Morgunblaðið - 07.10.1966, Page 24

24
MORCU N BLAÐIÐ
Föstudagur 7. október 1966,
Bob Thomas:
HVER LIGGUR
I GRÖF MINNI
skemmtilegur i viðræðu, var
laginn er hann sýndi henni
ýmsa smá-nærgætni, og beitti
karlmennsku sinni ísmeygilega.
í>að var bersýnilegt, að hann
hafði mikla æfingu í að töfra
konur og hafði töfrað þær marg
ar. En framkoma hans sýndi það
samt greinilega, að þar sem
Margaret var, hafði hann fundið
konu, sem tók öllum hinum
fram.
Edith tók boðum ásamt Töny,
en gætti þess samt vandlega, að
þau væru aldrei alein saman.
Og stefnumót þeirra voru held-
ur ekki sérlega tíð. Hún benti
honum á, að andlát Franks
væri ofskammt undan, til pess
að þau gætu komið mikið fram
opinberlega saman, þar eð það
mundi koma af stað hvimieið-
um kjaftasögum. En samt fór
hann stundum með hana til
góðra kunningja og eins í leik-
hús og veitingastaði.
Tony undi æ verr öllum þess-
um formlegheitum kring um
samband þeirra. Eitt kvöld
stöðvaði hann Corvette-bílinn
sinn frammi fyrir de Lorca-höll
ina og kyssti hana venju fremur
ákaft.
— Góða nótt, Tony, sagði hún
einbeitt og opnaði bíldyrnar.
Hann hljóp kring um bílinn
og greip hana áður en hún
kæmist inn um húsdyrnar.
Hann kyssti hana ákaft.
— Þjónustufólkið, Tony! mót-
mælti hún.
— Fjandinn hafi allt þjón-
ustufólk, svaraði hann og kyssti
hana aftur. — Þú ert nú búin
að leika þér nógu lengi að mér
eins og köttur að mús, Maggie.
Nú ætla ég að losa þig við þessi
sorgarklæði og vita, hvort þú
ert enn kvenmaður!
Nú tók hann hana með valdi
í fang sér, og hann var það
sterkur, að hún gat enga mót-
stöðu veitL Varkárni hennar var
rokin út í veður og vind. Hún
fann, að hún var komin á vald
girndarinnar, sem Margaret
hafði átt.
20.
Hann sat á stokknum á
himinsænginni, og hann var
brosandi, er hann reykti vindl-
ing og horfði hugsandi niður á
góifið.
— Ja, hvert í þreifandi! sagði
hann, aftur og aftur.
— Hvað er það, Tony elskan?
sagði hún letilega.
— Ég hlýt að vera einhver
sérstakur hreggviglópur, sagði
sagði hann og enn við sjálfan
sig. — Guð minn góður, Tony.
hvernig gaztu verið svona
heimskur?
— Um hvað ertu að tala?
Hann hélt áfram, þó ekki til
að svara henni, heldur eintali
N E W YORK
SNYRTIVÖRUR ERU ÞEKKTAR FYRIR
GÆÐI ÁRATUGA VINSÆLDIR ER
SÖNNUN ÞESS.
NÝTiZKULEGAR UMBÚÐIR
cleansing milk
cleansing cream
skin tonic lotion • foundation cream (fyrir normal og
viðkvæma húð) • torben mask • tissue cream. compact
powder • acne cream • acne lotion • shampoo liquid •
calmin lotion • skin care emulsion • anti wrinkle
cream.
Halldór Jónsson hf.
Tafnarstræti 18 — Símar 28995 og 12586.
sinu.
— Fyrst var það nú hundur-
inn. Hann hataði Margaret eins
og pestina.
Edith fannst eins og hnífur
væri rekinn í hjarta hennar.
Svo voru það nú reykingarnar.
Edith gat ekki þolað sígarettur,
hún þurfti ekki nema reykinn
til þess að fá klígju.
Hann hélt áfram að tala við
sjálfan sig. — Kuldinn, uridan-
brögðin, sorgin yfir andláti
Franks — ekkert af þessu átti
við Maggie, og samt lét ég gabb-
ast. Ég hefði getað látið gabb-
ast alla leið upp í rúmið og út
úr því aftur!
Hann sneri sér við og brosti
að hræðslusvipnum á Edith.
— En þú mátt þó eiga það,
að hún hefur alla ástríðuna
hennar Maggie, hélt hann áfram.
— Já, þar þarf engu við að
bæta. En þér varð bara á ein
skyssa. Maggie hefði aldrei á
hámarki ástríðunnar, farið að
segja: „Ég elska þig, Frank!“.
