Morgunblaðið - 27.09.1966, Síða 4

4
MORGUNBLADID
Þriðjudagur 27. sept. 1966
‘m
BIFR£ipTLCICAH
33924
B 1 LALEIGAN
FERÐ
Daggjald kr. 400.
Kr. 3,50 per km.
SÍMI 34406
SENDUM
MAGNUSAR
SKIPHOLTI21 símar 21190
eftir lokun simi 40381
8ÍH11-44-44
\mum
Hverfisgötu 103.
Sími eftir lokun 31160.
W^""BiLALEIGAN
rALUR
RAUÐARÁRSTÍG 31
SJ MI 22022 ,
LITLA
bílaleigan
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1309.
Simi 14970
Bifreiðaleigan Vegferð
SIMI - 23900
BÍLALEIGAIM
VAKUR
Sun^,'»”nr—" *' "9f;135.
VvsrvviviiKlfl^^/
BOSCH
Þurrkumótorar
24 volt
12 volt
6 volt
Brœðurnir Ormsson
LAgmúla 9. — Sími 38820.
* Labbið
M.S. skrifar:
„Ósköp er ég orðin leið á
þessu sífellda labbi okkar í
þessum bæ. Við löbbum inn
fyrir bæ, niður í bæ, niður að
Tjörn í góða veðrinu.
Þegar ég var ung löbbuðu
bara lítil börn, sem nýfarin
voru að sleppa sér. Ættum við
ekki — þau sem fullorðin erum
— að fara að ganga aftur? Mér
finnst það færi vel á því að við
létum litlu börnin um að
labba. — Og þegar við hættum
að labba mættu mörg okkar
rétta svolítið meira úr okkur,
vera minna innskeif og ekki
svona álappaleg.
Það hæfir labbakútum einum
að dreifa rusli um göturnar —
jú, og bílstjórunum, sem þurfa
að hreinsa öskubakkana. Þar
fylgir ýmislegt rusl, pokar ut-
an af íspinnum o.s.frv., því
ekki hæfir plastpoka undir
ruslið úr bílunum. Beint á göt-
una með það. Við erum ekki
eftirbátar annarra, íslendingar.
— M.S.“
ÍT Öryggi dráttarvéla
Lesandi sendir mér ný-
lega úrklippu úr NEWSWEEK
og segir þar, að brezkt fyrir-
tæki, Exmoor Engineering Co.
Ltd. í Somerset hafi nú byrjað
framleiðslu á öryggisgrind
fyrir dráttarvélar — þ.e.a.s
grind, sem verja á ökumann-
inn hnjaski, ef dráttarvélinni
hvolfir. Grindin kostar tæpar
fimm þús. krónur.
Lesandinn bendir á, að
dráttarvélaslysin séu orðin það
tíð hér, að nauðsynlegt sé að
hafa slíkan útbúnað á mark-
aðnum.
Velvakandi vill bæta því við,
að nauðsynlegt sé að skylda
dráttarvélaeigendur til þess að
hafa öryggisgrind á tækjun-
um — og í rauninni ætti ekki
að selja vélarnar án þeirra. Nú
geta dráttarvélainnflytjendur
skrifað til fyrirtækisins, ef
þeir eru ekki nú þegar í sam-
bandi við það, eða annan fram-
leiðanda slíkra grinda.
ir Gæti verið betra
Aðalsteinn Sigurðsson
skrifaði Velvakanda ekki alls
fyrir löngu og birtum við bréf
hans þar sem hann sagði frá
lélegum vinnubrögðum við far-
þegaafgreiðslu við komu Gull-
foss. Átta dögum síðar hringdi
hann til okkar og sagðist enn
ekki hafa fengið hluta af far-
angri sínum — og svo var um
fleiri, sagði hann. Farangur-
inn var í geymslu hjá Eimskip
— og allar tilraunir til bess að
fá hann tollafgreiddan voru
árangurslausar.
Velvakandi varð jafn hissa
og Aðalsteinn, en vonandi sjá
hlutaðeigandi aðilar sér fært
að afhenda farþegunum far-
angurinn — fyrir jól. Þjónusta
sem þessi er ekki beint til þess
að hvetja fólk til annarrar
ferðar.
