Morgunblaðið - 08.01.1969, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 08.01.1969, Blaðsíða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 1969. Sigurjón Erlendsson — Minning Á GAMLÁRSDAG andaðist gam all vinur minn1 og félagi, Sigur- jón Erlendsson og orðinn gamall maður, f. 23. nóv. 1&81 í Hellis- firði í Norðfirði. I>essi maður var víða kunnugur á Fljótsdalshér- aði og þó frekar í Jökuldal, en á Hérað kom hann 1901 og fynst að Hrafnabjörgum í Jökulsárhlíð. Eftir það dvaldi hann á mörgum bæjum í Héraði, ýmist vistbund- inn eða lausamaður, var starfs- maður góður og samvizkusamur, snyrtinn í háttum og siðlátur. Hann var af þeim gamla, góða skóla, að í störfum öllum þótti honum húsbóndans gagn og heim t Bóas Daði Guðmundsson andaðist a'ð heimili sínu Hóf- gérði 13, 6. jan. Börn hins látna, Ragnheiður Magnúsdóttir. t Sonur okkaf og bróðir Þórir Ingi Þórisson anda'ðist að Landsspítalanum þann 6. janúar. Jenný Ingimundardóttir, Þórir Jensson og systkini. t Kve’ðjuathöfn um föður okkar Guðmund Andrésson frá Ferjubakka verður í Fossvogskirkju fimmtudaginn 9. þ.m. kl. 10.30 árd. Jarðarförin fer fram frá Borgameskirkju föstudaginn 10. jan. kl. 2. Börain. t Elsku litli sonur okkar og bróðir Guðjón Matthíasson sem lézt af slysförum 2. janú- ar, verður jarðsunginn frá Fossvogsirkju, föstudaginn 10. jan. kl. 10.30. Fjóla Guðjónsdóttir, Matthías Björasson og systkinin. t Eiginmaður minn og faðir okkar Sigurjón Einarsson skipstjóri, Austurgötu 40 Hafnarfirði andaðist 3. janúar sL Jarðarförin fer fram fimmtu daginn 9. janúar kl. 2 e.h. frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði. Minningargjafir renni vinsam- legast til Slysavamafélags ís- lands. Rannveig Vigfúsdóttir, Hulda Sigurjónsdóttir, Vigfús Sigurjónsson, Bára Sigurjónsdóttir, Sjöfn Sigurjónsdóttir, Einar Sigurjónsson. ilisins sitt gagn og annarra gagn og enda sat það í fyrirrúmi í hugsun hans, framar sínu gagni. Hann var ókvæntur alla ævi og hvergi réð hann fyrir heimili, en þó fjölbragðsmaður í tækifær- um lífsins, að vera maður með mönnum og láta að sér kveða. Leitaði hann því víða fyrir sér og kom sér viða í því, sem hon- um var hugl'eikið, en hann vildi vera gildur maður á góðum heimilum, eiga kindur, hugsa um kindur og kaupa og selja kindur. Um tíma átti hann líka höfuð- bólið Brú á Jökuldal og kindur í láns og leigustöðum, var góður viðskiptis, og kunni að tapa, jafnt af vanhlut í viðskiptum, harðindum og kreppu, enda dó hann snauður maður eftir langa dvöl á Elliheimilinu Grund í Reykjavík, f.ullra 87 ára að aldri. Sigurjón dvaldi með mér á Hof- teigi, oftar en einu sinni, á ár- unum milli 1930 og 1940 og ég dæmi ekki blindur um lit, er Sigurjón á í bilut, en samvizku- samari mann í öllum háttum og dagfari en Sigurjón hef ég ekki þeklkt. Vildi hann hvergi fyrir neinum vera, en allsstaðar með öllum vera, ef hans var þörf. En hann hafði vanhagi t Útför eiginmanns míns Jóns Ólafssonar Meðalholti 21 verður