Morgunblaðið - 27.08.1971, Blaðsíða 18

18
MOKGUN'BLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27- AGÚST 1971,
Opið bréf til borgarráds;
Hundar og menn
I GREIN í Morgunblaðinu þ.
19. ágúst sl., birtist frétt með
fyrirsögninni „Hundaeigendur
biðja um endurskoðun.“ 1 frétt
þessari segir m.a.: „Hundavina-
félagið hefur skrifað borgarráði
bréf þar sem farið er fram á
endurskoðun á afstöðu borgar-
stjómar frá 17. desember sl., um
bann við hundahaldi í Reykja-
vik. Var þetta erindi lagt fram
á fundi borgarráðs á þriðjudag."
Vegna umræddrar fréttar settist
ég niður og tók mér penna í
hönd. Finnst borgarráði ekki
komið nóg af þessu þvargi um
hundahald? Ég og reyndar fjöl-
margir Reykvíkingar töldum
vist, að búið væri að forða borg-
inni frá öllu hundahaldi frá og
með 1. september 1971. Við vor-
um hreykin af því að eiga yfir-
völd, sem ætluðu ekki að fara
að dæmi annarra þjóða, sem
fyrir löngu hafa kallað hunda-
haídið yfir sig en þrátt fyrir
slæma reynslu geta ekki komið
þessum ósóma af sér, þótt fegn-
ar vilji. En mörgum Reykvík-
ingum brá í brún, þegar borgar-
ráð samþykkti að vísa erindi
Hundavinafélagsins til heilbrigð-
ismálaráðs. Var ekki búið að
taka afstöðu til hundahaldsins í
þvi ráði, og var ekki sú afstaða
einöregin gegn hundahaldi? Til
hvers að fara að eýða tima í
nýít þvarg um þessa hluti? Er
þá ekki verið að þóknast fólki,
sém um Iengri eða skemmri
tíma hefur brotið lög með því
að halda hund í óleyfi? Slíkt
sem þetta var í mínu ungdæmi
kallað að heiðra skúrkinn. Hvers
vegna vísar borgarráð ekki er-
indi Hundavinafélagsins til föð-
urhúsanna með rökstuddri dag-
skrá, þar sem þetta var afgreitt
mál?
Fyrir þá borgarráðsmenn og
aðra ábyrga aðila, sem um
hundahaldið þurfa að fjalla,
langar mig að rifja upp eftir-
talin atriði, sem mæla gegn
hundahaldi:
1. Slæm reynsla af hunda-
haldi á Akureyri, í Reykjavík og
í mörgum stórborgum erlendis.
2. Slysahætta, óhreinlæti, mik-
il útgjöld á kostnað skattborg-
ara vegna eftirlits, hreinsunar,
skráningar, kvartana, lógunar
eða gæzlu í lengri eða skemmri
tíma.
3. Aukin útgjöld fyrir heimili,
sem hafa nóg með að fæða og
klæða heimilisfólkið, þótt hund-
ur bætist ekki við (börnin
heimta hund, hvort sem foreldr-
ar hafa efni á slíku eða ekki).
4. Hætta er á, að vangefið fólk,
ratar, rýnur eða fólk vanheilt
á geðsmunum sækist eftir því
að eignast hund, en reynist ekki
fært um að sinna honum þegar
til kastanna kemur. Höfum við
ekki nú þegar dæmi um slíkt
hér í Reykjavík?
5. Óþægindi fyrir vegfarendur,
farþega almenningsvagna og
verzlunarbúðafólk.
6. Hundahald í borgum heyrir
tvímælalaust undir slæma með-
ferð á dýrum, hvort sem reyk-
vískir dýravinir skilja það eða
ekki.
7. Hundahald, ef leyft yrði,
myndi útheimta aukna þjón-
ustu áf hendi borgaryfirvalda.
Má í því sambandi nefna gæzlu-
velli fyrir hunda, getnaðarvamir
fyrir hunda, velli fyrir hunda-
veðhlaup og loks elliheimili fyr-
ir hunda, sem eigendur vilja
ekki lóga.
Ein röksemd hundavina fyrir
því, að hundur á heimili sé nauð-
synlegur er sú, að hundurinn sé
góður félagi, t.d. fyrir einstæð-
inga, sjúklinga eða menn, sem
eru svo leiðinlegir, að þeir geta
ekki eignazt vini manna á meðal
og fá sér af þeím ástæðum
hund.
önnur röksemd hundavina er
sú, að frá sálfræðilegu sjónar-
miði komi hundurinn að miklu
gagni, t.d. fyrir menn, sem
engrar virðingar njóta hjá sam-
borgurunum — hundurinn
þeirra bæti nokkuð upp það sem
á vanti í þessu efni.