ÍT Skotið framhjá
f dálkum Velvakanda á
föstudaginn var stutt bréf frá
hann að því, að sonarsonar
hans hafi verið getið í blöð-
um vegna námsafreks, föður-
nafn piltsins hafi verið til-
greint, en ekki nafn móður-
innar. Vegna þessarar athuga-
semdar hefur lesandi skrifað
eftirfarandi:
„Varð ekki Pétri á sama
skyssan og umæddu blaði?
Hann greindi frá nafni móður-
innar — af því að hún átti jafn
mikið í syninum og faðirinn.
Svo segir hann frá því hvers
dóttir móðirin sé, en gleymir
móðurinni — alveg eins og sá,
sem hann Var að gagnrýna“.
ÍT Skemmdarfýsn
Sárreiður bíleigandi kom
að máli við Velvakanda og
sagði: „Ég á blæjubíl — og
hann stóð utan við hús mitt við
Skaftahlíð. Einhver óþokkinn
hafði fundið þörf fyrir að rista
blæjurnar í sundur, rista ianga
rifu — og það kostar nær tvö
þúsund krónur að gera við
þetta. Miklir vesalingar eru
þessir samborgarar okkar, —
margir“.
—Jú, ekki er iðjan stórbrotin.
Þessi skemmdarfýsn er furðu-
lega áberandi hér hjá okkur —
og ' er skemmst að minnast
þess, að hjólbarðar fjölmargra
bifreiða voru skornir sundur
eina nóttina hér í borginni. Það
er eitthvað bogið við uppeldi
þessa fólks, því enginn ætti að
vera í vandræðum með að
finna uppbyggilegra tómstunda
verkefni ná á dögum. Það er
siðferðisleg skylda allra, sem
verða varir við slíka varga —
og standa þá að verki — að
gera ráðstafanir til að koma
þeim undir manna hendur.
ÍT Vonandi er það satt
Sn. J. skrifar:
„Þjóðin deyr ef hverfa ljóð
af tungu“, sagði Matthías. Al-
veg efalaust satt. íslenzk
tunga hefir lifað á ljóðunum
(og um fimm alda skeið voru
það rimurnar sem dugðu
henni bezt). Án Ijóða er hún
dauðadæmd. Og þá er þjóðm
ekki lengur til, þá er hún dáin,
ef hún glatar tungu sinni.
„Nú eins og til forna á fs-
lendingurinn að geta ort, sé
hann maður með mönnum'*.
sagði Einar Benediktsson
(hann var þá að ræða um al-
þýðukveðskapinn og rímurn-
ar). Alveg rétt. En íslendingur-
inn yrkir ekki nema hann iðki
það, og því aðeins iðkar hann
það, að eitthvað hvetji hann
til þess.
Finnst þér þá ekki, lesari
góður, _að þarna sé dálítið í
húfi? Ég ætla ekki að svara
spurningunni fyrir þig, og get
það að sjálfsögðu ekki. „Einn
er hann sér of sefa“.
Útvarpið og blöðin ættu að
geta orðið ósigrandi lífverðir
íslenzkrar tungu ef þau vilja
beita því sverði, er nú var um
rætt, skáldskapnum, og kunna
að beita því. En þau geta líka
gengið af henni dauðri með því
að láta það ryðga í slíðrum.
Þau sýna nú of mikla tilburði
til þess að gera hið síðara. Og
þau hafa þegar sært hana
þeim sárum, að um aldur og
Svona er háttað þeirra trú-
mennsku.
