Morgunblaðið - 10.05.1966, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 10. maí 1966

Útgefandi:
Framk væmdas t j óri:
Ritstjórar:
Ritstj órnarf ulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
Askriftargjald kr. 95.00
1 lausasöiu kr.
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
á mánuði innanlands.
5.00 eintakið.
TRAUST STJÓRN
BORGARMÁLA
yssj
UTAN ÚR HEIMI
Pdlverjar fjölmenna
til hátíðamessu
— í Czestochowa vegna 1000 ára
afmælis kristnitöku í landinu,
en páfi komst hvergi
UM hálf milljón manna var
viðstödd hátíðahöld þau sem
fram fóru í hinni helgu borg
Czestochowa f Pótlandi s.l.
þriðjudag, til þess að mir.nast
1000 ára afmælis kristnitöku
þar í landi. Sögðu munkarnir
í klaustrinu Jesna Gora, þar
sem hátíðamessan var flutt,
að ekki hefði annar eins f jöldi
sótt útimessu í Póllandi síðani
1956, er hafinn var undirbún-
ingur að hátíðahöldunum í ár,
sem náðu hámarki með mess-
unni j Czestochowa 3. maí.
Páli páfa VI. hafði verið
boðið til hátíðahaldanna svo
sem kunnugt er af fréttum, en
ekki fengið til þess leyfi
pólskra stjórnarvalda að
þiggja boðið. Mynd páfa trjón
aði í Jasna Gora í hvítu há-
sæti, skreytt hvítum og rauð-
um blómum — fánalitum
Póllands og minnti viðstadda
bæði á hann sjálfan og fjölda
annarra velunnara pósku
kirkj'unnar, sem boðið hafði
verið til hátíðahaldanna en
ekki komizt.
Stefán kardínáli Wyszynski
minntist páfa j ræðu sinni er
hann flutti af klaustrurströpp
unum og sagði páfa hafa lang
að til að koma og vera við-
staddur þessi hátíðahöld
pólsku kirkjunnar. „En það
var ekki Guðs vilji að af því
yrði . . . . “ sagði kardínálinn
. . . „við verðum að vera
þolinmóð“.
Wyszynski kardínáli var
ekki langorður og minntist
hvergi á deilur ríkis og kirkju
í Póllandi vegna hátíðahald-
anna er saman ber nú þegar
hvors tveggja er minnst j
senn, þúsund ára afmælis
pólska ríkisins og þúsund ára
afmælis kristni í landinu.
Pólsk yfirvöld hafa látið
í veðri vaka, að ekki stæðu all
ir pólskir klerkar að baki
Wyszynski kardínála eða
styddu afstöðu hans til stjórn
arvalda í landinu, en við
hátíðahöldin nú hefur það ber
lega komið í Ijós að biskupar
í Póllandi standa með yfir-
manni sínum allir sem einn.
Antoni Baraniak, erkibiskup
í Poznan, kvaðst mæla fyrir
munn allra biskupa landsins
og allrar þjóðarinnar ljka, er
hann segði að því meira að-
kasti sem kardínállinn yrði fyr
ir, „þeim mun meira elskum
vér yður“.
Munkarnir í Jasna Gora
sögðu að ekkert hefði verið
gert til þess að greiða götu
ferðalanga til Czestochowa
þennan dag og margir horfið
frá því að koma þangað vegna
ráðstafana yfirvaldanna, sem
takmörlcuðu mjög ferðir út-
lendinga til hátfðahaldanna,
og lögregla var á vegum úti
að skoða vegabréf manna og
onnur skilríki. Engu að síður
var mikið fjölmenni viö há-
tíðamessuna sem áður sagði.
Margir pílagrímanna komu
degi fyrr og létu fyrirberast
um nóttina í klaustursgöngun
um. Kapella Vorrar Frúar í
Czestochowa stóð opin alla
nóttina og gengu pílagrímar
þar fram hjá hinni sögufrægu
„Svörtu Frú“ býzanskri helgi-
mynd fornri af Maríu mey,
sem þar er og á hvílir mikil
helgi.
En meðan Wyszynski kardí
náli söng messu í Jasna Gora,
mætti Póllandsforseti og aðrir
leiðtogar flokks og stjórnar
til minningarathafnar í Kato-
vice, 40 mílum fjarri, um bylt-
ingu Pólverja gegn Þjóðverj-
um í Slesju, og suður í Róm
söng Páll páfi messu í St.
Péturskirkjunni frammi fyrir
altari sem helgað var Mariu
mey, „Drottningu Póllands“,
og hlýddu messunni pólskir
prélátar í Róm.
Stefan kardínáli Wyszynski kemur fram á tröppur Jasna
Gora klaustursins í Czestochowa við hátiðahöldin 3. maf s.I.
¥ framkvæmda- og fjáröflun-
aráætlun Reykjavíkur-
borgar 1966 til ’69 er gerð
grein fyrir þeim stórfelldu
framkvæmdum, sem áætlað-
ar eru á þessu tímabili, en
jafnframt er þar að finna
yfirlit yfir þróun borgarmál-
efna síðustu árin, og eru þar
ýmsar athyglisverðar tölur,
sem borgarar Reykjavíkur
taka eftir.
Frá árinu 1960 til ársins
1965 jókst hlutur verklegra
framkvæmda í heildarútgjöld
um borgarsjóðs úr 32% í 42%,
og hlutur rekstrarútgjalda
minnkaði úr 68% í 60%.
