Morgunblaðið - 12.03.1971, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. MARZ 1971
Guðjön Baldvinsson
Minningarorð —
Fæddur 10. 2. 1933
Dáinn 5. 3. 1971
SAMSTARFSMAÐUR minn,
bekkjarbróðir og vinur er lát-
intn. Að morgni föstudags 5.
þ.m. barst mér fregnin um lát
Guðjóns Baldvinssonar þar sem
ég var staddur erlendis. Hann
hafði látizt í svefni þá fyrir
skömmu. Rúmum tveimur sólar-
hringum áður hafði ég kvatt
hann á skrifstofunni og beðið
hann að gera mér persónulegan
greiða daginn eftir. Það gerði
hann og átti þannig síðasta leik-
inn í okkar samskiptum.
Andlátsfregnir snerta okkur
ætíð djúpt, en aldrei svo mjög
t
Faðir okkar,
Amundi Jónsson
frá Hvammstanga,
andaðist í sjúkrahúsLnu á
Akranesi 10. marz.
Jarðsett verður frá Hvamms-
tangakirkju þriðjudaginn 16.
þ.m. kl. 2 síðdegis.
Fyrir hönd barna, tengda-
bama og bamabama,
Ólafur Ámundason.
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Jón Jóhannsson,
lögregluþjónn,
andaðist að heimiil sínu,
Rauðalæk 28, 9. þ.m.
Jarðairförin ákveðin síðar.
Jóhanna Einarsdóttir
og böm.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
Hólmfríður Halldórsdóttir,
Rofabæ 27,
lézt i Landspítalanum að
morgni 11. marz.
Guðrún Kr. Sigurjónsdóttir,
Þórarinn Jónsson,
HaUborg Sigurjónsdóttir,
Haraldur Guðmundsson,
Jórunn Anna Sigurjónsdóttir,
Kristján J. Ólafsson,
Kristján Sigurjónsson,
Amdís Markúsdóttir,
Símon Sigurjónsson,
Esther Guðmundsdóttir.
sem þegar vinir kveðja óvænt
í þlóma lífsins. Ég fimn hjá mér
þörf til að minnast þessa vinar
míns nokkrum orðum, svo náin
sem samskipti okfeair höfðu ver-
ið og kunnimgsskapur okkar
langur.
Ég kynntist Guðjóni þegar ég
settist í annan bekk Mennta-
skólans á Akureyri haustið
1948. Við áttum síðan samleið í
sömu befekjairdeiild til stúdents-
prófs vorið 1953. Hann var alla
tíð hinn góði bekkjarfélagi, vin-
sæll af öllum, enda óáreitinn
og hjálpsamur. Og áfram lágu
leiðir að nokkru leyti saman.
Báðir hófum við háskólanám
um haustið, að vísu hvor í sinni
deild, en bjuggum á Garði. Sam
staða Norðanstúdenta var sterk
og því urðu samfundir tíðir.
Bekkjarmót þessa stúdentaár-
gangs hafa verið haMin nœr því
árlega. Þar var Guðjón ætíð
þátttakandi og oft hafði hann
forgöngu um að hópurinn var
t
Valdimar Guðlaugsson,
Keynivölium, Kjós,
verður jarðsunginn frá Reyni-
vallakirkju iaugardaginn 13.
þ.m. KI. 2.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristján Bjarnason.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
fráfall
Halldóru Kristínar
Jónsdóttur.
Jafnframt þökkum við starfs-
liði hjúkrunardeildar Hrafn-
istu hlýlega aðhlynningu og
hjúkrun síðasta misserið.
Auður, Ásdis og Fríða
Sveinsdætur.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda
samúð við andlát og útför
móður mininar,
Þórhildar Valdimarsdóttur
frá Bakkafirði.
Fyrir mlna hönd og annarra
vandamanraa,
kallaður saman. Fyrir fáum dög
um höfðum við rætt um, að í
þessum mánuði væri hæfilegt
að hittast að nýju. Ekki veit ég,
hvort af þeim fundi verður, en
víst er, að hamn verður með
öðrum hætti en fyrri fundir.
Við munum sakna vinar, sem
setti ainn svip á hópinn. í naÉni
bekkjarsystkina frá mennta-
skólaárimum þakka ég sam-
verustundirnar ógleymanlegu.
