Morgunblaðið - 07.06.1968, Blaðsíða 22

Morgunblaðið - 07.06.1968, Blaðsíða 22
22 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDGAUR 7. JÚNÍ 1938 Ingimundur Ög- mundsson — Minning í dag fer fram frá Dómkirkj- unni í Reykjavík útför Ingi- mundar ögmundssonar frá fsa- firði, sem andaðist í fjórðungs- sjúkrahúsinu þar 28. maí s.L Ingimundur Ögmundsson var fæddur T6. apríl 1881 að Fjarð- arhorni í Hrútafirði. Foreldrar hans voru ögmimdur Kristjáns- son bóndi þar og kona hans Sigurbjörg Sigurðardóttir frá Skinþúfu á Snæfellsnesi. Þriggja ára að aldri fluttist Ingimundur með foreldrum sín- um frá Fjarðarhomi að Hálsi á Skógarströnd og þar ólst hann upp í foreldrahúsum og átti heima fram á tvítugsaldur. Á Hálsi vandist hann allri algengri vinnu til lands og sjávar, svo sem þá tíðkaðist, og þaðan fór hann 17-18 ára gamall á þilju- bát frá Stykkishólmi hófst þá margra áratuga sjómennskufer- ill hans. t Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir, Vigkon Hjörleifsson húsasxníðameistari, andaðist 6. júní í Landakots- spítala. SigTÍður Pálsdóttir, Páll Vigkonarson, Erna Arnar. t Maðurinn minn, faðir og tengdafaðir, Kristján Tómásson Arnarhrauni 23, Hafnarfirði, sem lézt að Sólvangi 2. júní verður jarðsunginn frá Hafn- arfjarjarkirkju laugardaginn 8. júní kl. 11 f.h. Jóna Bjamadóttir, börn og tengdabörn. t Móðir okkar og tengdamóðir, Jóhanna Margrét Sigurðardóttir frá Fossi í Mýrdal, verður jarðsungin frá Foss- vogskirkju á morgun, laugar- dag kl. 10.30 árdegis. Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vilja minnast hinn- ar látnu skal bent á að láta Hjartavernd eða aðrar líknar stofnanir njóta þess. Börn og tengdaböm. t Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa, Björns Stephensen Skipholti 49, Reykjavík, fer fram frá Háteigskirkju laugardaginn 8. júní kl. 10.30. Sigurborg Stephensen, Steinunn Stephensen, Sigríður Stephensen, Sólmundur Jónsson, Ingibjörg Stephensen, Helgi K. Hjálmsson og bamaböra. Aldamótaárið fór hann til Reykjavíkur og réðst þar á skútu, en það var þá eftirsótt og þótti mikill frami ungum mönnum og framgjömum. Þessi ferð hans til Reykjavíkur varð til þess, að hann settist þar að og átti þar heima eftir það til ársins 1929, er hann fluttist til fsafjarðar, þar sem hann bjó síð an til æviloka. Skúturnar voru á þeim tíma afkastamestu fram- leiðslutækin, og þar var líka meiri tekjuvon en í annari vinnu fyrir góða fiskimenn, eins og það var kallað, og það var Ingimundur svo afbar, auk þess sem hann var afkastamaður til allra verka og ágætur sjómaður. Afkoma hans varð fyrir þá sök betri en margra annara, ersömu vinnu stunduðu. Þegar togaraút gerð hófst hér á landi, gerðist Ingimundur togarasjómaður og stundaði þá atvinnu árum sam- an, bæði meðan hann var bú- settur í Reykjavík og fyrst eftir að hann fluttist til ísafjarðar, einnig var hann á öðram fiski- skipum. Þá var hann um skeið útgerðarmaður sjálfur og fisk- kaupandi. Eftir að hann hætti sjómennsku, mátti segja, að húsa smíði væri aðalatvinna hans með an starfskraftar entust, byggði hann þá mörg íbúðarhús hér í bæ og víðar og hafa þau öll reynzt sérlega vel smíðuð og vönduð á allan hátt. Ingimundur var tvíkvæntur. Fyrri kona hans var Auðbjörg Árnadóttir ættuð úr Árnessýslu t Eiginmaður minn, Sigmundur Þorgilsson fyrrv. skólastjóri, er lézt 2. þ.m. ver'ður jarð- settur að Ásólfsskála undir Eyjafjöllum laugardaginn 8. júní kl. 4 e.h. Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda. Björg Jónsdóttir. t Innilegar þakkir fyrir auð- sýnda samúð og vinarhug við fráfall og útför systranna frá Helludaþ Margrétar Tómasdóttur og Óskar Tómasdóttur. Sérstakar þakkir færam við lækni og hjúkrunarliði á Sjúkrahúsi Selfoss, fjrrir um- hyggju og gó'ða hjúkrun á meðan Margrét dvaldi þar, og einnig Jósep Ólafssyni lækni í Hafnarfirði sem stundaði Ósk á meðan hún dvaldi hjá dóttur sinni í Hafnarfirði. Vandamenn. t Okkar innilegustu þakkir fær um við öllum vinum og vanda mönnum fyrir auðsýnda sam- ú'ð og vinarhug, við andlát og jarðarför eiginkonu minnar, tengdamóður og ömmu, Sigríðar Fanneyjar Sigurðardóttur Ásgarði 43, Reykjavík, Guð blessi ykkur öll. Guðmundur Pálsson, Sigurður Guðmundsson, Páli Guðmundsson, Margrét Guðmundsdóttir, Eygló Guðmundsdóttir, Asta Jónsdóttir, Dröfn Pálsdóttir, Nelly Pálsdóttir. Þau voru gefin saman i Reykja- vík 1911. Með henni eignaðist hann 9 börn og eru 6 þeirra á lífi. Auðbjörg andaðist 1926. Seinni kona hans, Jóhanna Jóns dóttir frá Arnardal, lifir mann sinn. Þau giftust á ísafirði 1930 og áttu saman 3 dætur, sem all- ar eru á lífi. Eftir að Ingimund- ur hætti að vinna, varð Jóhanna kona hans fyrirvinna þeirra, því að skammt hrukku lítilfjörleg ellilaun, og alla þeirra búskap- artíð vann hún meira og minna utan heimilis og drýgði þarmeð tekjur þess, en hún er, eins og allir vita, sem þekkja hana, mik- il dugnaðarkona og myndarleg húsmóðir. í banalegu manns síns stundaði hún hann af mikilli um hyggju. Ingimundur var góður fulltrúi aldamótakynslóðarinúar, sem svo oft er dáð. Þess fólks, sem var fullt áhuga að vinna landi sínu gagn og gera það sjálfstætt, eins og hann sjálfur komst að orði. Hann fylgdist allt tíð af áhuga með almennum málum og var þar virkur þátttakandi. Með an sjón entist, las hann mikið af góðum og fræðandi bókum og hreifast af öllu því, sem fagurt var og vel gert. Minni hans var frábært, skilningur hans og sem greind skýr og vakandi. Hann var því öðrum mönnum færari um að meta þau máþ sem efst voru á baugi hverju sinni, og taka afstöðu til þeirra. Oft minnist hann á þjóðarvakning- una, sem hér varð 1908, þegar kosið var um „Uppkastið“ svo- nefnda og sagðist hafa verið af lífi og sál virkur þátttakandi í þeirri baráttu. Komst hann þá t Hjartans þakkir fyrir auð- sýnda samúð og vinarhug við andlát og jar'ðarför eigin- manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa, Þorsteins Valdimarssonar simstöðvarstj. og hreppstjóra, Hrísey. Sérstakar þELkkir færum við hreppsnefnd Hríseyjarhrepps, sem fyrir hönd Hríseyinga, vottaði honum þakklæti og virðingu með því að kosta útför hans. Guð blessi ykkur öll. Lára Sigurjónsdóttir, böra, tengdaböra og bamaböm. t Hugheilar kveðjur og þakkir sendi ég öllum þe m, fjær og nær er auðsýndu mér vinar- hug og samúð við andlát og jarðarför mannsins míns, Ágústar Bjarnasonar Njálsgötu 62. Sérstaklega vil ég þakka lækn um og starfsfólki Landsspítal- ans fyrir öll þau elskulegheit og alla þá hjálp, sem hann varð áðnjótandi í veikindum sínum. Helga Guðjónsdóttir. í kynni við margia þeirra manna, sem lengst gengu og fremstir stóðu í sjálfstæðisbaráttunni, mat þá mikils og dáðist að gáf- um þeirra og málsnilld og ein- lægri ættjarðarást. Sjálfstæði landsins, stjórnarfarslegt og efna- hagslegt var í hans augum mál málanna og hann var andvígur öllum tilslökunum á því sviði. Sjálfstæði þjóðarinnar var í hans huga það fjöregg, sem gæta þurfti öllu öðru fremur. Til hinztu stundar fylgdist hann af lifandi áhuga með öllu er varð- aði atvinnuvegi þjóðarinnar, sér staklega sjávarútveginn, og þar eins og á öðrum sviðum, mat hann það, sem gert var, af reynslu og þekkingu. Ingimundur var draumspakur maður og sagði mér mörg dæmi því til sönnunar. Hann sagðist sjaldan hafa farið svo sjóferð, að hann vissi ekki áður, að hann kæmist heill á húfi til lands aft- ur og oft vissi hann hvernig ganga mundi. Þegar Ingimundur missti fyrri konu sína, varð hann að leysa upp heimili sitt og koma börn- um sínum til vandalausra. Er hann kvæntist Jóhönnu, tók hann þau yngstu þeirra til sín aftur. Hann átti því láni að fagna að eiga vel gefin og mynd arleg böm, sem hann kom öllum vel til manns og sýndi alla tíð ástúð og umhyggjusemL Ég hef þekkt Ingimund