gerð frá Fossvogs- kirkju föstudaginn 10. janúar kl. 1.30. Kristgerður E. Gísladóttir. t Þökkum samúð og vinarhug við andlát móður okkar og tengdamóður Guðfinnu Guðmundsdóttir Þórhildur Jónasdóttir, Stefán Áraason. t Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu Ingibjargar Magnúsdóttur Suðurgötu 77, Hafnarfirði Þá viljum vi'ð færa lækni, hjúkrunar- og starfsfólki að Hrafnistu beztu þakkir. Svanhildur Sigurjónsdóttir, Þorvarður Guðmundsson, Guðjón Sigurjónsson, Steinunn Jónsdóttir, Sigurður Sigurjónsson, Sigríður Rósmundsdóttir, Haraldur Sigurjónsson, Ágústa Ólafsdóttir, Ingimundur Sigurjónsson, baraaböm og barnabarnabörn. af sjálfs sín atferli, sem kalla mát'ti klaufaskap, en þau gerast mannadæmin í lífinu. Forfeður Sigurjóns höfðu bú- ið í Norðfirði langan aldur og verið merkilegt fólk, eins og Við fjarðarættin. Foreldrar hans voru Erlendur Árnason og Stefanía Stefánsdóttir, sem kennd eru við búskap í Hellistfirði. Erlendur var sonur Áma Gíslasonar, Þor- varðarsonar. Var Þorvarður Bjamason og ljóst, að sá Bjami er Bjarni Ólafsson í Hellisfirði 1703, þá ungur maður og hefur þá Þorvarður verið brððir Ein- ars Bjarnasonar föður Bjama í Austdal föður Jóns í Breiðuvík, móðurföður Háreksstaðabræðra eldri, Móðir Áma Gíslasonar var Guðrún Jónsdóttir, 12467, Ættir Austfirðinga, Torfasonar í Nesi í Norðfirði Jónssonar. Jón var ann ar og yngri Jóna, sona Torfa Jóns sonar frá Kirkjubóli í Vöðlavík 1703, Gíslasonar og konu Jóns, Ólafar Árnadóttur, Ketilssonar á Barðsnesg Teitssonar „Skagfii'ð- ings“. En hér er u® hinar fjöl- mennustu og merkustu ættir að ræða á Austurlandi. Móðir Sig- urjóns og fyrri konu Erlendar Ámasonar var Stefama Stefáns- dóttir bónda í Hellisfirði o.v. og konu hans Guðrúnar Ögmunds- dóttur. Stefán í Hellisfirði var Sveinsson bónda á Hólum, en hann átti frænku sína, Þórunni Magnúsdóttur á Bakka, Bjöms- sonar í Hellisfirði 1753 Magnús- sonar í Hellisfirði 1703, Ólafs- sonar, en Magnús var bróðir Bjama föður Þorvarðar, er fyrr gat. Sveinn var Stefánsson, en Stefán sá var sonur Sigurðar í Fannardal Ögmundssonar á Skeggjástöðum á Jökuldal, Sveinssonar. Kona Sigurðar í Fannardal var Guðrfður dóttir síra Runólfs á Skorrastað Hin- rikssonar. Guðríður var ekkja eftir Einar Arason bónda á Skeggjastöð'um, er drukknaði í Jökulsá 1755. Stefán Sigurðsson í Fannardal átti Halldóru Sveins dóttur frá Viðlfirði, en Sveinn komst fyrst í Viðlfjörð sinna ætt- menna, ásamt föður sínum Bjarna Sveinssyni, vopnfirzkum manni, er býr í Krossa- vík 1753, en flutti fyrir 1760 í Sandvík í Norðfirði. Sveinn þessi Bjamason var kvæntur Ólöfu dóttur séra Pét- urs Amsteðs á Hofi í Vopna- firði, en Pétur prestur átti Hall- dóru Jónsdóttux prests á Hólum Guttormssonar prests s.st. Sig- fússonar prests á Hofteiigi Tóm- assonar, d. 1685. Sigfús prestur er einn allra ættsælasti maður austan lands. Pétur prestur Arn steð var af ætt Einars prests galdrameistara á Skinnastað Nik ulássonar d. 1699, en það er