Morgunblaðið - 28.04.1972, Blaðsíða 4

4
MORGUN'BLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. APRfL 1972
*3k 22-0*22-
RAUOARÁRSTIG 31
V---------------
14444 a* 25555
14444‘S'25555
|^^JZ|3532S
BtLALEIGA
CAR REINiTAL
Tf 21190 21188
Ódýrziri
en aárir!
Shodh
LEIGM
AUÐ3REKICU 44.-46.
'■ SlMI 42600.
BlLALEIGAN
AKBBAUT
r 8-23-47
sendttm
STÚLKA — HÓTH. —
KAUPMAIMNAHÖFN
Ce*»>rum hótei ósfcar strax efttr
tifigri stúWcut SkeOTtrrttítegrt og
margbreyt»!»agit searf. Gestir víðs
vegar að. Góð laun, húsnæði og
fæði Eftir 6 mánaða starf, verður
helrnirvgurfno af skipsferð heím
greiúduir.
HOTEL NEPTUN,
Sankt Anoa Ptaas 13.
T2SO Kpbenhavn K.
STAKSTEINAR
Þeir, sem
vaidið hafa
Nýlega var haldinn aðal-
fiindur Iðnaðarbanka íalands
h.f. og i tilefni hans var frá
því skýrt, að iðnaðarráðherra
hefði nýlega skipað tvo stjórn
skipaða menn i bankaráð Iðn-
aðarbanka Islands og einn til
vara. Í>a4 eru í sjálfu sér
enffin tíðindi, heldur hitt, að
báðir aðalmennirnir og- vara-
maðurinn eru allir úr flokki
ráðherrans, Alþýðuhandalag-
inu. Bfagnús Kjartansson
skipaði í liankaráðið þá Bene-
dikt Davíðsson og Gnðniund
Ágústsson, hagfræðing. Hinn
f.vrrnefndi hefur Iengi verið
meðal mestn kreddutrúar-
manna í hópi kommúnista, sá
síðarnefndi var um margra
ára skeið við nám i A-I»ýzka-
landi. Sem varamann skipaði
ráðherrann dr. Örn Erlends-
son, hagfræðing, sem starfar
í ráðuneyti hans og er ný-
lega kontinn heim ttl fslands
eftir áratugs dvöl eða þar um
bil í A-Þýzkalandi. Þar sem
núverandi rikisstjórn er
mynduð af þremur stjórn-
málaflokkunt og þeir hafa
hingað til reynt að skipta
bróðtirlega á ntilli sín bitttn-
um, a.nt.k. Frantsókn og
kantntúnistar, kemur þessi
einlita hjörð í bankaráð Iðn-
aðarbankans nijög á óvart.
Hver skyldi skýringin vera?
Hún er sú, að kontntúnistar
hafa allt frá stjórnarskiptuni
reynt að fá Guðniund nokk-
urn Hjartarson skipaðan
bankastjóra við einhvem rík-
isbankanna í Reykjavík. Það
hefttr ekki teklzt til þessa
vegna þess að framsóknar-
ntenn heimta iKUikastjóraentb
ætti fyrir einn srnna manna.
Nú hafa komniúnistar gripið
til svipunnar. Með skipun
komntúnistanna þriggja í
bankaráð Iðnaðarbankans er
samstarfsmönnnm sýnt fram
á, hvernig ráðherrar kontnt-
únista geta beitt valdi stnu,
ef svo ber undir. Þá hafa þelr
ntinnt nteðráðherra sína á, að
Lúðvik Jósepsson hefur það
i sínu valdi að skipa forntenn
bankaráða ríkisbankanna. Sið
ar á árinu kemtir væntanlega
i Ijós, hversti áhrifarík þessi
viitnubrögð konunúnista eru.
Þess má geta svona i leiðinni
— að i fyrri vinstri stjórn
datt Herntanni -lónassyni
ekki i hug að afhenda Lúð-
vík yfírstjórn bankakerfis-
ins i landinu. I þessari vinstri
stjórn virðist reglan hafa ver-
ið sú, að afhenda kontmún-
istum allar þær áhrifastöður,
sent hugur Jtetrra girntist.
Hannibal og
húsnæðismála-
stjórn
Að vonum hugnast meðlim-
unt Húsnæóismálastjórnar
ekki þær yfirlýsingar félags-
ntáiaráðherra, að þeir ástundi
„pólitískt þukl". Það er þó
ekki aðalatriðið í sambandi
við orðaskipti þau, sent frant
hafa farið milli futltrúa i
Húsnæðismálastjórn og ráð-
herrans síðustu daga. Um-
mæli ráðherrans í viðtali við
Morgunblaðið t fyrradag
benda til þess, að hann teljl
fyrrverandi flokksbróður sinit
og núverandi samstarfsmann,
Gtiðmund Vigfússon, tipphafs
mann að þeirri yfirlýsingu,
sem barst frá Húsnæðisntála-
stjóm. Hvers vegna skyldi
ráðherrann annars láta eftir-
farandi umniæli falla í sam-
tali við Morgunltlaðtð: „Ég
hefði ekki vænzt að sjá nafn
Guðmundar Vigfússonar í
hópi undirskrifenda, þar sem
hann hefur tekið við etnu
hæst launaða embaptti þjóð-
félagsins fyrir nokkru við
Framkvænidastofnun ríkio-
»ns.“ Þessi sefning er aðeins
lítið dæmi tint það spennu-
þrungna andrúmsioft, sent er
að skapast á milli stjórnar-
flokkanna.
