Morgunblaðið - 01.10.1971, Síða 17

MORGUNBLA.ÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. OKTÓBER 1971 • 17
jpu og Afríku
Me5 Fragtflugi hf.
um 8 lönd á 8 dögum
g'óðnm samningum við belgíska
flugfélagið Pommair, og hefur
nú aðsetur sitt i Oostende. I*að
an gerir það út í alls konar
leiguflug, bæði með farþega og
vörur og auk þess leigir það
Pommair áhafnir og stundum
véiar.
Alls vinna nú hjá Fragtflugi
11 manns, en félagið hefur
skrifstofur i Réykjavík, Lond-
on og Oostende.
Eins og áður segir buðu Fragt
flugsmenn blaðamanni Morg-
unblaðsins að fylgjast með
þeim félögum i nokkra daga.
Var ráðgert að fljúga með hesta
til Noregs og Belgíu, en Fragt-
flug hefur annazt hrossaflutn-
inga á vegum SÍS og fleiri að-
ila um nokkurt skeið.
Áhöfn vélarinnar skipuðu
þeir Hallgrimur Jónsson, flug-
stjóri, sem einnig er fram-
kvæmdastjóri flugreksturs fé-
lagsins, Karl Bragi, aðstoðar-
flugmaður og Lárus Gunnars-
son, vélamaður.
Klukkan rúmlega niu á
sunnudagskvöld var haldið af
stað til Akureyrar, og eftir
u.þ.b. 45 minútna flug var lent
á flugvellinum þar. Veður var
hið fegursta, og nutu hinir
væntanlegu „farþegar" þess i
grasigróinni hlíðinni fyrir ofan
flugvöllinn. Helzt virtist sem
hestarnir fyndu á sér, að eitt-
hvað mikið stæði til, þeir voru
á sifelldum hlaupum um girð-
inguna með ærsl og læti, en ef
til vill var þetta bara ánægja
yfir tilverunni og góða veðrinu.
Eftir skamma stund hafði
þeim verið smalað saman nið-
ur við flugvöllinn, og byrjað
var að lyfta þeim, einum og
einum í senn, upp í farkostinn,
sem ber einkennisstafina TF-
OAA. Voru þeir misfúsir að
hlíta þessari meðferð, enda alls
óvanir slíkum hesthúsum.
Siðasti hesturinn sem settur
var um borð, var grárykóttur
„graðhestur", sem var þess
mijög ófús að koma inn í flug-
vélina, þótt þar væru fyrir fjöl-
margir hestar af veikara kyn-
inu. Höfðu sumir orð á að þetta
væri hálf einkennileg hegðun,
og við nánari eftirgrennslan
kom í ljós, að ekki var allt
milli fóta honum sem skyldi.
Var þá ekki annað vænna en
að setja hann i land hið skjót-
asta, og urðu hrossaræktar-
sinnar innan áhafnarinnar þvi
glaðir.
Um miðnætti var komið aft-
ur til Reykjavíkur, þar sem
hópur sunnlenzkra hesta beið
farkostsins. Var hafizt handa
um að koma þeim um borð, og
gekk það mun fljótar fyrir sig
en á Akureyri, enda hestarnir
látnir ganga á þar til gerðri
göngubrú. Klukkan rúmlega
þrjú um nóttina var lokið við
að ferma vélina. Var þá orðið
noklcuð þröngt á þingi, 44 hest-
ar, og loftið inn í vélinni mett-
að raka.
Eftir að hreyflarnir höfðu
verið ræstir, fór loftið smám
saman batnandi, og innan tíð-
ar hóf vélin sig á loft og tók
stefnu í austurátt. Á meðan á
flugtakinu stóð voru margir
„farþeganna" heldur ókyrrir og
risu sumir hverjir upp á aftur-
fæturna, en brátt virtust þeir
aðlaga sig fluginu, og tóku til
við að moða í sig heyinu, sem
komið hafði verið fyrir í básun-
um.