hin gamla, fjölmenna og ríka As- t Systir mín og móðursystir Guðbjörg Auðxxnsdóttir Giljalandi 11 verður jarðsunigin frá Foss- vogskirkju fimmtudaginn 9. janúar kl. 3 e.h. Unnur Auðunsdóttir, Auður Sigurðardóttir, t Þökkum innilega þá miklu vináttu og samúð sem okkur var sýnd við fráfall móður okkar, tengdamóður og ömmu SOFFÍU KJARAN Birgir Kjaran, Sveinbjörg Kjaran, Sigríður Kjaran, Sigurjón Sigurðsson, Eyþór Kjaran, Pétur Ólafsson, og barnabörn. mannaætt í Kelduhverfi. Það bregður öllum til ættar og ónýtt er að gera grein á manni án skil- greiningar á ætt. Á þáð var minnzt, að kindurn ar komu mjög við sögu í Hfi Sig- urjóns. Hann komst til vits og ára á þeim tíma, sem lífið í sveit- unum métti sanna það, að helztu rökin fyrir tilverunni voru kind- umar og er svo reyndar enn í dag með bændum um mikinn hluta lands. Á sveif með þess- um rökum tilverunnar lagðist Sigurjón eindregið og það eru rökin fyrir tilverunni, sem valda lífsnautninni frjóvu. Lifandi mað urinn á þarna jafnt leik og lífs- stríð, og Sigurjón gekk þarna til leiks. Hann sóttist eftir að vera á þeim bæjum, þar sem þessi rök tilverunnar voru einna gleggst fyrir hendi. Það var hans yndi að vera fjármaður á þekn bæjum, er margt fé var að hir'ða. Hann getkk á beiitarhús, og á þess um húsum var fyrir hendi margt fé, en lítið hey. Og nú liggur það fyrir að láta þetta marga fé sjá vorsins ljós og helzt eitthvað af þessu litla heyi líka. Þetta varð ekki gert, nema með nokkurri glímu við veturinn, og það var fljótt eftir því tekið, hversu Sig- urjóni fór þetta vel úr hendi. Hér eiga þessir gömlu fjármenn, og var Sigurjón einhver siðasti þeirra, merkilega afrekasögu, en sú saga er þrotlaus glíma við veturinn, þar sem sagan er þó gleymd, þegar blessuð sólin skin. En af því má enn segja sögur hvað Sigurjón snerti. Á Birnufelli bjó stórbóndinn Ólafur Bessason. Þarna kom Sigurjón að stóru fjárbúi og Sigurjón geymdi margt fé í beitarhúsum. „Heyið var svolítil tugga“, sagði ólafur. „En Sigurjón fyrnti af tuggunni og féð gekk vel fram“, sagði Ólafur. Sömu sögu var að segja frá Hnefilsdal, öðru stórbúi Hér- aðs. Þar geymdl Sigurjón á beit- arhúsunum um 180 fjár, geldfé. Hlaðan tók 25 hesta af heyi, sagði Björn Þorkeisson bóndi. „Það var stabbi eftir í hlöðunni á sumarmálum“, sagði Bjöm. Þetta er nóg til að sýna það hver er saga þessara manna um vetur, hver er skyldiurækni þeirra og trúmennska, og þegar betur er að gáð kemur í ljós undraverð hagsýni, mikið harðfylgi og þrautseigja í fari þeirra. Búnað- arsagan lætur ekki mikið af þessum mönnum, en hversu lengi höfðu ekki rökin fyrir tilverunni dugað, einmitt af því að þeir voru til. Fjármannahríðin, full með bölmóð er saga þeirra. Þetta má ég sanna, að var svipur lífs- baráttunnar og voru þrjár 25 hesta hlöður á Hofteigi, þegar ég kom þangað. Tímarnir breyttust og Sigurjón gat ekki notið sinna vetraríþrótta. Hlöðurnar nefni- lega stækkuðu. Það hafa kannske verið hríðar og harðviðri, sem