Til þess að bæta einstæðing-
um upp hundsmissi mætti stofna
samtök áhugamanna um hunda-
hald og reka slíkan félagsskap
með svipuðu sniði og AA-sam-
tökin. Með þvi móti eignuðust
menn kunningja með sömu
áhugamál, þeir gætu skipzt á
skoðunum, sagt sögur af hund-
um, sýnt kvikmyndir, farið í
ferðalög yfir í byggðarlög, sem
leyfa hundahald og fleira og
fleira. En nóg um það.
En við borgarráðsmenn vil ég
að lokum segja þetta: Vitið þið
hversu miklar fjárhæðir dönsku
tryggingafélögin greiddu á síð-
astliðnum tveim árum i bætur
fyrir tjón af völdum hunda, sem
tryggðir voru hjá þeim?
Hafið þið ekki lesið fréttina
um hjónin, sem áttu ungbam og
stóran hund, og hundurinn beit
barnið til bana í afbrýðiskasti
og það fylgdi frétt þessari síð-
ar, að hjónin væru búin að fyrir-
gefa hundinum, af því að hann
hefði gert þetta vegna afbrýði-
semi? Þarf að hafa þessi skrif
lengri? Ég held ekki. En borgar-
ráðsmenn: 1 öllum guðanna
bænum léttið af okkur skatt-
borgurum þeirri plágu, sem
hundahaldið er og sýnið okkur
og öllum þeim útlendingum, sem
bera sig illa út af hundahaldi
stórborganna, að þið séuð karl-
ar í krapinu og gerist nú einu
sinni heimsfrægir einmitt fyr-
ir þá skynsamlegu ákvörðun að
banna hundahald í eitt skipti
fyrir öll og gerið engar undan-
tekningar.
Með vinsemd og virðingu,
Ragnh. Steingrímsdóttir.
— John F.
Sigurðsson
Framhald af bls. 11
svo til Vancouver og setti á
stofn trésmíðaverktakafyrir-
tæki, sem nú er eitt hið öflug-
asta þar í borg. Sjálfur hefur
Sigurðsson dregið sig i hlé frá
athafnalífinu fyrir stuttu.
Hann talar allgóða íslenzku,
og var siðast hérlendis fyrir 8
árum. Kom hann þá með hópi
V-fslendinga, er hingað komu
beint frá Vancouver með flug
vél. Hann á allmarga ættingja
í Borgarfirðinum, og kvaðst
hafa haft af því mikla ánægju,
er þeir heimsóttu hann og
konu hans meðan á dvöl
þeirra hér stóð. Kona hans er
einnig úr Borgarfirði, fædd i
Hörgárdal.
— Oscar Larsen
Framhald af bls. 11
fylgdu dæmi þeirra, yrði það
þungur róður fyrir Norðanenn
til hráefnisöflunar. Reglur
um landhelgina væru nú mis-
munandi í löndiunum. f Nar-
egi rnætrbu t. d. erlend veiðí-
skip ekkd koma nær landi en
12 mílur, norsikir togarar inn
að 4 mfflium, en smærri límu-
bátar rruættu veiða þar sern
þeim sýndist.
Að loku-m sagði Oscar Lar-
sen: .
„Þetta er i fyrsta skipti,
sem ég kem til íslands, og
höfum við konan mín haft,
óblandna gleði af heimsókn'
þessari. Það var svo, á fyrstu
ræðisimannsárum minum, að
þá héldu Norðmenn helzt, að
á íslandi byggju eintómir vík-
ingar, sem sinæddu dilkakjöt
o.g skoluðu þvi niður með
miði allan daginn. Þessi skoð-
un hefur breytzt. Nú vifa all-
ir, að hér býr þjóð, sem er
jafn nýtízkuleg og aðrar
Evrópuþjóðir, getur staðið
jafnfætis þeim öMum.“
— Fr. S.
I
f ^^Iorgunblaósins
V esturlandsmótið
AÐ tilhlutan FRf verður dag-
ana 4.—5. sept. haldið Vestúr-
landsmót í frjálsum íþróttum.
UMSB og ÍA múnu í sameiningu
sjá um framkvæmd mótsins, en
það verður að þessu sinni haldið
á Akranesi.
Þau Iþrótta- og héraðssambönd
sem þátttökurétt hafa á mótihu
eru:
UMSB, ÍA, HSH, HSS
(Strandamenn), HVÍ (Héraðss.
Vest-ísf.), fBÍ, USD (Dalamenn)
og Héraðssambandið Hrafna-
flóki.
