Morgunblaðið - 31.03.1966, Qupperneq 4

X
4
MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 31. marz 1966
SÍMI3-11-60
mm/Ð/fí
Volkswagen 1965 og ’66.
bílaleigan
FERÐ
Daggjald kr. 300
— pr. km kr. 3.
SÍAff 34406
SENDUM
LITLA
bilnleigon
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
Sími 14970
MAGNÚSAR
SK«PHOLT«21 SÍMAR 21190
eftir lokun simi 40381
KEFLAVÍK
Leigi Volkswagen í Reykja-
víkurferðir. Verð kr. 500,-
miðað við 5 klst. Söluskattur
innifalinn.
Bílaleiga Harðar
Skólaveg 16. — Sími 1426.
Hópferðabllar
allar stærðir
(SSgjsmrr:---------
e iNfiirvin
Simi 37400 og 34307.
Fjaðrir, fjaðrablöð, hljóðkútar
púströr o.fl. varahlutir
i margar gerðir bifreiða.
Bílavörubúðin FJÖÐRIN
Laugavegi 168. — Sími 24180.
B O SC H
ÞOKULUKTIR
*
BRÆÐURNIR ORMSSON
Lágmúla 9, — Sími 38820.
Kolakranavinir
Nú á kolakraninn að
hverfa. Hann tekur ekki leg-
ur vinnu frá neinum, hann
er til einskis nýtur og fer senni
lega i brotajárn, eins og margt
annað mannvirkið, sem hættir
að vera til gagns — og byrjar
að flækjast fyrir.
„Kolakraninn hefur sett svip
á borgina, ekki aðeins höfnina
— alla borgína", sagði maður
nokkur, sem hringdi til Vel-
vakanda í gær. „Ég er á móti
því að þeir rífi kolakranann.
Þeir verða a.m.k. að setja hann
upp við Árbæ, ef þeir fjarlæga
hann af hafnarsvæðinu. Við
nokkrir áhugamenn um veiferð
lands og þjóðar, erum búnir
að stofna „Kolakranavinafélag-
ið“ til þess að vernda okkar
gamla krána, sem nú má flokka
undir þjóðleg verðmæti", sagði
maðurinn — og bætti svo við:
„Kolakranavinafélagið mun
beita sér fyrir undirskrifta-
söfnun og senda áskorun um
að standa vörð um kolakran-
ann“.
Ekki lét maðurinn þess getið
hvort „kolakranavinir" ætluðu
sér að safna 60, eða 600 — eða
jafnvel fimmtán þúsund undir-
skriftum. Ekki ætti að vera
vandi að finna nokkrar þús-
undir, sem eru orðnir þjálfað-
ar í að skrifa nafnið sitt undir
ýmsar áskoranir — og sú spurn
ing hlýtur að vakna, hvort
„kolakranavinir“ ættu ekki að
bjóða fram við næstu kosning-
ar. Annað eins hefur gerzt.
Frímerkjauppboð
Sigurður Benediktsson
auglýsir nú, að hann ætli að
efna til uppboðs á frímerkjum,
ef nægilega mikið efni berzt
honum. Slík uppboð hafa ekki
verið haldin hér en eru ekki
talin ómerkari en önnur úti í
hinum stóra heimi. Verð á fá-
gætum frímerkjum íslenzkum
er orðið mjög hátt — og heyrði
ég einhvem nefna yfir hundr-
að þúsund krónur fyrir eitt
Balboumslag. Mér finnst þetta
satt að segja óhugnanlega hátt
verð, en þessum frímerkjasér-
fræðingum bregður víst ekki
í brún.
Vafasamt er, að uppboð á
íslenzkum frímerkjum gæti orð
ið mjög fjölskrúðugt hér á
landi. Mikið af hinum Verð-
mestu íslenzkra merkja munu
vera í eigu útlendinga — og til-
tölulega fáir íslenzkir frímerkja
safnarar eru það loðnir um lóf-
ana að þeir gætu boðið í mikið
af verðmætum íslenzkum
merkjum — hvað þá útlendum.
Ef hægt yrði hins vegar að
þróa frímerkjauppboð hér í þá
átt, að það yrði alþjóðlegur
viðburður: Að útlendingar
kæmu hingað til þess að láta
bjóða upp merki sín — og til
þess að kaupa merki — gæti
þetta orðið kemmtilegur árleg-
ur viðburður. En slíkt er senni-
lega fjarlægt.
Trjágróður
Maður nokkur, sem und-
anfarin ár hefur hlúð að trjá-
gróðri í garði sínum hér í borg,
vaknaði upp við það einn morg
unmn, að unglingar höfðu traðk
að niður megnið af gróðrinu-
um. í»ví miður er slíkt víst
ekkert einsdæmi. Hvort sem
skemmdarfýsn eða hirðuleysi
veldur þessum athöfnum ungl
inga er átæða til þess að hvetja
foreldra til þess að brýna fyrir
börnum sínum að spilla ekki
gróðri, þar sem þau eru að
leik. I>að er grundvallaratriði.
Að vaða óboðinn inn í garða
er út af fyrir sig vítavert,
jafnvel þótt ekkert sé skemmt.
-^- Aulalegir slánar
„Ef þú sérð ljóta stelpu
á götunni — þá geturðu verið
viss um að það er strákur“,
heyrði ég mann nokkurn segja
á dögunum. Mér kom þetta í
hug, þegar ég mætti prúðbún-
um Verzlunarskólanemendum
hér niðri í Vesturveri fyrir
nokkru, en þá var hinn árlegi
peysufatadagur stúlknanna —
og „kjólfatadagur“ piltanna.
Þetta var myndarfólk, sem bar
sig vel, snyrtilegt og hreinlegt.
