Morgunblaðið - 03.01.1968, Qupperneq 5

MORGUNBLA.ÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 1968
5
Styrkjum úthlutað úr
Rithöfundasjóði Útvarpsins
A GAMI,ÁRSDAG var úthlutað
styrkjum úr Rithöfundasjóði
Rikisútvarpsins í tólfta sinn. Að
þessu sinni hlutu verðlaunin
Björn J. Blöndal og Helgi Hálf-
dánarson, en sá síðarnefndi
baðst undan að þiggja þau. Upp-
hæðin var þrátíu þúsund er hvor
listamanna skyldi fá. Athöfnin
fór fram í Þjóðminjasafninu, svo
sem vandi hefur verið og talaði
fyrstur formaður sjóðstjórnar-
innar Steingrimur J. Þorsteins-
son, prófessor.
fráfarandi útvarpsstjóri.
Steingrímur hóf má'l sitt á því
að bjóða m«nn tamá 1 aráÓherra og
aðra gesti velkomna. Hann sagði,
að nú væri úthlutað úr sjóðnum
í tólfta sinn og hefðu hingað til
21 listamaður hlotið styrk þenn-
an. í sjóðnum væru nú um 400
þúsund krónur og væru tekju-
stofnar hans þrír, vextiir af
höfuðstól, 10 þúsund króna ár-
legt framlag frá Ríkusút'varpinu
og rithöfundalaun útvarpsins tid
þeirra höfunda sem ekki fynd-
ust. í stórninni eiga sæti fimm
menn og eru þeir auk formanns,
Vilhjálmur Þ. Gís'lason, Andrés
Björnsson, Helgi Sæmundsson og
Stefán Hörður Grínasson. Stein-
grímur J. Þorsteinisson flutti fré-
farandi útvarpsstjóra, Villhjálmi
Þ. Gíslasyni sérstakar þakkir
fyrir samistarfið í sjóðstjórninnd
undanfarin 12 ár. Síðan sagði
Steingrímur, að stjórnin hefði
komið sér saman um að veita að
þessu sinn verðlaunin Birni J.
Blöndal og Helga Hálfdánarsyni.
Helgi hefði hins vegair beðiist
undan því að þiggja verðlaunin
og yrðu þau engum öðrum veitt
í hans stað.
Er Steingrímur hafði afhent
Birni J. Blöndall verðlaun hans,
talaði ViLhjálmur Þ. Gíslason
nokkur orð, en hann hverfuir nú
úr stjórn sjóðsins. Hann kvaðst
vilja þakka samvinnuna við
stjórnir Ritihöfunda- og Tón-
skáldasjóðs og kvaðist vona, að
Ríkisútvarpinu auðnaðist fram-
vegiis að styrkja þessar listgrein-
ar. ViLhjálmur skýrði frá því að
Magnús Blöndal Jóhannsson
hefði hlotið styrkinn úr Tón-
skáLdasjóði, 25 þúsund krónur.
Að ávörpum þessum loknum
bauð menntaimálaráðherra upp é
veitingar og gafst tækifæri
til að ná tal af verðlaunahafan-
um, Biirni J. Blöndal og spyrja
hann fáeinna spurninga um rit-
höfundaferil hans.
— Ég hef gefið út sjö bækur
alls, sú fynsta Haimingjudagar
kom út árið 1950, þá var ég orð-
inn fullorðinn maður, 48 ára. En
alltaf hafði mig langað til að
skriifa. Þetta er smitandi eía
kannski ættgengt, en langafi
minn var Jón skáld Thonoddsen.
Ég orti rnilkið þegar ég var ungur
strákur — rétt eins og ailir gerðu
á þeiim árum. En öLlum mínum
Ijóðuim hef ég löngu hent og
aidrei birt neitt þeirra, þetta var
allt tóm vitleysa, ég er ekki L'jóð-
skáld.
— Haimingjudagar fékk góðar
viðtökur og seldiist upp og var
gefin út aftur skömmu síðar. Það
getur stundum verið enfitt, þegar
fynsta bók fær mjög góðar við-
tökur, se.gir Björn og brosir við.
