Morgunblaðið - 01.10.1971, Qupperneq 14

MORGUTSTBlrAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1, OKTÓBER 1971
c*
0
. 14

■Æ
eins og naut
í kristalsvöruverzlun66
eina einustu smáýsu, og þar
með þótti ýkkar málstaður
miktu sterkari. Hefur ekkert
gerzt siðan?
Pétur: Þetta er alveg rétt.
Við fenguim ekki eina einustu
smáýsu og reyndar var það
ekkert annað en það sem
við vissum.
Gunnar: Kolann höfum við
venjulega veitt vel hér í end-
aðan október og fram í nóvem-
ber á 38 míl. n.austur, en núna
er það bannað og Bretinn fær
kolann óskiptan þegar hann
gengur út í dýpið. Bretinn býð
ur úti á mörkunuim og mokar
kolanum upp, þeim sem við fá-
um ekki að veiða. Það virðist
vera sama hvað er i þessu, alls
staðar skipulagsleysi.
Haildór: Við fáum kolann í
trollið á vertíðinni, en þá verð
um við að fleygja honum vegna
þess að hann er svo horaður, i
stað þess að nýta hann þegai
hann er nýtilegur.
Landað úr ínu, 15 tonna bát, sem þarf að sækja 100 milur á
haustdegi tii þess að hafa von um fisk.
ig var það einnig í Eyjum og
víðar.
Halldór: Það er alveg á
hreinu að á meðan nótin og net
in eru leyfð kemur ekki liniu-
fis'kur í Faxaflóa og þess vegna
er það minnsta að hafa sam-
ræmi í þessu.
Gunnar: Það er nú búið að
leggja ýsunet í Faxaflóann með
sömu möskvastærð og silungs-
netin í Veiðivötnum. Þetta er
víst þáttur í friðuninni, sem
Kefllavífcurbátar og bátur úr
Reykjavik standa fyrir. Þá er
það að stóru bátarnir skuli flá
að vera í þessum sömu hólfum
og litlu bátarnir. Þetta fyrir-
komulag er beinlínis til þess að
bjóða hættunni heim og oft hetf
ur verið hreinasta miidi að
ekki hafi htotizt stórslys af.
Halldór: Og þar eru Vestfirð
ingarnir verstir.
Gunnar: Það er nú bara af
þvií að þeir eru aðeins vanir
dýpinu, karlagreyin.
Halldór: Ja, þú telst nú til
þeirra.
Gunnar: Já, og skammast
mín ékkert fyrir.
Pétur: Það hlýtur að verða
mál framtíðarinnar að skipta
þessum veiðisvæðum eftir
ákveðnuim bátastærðum.
Blm.: Og er þá ekkert fram-
undan hjá ykkur uim sinn?
Gunnar: Nei, ekkert.
Halldór: í fyrrahaust vorutn
við á skel, en nú þykja skei-
flutningar til Reýkjavikur of
dýrir og því getuim við ekki
sinnt þeim veiðum. Frystihúsin
í sjávarplássunu-m geta ekki
tekið á móti meiru en af
heimabátun um. *
Pétur: Þarna ætti t.d. at-
vinnuleysissjóður að grípa inn
í.
Gunnar: Annars er helvíti að
vera að tala um sjóði tii þess
að styrkja þessa punga, þegar
nóg er af ýsu, kóla og rauð-
sprettu, aðeins ef við fengjum
að stunda veiðarnar.
Halldór: Frá 12. ágúst í
fyrra til októberloka fékk ég
92 tonn af ýsu í Faxaflóa og
þar var engin smáýsa. Þetta
myndi gera upp úr sjó í dag
um 2 millj. kr. til fisksala í
Reykjavíik,
Núna er norðlenzkum bátum
leyft að trólla í ákveðnum hóM
um, sem eru lokuð fyrir bát-
um frá öðrum landshlutuim.
Dettur svo einhverjum í hug að
segja að islenzkum sjómönnum
sé ékki mismunað. Það er I
rauninni furðulegt að Vest-
mannaeyingarnir skuli ekki
Framhald á bls. 19.
Þórarinn Björnsson.
inn sótt, svo að varla verður
lengi um auðugan garð að
gresja þar. Það hlýtur að verða
að dreifa flotanum, eða hvaða
vit er í því að beina öllum
landsflotanum á miðin í krimg
um Eyjar og austur af Eyjum,
nema ef væri vit í að eyði
leggja þessi mið.
Blm.: Þið eruð sem sagt ekk-
ert hressir í fríinu?
Gunnar: Því er nú ver, við
erum í sjá’lfgerðu fríi, en að
vísu erum við ol'íunni ríkari
þegar við liggjum í landi. Ef ég
faari austur að Ingólfshöfða á
Hluti af J>eim 15—20 Reykjaví kurbátum, sem hafa ekkert annað verkefni en liggja í landi.
Pétur: Og svo er það mann
skapurinn. Mér lízt illa á að
manna f'lotann ef allir verða að
vera á netum. Ég var búinn að
steina niður fyrir þremur ár-
um og al'lt var klárt á netin,
en í hálifan mánuð varð ég að
bíða og fékk samt ekki mann-
skap. Það varð því nauðugur
einn kostur að fara á troll, þar
sem þarf helmingi færri menn.
