafi verið
um það. Við höfum sjálf orðið
að koma þeim til skila.
Ef rigning er, fær maður
póstinn oftast rennandi blautan
og þvældan og ef kvartað er,
er manni sagt, að póstinn verði
að bera út, og ekki geti póst-
þjónustan gert að því hvernig
veðrið sé.
Húsmóðir í Kópavogi“.
iz Skaðlegir
bókatitlar
„Gestur" skrifar okkur
eftirfarandi bréf:
„Inn á flest svið okkar dag-
lega lífs teygir sig tízkan, ill
og góð. Bókaheiti eru sannar-
lega ekki undanskilin. >að gæti
verið nógu fróðlegt að gera
yfir þau flokkað yfirlit, við
skulum segja síðasta aldar-
fjórðunginn, en til þess þyrfti
langtum meira rúm en hugsan-
legt sé gð Velvakandi geti
misst. Um eitt skeið var það
t.d. fáránlega almennt að taka
eina braglínu úr einhverju al-
kunnu kvæði og láta það vera
heiti bókarinnar, þráfaldlega
án þess að sjá mætti hvers
vegna. Til allrar hamingju mun
slíkt nú sjaldséð. Forleggjarinn
er jafnan talinn eiga rétt á síð-
asta orðinu um heiti bókar, en
oftast mun hann fús að teygja
sig langt til þess að þóknast höf
undinum. Hinir fremstu for-
leggjarar erlendir gera tvær
kröfur að meginreglu: 1) að
titillinn sé sem styztur, og 2)
að hann eftir því sem verða má
segi til um efni eða hlutverk
bókarinnar. Að hann sé heil
setning leyfa þeir alls ekki, og
ógjama að hann sé setningar-
liður.
Víðar en hér er leitast við að
finna heppilegan sölutitil, eins
og það er kallað. Þetta er rétt-
mætt svo lengi sem það felur
ekki í sér skrum eða blekkingu.
En hvorugt má eiga sér stað.“
★ Ógagn
„Blekking hefir venju-
lega það takmark, að veiða
kaupendur. Að slíku skal hér
ekki frekara orðum eytt. En ég
hefi fyrir mér, þótt ótrúlegt
megi heita, tvö nýleg dæmi um
hið gagnstæða: að ágætum bók-
um séu valin heiti, sem hljóta
að fæla kaupendur. Þetta vil ég
leyfa mér að víta, þvi með
þessu er þjóðinni unnið ógagn.
Ég á við tvær bækur Helga
Hálfdánarsonar, sem hann hefir
valið nöfnin Slejtireka (isafold
arprentsmiðja 1954) og Mad-
daman með kýrhausinn (Leift-
ur, ártalslaus, sem skömm er
að). Fyrri- bókin inniheldur
skýringar á fornum kveðskap,
ritaðar af bæði lærdómi og
skarpleik. Hin er gagnmerk út-
gáfa Völuspár, sem þar er gerð
skipulegri og skiljanlegri en
áður hefir verið gert. Er furða
að höfundurinn skuli gefa
þessu verki sínu svo marklaust
og fráfælandi heiti. Væri
ómaksins vert að Velvakandi
kynnti sér ‘hvort hér er rétt
með farið, því sé svo, er þetta
ekki hégómamál. Völuspá er
frægast kvæði ort á íslenzka
tungu.
Nafntogaður málfræðingur
og rithöfundur í Vesturheimi
gat þess nýlega í bréfi hingað,
að umrædd útgáfa Völuspár
hefði reynst sér gagnlegri en
fimm eða sex aðrar, sem hann
telur upp. En hann getur þess,
að útgáfu Sigurðar Nordals
hafi hann því miður aldrei séð.
— Gestur."
Minkafrumvarpið
„Einhversstaðar sá ég
þessa setningu „gefa leyfi til 2
ára til reynslu". Er það raun-
verulega þannig, að menn telji
sig geta fengið reynslu á 2 ár-
um, þegar höfð er í huga sú
reynsla, sem fékkst á þeim 22
árum ,sem minnkaeldi var leyft
hér á landi. Eða er það kannski
sálfræðin, sem á ný skýtur upp
kollinum.
Ég vil lýsa þeirri bjargföstu
skoðun minni, að minkaeldi í
vönduðum búrum mun ekki
hafa nein áhrif á villiminka-
stofninn í landinu. Það eru
önnur atriði sem ráða því, að
ég er mótfallinn því, að minka
eldi verði leyft að nýju hér.
