Morgunblaðið - 10.12.1966, Síða 28

28
MORCUNBLAÐIÐ
Lautfíirdagur 10. des. 1966
Lydia
Eftir
■
E. V. Cunningham
sviði sem er hjá stóru fyrir-
tseki. iÞegar við faöfum slika
menn, ættum við að reyna að
faalda í þá — nema sú stefna
leiði aí sér of mikla erfiðleika.
Með öðruim orðum, hr. Krim,
þá bað ég yður að koma hingað,
til þess að grennslast eftir, hvort
ekki væri haegt að nema burt
einfaverja slíka erfiðleika. Kunn
ið þér vel við vinnuna yðar?
— Stundum.
— Þykist þér hafa oflítið
kaup?
— Já.svaraði ég, einbeittur.
— Við skiljum vel slíkar til
finningar. Framgjarnir menn
láta oft í ljós óánægju með kjör
sín. En ef við nú létum yður fá
tíu prósenta hækkun?
Ég faristi höfuðið. — Ég er
ekki að sækjast eftir neinni
hækfcun.
— Hverju eruð þér þá eigin-
lega að sækjast eftir, hr. Krim?
spurði hann kuldalega.
— Oað er óg búinn að segja
hr. Hunter.
— Nei, vitið þér nú hvað
sagði Smedley og gaf til kynna
umburðarlyndi sitt með veiku
brosi, — yður er væntanlega
ekki alvara með þessa fimmtíu
þúsund dali? Jafnvel þótt það
bryti ekki í bága við reglurnar,
er upphæðin alveg ofsaleg.
— Að vísu. En ávísunin, sem
þér verðið að skrifa í vikulokin,
ef menið finnst ekki ar bara
fimm sinnum ofsalegri.
— En hvernig vitið þér, að
þér getið haft uppi á meninu?
— í>að veit ég eflckert. Og ég
veit heldur ekki, faversu mikið
af þessum fimmtíu þúsundum
ég yrði sjálfur að léta af hendi.
En ég vil bara trygigja mig fyrir
fram.
— Og þér haldið, að svona
krafa geri það tilvinnandi að
missa stöðuna yðar hérna?
Ég hef enga stöðu hérna. Ég
hef vinnu og fæ fyrir hana eins
og sæmilegur pípulagningamað -
ur mundi hafa upp úr sér. Fund-
arlaunin eru á við laun mín í
fimm ár.
— Ég skil. En favað segið þér
ef við skyldum bjóða yður fimm
þúsund dala uppbót fyrir verk-
ið?
Ég hristi höfuðið.
— Gerið yður ljóst, hvað
fimmtíu þúsund dalir er mikið
fé, far. Krim.
— Nei, ekki almennilega,
sagði ég, — en þegar ég fer að
eiga þá upphæð í banbanum eða
telja hana á kvöldin, býst ég
við, að ég venjist við það. Ég
er námfús og á gott með að
læra.
— Ja svo? Hr. Smedley and-
varpaði og lagði hendurnar fram
á borðið svo að fingurbroddarn-
ir mættust. — Ég vil, að þér
vitið, hr. Krim, að ég met vel-
ferð fyrirtækisins framar öllurn
tilfinningum og jafnvel starfs-
reglum og venju. Ef ég léti reka
yður út héðan, þá fullnægði ég
kannski tilfinningum mínum en
ékki j'afnvægiskennd minni. En
eitt verðið þér að gera yður
Mosfellssveit, Árnesingar í Reykjavík
Sýnum
„Maður og kona“
að HLÉGARÐI, sunnudagskvöld, 11. des.
kl. 21.00. — Pantið miða að Hlégarði eða í
síma 35487, laugardag kl. 2—6 e.h.
U. M. F. HVÖT.
r\ í T—3' 1
SKARTGRIPIR
-T~~p . L=.
Höfum opnað skartgripaverzlun að Lauga-
vegi 70. Höfum á boðstólum úrval skart-
gripa úr gulli og silfri.
— íslenzk handsmíði. —
Gjörið svo vel að líta inn.
MODELSKARTGRIPIR
Sigmar & Pálmi,
Hverfisgötu 16 A og Laugavegi 70.
Ijóst: Ef lögxeglan eða F!B1, eða
einhv®; önnur opinber eða hálf-
opinber' stofnun skyldi finna
menið, eða hjálpa til að finna
það, verður yðar krafa til fund
arlaunanna að sjálfsögðu búin
að vera. Fundarlaunin eru við
það bundin, að þér — jafnvel i
sambandi við þjófa og verndara
þeirra. Skiljið þér það?
— iÞað vona ég.
Hann kallaði síðan á ritara
sinn og las honum fyrir minnis-
grein. Ég beið meðan hún var
vélrituð, og síðan stóð ég upp
með blað í hendinni, sem gæti
orðið mér fimmtíu þúsund dala
virði, ef allt gengi vel, og lét
4
það eftir mér að senda hr. Hunt
glettnishros um leið og ég
gekk út.
2. kafli.
Ég hef mína sérstöku vinnu-
aðferð og faún er ólík aðferðum
lögreglunnar að því leytí, að
hún beinist að allt öðru marki.