— Og mér fannst fynst á eftir
að næstu bækur mínar féllu í
skuggann af henni, það er óhætt
að segja að sú bók elti mig eins
og draugur í angan tíima.
Björn heldur áfram: — En
annars get ég ekki kvartað, því
að allar hinar bækurnar rrnínar
sex hafa fengið hlýjar og góðar
viðtökuir, vel um þær skrifað og
þær hafa selzt ágætlega, ein
þeirra Vatnaniður mun nú og
ófáanleg.
— Og 'hverjar eru hinar fknm?
— Þær ,eru Að kvöldi dags
Vinafundir, Önlagaþræðiir, Lund-
urinn helgi og Daggardropar. Ár-
tölin man ég ekki nákvæmlega.
— Hvað hefurðu í smíðum
núna?
— Ég er með tvær í smíðum,
en ailt óráðið með þær, kanniski
hendi ég handritunum og byrja
á þeirri þriðju. Sú fyrri er sam-
safn þjóðsagna og grínsagna sem
ég hef safnað, en þær eru ekki
prenthæfar.
— Ekki prenthæfar?
Björn hlær góðlátiega.
— Ekki vegna þess það sé
kiám í þeim, segir hann, j— en
sumar sögurnar gætu sært menn.
Ég ætla að fara með þær til
hans Kristjáns ELdjárns og biðja
hann að geyma handritið, og fá
loforð fyrir því að þær verði
ekki gefnar út fyrr en svona
þrjátíu árum eftir að ég er allur.
Þá ætti það að veira í lagi. Sumar
þessara sagna hef ég iíka fengið
gegn heiti um að þær verði ekki
birtar. Nú hin bókin sem ég er
að fást við er ekki nógu vel
skrifuð hjá mér. Ég veit ekki,
hvað verður úr henni.
— Hefurðu alltaf verið bú-
settur í sveit?
— Já. Ég er fæddur í Staf-
holtsey í Borgarfirði, pabbi minn
var þar læknir en hann drukkn-
aði í Hvítá, þegar ég var barn
að aldri. Við bræðurnir bjuggum
þó áfram í Stafhoitsey með
stjúpa okkar. En ég hef ekki
alltaf verið við búskap, heldur
veiðiskap, var til dæmis lax-
veiðimaður að atvinnu í meira
en 20 ár. Synir mínir tveir hafa
nú alveg tekið við búskapnum
í Laugarholti og annar reist sér
nýbýli á jörSinni. Það gleður mig
mjög, að þeir hafa báðir snúið
sér að búskap.
— Er leyfilegt að spyrja,
hvernig þú ætlar að verja verð-
launafénu?
— Ekki treysti ég mér til að
svara því að sinni. Ég neita því
ekki að mig langar ti'l að sigla,
sérstaklega fýsir mlg að fára til
Magnús Bl. Jóhannsson,
tónskáld.
írlands og Skotlands. Þar á ég
fjölda góðra vina, sem gaman
væri að vitja. En hivort af því
ve rður veit ég ekki, ég er ekki
heiLsuhraustur orðið, svo að ég
get ekki sagt uim það hvort úr
verður. En ég vil nota tækiffærið
til að taka fram að ég e<r þakk-
látur og glaður að haffa orðið
þeesa heiðurs aðnjótandi. Ég er
ánægður með hvað lesendur
Frá athöfninnL
Björn J. Blöndal og form. sjóðstjórnar próf. Steingrímur J.
Þorsteinsson. Ljósm. Mbl. Kr. Ben.
mínir hafa jafnan tekið bókum
mínum af miikilli Ainsemd og þá
ekki sízt sveitungar mínir,
Borgfrðingair. Það er sagt að
enginn sé spámaður í sínu föður-
lanidi, en þess hef ég ekki goidið
í minni sveit. Borgfirðiingar hafa
alltatf kunnað vel að meta bæk-
urnar mínar og sýnt mér mörg
merki um áhuga og vináttu.