15
Edith starði á hann, eins og
dofin. Hún var orðin alveg til-
finningalaus, og skildi ekki
nema að nokkru leyti það sem
fram fór. En nú áttaði hún sig
snögglega. Tony vissi leyndar-
mál hennar, og hve margir
kæmu þá á eftir? Hvað margar
vitleysur ætti hún eftir að gera,
þangað til hún gerði þá seinustu,
sem yrði henni til falls?
— Eða var hún þegar búin að
|ví? Hafði hún gert örlaga-
ríkustu skyssuna með því að
falla fyrir líkamlegum töfrum
Tonys? Það hafði verið fífl-
dirfska og heimska, en hún
stóðst ekki freistinguna. Hann
hafði verið svo lokkandi, svo
lævís, að hún stóðst ekki mátið,
og gleymdi allri varkárni. í
nokkrar mínútur hafði hún losn
að við þennan þrúgandi ótta og
sleppt sér í líkamlegri nautn,
sem hún hafði ekki þekkt nema
einu sinni áður á ævinni. Henni
hafði fundizt hún vera Marga-
ret, sem var að seðja girnd sína
með elskhuga sínum.
í rauninni var það Edith, sem
hafði sýnt Tony ástaratlot.
Margaret elskaði ekki Frank, en
það gerði Edith. En Edith gat
ekki elskað neinn nema Frank.
enda þótt hún hefðt einhvern
annan mann í faðmi sér.
Tony stikaði fram og aftur
um gólfið í herberginu og var
að reyna að koma myndagát-
unni saman í huganum.
— Jæja, nú er þetta að taka
á sig einhverja mynd í heimsk-
um hausnum á mér, tautrði
hann við sjálfan sig. — Tvíbyrn
inn hennar Maggie framdi alls
ekki sjálfsmorð þetta kvöld
eftir jarðarförina. Hún — heitir
hún heitir ekki Edith? — hún
myrti Maggie og gaf líkið henn-
ar út sem sitt eigið. Svo flutti
hún sig í Lorcahöllina og tók
að lifa sem hefðarfrú. Sniðugt!
Já, heldur betur sniðugt!
Hugur hennar snerist nú að
því, sem mest lá fyrir. Hún
hafði hingað til snúið sig út úr
hverjum vanda, en hvað gat hún
nú tekið til bragðs? Henni datt
snöggvast í hug, að drepa Tony,
en gaf það frá sér samstundis,
með tryllingi. Henni fannst hún
ekki geta framið morð. Hún var
farin að trúa því,að hún hefði
raunverulega alls ekki myrt
Margaret.
Hún gat ekkert ráð fundið og
spurði því: — Hvað ætlarðu nú
að gera?
— Gera? Nei, það er nú ein-
mitt það sniðuga við þetta allt
saman. Ég ætla einmitt ekki að
gera nokkurn skapaðan hlut. Ég
ætla bara að lifa á þér.
— Ég vil ekki giftast þér,
Tony, sagði hún.
— Hver er að tala um það?
Vertu nú ekki svona gamaldags
— á ég að kalla þig Edie? Nei,
betra að gera það ekki, það
gæti dottið út úr mér í návist
kærasta þíns, hans Hobbsons
liðþjálfa, einn góðan veðurdag.
Og það væri hálf-vandræðalegt,
finnst þér ekki?
— Hvað viltu þá.
— O, bara láta allt halda
áfram eins og verið hefur.
Nema bara þetta, að ég er
ekkert spenntur fyrir hænsna-
mat eins og Margaret var vön
að fóðra mig á — ermahnöpp-
um, peysum og ávísunum fyrir
húsaleigunni minni. Nei, nú vil
ég fá eitthvað meira. Til að
byrja með Maseratibílinn, sem
ég hef lengi haft augastað á.
Bara fjórtán þúsund, auk skatta
— Búið verður ekki uppgert
fyrr en eftir ár, sagði Edith, —
og ég hef þangað til ekki annað
en lífeyrinn minn.
— Já, en þú manst ekki eftir
orca-steinasafninu — ölluni
þessum demöntum og smargöð-
um, og perlum, sem fóru henni
Maggie svo vel.
Gott og vel, stúlka mín.
Komdu með læsinguna. Nú er
tími til kominn að brjóta upp
skápa!
21.
Þetta hafði verið erfið vika
og Jim Hobbson naut þess að
geta svolítið rétt úr sér í varð-
stofunni hjá Þjófnaðardeildinni,
og hvílt sig ofurlítið. Hann hafði
þrælað og unnið í fríum fyrir
aðra. Hann vildi hafa nóg að
gera, til þess að fá tímann til að
ABYRGÐ A HUSGOGNUM
Athugið að merki
þetto sé ó
húsgögnum sem
óbyrgðarskírteini
fylgir
Koupið
vönduð húsgögn.
FRAMLEIÐANDI í : NO.