Ein eldspýta yfir Miðjarðarhaf-
ið er ekki matmikíl, en af svip
flugstjórans má dæma að hún
er betra en ekki neitt.
Kómverska þinghúsið x Trieste.
Að fjórum tímum liðnum
vorum við yfir Noregi og
Þrændalög birtust okkur böðuð
sóls'kind. Á fruigvellin'uim við
Þrándheim var heilmikil mót-
tökunefnd samankomin, bæði
börn og fullorðnir. Voru þar
komnir hinir nýju eigendur
hestanna, sem biðu þess spennt
ir að fá að sjá þá í fyrsta sinn.
Alls voru hestamir 29 sem
keyptir höfðu verið til Þránd-
heims og tók rúma tvo tima að
koma þeim í land. Ekki voru
þeir þó allir jafn viljugir að
yfirgefa flugvélina, enda hún
nú farin að líkjast fyrirmynd-
ar hesthúsi með tilheyrandi
fnyk og for.
Eftir að áhöfnin hafði feng-
ið sér matarbita í flugstöðvar-
byggingunni, var haldið í loftið
og stefna tekin á Stavangur.
Þegar þangað kom var rign-
ing og lét þá Lárus vélamaður
sér nokkur ófögur orð um
munn fara um staðinn. Hann
sagðist aldrei hafa séð Stavang-
ursbúa nema í regnklæðum og
hefði hann þó oft komið þang-
að.
Það tók skamma stund að
koma þeim 10 hestum í land,
sem þangað höfðu verið keypt-
ir, þvi heimamenn voru mjög
hjálpsamir við að koma hross-
unum frá borði og voru um
tima fleiri Norðmenn inni í
flugvélinni en hestar.
Eftir voru nú 5 hestar og var
áfangastaður þeirra Oostende í
Belgiu.
Þegar við lentum á flugvell-
inum þar, var nokkuð farið að
skyggja. Síðustu hestarnir
fimm voru orðnir þurfandi
vatns og næringar, en ekki
blés byrlega fyrir þeim, þar eð
innflytjandinn hafði gleymt að
afla innflutningsleyfis fyrir þá.
Rættist þó úr fyrir snör hand-
tök áhafnarinnar og vinarhugar
tollarans og innan tíðar voru
hestarnir orðnir belgískir ríkis-
borgarar.
Að loknum erilsömum vinnu-
degi var áhöfnin hvildinni
fegin, en fyrir höndum næsta
dag var flug til Italíu og
Alsír.
Árla næsta dags var hafizt
handa um að undirbúa og skipu
leggja flugið til Alsír. Afla
þurfti ýmissa gagna, svo sem
upplýsinga um verð á eldsneyti
á áfangastað og landabréfs af
norðurströnd Afríku.
Beiðni barst um þær mundir
um að flytja farm frá Trieste
á Italíu til Benghazi í Líbýu.
Var ákveðið að sameina þá
flutninga ferðinni til Alsír. Þær
breytingar voru gerðar á skip-
un áhafnarinnar, að í stað
Karls Braga kom Ragnar Kvar-
an, yngri, og Örn Ingibergs-
son tók við sæti Lárusar sem
vélamaður.
— Þegar allt var reiðubúið,
voru hreyflar TF-OAA ræstir
og brátt varð Oostende sem lít-
ill blettur á landakorti. Haldið
var í suðurátt og öðru hvoru
grillti í móður jörð, ennfremur
virtust mannanna verk smá úr
12000 feta hæð.
Eftir u.þ.b. eins og hálfs tíma
flug, sáust topparnir á Alpa-
fjöllunum teygja sig upp úr
skýjabakkanum í sinni stór-
fenglegu náttúrufegurð, og
drungalega ægimagni.
Við lentum á flugvell-
inum í Forli á Italíu
Framhald á bls. 18
Lárus Gunnarsson og Rauður í lyftunni.
Mirimare kastali.
Jarpur fékk hlýjar móttökur í Þrándheimi.