Guðjón lauk prófi í viðskipta-
fræðum frá Háskóla íslands
vorið 1958. Nokkru síðar hóf
hann störf hjá Landsbanka ís-
lands þar sem hann starfaði til
ársloka 1965, er hann var ráð-
inn skrifstofustjóri Skattstofu
Reykjanesumdæmis, en því
starfi gegndi hann til ársloka
1968. Mér voru kunnir hæfileik-
ar Guðjóns til skrifstofustarfa.
Því hafði ég farið þess á leit við
hann, að hann tæki við starfi á
minni skrifstofu ef hann hefði
hug á að skipta um starf. Og
þannig skipaðist í janúarmán-
uði 1969, að hann tók við starfi
skrifstofustjóra hjá Garða-
hreppi. Því starfi gegndi hann
til dauðadags.
Mikill léttir var það fyrir
okkur á skrifstofunni þegar
Guðjón tók til starfa. Hann tók
þar við ábyrgðarstarfi, siem hafði
í för með sér samskipti við
marga aðila. Störf sín öll leysti
hann af alúð og reglusemi svo
vart varð á betra kosið. Það
tókst honum svo vel vegna
hæfileika sinna og einstakrar
geðprýði. Skaplaius var hann
þó ekki en kunni þá list að
koma fram af stillingu og prúð-
mennsku. Við, samstarfsfólk
hans á skrifstofu Garðahrepps,
söknum nú hins mæta félaga.
Svo gera allir aðrir, sem áttu
við hann erindi og höfðu af
honum kynni í starfi.
Þann 9. ágúst 1959 kvæntist
Guðjón heitmey sinni, Áslaugu
Þórhallsdóttur, dóttur Þórhalls
Arnórssonar, stórkaupmanns,
sem látinn er fyrir mörgum ár-
um, ættuðum úr Svarfaðardal,
og konu hans ólafar Magnú>
dóttur Jónssonar, ráðherra.
Aslaug og Guðjón byggðu sér
einstaklega fagurt og hlýlegt
heimili að Lindarflöt 50 í Garða
hreppi. Slíkt gerist ekki nema
með samstilltu átaki beggja
hjóna. f mörg ár lagði Guðjón
hart að sér til þess að geta búið
heimili þeirra sem bezt úr garði,
bæði með beinni vinnu við hús-
ið, svo og með aukavinniu ýmisisi
eftir venjulegan vinnutíma. Eft-
ir því varð árangur starfsins:
Þrjú urðu börn þeirra hjóna:
Þórhallur örn f. 1 .sept. 1960,
t
Þökkum innilega auðsýnda
siaimúð og hlýhug við andlát
yg ú'tför
Bjama Guðmundssonar,
bifreiðastjóra.
Sérstafear þakkir færum við
félögum í kvæðamanmfélag-
inu Iðunni fyrir þá virðmgu,
?r þeir sýndu hinum látna.
Aðstandendur.
Baldvin f. 24. des. 1964 og Anna
Margrét f. 30 september 1967.
Guðjón Baldvinsson var
fæddur á Dalvík 10. febrúar
1933 og var því nýlega orðinn
38 ára gamall er hann lézt. Að
honum stóðu styrkir stofnar úr
Svarfaðardal. Foreldrar hans
enu hjóniin BaMvin G. Jóhamns-
son, kaupfélagsstjóri á Dalvík,
Jóhannssonar frá Sogni og
Stefanía Jónsdóttir, Halldórs-
sonar. Sambctndið milli foreldra
og sonar var einstaklega fagurt,
ræktarsemi á báða bóga, um-
hyggja og virðing. Ég veit að í
huga þeirra eru aðeins góðar
minningar.
Ég lýk þessum fáu kveðjuorð-
um með þeirri einlægu ósk að
Guð megi styrkja eiginkomuna
og börnin, foreldrana, bróður-
inn og allt venzlafólk í þeirra
djúpu sorg. Vitundin um að
þarma vair vammilausu lífi lifað
verði þeim styrkur um alla
íramitíð. Samúð okkar, sem
áttum Guðjón að vini, eigið þið
óskipta.
Ólafur G. Einarsson.
SlÐUSTU daga hafa minningar
frá iiðnum dögum lieitað á hug-
ann eftir amdlát asskuvinar rníns,
Guðjóns BaMvinssonar.
Við vorum jafnaldrar og ná-
búar og slitom bamsskónum
saman í leik við fleiri félaga.
LeikvöMur okkar var ýmist
f jaillsihMðin, fjaran eða gróin tún.