Mörg fögur orð hafa fallið
um hagnýtingu fiskúrgangsins
til minkaeldisins. Satt bezt að
segja er það dálítið broslegt að
heyra þetta á sama tíma sem
við flytjum inn fóður til fisk-
eldis á laxi og silungi á um 30
krónur hvert kíló. En þetta fóð
ur er unnið úr fiskúrgangi, sem
e.t.v. er fluttur héðan!!“
ÍC Matvælafram-
leiðsla
„Að undanförnu hefur
mikið verið vitnað til reynslu
Dana og Norðmanna af minka-
eldi og skýrt frá gjaldeyristekj
um þeirra af ræktuninni. Hins
vegar hefur láðst að geta pess,
hvernig háttað er málum fisk-
ræktar t.d. í Danmörku. Danir
hafa hundruð milljónir króna
í tekjur af sölu fisks til ann-
arra landa, sem ræktaður hefur
verið í tjörnum og eldistöðvum.
Einmitt á þessu sviði eigum við
að hasla okkur völl af alefli
bæði með tilliti til hinna ágætu
skilyrða, sem hér eru fyrir
hendi, hvað staðsetningu slíkra
stöðva snertir og hagnýtingu á
fiskúrgangi frá útgerðarstöðv-
unum. Sé höfð í huga sam-
keppni og framtíðarmöguleikar
atvinnugreina, hlýtur matvæla
framleiðslan að verða trvgg-
ari en framleiðsla lúxusvöru
eins og minkaskinna. Leiðin að
hagkvæmustu nýtingu fiskúr-
gangsins hér liggur því að mín
um dómi til fiskeldis á laxi og
silungi frekar en minkaeldis
hér á landi.
Sú spurning er áleitin. Hvem
ig verður framkvæmt eftirlit
með væntanlegum minkabúum
og hver á að borga kostnað,
sem samfara er eftirliti. Reynsl
an af 22 ára minkaeldi sýnir,
að ýmislegt getur gerzt. Talað
hefur verið um „sjálfdauða
minka“ og fleira. Hvernig á að
koma í veg fyrir, að dauðir
„aliminkar" verði leystir út I
verðlaun sem villiminkar?“
it Minkaskott
„Eins og lesendur blaðs-
ins minnast sjálfsagt, skeði það
fyrir nokkrum árum að upp
komst um svindl með gervi-
minkaskott. Hvað þá um ekta
skinn? Væri fróðlegt að heyra
skýringu á því, hvernig þessi
vandi yrði leystur. Nú mun
sumum sjálfsagt ég þykja nokk
uð ósvífinn að minnast á þetta
„skottamál“ í sambandi við göf
ugt atvinnufyrirtæki.
A sínum tíma, þegar minka-
skottsmálið var á dagskrá og
áður en dómur féll í málinu,
gengu Gróusögur um hver hinn
seki væri. Fór ég, sem þessar
línur rita, ekki varhluta af þes3
um sögum, því ýmsir fullyrtu
að ég væri höfuðpaurinn í
svindlinu. Og það langt gekk
þessi slefburður, að maður einn
kom því á framfæri erlendis
sem eins konar jólagjöf til aldr
aðrar móður minnar í Dan-
mörku, að ég aæti í fang•*!si
vegna þessa minkaskotts-
svindls. En að því kom, að
blaðrán sprakk, þegar dagb.öð-
in greindu frá nafni og fæðing
arstað hins seka.
Og úr þvi að ég er farinn
að ræða Gróusögumálefni,
mætti minna á svokallað laxa-
þjófnaðarmál í Brynjudalsá
hér um árið. Að vísu var það
mál aldrei, illu heilli, tekið til
rannsóknar hjá dómsmálastjórn
inni. En „almannarómur“ lét
sitt ekki eftir liggja í að gera
málinu góð skil. Kann ég marg
ar skemmtilegar sögur frá þetm
einhver áhugasamur?
Reykjavík, 14. marz 1966.
Carl A. Carlsen, minkabani.**

Lokað
Atvinna
Nýkdtnin sending af
eftir hádegi, föstudaginn 18. þ. m. vegna
rafhlöðum fyrir Transistor
útvarpstækin.
jarðarfarar Auðar Pálsdóttur.
BRÆÐURNIR ORMSSON h.f.
Lágmúla 9. — Sími 38820
Trésmiðjan hf
Viljum ráða nokkra menn í vel borgaða
vinnu við stálhúsgagnasmíði o.. fl.
Stáliðjan
Súðavogi 26. — Sími 36780.