Lögreglan er að sækjast eftir
þjófum, en ég eftir þýfinu, sem
tryggt er hjá okkur. Ef þjófur-
inn fylgir með þýfinu, get ég
auðvitað verið þjóðfélagssinnað-
ur, alveg eins og lögreglan skil-
ar þýfinu þegar þjófurinn er
fundinn. En svo skilur fleira á
með okkur: lögreglan hefur helj
armikið starfslið, sem er í sam-
bandi við lögregluna í öllu land
inu — og að vissu marki í heim
inum. Og enda þótt ég geti feng-
ið lítilsháttar hjálp frá þessum
aðilum, þá ræð ég ekki yfir þeim
— og svo vill lögreglan líka
helzt ekki gleyma því, að ég er
alltaf reiðubúinn til að fara í
brask við þjófa og þjófshylma.
Blaðið, sem ég hafði fengiö frá
Smedley nefnir slíkt ekki á nafn
og hann og Hunter mundu reiðu
búnir að sverja á heilli hrúgu af
biblíum, að þeir geri ekki kaup
við þjófa. En þegar spæjari ger
ir slíkt, eiga þeir faægt með að
loka augunum á meðan.
Ég nota því mínar aðferðir og
stundum gengur það en stund-
um ekki, Hvernig það gekk í
málinu í sambandi við Lydiu
Anderson, en í sambandi við
hana man ég eftir þessu máli,
verður tjáð í þeim línum, sem
hér far á eftir.
Þjófnaðurinn hafði verið fram
inn á sunnudagskvöld og það,
sem ég hef verið að segja frá
gerðist morguninn eftir. Eftir
því, sem ég hafði heyrt um þjófn
aðinn, fannst mér eins ráðlegt
að lofa lögreglunni að rannsaka
hann í smáatriðum til fimrntu-
dags. Það trúlegasta var, að hún
mundi að minnsta kosti ekki
koma með hvorttveggja, þjófinn
og menið. Ef hún gerði það, gæti
ég ekkert gagn gert með því að
ónáða hana. Ég hafði áhuga á
meninu — meira að segja fimm
tíu þúsund dala áhuga — en
bara því aðeins ég næði í það
sjálfur. Ég lét því lögregluna
alveg eiga sig en fór í alrnenn-
ingsbókasafnið — Donneldeild-
ina. Ef maður þarf á að halda
erlendum staðreyndum, er
kannski betra að fara í aðal-
deildina, en þar má ekki gramsa
í bókunum og þar eru allskon-
ar reglur og serimoníur. Það
eina, sem ég þurfti á að faalda,
var fimrn ára gömul útgáfa af
„Hver er Maðurinn?“, og hana
gat ég fundið í Itonnelldeild-
inni og lesið faana þar í f-riði.
Ennfremur er Donnelldeildin
rétt hjá Nútíma-listasafninu, en
þar er hægt að fá ódýrasta há-
degisverð, sem hægt er að finna
í allri New York borg. Ég er
búinn að vera meðlimur í tíu ár,
og hef komizt að því, að eitt
af beztu kostum mannkynsins
er sá að geta framleitt almenni-
lega list.
Lucill Dempsey er ein bóka-
v-arðanna í Donnell, og er áreið-
anlega höfuðprýði þeirra stofn-
unar. Ég hafði aðeins einu sinni
átt við hana stefnumót, og fund-
ið mér til mestu gremju, að húa
hafði bæði til að bera hákristi-
lega siðsemi og vilja til að snúa
mér frá villu míns vegar. Eftir
það urðum við rnestu mátar og
borðuðum oftast hádegisverð
saman einu sinni í mánuði, hinu
megin götunnar. í dag heilsaði
hún mér með viðkunnanlagu
brosi. Klukkan var þá næstum
orðin tólf og ég setti hemú
stefnumót í hádegismat klukkau
faálfeitt, og faún tók boðinu
andvarpandi. Það er til kven-
fólk, sem þarf alltaf að and-
varpa, ef það þiggur eitt'hvað
sem því er boðið.
Ég náði í „Hver er maðurinn?"
fyrir 1957 og sló upp Ritíhard
Ootter, og fann það, sem hér
segir: „Cotter, Richard Henry,
byggingameistari, f. Boston 9.
marz 1912, sonur ames Jog Anna
100 hestamyndir eftir Halldór Pétursson, við ljóð og sögur
margra helztu ritsnillinga þjóðarinnar, er jólagjöfin til
vina yðar erlendis.
Andrés Björnsson og Kristján Eldjárn hafa valið efni bók-
arinnar, sem er allt frá fornsögunum og fram á okkar daga.
Bókin HÓFADYNUR sýnir í myndum og máli ýmis atriði
úr sögu hestsins okkar, þessa hreinræktaða og kynborna
íslendings, sem hér nam land með forfeðrum vorum og
barðist með þeim harðri baráttu fyrir tilverunni í þúsund ár.
Þetta er bók, sem ekki má vanta á nokkurt íslenzkt heim-
ili, ekki aðeins vegna efnisins og þeirra 100 mynda, sem
hana prýða, heldur og fyrir fagurt útlit og vandaðan frá-
gang.
Bókaútgáfan LITBRÁ
Húsgagnamarkaðurinn
SVEFNSÓFAR 2 ja manna — SVEFNSÓFASETT Eins manns SVEFNSÓFAR — SVEFNBEKKIR —
KASSABEKKIR — SVEFNHERBERGISSETT — SÓFASETT — SÓFABORÐ — Stillanlegur
HVÍLDARSTÓLL með skammeli.
Munið 20% afsláttinn gegn staðgreiðslu
Islenzk húsgögn hf.
Auðbrekku 63, Kópavogi — Sími 41690.