Morgunblaðið - 07.06.1968, Page 19

MORGUNBLAÐEÐ, FÖSTUDGAUR 7. JÚNÍ 1966
19
Atriði úr danssyrpunni „í barnaherberginu".
Listdansskóli Þjóðleikhússins:
NEMENDASfNING
Stjórnandi: Fay Werner
LISTDANSSKÓLI Þjóðleikhúss-
ins efndi til nemendasýningar
undir stjórn Fay Werner á sviði
Þjóðleikhússins fyrra laug-
ardagseftirmiddag fyrir nálega
full-um sa-1 áhorfenda, ungra og
gamalla. Sýningin var ekki end-
urtekin, en greinilegt var að
Iþorri leikhúsgesta á laugardag-
inn var með einhverjum hætti
tengdur dansfólkinu.
Dagskráin skiptist í tvennt,
annarsvegar æfingar, hinsvegar
ellefu d-ansatriði. Er skemmst af
því að segja, að æfingarnar fram
að hléi voru langdregnar og lei-ð.
inlegar, og það sem verra var:
þær sýnd-u furðulitla leikni nem-
enda úr eldri flokkum sem
stundað hafa nám við skólann
árum saman. Ég kom ekki auga
á nema eina stúlku sem sýndi
umtalsvert öryggi í æfingunum,
enda kom hún fram í sóló-atriði
eftir hlé.
Ég á fyrir mitt leyti mjög bágt
með að trúa því, að allt sé með
felldu í skóla þar sem nemendur
ná ekki sæmilegum tökum á
undirstöðuatriðum námsgreina-r-
innar eftir nokkurr-a ára nám.
ÍÞað kom enn betur í ljós nú en
í fyrra, að Listdansskóli Þjóð-
leikhússiins er í hraðri afturför
miðað við það sem hann þó var
orðin-n undir stjórn Bidsteds, og
sé ég ekkj betur en hann sé
orðinn einskonar leikskóli fyrir
börn án nokkurs listræns eða
skapandi hlutverks. Að vísu er
sú viðleitni allrar virðingar verð
að hafa ofan af fyrir reykvísk-
um börn-um, kenna þeim fagran
lim-aburð og þokkafullar hreyf-
ingar, en er slíkt uppeldisstarf
í verkahring Þjóðleikhússins?
Ég hafði gaman af ýmsum
foarnadönsum eftir hlé, t.d. rússn.
eska dansinum og Öskupokunum,
en sú sinægja stafaði ekki af list-
rænu yfirbragði þeirra, heldur
leikgleði barnanna. Það er ævin-
lega ánægjuefni að sjá börn í
fallegum leikjum, ég tala nú
ekki um ef þa-u eru líka fallega
búin, en hvað þetta á skylt við
listdans eða leikhús, er mér hul-
in ráðgáta.
í sýningunni komu fram fimm
befckir eða árgangar, og var
mUnur árganganna einkennilega
lí-till, að því er hæfni og öryggi
varðaði, þegar frá eru teknar
örfáar stúlkur, Sólótilbrigðin
voru ekki óásjáleg, en mjög veiga
lítil. Eitt þeirra dansaði kenn-ari
skólans, Ingibjör-g Björnsdóttir,
sem jafn-framt samdi öskupoka-
dansinn, en hin tvö dönsuðu
Oddrún Þonbjörnsdóttir og Krist-
ín Bjarnadóttir, og virtist mér sú
síðarn-efnda búa yfir mestu ör-
yggi og tækni þeirra nemenda
sem fram komu í æfing-um og
dansi. Dansinn ,,í barnaberberg-
inu“ eftir Fay Werner var með
köfl-um skemmtilegur, einkan-
lega lok-aatriðið „The Golli-
wogs“), en nokkuð langdreginn.
Líflegasta og langbezta atriði
sýningarinnar var „Nútímadans11
eftir Fay Werner við tónlist eftir
The Beatles, þar sem dansendur
sögðu skilið við erfiða tækni hins
klassíska balletts, en létu hljóm
fall og hreyfingar, fettur og
brettur mynda uppistöðuna í
folæfall-egri svipmynd.
Það verður torskildara- með
hverju árinu sem líður, hvers-
vegna Þjóðleikh-úsið kost-ar til
Listdansskólans meðan það bý-r
bæði við þröngan fjárhag og
ófullnægjandi leiklistarskóla. Sé
það gert í þeim tilgangi að hafa
tiltæka dansara í einstakar sýn-
ingar leikhús-sins, er það harla
dýrt sport og mjög tvíeg-gjað
a-uk þess sem eihkaskólar gætu
án efa séð leikhúsinu fyrir slík-
um kröftum þá sjaldan þeirra er
þörf.
Sigurður A. Magnússon.
Tvœr myndlist-
arsýningar
SEM stendur eru tvær sýningar
á ferðinni í Reykjavík og sú
þriðja í uppsiglingu, og er þar
um sjálfan meistara Kjarval að
ræða í Listamannaskfálanum.
