Morgunblaðið - 11.02.1968, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. FEBRÚAR 1*«8
*
0

Hverfisgötu 103.
Sími eftir lokun 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald
Sími 14970
Eftir lokun 14970 e»a 81748
Sigurður Jónsson
BÍLALEIGAINI
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
yy—--'BUAlf/GA\Af
RAUOARARSTlG 31 SlMI 22022
Nýr sími
23-222
SENDIBÍLAR HF.
Einholti 6.
BEZT að auglýsa
í Morgunblaðinu
AUDVITAÐ
ALLTAF
ÍC Fyrir hvað er verð-
launað?
Þorri skrifar:
Velvakandi góður!
Kannski er það af illkvittni
eða öfund að mér kom þessi
spuirning í hug, þegar ég las
í blaðinu í morgun, að 266 bitf-
reiðaeigendur hefðu verið verð
launaðir fyrir akstur. — Svarið
virðist liggja í augum uppi.
menniTnir eru verðlaunaðir fyr
ir „öruggan akstur“. En, góðir
hálsar, 1 hverju er þessi „ör-
uggi akstur“ fólginn? — Jú,
við lestur fréttarinnar kemur
í ljós, að hann er fólginn í því
að hafa ekki valdið tryggingar-
félagi sínu tjóni í fimm eða tíu
ár. Og mjög er eðlilegt að trygg
ingarfélagið virði það við
mennina, raunar sjálfsagt fm
þess bæjardyrum séð.
En nú verðið við að fyrir-
gefa þó illur grunur læðist að
mér. Er alveg vist, að þessir
„öruggu" bílstjórar hafi ekki
valdið öðrum bílstjórnum tjóni,
t.d. ekið á kyrrstæða bíla og
stungið af — í og með til þess
að krækja sér í „örugga“-
stimpilinn? — Að sjálfsögðu
fæst aldrei úr því skorið, en
því kem ég með þessa rudda-
legu athuigasemd, að ég er dá-
lítið beiskur þessa dagana. Á
sl. ári var nefnilega ekið þrisv
ar sinnum á bílinn minn á bíla
stæði og stungið aif. Ég veit
ekki, hvort neinn af þessum
„öruggu“ mönnum hefur gert
það, en það er öruggt, að eitt-
hvert tryggingarfélagið hefur
þar losnað við að greiða álit-
lega fjárhæð — vel andvirði
nokkurra merkja, jafnvel úr
gulli.
Fyrirgefðu tilskrifið.
Þorri.
Aðeins það bezta
inn á íslenzk heim-
ili-
Velvakanda hefur að und
anförnu borizt mergð bréfa,
sem innihalda gagnrýni á sjón
varpið. Sýna þau glöggt, að al-
menningur fylgist gjörla með
því hvað sjónavrpið býður við
skiptavinum sínum að sjá og
gerir talsverðar kröfur til þess
um efni. Hér birtist eitt þess-
ara bréfa:
Kæri Velvakandi!
Viltu nú vera svo vænn að
koma því á framfæri við for-
ráðamenn sjónvarpsins, hvort
eki sé tímabært að athuga
hvað telst sýningarhæft inn-
an vébanda íslenkzra heimila.
Margar af þeim kvkmyndum
sem sýndara hafa verið í vet-
ur, eru satt að segja algjör
viðbjóður, ég tilefni aðeins þá
síðuistu: „Blúndur og blásýra"
sem auglýst var sem skop-
mynd og ekki bönnuð bömum.
Ég verð að játa að ég hefi
ekki svo mikla kímnigáfu ,að
ég geti séð neitt spaug í þessu,
en hitt er Ijóst, að með því að
sýna svona myndir og reyndar
margt af þessum myndum þar
sem byssan, eða hnífurinn er
öðru hverju á lofti allan tím-
ann og alltaf verið að drepa
einhvern þá hlýtur að mótast
í hugsun þeirra sem oftast
horfa á þetta, liti'lsvirðing fyrir
lífinu, að ekki sé meira sagt.
Gæti ekki farið svo, þegar
búið er að endurtaka þetta
nógu oft og lengi að það þyki
þá ekki meira að reka hníf í
bakið á náunganum, en það
þykir nú að drepa lax, eða
bara þorsk.
