Morgunblaðið - 19.04.1970, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 19.04.1970, Blaðsíða 12
12 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. APRÍL lfl'70 STtFÁN HALLDÖRSSON á slódum oeskunnar t Paul McCartney er hættur í Bítlunum. Það hlaut að koma að því, fyrr en síðar. Bítlaranir voru að mestu hættir að staría saman, svo önnum kafnir voru þeir við ástundun áhugamáda sinna. Ringo stundaði kvik- myndaleik, George fékkst í æ ríkara mæli við lagasmíðar, John gerði alls kyns hunda- kúnstir í þágu friðar og Paul hélt sig aðallega í S'kotlandi með konu og börnum. Þannig gat það ekki gengið til lengd- ar. Annað hvort varð einhver Bítlanna að taka sig til og smajla ölílum hinum s-aman til plötuupptöku og annarra starfa, eða þá . . . ja, menn voru yfirleitt ekki mjög hrifn ir af þeirri tilhugsun, að Bítl- arnir hættu öllu samstarfi. En nú hofur Paul riðið fyrstur á vaðið og sagt skilið við Bítl- ana. Segist hann ekki hafa tíma til annars en að sinna konu og börnum. Er ekki hægt að segj-a annað en að konan hans, Linda Eastman, gerist nú kröfuhörð, því Paul hefur jú eiginlega ekkert gert annað undanfarna mánuði en að hressa upp á hana og börnin. Hann hefur svo til ekkert gert í nafni Bítlanna, nema ef vera skyldi ein eða tvær sjónvarpskynningar á lag- inu „Let It Be“. Hefur konan haft mikil áhrif á hann, því hér áður fyrr, áður en hann kynnt- ist henni, var hann langdugleg- asti Bítillinn og lagði nótt við nýtan dag í ákafanum við að koma út plötum og halda nafni Bítlanna á lofti. Hann var allt af mesti Bítillinn í sér og átti mestan þátt í að afla þeim vin sælda og virðingar, eldra fólks sem yngra. Hann lagði jafnan mikla áherzlu á snyrtilegan klæðaburð og hárgreiðslu, og var, ásamt Brian heitnum Ep- stein, harðasti stuðnings maður hljómsveitiarbúninganna (kragalausu jakkana o.s.frv.). Pauil samdi líka mikið af sæt- um lögum, sem allir hrifust af, ekki sízt fullorðna fólkið (Ye>st erday, She’s Leaving Horne o.s.frv.). John og George voru hins vegar mjög á móti hljóm- sveitarbúninigum og vildu láta hárið vaxa óhindrað. John vildi hafa kraft og hávaða í lögun- um, en George var mjög á rnóti því að leika opinberlega, hljómleikaferðum og öðru slíku. Þannig voru Bítlannir alis ekki sammála um allt s>em þeir gerðu, en aimenningur fékk ekkert að vita um það. En nú er Paul hættur I Bítl- unum. Er alls ekki fráleitt að ætla, að nú grípi hinir Bítlarn ir tækifærið fegins hendi og segi skilið við hljómisveitina Beatles. Yrðu þeir þá alveg frjálsir ferða sinna og gerða, engum háðir nema sjálfum sér og eiginkonunum. Þeir hafa vafalaust miklu meiri áhugia á að sinna sínum eigin hugðar- efnum, en að starfa saman við illan leik undir nafninu Beati- es. Þeir eru allir það vel stæð- ir fjánhagslega, að þeir þurfa ekki að vinna handtak það sem eftir er ævinnar, en aiuðvitað halda þeir áfram að vinna enn um nokkurt skeið; þeir elztu, Ringó og John verða jú ekki nema þrítugir á þessu ári. En hvað er framundan hjá Bítlunum? Enskur teiknari fór að velta þessu fyrir sér, og hann komst að nokkuð skemmti legri niðurstöðu. Ringo er þegar búinn að vekjia nokkra athygli sem kvik myndaleikari, og í framtíðinni verður hann einn af þess- um fjölhæfu listámönnum, sem geta leikið, sungið-, s-agt brand ara og s-kemmt fól-ki á h-undrað mismunandi veg-u (Frarak Sin- atra Samimy Davis Jr., Andy Williams, o.s.fr-v.). Hann er ró- legur í framkomu og kemur oft lega á óvart með hæfileikum sín um, en hann hefur þó enn sem komið er ekki gert neitt stór- kostiegt. Hann hefur staðið sig vel í lei-klistinn.i, en það er ek-ki víst, að neinn kvikmyndafraim- leiðandi þori að gefa honium að alhlutverk, þar sem hann væri aðalnúmerið og yrði á eigin spýtur að fá áhorfendur í kvik myndahúsin. George er erfiðari viðureign ar. Listarraaðurinn sá hann fyr- ir sér s-em indvers-kan heila- brjót. En þessi spádómur gæti reynzt rangur. George gæti hætt að ta-ka sjálfan sig svona voðalega hátíðlega og orðið ánægður og vingjarnl-egur eins og hann var í gamla daga. Hann hefur sýnt all-t að því örvæntingarfulla löng-un til að verða lagasmiður í topp- klassa. En þó að hann hatfi sam ið nokkur prýðisgóð lög, þá h-ef ur hann líka samið mörg sæmi- leg lög, sem hefðiu iíklega aldr-ei komizt á plötu nema af því að þau voru eftir Bí-til. George héfur einnig fengizt töluver-t við að stjórraa plöt-u- upptökum hjá öðrum listamönn- um, og það gæti farið svo, að hann sneri sér alveg að því starfi og 1-éti allt indverskt eiga sig. Ekki er auðveldara að spá fyr ir John. Hann hefur lagt sig allan fra.m við að hneyksla fólk í þágu friðar — og ekki verður annað sagt en að árarag- urinn sé góður; fólkið er allt stórhne-ykslað. (En fr-iðarhorf- urnar faafa lítt vænkazt). Han-n er s-á Bítill sem mun allra sízt setjast niður og horfa á atburð ina geras-t allt í kringum sig. Hann hefur e-kki minnstu löng- un til að verðá miðialdra og þó að hann hafi þegar hann var 18 ára álitið a.lilt fólk, sem kom ið var yfir þrítu-gt á grafar- bakkanum, þá mun hann vafa- laust harðn-eita því, að hann gæti mögulega tilheyrt þeiim aldurs-flokki næstu 25 árin. „Það er hugarfarið, sem gild- ir, en ekki líka-mshr-eystin.1’ Pauil hefur alltaf geð-jast: vel að tilhugsuninni um að gerast óð alsbóndi og sveitarhöfðingi. Hann ætti líka auðvelt með að gera það hvenær sem er. Hann á ameriska konu, ein,s og Hertog inn af Marlborough, faðir Win ston Chiurchill. Og eiras og svo margir herramenn á hann bú- garð í Skotlandi og hús í einu af fínustu hverfum Luradún-a- borgar. Hann hefur aldrei ver- ið hrifinn af því að flytja aug lýsin-gaskrum Bítlanna inn í einkailíf sit't, því hann er að eðliis fari rólegur og lítt gefinn fyr ir að berast mikið á. Hann er örugglega e-itt af mestu tón- skáldum aldarinnar og vafa- laust heldur hann áfram að semja lög í langan tím-a enn. Þefcta er spá ensks téiknara um framtíð Bítlanna. Hvort hann hefuir haft rétt fyrir sér kemur ek-ki í ljós fyrr en eftir langan tíma. En eitt er víst: Bítlarnir mumu halda áfram að vera fr-emstir í flokki, hvort sem þeir sfcarf-a saman eða ek'ki. Bítlarnir eftir 10 ár?

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.