Veturinn 1964-66 flutti Guð-
mundur Sigurðsson að stað-
aldri og þó með helzti löngum
millibilum, útvarpsþátt þann,
er hann nefndi „Komdu nú að
kveðast á“. Vitanlega varð
þáttur þessi að falla niður þeg-
ar sumar gekk í garð, því svo
gagnlegt og menningarlegt
efni má að skilningi útvarps-
stjórnar ekki flytja þjóðinni á
þeim árstíma. En almennt var
talið alveg sjálfsagt að hann
mundi hefjast á ný með vetur-
nóttum. Svo varð þó ekki og
hann hefir enn í dag (22. sept.)
ekki verið endurvakinn. Nú
hefir heyrzt eitthvert kvis um
að þetta mundi með tíð og
tíma verða gert. Englending-
ar segja stundum þegar ný
fregn flýgur að hún sé of góð
til að vera sönn, og eitthvað
segir Grímur Thomsen í þá átt,
að vondu fregnirnar séu vængj-
aðri. En þegar svona æskileg
fregn læðist út um landið, þá
verða það með vissu fleiri en
ég, sem fýsir að vita hvort í
rauninni megi leggja trúnað á
hana. Til þess að spyrja um
þetta, skrifa ég.
Yfirtaksgóðir vísnaþættir
hafa stöku sinnum verið fluttir
í útvarpi. Svo var t.d. ætíð um
þætti Sigurðar Jónssonar frá
Haukagili. En þar var bara
verið að láta okkur heyra, af
hvílíkri snilli sumir menn hafa
ort stökur. Guðmundur - Sig-
urðsson hafði á þessu annan
hátt. Hann ögraði hagyrðing-
um og hagyrðingaefnum að
koma til móts við sig að kveð-
ast á, og laðaði þá til að yrða
hvorum á aðra. Hann var, með
öðrum orðum, að halda uppi
skóla í skáldaskaparíþróttinni.
Og hann vann hlutverk sitt með
fádæma-ágætum, enda sjálfur
mikill bragsnillingur. Til þess
að ná takmarki sínu, varð hann
stundum að fara með það, sem
ekki var nema í hæsta lagi
miðlungskveðskapur. Ef hann
hefði ekki gert svo, mundi
hann hafa tapað miklu. Hann
vissi það vel, að fáir eru smiðir
í fyrsta sinn. Kveðskapar-
íþróttina verður að læra og
kenna eins og hverja aðra
íþrótt. Sennilega hefir hann
stundum lagað vísurnar eitt-
hvað, en kosið hefði ég að hann
hefði oftar gert svo, eða þá
bent á lýtin. Hvorugt gat mis-
þóknast höfundum ef þeu:
voru greindir menn. Sá er vin-
ur sem til vamms segir, og það
er oflæti að vilja ekki sjá lýti
á verkum sínum. En oflátar
eru ekki aðrir en óvitrir menn.
Ef tekinn verður á ný upp
þessi þáttur, honum stjórnað af
snilli Guðmundar Sigurðsson-
ar, og honum haldið uppi að
staðaldri, en ekki bara einn
og einn vetur, þá fer ekki hjá
því, að þar með verði þjóðlegri
menningu unnið ómetanlegt
gagn. Og með öllum ráðum
verður þá stjórnandi þáttarins
að laða unga fólkið til sam-
vinnu við sig. Það er höfuð-
atriði. Og þar mundu skólarn-
ir um allt land leggja kapp á
að veita honum stuðning. Ég
get rétt ímyndað mér hvað
síra Magnús Helgason mundi f
því efni hafa gert í sínum
skóla.
Svo skulum við vona að orð-
rómurinn um endurvakningu
þáttarins reynist ekki úr lausu
lofti gripinn. Og verði þáttur-
inn nú tekinn upp á ný, virðist
mér að vel mætti flytja for-
mála Einars Benediktssonar
fyrir „Hrönnum“ sem forspjall
hans.
Pétri Sigurðssyni. Þar víkur ævi munu sjást á henni örin.
Sn. J.‘
Sendisveinar óskast
hálfan eða allan daginn.
jlfaKgpitttMiifrifr
Trésmiðir —
Husbyggjendur
Höfum á lager mikið úrval af
NORSPOTEX plasthúðuðum spónaplötum.
Fjölbreytt litaúrval, svo sem
TEAK, PALISANDER, ASKUR, ÁLMUR,
Hvítt, svart og grátt.
Þykktir: 8 — 13 — 16 — 19 mm.
Stærð: 122x265 cm.
Magnús Jensson hf.
Austurstræti 12. — Sími 14174.
Vöruafgreiðsla, Ármúla 20.
Dagleg afgreiðsla kl. 4—5.