Morgunblaðið - 25.10.1970, Page 6

6
MORGUTSTBLAÐIÐ, SUMNUDAGUR 25. OKTÓBBR 1870
VIL KAUPA
óskemmt grilil á Moskwitch,
árg. '65. Uppl. í síma 93-1866
frá ki. 7—8 n æst u daga.
KOIMA ÓSKAST
til að gæta banna, 4ra ára
drengs og 6 mán. stúl'ku. —
Enskukumnátta nauðsynleg.
Sknifið: Mr. Robert Traum,
413 Freeman Ave. Oceanside,
L. I., U.S.A.
BARNGÓÐ STÚLKA
Bandarísk fiölskylda í Rvík
vill ráða stúltku til heimijisst.
og banngæzlu. Einhver ensku
kunnátta nauðsyml. Vinsaml.
hafið samb. við Mrs Eskin,
Fjölnisv. 9 eða í síma 25662.
KONA ÓSKAST
Óska eftir að ráða konu til
heimilisstanfa, tveir í heimiii.
Gott húsn. ötl þægindi. Tillb.
rnerkt: „Kona óskast 6304"
sendist sem fynst Mbi.
MÓTATIMBUR TIL SÖLU
1"x6", 1'/2’'x6" og 2"x4". —
Uppl. í síma 31104.
HÁLFS dags vinna
Óska eftir vinnu h á Ifan dag-
inn. Hef bfl. Tilib. sen d ist M b l.
mertkt: „Fertugur 6303".
ÓSKA EFTIR
skrifstofuihenbergi, helzt með
síma eða afnetum af síma.
Uppl. í síma 14445 eftir kl.
7 á kvöldin.
BLÓMASÚLUR
Vinsæiu blómasúiumar
komnar aiftur.
J. S. HÚSGÖGN,
Hverfísgötu 50, sími 18830.
GLUGGATJÖLD
Smíð og sauma giluggatjöld.
Góð vinna, fljót afgreiðsla.
Sími 26358.
HERBERGI ÓSKAST
Reglusamur, miðatldra maður
óskar eftir henb. strax eða 1.
nóvember. Snyrtileg og góð
umgengn i. Uppl. í síma 17865 >
kl. 4—6 í dag.
KEFLAVlK — SUÐURNES
Nýkomið gíæsilegt úrval af
bl'úndu'Stóristum og önnur
gluggatjaldaefnii i miiklu úr-
vafi. — Verzl. Sigríðar Skúla-
dóttur, sími 2061.
17 ÁRA STÚLKA
óskar eftir atvinmu strax. Vön
vélritun og ýmis komar skrif-
stofustörfum. Uppl. t sima
18382.
HAFNARFJÖRÐUR
Venkfnæðingur óskar eftir
•búð með eða án húsgagna.
Sími 50950.
FROTTÉSVUNTUR
Frottédregill í giuggatjöld o.
fl. ÞurnkudregiM. Diskadregill.
Þorsteinsbúð.
KEFLAVÍK — NJARÐVlK
Óskum eftir 2ja eða 3ja herb.
íbúð strax Uppl. í síma 7448.
Samt er mér kærara hið norræna fang
Við finnum það, við sjáum
það, við heyrum það. Haust-
ið er komið, og almanakið,
sem kennt er við Island, seg
ir okkur, að nú séu komnar
veturnætur.
1 gær var fyrsti vetrardag-
ur. Já, það verður engum
blöðum um það að fletta, að
hann er kominn, sá gamli,
kargi karl, sem löngum hefur
hrellt okkur, fært okkur ísa
og harðindi, en líka snjó,
skíðafæri og norðurljós. Guð
mundur Frimann yrkir svo
oddaflug léttir flugið, og
byggist sú staðreynd á mikl-
um rannsóknum á eðli lofts-
ins og loftstrauma. Einn klýf
ur loftið fyrst fyrir hina.
Og svo eftir nokkrar flug
æfingar, m.a. hérna í Hljóm-
skálagarðinum og Vatnsmýr-
inni, leggur hópurinn af stað..
Rétt tyllir löppum við Skerja
fjörð, og þaðan suður að
Garðskaga, stingur niður nefi
í þarabrúkinu, fær sér einn
„Nú fer þú að hópa þig, heiðlóan mín.“
vorsúlin skin.
Að sönnu er indælt um
suðrænan vang,
en samt er mér kærra hið
norræna fang.“
Já, skyldum við íslending-
ar ekki alltaf hafa beðið vor
boðans, allra þjóða mest, sagt
við sjálfa okkur til hug-
hreystingar:
„Varpaðu frá þér
vetrarkvíða,
vorsins er ei langt að bíða,
en því miðar hægt og hægt.“
Og svona er það alls stað-
ar á Islandi. Einar Ben. var
fundvís á það:
„í hljóðum dal við lieiðí og
sjó,
þar hamranes að vogum
Hggja,
hjá þarabing og þúfnamó,
er þorp, sem nokkrar sálir
byggja.“
★
Og svo tekur þá veturinn
völdin, efalaust getur orðið
hart í ári, jafnvel svo liggi
við fári, en „við eigum eina
sál“, við höfum svo margt að
gleðjast yfir, við eigum þetta
land, með öllum þess gæðum,
sjálfsagt líka göllum, og
„Áttu litla björk við bæinn,
björk í tryggum reit,
unaðslundi svala og sólar
sumardægrin heit?