En við skulum halla okkur að
þeim tveim, sem þegar eru langt
fcomnar, og munu loka um
næstiu helgi.
Fyrst er það Vorsýning Mynd
listarfélagsins í nýbyggingu
Menntaskólans. Þar eru margir
sýnendur að vanda, en breidd
sjálfrar sýningarinnar er þrátt
fyrir það ekki svo mikiil, sem
búast mætti við af fimmtán
manns. Það er heldur dauft yfir
þessari sýningu, og ég verð ekki
fjölorður um hana %ð sinni.
Ef -satt skal segja, var ég mjög
lítið hrifinn og því síður ánægð-
ur fyrir hönd þeirra, sem hlut
eiga. Það er ekki um mikil um-
brot eða nýjungar að ræða á
þessari sýningu, og hún er langt
frá því að hiafa verulegt listrænt
gildi í heild. Ég ætla mér ekki
að fara að elta ólar við einstaka
sýn-endur á vorsýningunni, en ég
get fullvissað þá, sem í hlut
eiga, að það virðist dálítið
ástæðulaust fyrir þá að halda
slíku áfram ár eftár ár, nema
þeir geti sýnt það svart á hvítu,
að þeir hafi eitthvað verulegt
til málanna að leggj-a.
Jóhannes Kjarval á þarna ein-a
mynd, sem bókstaflega drepu-r
allt af sér, sem nú er innan
veggja í nýbyggingu Mennta-
skólans. Það er því ekki sýn-
ingunni til stuðnings að hafa
þennan meistara með. Það sýn-
ir aðeins þann mikla mun, sem
er á verkum Kjarvals og ann-
arra sýnenda.
Sem sagt ég skal ekki hafa
þetta lengra að sinni, en ekki
get ég sagt með sanni, að þessi
sýning hafi verið mér til
ánægju.
Benedikt Gunnarsson er m-eð
sýnin-gu í Bogasal Þjóðminja-
safnsins, og eru það allt ný verk,
sem þar er fyrir komið. Um
fimmtíu til sextíu myndir eftir
Benedikt eru þarna samansafn-
aðar, en aðeins 30 hanga á veggj
um, hinar eru til sýnis á borði
og eru dálítið eins og í einni
hrúgu. Hvað um það, við skulum
gera okkur ofurlitla grein fyrir
Sinfóníutónleikar
Bohdan Wodíczko kveðtur
verkum Benedikts. Hann er
löngu kunnu-r mál-ari, sem hefur
unnið af mikilli elju og verið
til fyrirmyndar um margt. Hann
hélt seinast, ef ég man rétt, sýn-
ingu í nýju húsi sínu við Kast-
alagerði í Kópavogi, o.g ég held,
að sú sýning hafi verið miklu
skemmtilegri um margt en þessi,
sem hann hefur nú efnt til.
Þetta er ekki mjög veigamikil
sýning hjlá Benedifct, en hún er
lagleg, og maður sér strax að
hér er viðkvæmur málari á
ferð. Að undanförnu hefur ein-
mitt borið á meiri mýkt og
samunnari litatónum hjá Bene-
dikt, en nú er eins og honum
takist ekki þetta mikilvæga at-
riði, sem hefur sannarlega mik-
ið að segja, þegar málverk er
byggt á alls konar tilbrigðum
úr sjálf-ri náttúrunni. Það verk
aði því dálítið öfugt á mig, hve
liturinn virtist miklu harðari en
áður hjá Benedikt í siumum þess
ara nýju verka. Samt eru þarna
einstaka myndir, sem hafa ein-
mitt þessa mýkt, sem ég hef ver-
ið að sakna.
Eins og sjá má af þessum lín-
um, varð ég fyrir svolitlum von
brigðum að sjiá þeissi verk eftir
Benedikt, en það segir ekki, að
hann sé ómögulegur listam-aður,
en þetba gengur nú einu sinni
dálítið upp og niður hjá flest-
um, og vað verðum við allir að
þola, hvort okkur lífcar betur
eða ver. En sýiin-g Benedifcts
er forvitnileg fyrir margra hluta
sakir, og það eru fallegar mynd
ir hér og þar. Það er því óhætt
að segja að lokum, að það svík-
ur engan að sjá þessa seinustu
framleiðslu Benedikts Gunnans-
sonar.
Valtýr Pétursson.
Rambler American árg. 66,
2ja dyra, hardtop, 8 cyL
sjálfskiptur, ekinn 12
þús. km.
Rambler American árg. 66,
einkabíll, 6 cyl. beinskipt
ru1.
SÍðUSTU tónleifcar Sinfóníu
hljómsveitar ísla-nds á þessu
starfsári voru hald-nir í sam-
komuhúsi Háskólans sl. fimmdu-
dagskvöld. Stjórnandi var Boh-
dan Wodiczko, sem nú er senn
á förum héðan eftir þriggja ára
árangursríkt starf, og einleikari
enski píanóleikarinn John Ogd-
on.
