Morgunblaðið - 28.04.1972, Page 17

Morgunblaðið - 28.04.1972, Page 17
MORGUN’BLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 1972 17 Höfiindar leikgerðar: Baldvin Halldórsson og Halldór Laxness. Leikstjóri: Baldvin Halldórsson. Leilimynd og bún.teikn.: Snorri Sveinn Friðriksson. Þessi leikgerð er lítk og hinar: röð af atriðum, mynduim, ten.g- ing þeirra er atburöaráis sögunn ar. Bf leikgerð + sviðsetninig annars vegar eru bornar saman við skáidsötguna hins vegar tnvað viðkemtur stíl og hu.gbiee, Mfi og lit vehksins, þá sést það fljótt að leikgerð og sviðisetn- ingu van.tar þetta giidi sikiáitdsög 'unnar, hina mózartísku he'ð- rikju, spozlkan léttle'kann i hver.iu sem á gengur. Leikgerð in hefur samt ýmsa kosti, hún er heilleg og saimfe’id otg sik''ar sögu'þræð'num grein'iega. En hún er líka óþarflega löng og orðmörg, ýmisiegt af orðiegu sikopi, af „góðum texta“ sem hefð’ mát't m'ssa sin. Það hefði að skaðlausiu mátt fara harðari höndum um efniviðinn. Af einhverjum ástæðium sem ég er ekki búinn að skilja eða á að minnsta kosti mjög erfitt með að koma heim og saman við þet*a verk leggja leikstjóri og leikmyndahöfundur mjög mikla áherzlu á döklkt og þungt. Mér finnst það vera í andstöðu við sál verksins og þá eru þeir herrar á móti sálunni, auðvitað í fínum féiagsSkap samkveemt orðum Ástu Sölliiju. Það væri gaman að gera fag'urfræðilega samanburðaranatlýsu á skáld- sögw og le'kgerð og sýningu, yrði áreiðanlega mjög fróðlegt. Bftir sviðsetningunni að dæma er aldrei almennilega bjart á Is- landl. (Eða er það ljösaútib. að kenna?) Baldvin Halldórsson er held ég mjög samvizkusamur og ná- kvæmiur leikstjóri sem vinnur vel sitt verk, sem var og greini- legt á túlkun flestra leikara sýn ingarinnar — utan leikara aðal- hlutverksin.s, en sennilega miunu þar „óviðráðanlegar að- stæður" um ráða. Róibert Arn- finnsson k'unni illa textann, sem auðvitað er mjög milkill, fyrir bragðiö var hann of hiáður text- anum, verður þræll textans i I aðstæðnanna komst skýrt til stað þess að þessu á að vera sk'la. Séra Guðimundur Vals öfuigt farið, textinn á að vera Gíslasonar var lika kostuleg tæki hans til að tjá persónuna, te'kning, heil, samikvæm, listilega sem hann ætti að vera bú'nn að I gerð, afskaplega ánægjuleg. Séra Guðimindur (Valur Gíslason) og Bjartur. Mæðgurnar í Urðarseli, Krist- björg Kjeld og Nína Sveinsdótt ir tókust líka prýðilega. Ásta Stofa prestsins á Stað. Hallbera á Urðarseli (Nina Sveinsdóttir), Finna Bjrjrtnr (Róbeirt Armfinnsson). (Kristbjörg Kjeld) og Sóllilja, 13 ára var laiglegt stúikubarn. Ingó’.fur Arnarson Gunnars Byjólfssonar ekkert sérlega aðsópsmilkill. Bitra ógæfumanninn, sem tekur sak- leysi Ástu Sóllilju lðk Jón Lax- dal og gerir mjög ánægjulega. Leikarinn vinnur persónuna djiúpt, gefur henni baikgrunn og rót. Það er eins og fy’.igjan hans komi á undan honum inn á sviðið og hvert orð, hver hreyfing segir okkur eitthvað um þennan auma mann. Gvend- «r lítili, Ámundi S’jgurðsson var mjög skemmtilegur strákur og Nonni Randvers Þorlálkssonar iika. Ásta Sóllilja fullorðin var i mjög góðum höndum þar sem Bniet Héðinsdóttir var. Eigin- leikar leikkonunnar nýtast mjög vel í þessari persónustköp- un. Það er hún sem iyiftir verk- inu í iokin. Hinn svangi venka- maður S'gurðar Skúlasonar var einn’g mjög skýr persóna. Já, það heSur yfirleitt verið mjög vel unnið að þessari sýn- ingu. Kannski hefði þurft að vlnna enn betur að handritinu áð*ur því leiikgerð'in af Sjálf- stæðw fólki er fyrir lesendur bókarinnar en ekki leíkhúsgesti sem s íka og er þá ekki ver far- ið en he'ma setið? Þorvarður Hellg-ason. skapa í samvinnu við leikstjór- ann, en það fór litið fyrir þeirri persónu á sviðinu, hinis vegar talaði hinn þjáifaði og nokkuð svo röggsami ieikari Róbert Arnfinnsson texta Bjarts í Sum- arhúsum líflgga og skýrt, en mest var það ræðumennska. Af leikendium bænda fannst mér Ævar R. Kvaran sem Ólaf- ur í Ystadal sýna góðan. leik og skapa ef.tinminnilega og sér- stæða persónu. Þóra Friðriks- dóttir var ágæt Raiuðsmýrar- maddama. Jón hreppstjóri Rúr- iiks Haraldssonar var mikill kar akter. Rúri'k á sérstaikt lof ski) ið fyrir þessa persónusköpun, sem er heil mynd af sérstæðum karli. Rúrilk heldur honum ailt- af í réttium styrk og tón og gleð ur mikið. Það var gleðilegt að sjá að ungri leikikoniu skuli þarna hafa verið gefið tækifæri sem hún hefur kunnað að nota. Guðrún Alfreðsdóttir lék Rósu í Niðurkotimu og gerði það vel. Harmleikur þessa fórnarlambs Sviðsmynd

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.