ollu því að Sigurjón gerðist sjón- dapur stráx við fimmtugsaldur, en þá ’hófust kynni okkar. Gat hann þá ekki sinnt fjármennstou sem áður og taldi þá líka störf sín lítils virði. Það var öðru nær, trúmennskan í starfi er mannsins eilífa verðmæti. Ég reyndi það að Sigurjón var holl- tryggur maður í lundarfari og velviljaður. Systir hans er Stefanía, kona Valdemars, skóla- stjóra og skálds Snævar. Vax það hans mesta gleði, hve velgengni barna þeirra var mikii. Og af vandalausum munu fáir hafa notið velvilja hans í ríkara mæli en ég; mætti ég margt frá okkar skiptum segja og Sigurjón varð mér hugstæður maður. Einis og fyrr sagði, hafði Sigur- jón gaman af að verzla með kindur, en það fylgdi þessu sá böggull skammrifi, að ef Sigur- jón græddi fannst honum að hann hafi snuðað kaupunautinn, og samvizkan sagði til sín, en Sigurjón vildi ekki utan rétt gera. Við þetta stóð Sigurjón eins og eitthvert óræði í sálar- lífi sínu og við kölluðum það klaufaskap, að táka mark á því. Sigurjón var vel meðal maður á hæð, grannvaxinn og liðmann- legur, vel viti borinn maður og hafði sínar skoðanir á hlutunum, en fylgdi þó vel þeim, sem hann trúði vel til forgöngu. Hann var þó einn í ráðum, einn á braut og síðastur á ferli gömlu fjár- mannanna, sem nú prýða sög- unnar sveit á íslandi með miklu minningargildi og eigi kemur aftur um sinn og þjóðin er að gleyma. Ég kveð Sigurjón í Ijósi góðra minninga. Þess er enn við að geta, að systkin Sigurjóns, sem lifa auk Stefaníu, enu Árnína, ógift, nú níræð, og dvelur á Dal- vík hjá séra Stefáni Snævar, og Stefán hiálfbróðir í Vestmanna- 'eyjum. Benedikt Gíslason frá Hofteigi. Þorbjörn Magnússon Efrihömrum í DAG er til moldar borinn Þorbjörn Magmjsson viniur minn. Þorbjörn var hin síðari ár starfte- maðiur hjá Simdra og starfaði fram á það síðasta þó sjötíu og þriggja ára væri orðinn, og var einmit á leið til vimiu sinnar árla morguns þegar hamn varð fyrir bílslysi er dró hainn til dauða á Landakotsspítal'amum 26. deisember síðastliðimn. Þorbjörm var sanmur fulltrúi gamila tímiams bvað atorku og eljusemi áhrærði, síkátur og trygglyndur vinum sírnum og óvini 'held ég hann hatfi eniga átt e<n eirns og komið getur fyrir í samskiptum mamna að í odda dkerisf að bæri avo við gat ólgað hans gamla víkingablóð og var hann þá óvæginn og harður í hom að taka og lét sig hvergi þó við yngri miemn væri að etja en emgin fór verri út úr þeirri orrahríð því Þorbjörn var maður sáttfús og lyfti þá gjarnan friðarskál við móts'töðumanninn og var þá tek- ið upp úLfúðarlaiust hjail og jafm- vel kveðið við rauist þvl það vair Þorbirni dkemmtan. Þorbjörm minm fyrir dauðam- um stönduim við miemmimir allaí Framhald A bls. 16 Mínar innilegustu hjartans þakkir til allra minna ætt- ingja og vina nær og fjær sem glöddu mig svo ógleymanlega á 80 ára afmæli minu 1. jan. sL Guð blessi ykkur öll. Lifið heil. Araý Sigurðardóttir, frá Litlu-Hildisey.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.