„Euryanthe“-forleikurinn eft-
ir Weber var „upptaktur“ þess
ar-a tónleika, vel og hressilega
leiki-nn, og hinar miklu andstæð-
ur hans rækilega uncíirstrikaðar.
John Ogdon er mikill píanó-
snillingur, víðfrægur m.a. fyrir
meðferð sína á verkum, sem fáir
eða engir aðrir píanóleikarar
spila. Það urðu því dálítið von-
brigði, að hann skyldi ekki hér
hafa annað og sjaldheyrðara
verk að flytja en píanókonsert-
inn nr. 1 í b-moll eftir Tschai-
kowsky. En leikur hans var á-
kaflega þróttmikill og karlmann
legur, blæbrigðaríkur og glæsi-
legur. Hljómsveitin stóð líka vel
í sinni stöðu, svo að konsertinn,
þetta gamla eftirlæti margra tón
leikagesta, fékk í stórum drátt-
um svo ákjósanlega meðferð sem
orðið gat.
Síðast á efnisskránni var Sje-
herasad (eins og það er staf-
sett í efnisskrá), sinfónísk svíta
op. 35 eftir Rimsky-Korsakov.
Þetta er óneitanlega fremur létt-
vægt tónverk, og lifir á tengsl-
um sínum við ævintýraheim Þús-
und og einnar nætur, en þó
fyrst o.g fremst á litskrúði hljóm
sveitarbúnin-gsins, sem höfund-
urinn hefur fært það í. Að því
leyti er Scheherazade meistara-
verk. Þar af leiðir, að verkið
gerir sérstakar kröfur til hljóm-
sveitarinnar, bæði einstakra
hljóðfæraleikara, sem marg-
ir fara með mikilvæg einleiks-
hlutverk, og til heildarinnar um
samstillingu og jafnvægi. Það
verður ekki annað sagt en að
hljómsveitin okkar hafi staðizt
allar þessar kröfur eftir því sem
framast má vænta. Konsertmeist-
arinn, Björn Ólafsson, fór næm-
um fingrum um hið mikilvæga
einleiksstef sitt, og margir aðrir
fyrirliðar hljómsveitarinnar
brugðust ekki síður vel við, er
á þá reyndi sérstaklega. Jafn-
vægi í hljómsveitinni var og
gott, ef tekið er tillit til strengja
fæðarinnar, sem enn stendur
hljómsveitinni mjög fyrir þrif-
um. Úrbætur á því sviði eru
brýnasta framtíðarnauðsyn
hlj ómsveitarinnar.
Þessir tónleikar fengu nokk-
uð sérstakan blæ vegna þess að
hér var kvaddur Bdhdan Wo-
diczko, sem verið hefur aðal-
stjórnandi hljómsveitarinnar
undanfarin þrjú ár og urmið
henni af dæmafárri atorku og
áhuga. Hann var áður þraut-
reyndur hljómsveitaruppal-andi
og stjórnandi, og hefur sú
reynsla komið obkar hljómsveit
að dýrmætu gagni. Framfarir
hennar síðustu þrjú ár hafa ver-
ið örari en nokkru sinni fyrr,
nema ef til vill á fyrstu árum
hennar, en raunar var hún djúpt
í öldudal, þegar Wodiczko tók
við henni. Leikur hennar nú ber
meiri og sannari „hljómsveitar-
blæ“ en nokkru sinni fyrr. Þetta
er Wodiczko mest að þakka.
Stjórn hljómsveitarinnar verður
mikill vandi á höndum að finna
mann til að fylla sæti hans.
Björn Ólafsson konsertmeist-
ari flutti Bohdan Wodiczko
þafckir hljómsveitarmanna fyrir
samstarfið og óskaði þess, að
leið hans mætti sem fyrst liggja
aftur hingað. Áfoeyrendur fögn
uðu hljómsveitarstjóranum
standandi með langvinnu lófa-
taki.
Jón Þórarinsson.
Lögtaksúrskurður
Eftir beiðni innheimtumanns ríkissjóðs, Kópavogi,
úrskiurðast hér með lögtak fyrir eftirtöldum ógreidd
um en gjaldföllnum gjöldum: Skoðunargjald skipa
1968 svo og lestargjald og vitagjald 1968. Ennfrem-
ur söluskattur fjórða ánsfjórðungs 1967 og viðbótar
söluskattur vegna 1965 og 1966. Fari lögtak fram að
liðnum 8 dögum frá birtingu úrskurðarfrestar, hafi
ful'l skil eigi verið gerð fyrir þann tíma.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
GUDMUNDAR
Bergþ6ru*»tu 3. Sfraar 1M3Z, 20070
UTAVER
PLA8TIIMO-KORK
Mjög vandaður parketgólfdúkur.
Verð mjög hagstætt.
10 ÁRA ÁBYRGÐ
TVÖFALT
EINANGRUNAR —
20ára re
ynsla hérlendis
SIM111400 EGGERT KRISTJANSSON *CO HF
i
10 ÁRA ÁBYRGÐ