Sú var ástæða-n til þess að flest
ir byrjuðu hér á trolli og þann-
Rahbað við skorinorða sjómenn
á Grandanum um úthaldið
hjá minni bátunum og
„vitleysuna“ sem búið er við
I»að hefur verið óvenjulega
rðlegt á fiskibátabryggjunum
við Grandann að undanförnu,
hvort sem það hefur verið
bræla eða ekki, en allt á sínar
orsakir og þegar við röltum um
Grandann fyrir hádegi í fyrra-
dag og ræddum við sjómenn
kom sitthvað í ljós, sem skýr-
ir málið.
Um þessar mundir róa aðeins
3—4 bátar af smærri bátum
Reykjavíkurflotans, en 15—20
eru bundnir við bryggju, hafa
verið það um tíma og hjá þeim
er ekkert framundan fyrr en
eftir áramót. Þar sem þessir bát
ar hafa von um einhverja veiði
er þeim bannað að veiða, þó
svo að leyft sé að veiða með
öðrum veiðarfærum, sem fiest-
ir telja þó ekki hættuminni.
Trollskipstjórarnir voru ekki
beint hressir, en þó kastaði
fyrst tólfunum þegar menn
áttu ekki nógn stór orð til þess
að lýsa ýsuseiðadrápinu úti af
Suðurnesjiim, þar sem rækju-
bátamir eru. Þá kom það einn-
ig fram að frystihúsin í Reykja
vik taka ekki á móti skelfiski
af bátum eins og í fyrra, kola
veiðin er bönnuð og rækju-
vinnslur utan Reykjavíkur
taka aðeins takmarkað af
rækjubátum, svo aliir geti
stundað þá veiði sem vilja.
Á bryggj'usporðinuin íyrir
framan Slysavamafélagshúsið
hittum við að máli þrjá Reykja
víkurskipstjóra, sem voru harð
skeyttir í yfirlýsingum um
ástandið í útgerð þeirra, en
þama sátu Halldór Bjarnason
Skipstjóri á Jóni Bjarnasyni
RE 213, 38 tonna bát, Pétur
Stefánsson skipstjóri og Gunn-
ar Þórarinsson sikipstjóri á Þór
ami Ólafssyni RE 99, 44 tonna
bát, en allir höfðu þeir verið
með troll.
Pétur: Ef ekki fæst lagfær-
inig á þessu ástandi, sem rílkir
'í útgerðarmálunum hjá okkur,
erum við hreinfega neyddir til
þass að gefast upp. Annað
hvort verðum við að fá að-
stöðu til þess að veiða á þessa
báta okfkar, eða við verðum að
selja bátana héðan eða flytj-
ast héðan.
Halldór: Við teljum það al
gjörlega þin'gmönnum Reykja-
Vikur að kenna að við sitjum
héma verkefnaiausir.
Það er alveg á hreinu að við
getum ekki farið á þessum
pungurn austur fyrir Eyjar á
miðin þar og hitt er svo að
þangað hefur all-ur landsflot
minum bát þyrfti ég að snúa
við á punktinum til þess að
hafa oilíiu í land aftur.
Halldór: Bf við fáum elkki að
veiða hér í igrenndinni er
þetta dauðadæmt. Og þetta yfir
Skin að friða Faxaflóa, þar sem
veiði með mestu ránsveiðarflær-
um, netum og nöt, er feyfð, er
hlægilegt og hreinasta blekk-
ing. Það Skýtur líka dálítið
skökku við þegar aðeins bænd-
ur fást til þess að feggja fram
þau frumvörp sem komu þessu
máli í klandur.
Pétur: Það væri 'fremur hægt
að sætta sig við þetta, ef frið-
unin væri alger, en Skynsam-
legu réttlæti er engan veginn
fullnægt með mismunun á leyfi
fyrir hin ýmsu veiðarfæri.
Gunnar: Ég tei Reykjavík
fiskibæ, en við erum einu sjó-
mennirnir á Islandi, sem ekki fá
um að veiða nálægt heimamið-
um.
Halidór: Það hlýtur að verða
að skipta þessari friðun á milli
landshliuta, þannig að friðunin
komi ekki rangt niður. Á með-
an verið er að þykjast í frið-
un Faxaflóa þar sem teyfð eru
net og nót, þá er óllum lands-
flotanum hrúgað á Eyjamiðin
og Suðurlandsmiðin, sem hafa
þó haft nóg með þann flota sem
staðsettur er þar í kring.
Annars má minna á það að
bændur eiga alla afrétti lands-
ins, vegna þess að þeir hafa
nýtt þá svo lengi. Er ekki al-
veg eins hægt að segja að við
sjómenn höfum rétt til þess að
nýta landgrunnið. Að minnsta
kosti á ekki að mismuna okk-
ur í veiðun um.
Blm.: Nú buðuð þið ráða-
mönnum í róður í vor með tróll
í Faxabugtinni, en fenguð ekki
Pétur Stefánssop, Gunnar Þórarinsson og Halldór Bjarnason. Þeim líkar ekki beint að hafa
það eitt fyrir stafni að standa með hendur í vösum. Ljósmynd ir Mbl. Kr. Ben.