Þegar æviárunum fjölgaði óx
áræðið, setzt var undir árar og
róið út á „sólgyöit sumd“. Þannig
liðu árin hvert af öðru og fyrr
en varði var alvara lífsins á
næsita leiti.
Leiðir sfeildu um sinn en lágu
jaíman samian á ný, nú síðast
hér í Reykjavík. — En fundir
okkaæ verða efeki fleiri hér á
jörð.
Um tíma hafði Guðjón kennt
lasleika, sem emgimn hugði, að
væru svo alvarleg veikindi, sem
raun varð á. Aðfaramótt 5. marz
sl iézt hann í svefni á heimili
sínu, Lindarflöt 50 í Garðahreppi,
aðeims 38 ára að aldri. Verður
hann jarðsunginn í dag frá Foss-
vogskirkju.
Guðjón var fæddur 10. febrúar
1933 á Dalvík, sonur hjónanna
Stefaníu Jónsdóttur og Baldvins
Jóhanmssonar, kaupfélagssitjóra
þar. Einn bróður átti Guðjón,
Öm, verkfræðing, sem búsettor
er í Garðahreppi.
Að Guðjóni stóðu traustar,
dugmiklar, svarfdælskar ættir.
Kann ég að netfna föðurafa hans
Jóhann Jóharmsson, kaupmamn
og síðar kauptfélagsstjóra á Dal-
vík Jónssonar bónda á Ytra-
Hvarfi í Svarfaðardal. Jóhann
yngri var kvæmtur Guðlaugu
Bafldvinsdóbtor Þorvafldsisomar
bónda á hötfuðbólinu Böggvis-
stöðum. Guðlaug og Jóhann
bjuggu liemgst af í Sogni á Dal-
vík og voru okkur systkinumum
sem afi og amma. 1 Sogn var
jafnan gott að koma. Móðurafi
Guðjóns var Jón HaflMórsson,
fyrrum íengsæll skipstjóri,
kvæntur Jóhönnru Þorieifsdóttur
Þorleifssonar bónda að Hóli í
Daflvtkurfereppi. Hún dvelur nú á
elliheimifli DAS hér í Reykjavik.
Var mér kunmugt um, að Guðjón
reyndist henni einstcuklega vel í
veikiindum hennar á undanföm-
uim árum.
Guðjóni voru búin hin ákjós-
amflegusto uppvaxtarskilyrði á
annáluðu myndarheimili foreldr-
anma. Þaðan var hanin vel búinm
veganesti, þegar hamn hleypti
heimdraganum. Er skólagöngu
lauk í heiroahögum, settist hann
í M ernntaSkólan n á Akureyri.
Lauk hann stúdentsprófi árið
1953 og firnm árum síðar kandid-
atsprófi í viðskiptafræðum frá
Háskóla Islamds. Að námi loknu
hóf hann störf í Lamdsbamka Is-
lamds.
Síðar gerðist hann skrifstotfu-
stjóri við embætti skattstjórans
í Haifnarfirði, en sagði því stairfi
lausu og réðst þá tE aiveitar-
stjómar Garðalhrepps, þar sem
hann stariiaði, er hann lézt.
Guðjón átti ríkan þátt í stotfn-
un tveggja fyrirtækja, sem vax-
ið hatfa með árunium að miklu
ieyti undir hanis stjóm. Sáðustu
hönd hatfði hann flagt á byggimgu
einbýlishúss, sem hann vamdaði
til á alllan hátt og bar það ljós-
an vott um atorku harns og
smetekvísi.
Sökum imanhkosta sinna, maut
hann virðingar, trausts og vin-
sælda þeirra, sem til hans
þekktbu. Hann var félagsflyndur,
tryggur viraur og ætíð fús að
rétta hjáflparhömd, þegar þörtf
krafði, en jafnan fáorður um eig-
in hag.
Sfcapstilltor var harrn og orð-
var, framfcoma hans iáflaus en
fáguð og hugiarfar hams heil-
brigt.
Kvæntur var Guðjón Áslaugu
Þórhal'lsdóttor hinmi mætustu
teonu. Eru böm þeirra Þórhaillur,
Bafldvin og Anna Margrét.
Paðir Áslaiugar var Þórhcdl-
ur Amórsson, stórkaupmaður,
Bjömssonar bónda á Upsum í
Dalvíkurhreppi. Þórhallur lézt
aðeins 32 ára að aldri.
Móðir henmar er Óflöf Magnús-
dóttir Jómstsomar, dósiemts og síð-
ar prófeasors.