Hver þátttökuaðili hefur rétt
— List erlendis
Framhald af bls. 16
að þetta karlæga skáld hefur sína eig-
in ævi í huga, þótt deila megi um að
hve miklu leyti.
Því má skjóta hér inn í, að Combray,
en svo nefnist þorp það sem sögumaður
elst upp i, á sér furðu nákvæma sam-
svörun í ævi Prousts. Hann dvaldist í
æsku langdvölum í litlu þorpi í Suður-
Frakklandi, og nú á hundrað ára af-
mæli skáldsins hefur þetta þorp breytt
nafni sínu í Combray, og væntir af því
góðra tekna af ferðamönnum og bók-
menntalegum pílagrimum.
Proúst ætlaði sér að aftíma tímann,
steypa hann í bókstafi. „A la Rech-
erche . . .“ er samtvinnun ýmiss konar
stefa og lífsþráða, iðandi af lífi og
myndum, líkingum og hugleiðingum. Á
hinum 2250 síðum verksins birtast' rað-
ir atburða og staða, og ekki sízt fólks
sem sögumaður (Proust?) hefur kynnzt
á lífsleiðinni. Persónusköpun Prousts er
stórkostleg og það sem merkilegast er,
að maður sér persónumar þroskast,
skynjar hvemig atburðir breyta þeim
og hafa áhrif á þær; verkið er i stöð-
ugri þróun, eins og lífið sjálft — og
tíminn; það tútnar út i ófyrirsjáanlegar
víddir.
Kynferðislíf afbrigðilegt og eðlilegt
er gnæfandi þáttur í sögumanninum og
umhverfi hans. Maroel Proust hafði
sjálfur sterkar kynviliutilhneigingar,
og frægt er ástarævintýri hans og ungs
listamanns, sem síðar lézt í bílslysi,
Proust til sárrar sorgar. Skáldið var alla
tið kvalinn af kynferðislegum ótta, og
afbrigðileiki hans olli honum sálarstríði
ofan á allt annað. 1 „A la Recherche . .
birtist þetta, — þó undir rós sé; kyn-
villa er t. d. ekki áberandi hjá sögu-
manni, en hins vegar hjá mörgum hin-
um persónunum.
„A la Recherche . . .“ er bók um bók-
menntalega köllun og í henni eru marg-
ar bollaleggingar um eðli listarinnar.
Það er á tvennan hátt sem Marcel tekst
að finna horfna tíð: fyrir áhrif listar-
innar og með hughrifum, fyrir áhrif
skilningarvitanna (t.d. er Marcel bragð-
ar eftir langt hlé á litlum madeleinekök-
um, minnist hann þess tíma er hann
borðaði í æsku slíkar kökur í Com-
bray).
Verkið speglar einnig sviptingar í
þjóðfélagsbyggingu Frakklands, stétta-
hroka og veilur samfélagsins; það er
öðrum þræði félagslegur skopleikur.
Proust er mikill og næmur stílisti;
mál verksins er ákaflega kynngimagn-
að og fjölbreytilegt, enda veltur mikið
á því. Þetta gerir það torþýtt og er ekki
vitað að nokkur Islendingur hafi lagt
líf sitt I hættu við að reyna að snúa
þvi yfir á „ástkæra, ylhýra málið." Hins
vegar er til mjög góð ensk þýðing á
öilum bindunum nema einu og er hún
gerð af C. K. Scott Montcrieff. Þar sem
frönskukunnátta þarf að vera á háu
stigi til að njóta frumtextans, er senni-
iegt að flestum sé fyrir beztu að nota
ensku þýðinguna.
Sumir telja að nú sé farið að slá í
heimspeki og sálfræði verksins og þjóð-
félagsmynd þess hafi ekki sinn
„sjarma“ lengur; að mesta nýjabrumið
sé horfið af því. Þeir hinir sömu álíta
að þegar fram líði stundir, muni verkið
einkum lifa af stíl sínum, en jafnvel
hann sé þó sjálfumglaður og smásmugu
legur, og verkið í heild sé úr hófi lang-
dregið. I dyntóttri grein um Proust 100
ára í „The New York Times Book
Review“, segir rithöfundurinn William
Gass m.a.: „Stíllinn stofnar mynd þess
sjálfs i hættu, sem hann lýsir á svo
taumlausan hátt."
Þótt þetta kunni rétt að vera og Hall-
dór Laxness telji lestur verksins „fátt
óhollara úngum gáfuðum rithöfundum",
þá blandast engum sem reynt hefur
hugur um, að „A la Recherche du
Temps Perdu“ er mikil lífsreynsla höf-
undar og lesanda. En þar verður hver
að bjarga sér sem betur getur. . . .