Álengdar stóð aulalegur slárii
og góndi á skólafólkið. Bak-
svipurinn á slánanum var þann
ig, að ég sagði við sjálfan mig:
„Ósköp er að sjá þennan vesa-
ling. JÞetta er sennilega einhver
fábjáni".
Ég var ekki alveg viss um
að mannveran væri karlkyns,
þótti hún hvorki karlmannleg
né kvenleg — enda var saman-
burðurinn við hið prúðbúna
skólafólk fremur óhagstæður.
En svo snéri sláninn sér við
og ég á, að hann var eins og
Ijót stelpa — og hlaut því að
vera „Bítill“ — og það leyndi
sér heldur ekki, þegar hann
fór að tala við félaga sinn, sem
var þarna með honum — en
ekki jafnaumingjalegur.
Þessir óhreinu, síðhærðu
stráklingar eru að verða hvim-
leitt fyrirbrigði. Þeir minna
mig á vasaklút, sem velkist
í vasanum og alltaf gleymist
að láta í þvott.
Hvert á unga
fólkið að leita?
Eftirfarandi bréf er frá
17 ára stúlku að því er virðist.
Hún kallar það „Opið bréf til
foreldra og forráðamanna æsku
lýðsins":
„Lídó lokað: Skyldi ekki
mörgu ungmenninu hafa orðið
illa við þegar fréttin sú kom í
blöðunum. Þegar svo er komið
á æskan víst ekki marga góða
staði að venda. Ef Lídó fær
vínveitingarleyfi verður það
sennilega 11. eða 12. húsið sem
fær slíkt leyfi.
I barnaskólum borgarinnar
læra börnin að dansa og væri
það góðra gjalda vert ef þeim
væri jafnframt gert mögulegt
að iðka þá íþrótt og skemmtu
sér við dans í góðum samkomu-
húsum. En því er nú ekki að
heilsa. — Aðaláherzlan er lögð
á það að þjóna „drykkju menn-
ingunni". Það er talin nauð-
syn að foreldrarnir og afarnir
og ömmurnar geti farið í
drykkjusamkvæmi í flottu sam
komuhúsi þegar þeim sýnist
svo. En hvað um unga fólkið
milli 14 og 18 og 21„ það er
vist meiningin að það bjargi
sér eins og bezt gengur. Það
getur farið í bíó, það getur
slæpst á götum úti, íarið í
partý hjá kunningjunum. Sleg-
ið sér saman um bíl og rúntað
eða farið á böll suður með sjó
eða úti í sveit. Engin vand-
kvæði eru á að ná í áfengi og
þar sem foreldramir stunda
drykkjusamkomur því skyldu
unglingarnir þá ekki gera slíkt
hið sama, þar sem enginn lítur
eftir og ekki möguleikar til
heilbrigðs skemmtanalífs fyrir
ungt fólk.
Nei og aftur nei kæru for-
eldrar og aðrir uppalendur og
forsjármenn æskulýðsins sem
efalaust hver og einn álítur
sjálfan sig ágætismanneskju,
það er ekki æskulýðnum að
kenna ef illa fer. Það er ékki
draumur heilbrigðar æsku að
ganga veg drykkjuskaparlaus-
lætis eða óráðvendni. Það eru
þið fullorðna fólkið sem beinið
æskunni á þessa brautir með
framferði ykkar og afskipta-
leysi. Það er ekki hitilokað að
heimurinn fari versnandi. Því,
hvað er sennilegra en lélegir
foreldrar fæði af sér ennþá
lélegri afkvæmi. Veit nokkur
tölu þeirra barna sem eru orðin
eiturlyfjaneytendur þegar 2
móðurlífi.
Það byrjar snemma spilling
æskunnar og ekki von á góðu
ef svo fer fram.
Kær kveðja,
Dísa 17 ára.“
,,Pressu-ball“
„Forkólfur" sendir okkur
eftirfarandi línur:
„Mikið var og er talað um
hið svokallaða „pressuball" þó
ekki vegna þess að það hafi
ekki farið vel fram og orðið
hlutaðeigendum til ánægju og
sóma, heldur finnst mönnura
nafnið óþjóðlegt og óþarft. Hér
eru blaðamenn og ritstjórarar
að halda árshátíð sína. ,Betur
á við að kalla þetta BLAÐA-
MANNA-BALL, a.m.k. á meðan
enginn „pressumaður“ er við-
staddur, heldur aðeins B.LAÐA
MENN og gestir þeirra.
Forkólfur."
Starf borgarbókavarðar
í Reykjavík er laust til umsóknar. Laun samkvæmt
25. flokki kjarasamnings starfsmanna Reykjavíkur
borgar. Umsóknum ásamt upplýsingum skal skilað
í skrifstofu borgarstjóra, Austurstræti 16, eigi síðar
en 25 .apríl n.k.
Skrifstofa borgarstjórans í Reykjavík,
30. marz 1966.
Tvær stúlkur
eða kona og télpa óskast til húsnæðisstarfa í for-
föllum húsmóður, frá kl. 10—1 eða 1 Vá—8. Aðeins
þrennt í heímili. Hátt tímakaup eða fast kaup eftir
samkomulagi. Tilvalið fyrir mæðgur.
Upplýsingar í síma 22732 frá kl. 8—10 á kvöldin.
Pípur — Pípur
Galvaniseraðar og svartar pípur hálf
tommu til tveggja tommu.
Einnig geislahitunarpípur hálf tommu.
Hagstætt verð.
Burstafell
Byggingarvöruverzlun
Réttarholtsvegi 3 — Sími 38840.
Byggingartæknifræðingur
sem nýlokið hefur námi í Danmörku óskar eftir
vinnu. Tilboð óskast send blaðinu fyrir hádegi
3. apríl merkt: „Vinna — 9006“.