Með því að endurtaka sífellt
dráp í alls konar ógeðslegum
myndum, er smátt og smátt,
reynt að grafa undan heil-
brigðri virðingu fyrir lífinu
sjálfu og höfundi þess og er
þá von að sé fyrir hendi virð-
ing fyrh því sem minna er, svo
sem eignum annarra, enda hef-
ur sjónvarpið séð fyrir því að
við igetum srvo sem gert okk-
ur grein fyrir því hvernig auð
veldast er að komast í vasa
náungans og heyrt hefi ég að
þess muni dæmi, að óvitabörn
hafi verið að gera tilraun til
að leika „Vasaþjófinn", en sú
mynd var' viðurstyggð og þó
ekki bönnuð börnum.
Sjónvarpið er of mikið
menningartæki til þess að það
sé notað til þess að sá eitri
mannvonzku og óheiðarleika í
sálir íslenzkrar æsku. Enginn
má taka orð mín svo að ég
telji forráðamenn sjónvarpsins
vil’a sá slíkum fræjum.
Ég held að hér sé um vangá
að ræða, sem hægt er að
kippa í lag með góðum vilja
og meðan við sjónvarpsnotend-
ur þegjum yfir því sem aflaga
fer, má segja að við séum sam-
sek. Það hlýtur að vera rétt-
lát krafa allra mæðra þessa
lands, að reynt sé að vanda
sem bezt til þess, sem sýna á
innan vébanda heimilanna, a.
m.k. tekið til endurskoðunar
hvað banna á fyrir börn.
Væri ekki nær að fækka út-
sendingum, ef sómasamlegt
Golfkhibburinn Keilir
Aðalfundur Golfklúbbsins Keilis verður haldinn I
Sjálfstæðishúsinu, Hafnarfirði sunnudaginn 11. febrú-
ar kl. 2 eftir hádegi.
Dagskrá: Venjuleg aðalfundarstörf.
Einnig verður umsóknum um inntöku í félagið
veitt móttöku á fundinum.
STJÓRNIN.
Til sölu
2ja herb. íbúð við Rauðarárstíg.
3ja herb. íbúð við Hringbraut.
3ja hehb. kjallaraíbúð við Drápuhlíð.
3ja herb. íbúð við Hvassaleiti .
3ja herb. íbúð við Glaðheima.
SVERRIR HERMANNSSON, Skólavörðustíg 30,
sími 20625, heimasími 24515.
Barrystaines
linoleum parket gólfflísar.
Stærðir 10 cm x 90 cm.
23 cm x 23 cm.
Gott verð
efni er ekki fyrir hendi?
Margt í sjónvarpinu er mjög
gott, t.d. margir músikþættir,
stundin okkar, o.fL o.fl. og
starfsfólkið sem kemur þarna
fram eru þegar orðnir góðkunn
ingjar á heimilunum. En kjör-
orðið þarf að vera:
Aðeins það bezta inn á ís-
lenzk heimili.
Skrifað á þorranum 1968.
Jóhanna Vigfúsdóttir.
ir Eins og ný útgáfa
Passíusálma
Verzlunarskólanemi skrif
ar:
„Kæri Velvakandi!
Nú get ég ekki lengur orða
bundizt og sé ég mér ekki ann
að fært en að skrifa lítið eitt
nöldurbréf. Tilefnið er sú nið-
urstaða blaðamannanefndarinn
ar, að sæma Guðberg Bergs-
son verðlaunum fyrir bók sína
„Ástir samlyndra hjóna“, sem
varla er bókmenntir kallandL
Stendur íslenzk bókmennta-
gagnrýni á þeim úthjara sið-
ferðilegra hugsana, að hún
telji þessar „klámbókmenntiir“
Guðbergs verðar hárra verð-
launa? Mér er spurn. Ef svo er,
þá er mikið óefni komið og
vona ég að sem skjótust bót
verði ráðin. Ýmsir urðu hissa,
er Guðbergur hlaut listamanna
laun fyrir bókina „Tómas Jóns
son — Metsölubók." En þó rak
almenning þó fyrst í rogastanz,
er þessar niðurstöður voru
gerðar heyrinkunnar. Og enn
meira undrandi urðu menn, er
þeir heyrðu séra Árelíus Niels
son, þann mann sem kjörinn
hefur verið maður ársins og
fl. og fl. kasta blesisun sinni
á bókina og niðurstöður nefnd
arinnar eins og um nýja út-
gáfu Passíusálmanna væri að
ræða.
Nei, íslendingar. Ef við vilj-
um ekki horfa upp á skútú
menningar vorrar sökkva í ólg-
andi djúp öfugra ti’lhneiginga
og annars, er miður gott telst,
þá spyrnum strax ó móti og
spyrnum fast.
Gaman þætti mér að heyra
álit fleiri manna á þessu.
V erzlunarskólanemi.
P