A. Þ.
á að senda tvo keppendur í
hverja grein, en mótið er stiga-
keppni.
Bikar verður veittur því hér-
aðs- eða iþróttasambandi, sem
flest stig hlýtur á mótinu. Einn-
ig verða gefnir bikarar fyrir
stighæstu einstaklinga og mestu
afrek mótsins. Þátttökutilkynn-
ingar berist fyrir kl. 20 fimmtu-
daginn 2. sept. til Ingólfs Stein-
dórssonar, síma 2202 eða 2006
Akranesi eða Matthíasar Ás-
geirssonar, Reykholti.
Keppnisgreinar eru sem hér
segir:
Laugardaginn 4. sept. kl. 14:00:
KARLAR:
100 m hlaup undanúrslit
400 m hlaup
Langstökk
Hástökk
Kúluvarp
Spjótkast.
KONUR:
100 m hlaup undanúrslit
400 m hlaup
Langstökk
Kringlukast
Kúluvarp.
Nýr
,Einherji‘
ÓVENJU mörgum kylfingum
hefur tekizt að fara holu í höggi
í sumar og kemur trúlega þrennt
til: Miklar framfarir hjá stórum
hópi manna, aukinn fjöldi golf-
leikara, sem leika að staðaldri,
og siðast en ekki sízt óvenjuleg
veðurblíða tímunum saman, sem
gerir nákvæmni í höggum auð-
veldari,
Nýjasti Einherjinn er Bogi
ÞoTsteinsson, yfirflugumferðar-
stjóri á Keflavíkurflugvelli. Bogi
er félagi í Golfklúbbi Suðurnesja.
Á Hólmsvelli í Leiru er aðeins
ein par-þrjú hola; þar heitir
Bergvík og er áhættusamt í
meira íagi. Holuflötin er á tanga
sem skagar lítið eitt út í sjó, en
til að hitta flötina verður að
slá yfir víkina og er þar mjög
stórgrýtt fjara. Veitist mönnum
ótrúlega erfitt að hitta þarna á
flötina í einu höggi og kjósa
margir þá leið að krækja fyrir
víkina og ná flötinni í öðru höggi.
Bogi Þorsteinsson sló í þetta
skipti beint yfir víkina og notaði
hann 6-járn, því hliðarvindur
var af sjó. Kom kúlan niður á
flötina, en rúllaði beint á flaggið
og snðan niður.
Sunnudagur 5. sept. kl. 14:00:
KARLAR:
100 m hlaup úrslit
1500 m hlaup
Þristökk
Stangarstökk
Kringlukast
1000 m boðhlaup.
KONUR:
100 m hlaup úrslit
Hástökk
Spjótkast
4x100 m boðhlaup.
(Fréttatilkynning frá Ung-
mennasambandi Borgarfjarð-
ar og Iþróttabandalagi Akra-
ness).
3. deild
ÚRSLITAKEPPNI þriðju deild-
ar hefst á Melavellinum í kvöld
kl. 19.00, með leik UMSB og
Reynis. Á morgun leika svo
Völsungar og Reynir kl. 17.00
og á sunnudag kl. 14 fer svo
fram síðasti leikur keppninnar
og leika þá UMSB og Völsungur.
*
Islenzk
þátttaka á OL
1 FRÉTT frá Olymþíunefnd Is-
lands segir, að nefndin hafi
ákveðið þátt-töku ísiands í sund-
og frj álsíþróttakeppni 20. Ol-
ympíuleikanna, sem frani fara í
Múnehen í Vestur-Þýzkalandi
nassta sumar.
Þá er þess einnig getið, að ís-
lenzkir handknattleiksmenn taki
þátt í undankeppni Olympíuleik-
anna á Spáni í vetur og íslenzk-
ir knattspymumenn hafa lokið
þátttöiku í undankeppninni.
Enníremur hefur svo verið
ákveðið að ekki verði af íslenzkri
þátttöku á vetrar-Olympíuleikun-
um í Sapporo í Japan næsta vet-
ur.
— Aganefnd
Framhald af bls. 30
notfærðu sér frestinn á þann
hátt að mæta ekki á fundi
hennar n.k. mánudag.
Þá kom Ragnar Magnússon
dómari fyrir nefndina í gær
og svaraði spurningum henn-
ar varðandi það atvik, er
hann vísaði Skúla af leikvelli
og vísaði hann til skýrslu
sinnar um málið.
Málin standa því þannig í
dag, að þeÍT Skúli og Árni,
sem eru fastir leikménn í 1.
deildarliðum félaga sinna geta
leikið með um helgina a.m.k.