frá því hann kom fyrst til ísafjarð- ar, en kynni okkar urðu fyrst náin, er ég varð sambýlismaður hans og talaði við hann svo að segja daglega. óx hann mjög £ mínum augum við þau kynni. Komst ég þá að raun um, að hann átti fáa sína líka að gáf- um og að hann var mikill mann- kostamaður. Oft sagði hann mér þá sögur frá fyrri árum af margs konar brösum og erfiðleikum, sem hann lenti í bæði á sjó og landi, svo og mönnum sem hann kynntist. Ætíð var ánægjulegt að ræða við hann og aðdáunar- vert hve vel hann fylgdist með öllu, sem gerðist, bæði hér á landi og erlendis allt til hinztu stundar, og af hve næmum skiln ingi og dómgreind hann lagði mat sitt á hlutina. Að sjálfsögðu er ekki um að sakast, þó að háaldraður maður ljúki löngum lífsferli, þó finnst mér að Ingimundur Ögmundsson hafi farið of fljótt. Hann var svo ungur í anda og fylgdist af svo lifandi áhuga með straumum sam tíðar sinnar. Slíks ágætismanns er gott að minnast. Halldór Ólafsson Gísli Ágúst Gunnars- son — Minning Aðfaranótt 31. maí s.l. andað- ist að St. Jósepsspítala í Hafn- arfirði Gísli Ág. Gunnarsson fyrrv. stýrimaður. Gísli var fæddur að Skjaldar koti á Vatnsleysuströnd 14. ág- úst 1892. Foreldrar hans voru Gunnar Gíslason bóndi þar, og kona hans Ingibjörg Friðriks- dóttir, ættuð úr Árnessýslu, af Bergsætt. Gunnar og Ingibjörg eignuðust sex börn: Elztur var Ingvar kennari í Hafnarfirði, dáinn 1961: næst var Kristín húsfreyja á Kálfatjörn, dáin 1957: þá komu tvíburar, og var Gísli annar þeirra, en tvíbura- systir hans, Guðrún Ágústa dó 16 ára: yngstar voru Margrét, er lézt 5 ára og stúlka, er dó óskírð. Móður sína missti Gísli níu ára gamall, og hafði hún þá dvalið í sjúkrahúsi um þriggja ára skeið. Var að því komið að hún mætti fara heim, en svo fór, að hún andaðist áður af af- leiðingum uppskurðar, í júní 1901. Ingibjörg var mjög vel gefin kona, og var hún bömum sínum ávallt mjög hugstæð í minningum þeirra, þótt hennar nyti eigi lengur við. Gísli ólst svo upp hjá föður sínum og föðurforeldrum, Guð- rúnu Kortsdóttur og Gísla ív- arssyni. í Skjaldarkoti var allt- af mannmargt heimili. Þar var stundaður landbúnaður, svo sem jörðin leyfði og einnig sjó- sókn, sem var mikil frá Skjald- arkoti. Voru Skjaldarkotsbræð ur miklir aflamenn og farsælir svo orð fór af. Gísli vandistþví snemma sjónum, fyrst á opnu áraskipunum, en þar lærðu menn mikla sjómennsku, sem síð t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför eiginmanns míns, fö'ður, tengdaföður og afa, Júlíusar J. Eiríkssonar frá MiSkoti. Salvör Pálsdóttir, Jón Júlíusson, Rósa Jónsdóttir, Jóhanna Júlíusdóttir, Gunnar Einarsson og bamaböm. ar kom að góðum notum, þótt skip stækkuðu og sjósókn breytt ist. Þá stundaði Gísli sjó á gömlu kútterunum, en síðast og lengst á togurum sem stýrimað ur og skipstjóri. Lengsit var hann á togaranum Baldri. Gísli var ávallt vinsæll og vel lát- inn af sínum undirmönnum, enda var öll framkoma hans til fyrirmyndar, stjórnsamur, ör- uggur og ábyggilegur til orða og verka. Á hans langa sjó- mannsferli varð aldrei neitt að skipi eða mönnum, og má ef til vill þakka það fyrirhyggju og aðgæzlu ásamt trausti á hand- leiðslu æðri máttarvalda. Þó að Gísli væri dulur og flíkaði ekki skoðunum sínum, átti hann ör- uggt trúartraust allt frá æsku. Hann ólst upp við það, að guð- rækni væri í hávegum höfð, enda mótaðist öll framkoma Gísla af göfuglyndi. Hjálpsemi hans og greiðvikni var mikil en fáum kunn, öðrum en þeim, er nutu, því sjálfur hafði Gísli eigi hátt þar um. Eftir að Gísli hætti sjó- mennsku vann hann við verzl- unarstörf hjá Sighvati Einars- syni og Co. Kom þar fram sem Hugheilar þakkir til allra þeirra, er glöddu mig með gjöfum, heimsóknum, sím- skeytum og símtölum á 70 ára afmælisdaginn 1. júní sL Elías Kr. Jónsson, Höfðabraut 16, Akranesi.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.