Liggja þar í laufum grænum
lífs þíns fyrirheit?
Farsæl eign er björk, sem
brosir
bæjarstafni við,
boðar þínum unglingsaugum
yndisleik óg frið.
íslenzk grein af gömlu bergi
grædd í nýjum sið.“
★
Og nú verður senn hljóð-
ara um bláu dalina hans
Hannesar Péturssonar í norðr
inu um stund, en brátt
grænka þeir aftur og gefa
gullin fyrirheit, og hér skuL
um við þá enda með erind-
inu fallega eftir hann Lax
ness, hætta að vera döpur,
kvíða engu, en syngja lagið
hans Jóns Þórarinssonar við
Vögguljóðið og segja:
„Stundum var í vetur leið
veðrasamt á glugga.
Var ekki eins og væri um
skeið
vofa í hverjum skugga?
Fáir vissu að vorið beið
og vorið kemur að hugga.“
um þessi endalok sumarævin
týrisins með öllum þess dá-
semdum:
„Nú skyggir óðum yfir mörk
og mýri,
sem myrkrið vaxi upp af
dökkri jörð.
Og senn er dagsins úti
ævintýri,
og ótti nætur grípur bleikan
svörð.
í andvaranum bliknað sefið
syngur
uni sorg og dauðans myrka
leyndardóm.
Um rót og stöngla fálma
kaldir fingnr
og fylla kvíða sérhvert
merkurblóm.“
Já, nú er víst úti hin hag-
stæða tíð, nú munu víst ekki
blómstra merkurblómin aft-
ur, fyrr en að vori með Vetr-
arblómi, og þá er að þreyja
þorrann og góuna, eins og
sönnum íslendingum sæmir.
★
Með hverjum deginum sem
líður þéttast farfuglahópam-
ir. Flestir eru farnir, spóinn
og kjóinn spóka sig nú um á
suðrænum slóðum, og bezt
gæti ég trúað, að þeir væru
nú orðnir beztu vinir, þótt
þeir ættu það til að munn-
höggvast hér uppi á Islandi í
þessari nóttlausu veraldar
veröld, og var þeim það ekki
láandi; annar var að vernda
sín egg og sína unga, en
hinn að afla fanga til bús og
barna.
Lóan er um það bil að
fara. Hóparnir stækka og
stækka. í allt haust hafa þeir
verið að drífa sig saman. Og
það kemur ekki til af góðu,
því að það er margsannað,
að því fleiri, sem fuglarnir
eru á ferð sinni yfir háfið,
þeim mun auðveldara er fyr
ir hvern einstakan að þola
þessa þolraun að fljúga yfir
snUínn sæ Atlantshafsins, og
oddaflug er svo sem engin til
viljun, því að þotufræðingar
nútimans hafa sannað, að
maðk i nestið, og svo leggur
þá þessi skari af stað, suður
fyrir Eldey, og hvílist ekki
fyrr en við Orkneyjar.
Og Indriði frá Fjalli yrk-
ir svo um þennan einstæða
atburð:
„Nú fer þú að hópa þig,
heiðlóan mín,
og hyggja til ferðar, er
vertíðin dvín.
Einn nauðugnr kostur er
sjálfsvörnin sú,
að segja hér Iaii.su og flytja
sitt bú.
Ég vona þú sieppir, en
örskreiður er
þó óveðra flugdrekinn rétt
eftir þér.
Og auk þess er morandi* af
lífshættum leið.
Því leggurðu hljóð út á
firnindin breið.
En svo skil ég hvísiandi
kveðjumál þín:
Ég kem hingað aftur er
„og fylla kvíða sérhvert merkurblóm.“
kynni þá svo að fara, að við
minntumst skógarins i blóm-
skrúða sumars, létum þá
minningu hugga okkur í harð
indum, „fjör kenni oss eldur
inn, frostið oss herði,“ sagði
Bjarni, og Guðmundur Ingi
á Kirkjubóli, gefur okkur gull
ið fyrirheit, eftir að allir far
fuglar eru famir, eftir aðeins
rjúpan hvíta, einstaka þröst-
ur, mávar við ströndina og
krumminn á skjánum:
Þökk fyrir sumarið, og ég
óska ykkur góðs og blessaðs
vetrar, lesendur minir.
— Fr. S.
ÚTI
*
A
VIÐAVANGI
„Áttu litla björk við bæinn.“ Myndin er frá Bæjarstaðask ógi.