Þetta er vissulega ánægju-
leg þróun, þótt hún geti naum
ast haldið áfram, þar sem
mörg rekstrargjöld borgar-
innar eru bundin og ekki
hægt að draga úr þeim, og
takmörk eru líka fyrir því,
hve mikið er unnt að auka
verklegar framkvæmdir. —
Raunar þurfa Reykvíkingar
ekki á tölum sem þessum að
halda til að gera sér grein
fyrir þróuninni í þessum efn-
um. Þeir hafa séð hinar gíf-
urlegu framkvæmdir borgar-
innar, þar sem heil hverfi
hafa breytzt á nokkrum dög-
nm, þar sem malbiksvélar
hafa farið yfir og tæki til
gangstéttargerðar, svo dæmi
séu nefnd.
Menn gera sér líka grein
fyxir því að traustum hönd-
um er haldið um fjármál
borgarinnar, og þess vegna
furðar menn ekki á því að
rekstrarútgjöld skuli lækka
hlufallslega. En hins vegar
væri ekki úr vegi, að hver
og einn borgari Reykjavíkur
hugleiddi með sjálfum sér,
hvernig fara mundi í þessum
efnum, ef ekki nyti við sstm-
stillst meirihluta og sundr-
ungarliðið ætti að hugsa um
fjárhag og framkvæmdir
borgarinnar. Hver og einn
getur gert sér grein fyrir því
hvernig sú mynd mundi líta
út.
í framkvæmdaáætluninni
er einnig skýrt frá því að
framkvæmdir borgarsjóðs
hafi að magni til aukizt frá
árinu 1965 um hvorki meira
né minna en 116%, og fram-
kvæmdir hjá borgarfyrir-
tækjum um 73%. Þarna er
fyrst og fremst um að ræða
árangurinn af hinum miklu
áætlunum, sem gerðar voru
fyrir fjórum til fimm árum
um gatnagerð og hitaveitu-
framkvæmdir. Þá var sagt að
þessar áætlanir væru ein-
íungis kosningabeita og
lógjörlegt mundi vera að fram
<kvæma þær.
. Nú er hins vegar svo kom-
áð, að gatnagerðaráætlunin
jhefur fremur farið fram úr
áætlun, og mun þó fara enn
;meira fram úr áætlun næstu
ár, þannig að tíu ára áætlun-
:inni verður lokið tveimur ár-
:um áður en ráð var fyrir
fgert. Og hitaveituáætlunin
hefur einnig staðizt.
Þriðja stórverkefnið, sem
heitið var að leysa, var heild-
arskipulag Reykjavíkur, og
nú hefur endanlega verið frá
íþví gengið eins og borgarbú-
:ar vita. Þannig hefur allt það
'verið framkvæmt, sem heitið
var — og raunar meira, og
er því ekki að furða þótt
fminnihlutaflokkarnir séu nið
urlútir, þegar þeir eru að
reyna að sannfæra sjálfa sig
’og aðra um, að illa sé haldið
á málefnum Reykjavíkur.
En sú árátta að vera stöð-
ugt að tala um hvað lítið sé
framkvæmt og hve illa sé
búið að borgurum Reykja-
víkur, sýnir raunar, að þeir
:menn, sem slíkan málflutning
stunda, mundu æskja þess að
:orð þeirra væru sannleikur
en ekki áróður. Þeir eru
þannig ekki áhugasamir um
miklar framkvæmdir og góða
stjórn borgarinnar, heldur
beinlínis andstæðingar þess
hvors tveggja.
FRAMBJÓÐANDI
EYSTEINS
Fhns og kunnugt er klofnaði
^ Framsóknarflokkurinn
bæði um álsamninginn og kís-
ilgúrmálið. Fimm þingmenn
flokksins brutu sig undan
flokksaga Eysteins Jónssonar
og neituðu að standa að aft-
urhaldsafstöðu hans, og í ál-
málinu taldi þingmaður
Framsóknarflokksins í
Reykjaneskjördæmi sér nauð-
synlegt að snúaSt ekki gegn
þeirri stórframkvæmd í hans
kjördæmi.
En í Reykjavík bjóða Fram
sóknarmenn í fyrsta sæti
upp á þingmann, sem í gegn-
um þykkt og þunnt studdi
Eystein og afturhald hans,
og í öðru sætinu er fram-
kvæmdastjóri Tímans, sem
líkar með ágætum afstaða
þess blaðs, ekki sízt í þessum
stórmálum.
Það fer því ekki á milli
mála, að það eru frambjóð-
endur Eysteins Jónssonar,
sem Reykvíkingum er ætlað
að kjósa í borgarstjórn. Það
eru menn úr þeim armi
flokksins, sem ætíð hlýða
flokksforustunni, og hafa
engan skilning á nauðsyn
stórframkvæmda og fram-
fara.
FRUMHLAUP
ALÞÝÐU-
BLAÐSINS
'yrir nokkrum dögum birti
Aiþýðublaðið meira en
lítið ósmekklega frásögn af
högum fjölskyldu nokkurrar
í Reykjavík, en segja verðut
blaðinu það til hróss, að það
er nú orðið feimið við þetta
mál.
Þannig segir í ritstjórnar-
grein sl. sunnudag, að frá-
sögnin hafi verið birt að ósk
fólksins sjálfs. Morgunblaðið
efast raunar um, að þar sé
rétt farið með, enda fóru
blaðamenn Alþýðublaðsins á
vettvang. Væri fróðlegt að fá
að vita hver fjölskyldumeð-
limanna hafi snúið sér til
blaðsins með ósk um að þessi
frásögn yrði birt