Þumgur er harmur okkar og
söknuður sár, er við i dag kveðj-
um hinzbu kveðju góðan dreng,
sem burt var kvaddur fyrir ald-
ur fram.
Við hjónin sendum eiginkomi
hams, bömum, tforeldrum, bróð-
ur og öðru venzflatfóllki innilegar
samúðarkveðjur og biðjum Guð
að styrkja þau í sorg þeirra.
Kaari vinur, verto sæffil, ég
þakflta þér allt.
Kári Sigfússon.
í DAG verður jarðsumginn frá
Fossvogskirkju frsendi minn,
Guðjón Bafldvimsison, viðsfcipfa-
fræðingur. Hann dó aðeáims 38 ára
gamail frá korlu og þremur ung-
um börmum. Sviptegt og óvænt
fráfafll, sem vefeur óhug meðal
þeirra, sem ekkert þekkja til
hins látna og veldur vimurn og
vandafölki djúpri sorg.
Það er siður að mdnnast lát-
imma vina og ættingja í blaðar
gieimum, sem fjaflla gjamon um
það merkilegasta, sem fyrir þann
látna hefur komið og það, sem
hann hetfur afrefeað í líffl sínu.
Þetta var ætiun rmín i upphatfi,
en hu-gurinn ieitar á vit fortiðar-
inmar, iöngu liðimna atburða,
ekki þeirra merkilegu, heldiuir
þeirra, sem fólki sést gjarman
ytfir vegna þeiss, hvað þeir eru I
eðli simu hversdagsfegir. Það er
eins og steimn velti um og und-
an honum rísa myndir tfrá lið-
inni «ð, eðlisóskyldar raunveru-
leikaraum, án upphatfs og endis,
verða aðeins skynj-aðair sem hj art
nærrat tórastetf eða yrkisefni, sem
afldrei verður fullunnið. Um leið
og þú vilt læsa þær í viðjar rit-
aðs máls, eru þær elcki iliengur.
Við Guðjón erum systkijnaböm
og fyrstu sex surnur ævi minmar
bjó ég á heimifli foreldra hanis og
var eiras og þriðji sonur þeirra.
1 skólatfríium sínum ók hann
vörubíl mér tifl mikiilar ánægju,
þvi fátt vissi ég mieira gaman á
þesisum árum en að fá að sitja I
með honum. Sú myind, sem ég
gerði mér af Gaiuja á þessum
ámm hetfur lítið breytzt, aðeiras
orðið formfaistari: Vefl vandaður
maður, brosmildur, fremur dulur
og orðheldinn með varkáran tal-
anda. Ráðagóður vinum sínum
og bróður. Stfarfsrraaður milkill,
sem kom sér áfram með eigin
atorku og iðjusemi.
Slikur maður, sem haran var,
verðskuldar itartegri urraræðu á
prenti, en náraari skrif verða að
bíða rólegri stunda, þegar sakn-
aðarbeizkjan dreyfist.
Ég votta ekkjunni, sem var
manni síraum holllvættor aflla tið,
bömum og foreldrum samúð
mína.
Jón Giinnar Ottósson.
NÚ, þegar dagimin fleragir og horft
er fram til vorsiina bjarta, reynist
það okkur ósfeiljainlegt, þegar
góður fræmdi og æsfeuiviinur er
svo snögglega buirt fevaddur.
Aðfararnótt föatudagsins 5.
marz síðastliðinn lézt að heimilli
sínu, Lindanffllöt 50 Garðahreppi,
Framh. á bls. 24
Valdimar Jónsson.
t
Hjartkær sonur okkar og bróðir, unnusti og faðir
DAVfÐ VILBERG MARINÓSSON
lézt af slysförum 1. janúar s.l. Jarðartförin verður ákveðin síðar.
Hjördís Jóhannsdóttir, Marinó Davíðsson,
Guðrún Dröfn Marinósdóttir, Eggert Már Marinósson,
María Gunnarsdóttir, Hjördís Davíðsdóttir.
t
Otför föður okkar
ÁSGEIRS GUÐMUNDSSONAR
frá Krossnesi,
Mánabraut 6, Akranesi,
sem andaðist 6. marz, fer fram frá Akraneskirkju laugardaginn
13. marz 1971 kl. 2 e.h.
Sigrún Ásgeirsdóttir, Ólafía Asgeirsdóttir,
Asgeir Ásgeirsson, Snorri Asgeirsson.