Slökkviliðið kvott út 408 sinnum
í 55 skipti var um
6LÖKKVILIÐIÐ í Reykjavík
var kvatt út 408 sinnum á árinu
1967. en þar af var 55 sinnum
um gabb að ræða. Rúnar Guð-
mundsson, slökkviliðsstjóri,
sagði Morgunblaðinu, að desem-
ber hefði verið óvenju rólegur í
þetta skipti, útköll hefðu ekki
orðið nema 34, og þætti það ekki
mikið í þessum mánuði. Til sam
anburðar má geta þess, að út-
köll í desember 1965 voru 61.
en á árínu 1966 urðu útköll sam
tals 486.
gabb að rceðo
Mestu brunar á árinu voru
bruninn í Lækjargötu og þegar
Borgarskálinn eyðilagðist, en
ekki er viitað gerla á hvorum
staðnum varð meira tjón. Bruna
boðar í Reykjavík eru 34 og
voru þeir 51 sinni notaðir til að
kalla út slökkviliðið. Aðeins í
eitt skipti var um eld að rseða,
en í hin skiptin höfðu einhverj-
ir óvandaðir menn verið að
sfcemmta sér við að gabba
slökkviliðið.
Velheppnoðir donsleikir í
íþróttnhöllinni í Lnugardnl
Talið að á tjórða þúsund manns
hafi sótt dansleikina þrjá
TALIÐ er að á fjórða þúsund
manns hafi sótt dansleiki þá,
Abdullnh irjúls
Nýju Delhi, 2. jan. AP.
• INDVERSKA stjórnin hefur
nú afnumið allar hömlur á
ferðafrelsi Mohameds Abdullah
fursta og fyrrum forsætisráð-
herra Kashmír. Má hann nú fara
hvert á land sem hann vill,
meðal annars til Kashmír, en
þangað hefur hann ekki mátt
koma árum saman.
Abduillah hefur síðustu fjórtán
ár verið ýmist í fangelsi, eða
varðhaldi vegna kröfu sinnar
um, að Kashmír verði sjálfstætt
ríki. í síðasta miánuði tilkynnti
ndverska stjórnin, að Abduilah
mætti fara frjáls ferða sinna, að
öðru leyti en því, að hann mætti
ekki fara frá Nýju Defllhi og ekki
hafa samband við fréttamenn
eða halda ræður. Því vildi
Abdui'lalh ekki una og kvaðst
mundu sitja átfram í varðhaldi
unz hann fengi fullt ferðatfrelsi.
Þegar Abdullah hatfði fengið
frelsið fór hann til Gömlu Delhi
og baðst fyrir í hinni fornu
mosku Idahao. Síðan fór hann á
fund Zakins Husains, forseta Ind
lands, sem einnig er múhameðs-
trúar og hélt hátíðleg með hon-
um iok Ramadam föstunnar.
sem haldnir voru í Laugardals-
höllinni nú um áramótin, en
þeir voru þrír.
Menntaskólinn í Reykjavík
reið fyrst á vaðið, og héldu nem
endur jólagleði sína þar. Höfðu
nemendur skreytt veggi ' allar-
innar með myndum og málverk
um. Á gamlárskvöld héldu svo
stúdentar áttundadagsgleði sína
þarna og munu um 1000 manns
hafa verið þar samankomið.
Loks efndi svo Skíðasamband fs
lands til unglingadansleiks í
íþróttahöllinni, og voru þar sam
ankomnir um 1500 unglingar.
Mun þetta vera einn fjölmenn-
asti dansleikur, sem hér hefur
verið haldinn. Allir fóru þessir
dansleikir mjög friðsamlega
fram.
LEIÐRETTIIMG
PRENTVILLA varð í áramóta-
grein forsætisráðherra, dr.
Bjarna Benediktssonar í blaðinu
á gamlársdag. Síðasta málsgrem
in í öðrum dálki á bls. 16 á að
hljóða svo,
„Engum fulllæsum manni
getur dulizt, að þarna er gefið
til lcynna, að ef þessir erfiðleik-
ar standi langa hríð, hvað þá ef
þeir fari vaxandi, þá verði ekki
hjá því komizt að „skerða við-
skiptafrelsi eða kjör almenn-
ins“.