HÚSGAGNAM EISTARA- FÉLAGI REYKJAVÍKUR * - F - - ‘ !_
"■i'i.h.TiÍaag-.T. i ■ -irr^ý^TTT—rfr -r7--y:r=:;——r»
HUSGAGNAMEISTARAFELAG REYKJAVIKUR
Dömur athugið
Hef opnað hárgreiðslustofu að Grundarstíg 2 A.
Gjörið svo vel og reynið viðskiptin. — Tíma-
pantanir í síma 15777.
Gréta Sigurðardóttir.
líða. Hann kveið alltaf þeim
stundum, er hann varð að fara
heim til sín og vera einn með
endurminningunum um Edie.
Andlitið á henni var alveg
jafngreinilegt fyrir hugarsjónum
hans og það hafði verið, kvöldið,
sem hún dó, og hann var næst-
um að því kominn að líta inn
í veitingastofuna og skrafa við
hana. En þá mundi hann,
hvernig komið var. Þá reikaði
hugurinn til tvíburasystur Edie,
frú de Lorca, og hann reyndi
að hugsa sér það líf, sem hun
lifði. Hugurinn hringsólaði
kring um hana í sífellu, og að-
eins með því að sökkva sér nið-
ur í vinnuna, gátu hugsanirnar
um þær systurnar látið hann i
friði.
Þá hringdi síminn og félagi
hans, Ben Hanko, svaraði.
Hanko J Þjóínaðardeildinni,
já, herra.. ég skil.. hverskonar
maður var hann NN. Gaf hann
upp nafnið sitt?.... Tony
Collins....
Jim rétti sig í stólnum og sagði:
— Hvað er um Tony Collins?
Ben benti honum að þegja. —
Heimilisfangið hans? .... Hvað
sögðuð þér honum? .... Já, það
var líka rétt. Þakka yður fyrir
að hringja. Við skulum athuga
það, og gerið þér ekki neitt fyrr
en þér heyrið frá okkur.
Þegar Ben lagði frá sér sím-
ann, spurði Jim hann með
ákafa: — Hvað var þetta?
— Það virðist svo sem ein-
hver náungi að nafni Tony
Collins, unglegur og velbúinn,
hafi komið inn í fína skartgripa-
búð í Berverley Hills og hafi
viljað selja aftur skartgripi, sem
þar höfðu verið keyptir. Þetta
voru rándýrir gripir — de-
mantar og perlur. Það var kaup
maðurinn, sem var að hringja.
Hann vissi ekki, hvernig hann
ætti að snúa sér í þessu. Hann
| sagði það rétt vera, að gripirnir
i hefðu verið keyptir hjá sér. og
' þessi náungi, Collins, hefði engar
dulur á það dregið , hvernig haim
hefði fengið þá. Hjá frú de
Lorca.
— Já, þetta er náunginn. sem
ég hitti hjá henni, seinast þegar
ég kom þangað.
— Hvað er hann þá að gera
við ættargripina?
— Það er nú einmitt það. sem
við verðum að grannslast eftir.
Jim og Ben fóru saman og ul
heimilisfangsins, sem skartgrma-
salinn hafði sagt vera Tonys. Það
hét Horizon Towers.
Lögreglumennirnir gengu inn l
teppalagðan ganginn og spurðu
eftir húsverðinum. Honum varð
hverft við, er þeir lögðu fr.-im
skilríki sín og sögðu erindi sitt.
Hann yppti öxlum og fylgdi
þeim til lyftunnar.
Lyftan þaut áfram, án þess bó
að virðast hreyfast og stanzaði
ekki fyrr en á fimmtándu hæð.
— Hvað er leigan fyrir þessar
íbúðir? spurði Jim.
— Frá fjórum og upp í síö
hundruð dali á mánuði, sa7Öi
húsvörðurinn.
— Hvað borgar Collins?
— Fimm hundruð og fimmtíu.
Húsvörðurinn stakk iykklinum í
skráargatið og opnaði íbúðina.
Ben gláp.ti á glæný fínheitin
þarna inni, og blístraði. —
Fimm hundruð og fimmtíu! Það
munar ekki um það!
— Hvaða atvinnu hefur Collins?
spurði Ben.
— Hann er golfkennari hjá
Canyon-golfklúbbnum, sagði hús
vörðurinn.
— Hann hlýtur að selja margar
golfkylfur, sagði Ben hlæjandi.
— Við vildum gjarna skimast
hér um, sagði Jim við húsvörð-
inn. — Við skulum ekki hreyfa
við neinu.
— Gott og vel, sagði húsvörð-
urinn vandræðalegur. — En mér
þætti vænt um, að þið létuð hann
ekki finna ykkur hérna.
— Við skulum vera fljótir, full
vissaði Jim hann um.