Við
gluggann
eftir sr. Árelins Nielsson
Gleðiboðskapur
PásJcamir, vorið, sunnudag
arntr milli páska og hvita-
sunnu, minnir allt á gleði og
vonir, gróandi lífs og sigra
sólargeislanna.
Flest fólk man ekki þenn-
an lofsöng gleðinnar, gleymir
þvi að kristinn dómur
er fyrst og fremst boðskapur
frelsis, fagnaðar og starfs,
fjölbreytni og vaxtar, gleði-
boðskapur lifsins.
í»essi gleymska er að vissu
leyti eðlileg. Stöðnuð guð
fræði margra bóklærðra
fræðimanna hefur öldum
saman gefið steina fyr-
ir brauð, „gert með lær-
dómsgreinum lifsins brauð
að dauðans steinum“. Gert
með sinni gamalvisi grænan
pálma að svörtu hrisi.
Lengi var það nokkurs
konar tízka í kirk.iukenning-
um að teija kvistindóm eig-
inlega aðeins tilheyra sorg
og raunum, syndum, iðrun og
yfirbót. Alit yrði þar að vera
með sorgarblæ og alvöru
svip. Skemmtanir og gleðisam
kornur, dans og leikir voru
að flestu leyti fordæmdar at-
hafnir. Ekki beetti úr þegar
nýjar stefnur ©g fteiri kirkju
deildár tóku við. Kaivinska
og Lútherska kirkjan að ekki
sé taiað um ýmsar smærri
kirkjudeildir á vegurn krist-
ins dóms, óttuðust allt slíkt
sem vélabrögð hins vonda.
Með sanni má segja, að hið
vonda hafi virkar hendur á
vegum gleðimóta og skemmt-
ana og geri þar flest hættu-
legt og full ástæða sé að fara
þar með gát. Og vandfund-
in munu þau svæði mannlífs,
sem hættulegri séu h.rein-
leika hjartans og hamingju-
Ieið yfirleitt en dansleikur og
drykkjuhús hinnar svo
nefndu gleði.
En þarf þetta að vera
svona? Sannar þetta ekki
uppgjöf kirkjunnar á
þessum slóðurn, uppgjöf upp
eldisaðferða og leiðtoga
æsku og menningar?
Ætti ekki kirkjan að telja
það eitt sitt æðsta hlutverk
að kenrta fólki að skemnita
sér? Ætti hún ekki einmitt
að koma þangað, sem hættan
er mest til að vernda, leiða,
benda og kenna?
Kristur forðaðist ekki
veizlur og gleðimót, var þar
miðdepill, öllum ógleymanleg-
ur, eins og mörg dæmi mætti
nefna um. Hann líkir sér og
Jóhannesi skírara við hljóm-
sveitarstjóra, sem leika og
syngja fyrir dansi og leik á
götum úti. En — það vilja fá-
ir dansa eítír músik þeirra
finnst honum. Hann situr
veizlur hjá fariseum, jafnt
sem totlheimtumönmim og læt
ur föðurinn góða halda mik-
ið heimkomuhóf með söng og
dansi handa syninum týnda.
Ög svona mætti lengi telja.
Enda kallaði hann kenning-
ar sinar fagnaðarboðskap,
svo sem frægt er orðið um
alla veröld, gleðitíðindi um
frelsi, frið og framfarir.
Og meira að segja sjálfur
Lúther, sem okkar ís-
lenzka kirkja er kennd við
og þótti nú stundum þungur
á brún ög strarigur í orðum,
óttaðist vélabrögð hins
vonda, og vildi forðast allar
villigötur, var gleðinnar
barn að eðlisfari og sagði
hina frægu setningu: „Dans-
ið eins og börn, þá dansa ég
með ykkur,“ en samt hafði
hann sjálfsagt aldrei á dans-
skóla verið, alinn upp við al-
vöaru munklifsins í æsku. En
þar náði einmitt alvöru- og
iðrunarboðskapur kirkjunn-
ar hámarki sínu.
Allt þetta og miklu fleira
sannar, að boðskapur Krists
er boðskapur fagnaðar, en
um leið hinnar hreinu gleði.
Gleði starfs og leiks, gleði,
ástar og vona, gleðinnar yf-
ir öllu og ertgu aðeins af því
að vera til, gleði barnsins,
glieði elskandans, gleði atarf-
andans.
„En dansið eirts og börn,
þá dansa ég með ykkur,“
sagði Lúther.
Ekkert hefur verið meng-
að meira en gleðilindir tilver
unnar. I»ar hefur mengunin
fyrst og fljótast náð tökum.
í»ar hefur eitri verið í allt
blandað með kynngikrafti
hins vonda. Mein er þeim,
sem í myrkur rata. Flest er
þar formyrkvað og flæmt
burtu það sakleysi og sá
hreinleiki, sem öndvegi verð
ur að skipa, til þess að gleð-
in verði ekki gervifögnuður
heimskingja og fjárplógs-
manna, gleði, sem skilur eft-
ir örvæni, uppgjöf og við-
bjóð í stað lífsfyllingar og
nýrra krafta. Gervigleði nú-
tíma skemmtana, með allan
sinn ófrýnileika, þar sem
netadruslur og klámmynd-
Framhald á bls. 19
með DC 8
LOFTLEIBIR
25100'
^Kaupmannahöfn ^Osló ^Stokkhólmur ^Glasgow
sunnuddgd/ sunnudagd/ manuddgd/
manudagd/ þriðjudaga/ briðjudagd/ föstudaga.
fimmtudaga og föstudaga. fimmtudaga
laugardaga
^ London
laugardaga