Morgunblaðið - 28.04.1972, Qupperneq 22

MOKGUNBLAÐIiÐ. FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 1972
22
Guðrún Ottadótti
Minning
F. 16. 12. 1892. D. 23. 4. 1972.
1 DAG verður gerð frá Fríkirkj-
unní útför Guðrúnar Ottadóttur
sem lézt í sjúkrahúsi síðastiiðinn
sunnudag tæpra áttatíu ára.
Gunna tanta, eins og hún var
oftast nefnd af okkur systkina-
bömum hennar, var dóttir hjón-
anna Otta Guðmundssonar skipa
smiðs, Péturssonar frá Engey
og Helgu Jónsdóttur Bemharðs-
sonar, gullsmiðs, er bjó að Lax-
nesi í Mosfellsdal.
Hún fæddist á Vesturgötu 47,
húsi áföstu við Bræðraborgar-
stig 1, hús sem faðir hennar lét
reisa af miklum stórhug. Mestan
hluta ævi sinnar átti hún heima
við Vesturgötuna, því alla sína
búskapartíð, eða frá 4. nóv. 1916
þegar hún giftist Kristni Péturs-
syni, blikksmiðameistara, bjuggu
þau að Vesturgötu 46a, húsi sem
þeir bræðumir Bjarni (Bjami
blikk) og Kristinn létu reisa
skömmu áður en þau Kristinn
og Gunna giftu sig.
Þegar litið er til baka yfir ævi
konu, sem nær tæplega áttræðis-
aldri, hlýtur margt að hafa skeð
á svo löngum tima, m.a. eru
tvær heimsstyrjaldir, að ekki sé
minnzt á þá miklu breytingu,
sem hefur orðið hér í borg á því
t
Tryggvi Ásgrímsson,
bifreiðaviðgerðarmaður,
lézt á Landspitalanum 26.
þ. m.
Vandamenn.
t
Útför móður okkar og tengda-
móður,
Guðrúnar Ottadóttur,
Vesturgötu 46A,
fer fram frá Fríkirkjunni
föstudaginn 28. þ.m. kl. 3 e.h.
tímabili og hægt hefur verið að
fylgjast með skref fyrir skref.
Gunna var næst elzt sex
systkina og elzt fjögurra systra,
sem ég tel að hafi verið til fyr-
irmyndar um samheldni og sam-
hjáip ásamt einstakri tryggð,
sem ég álít að hafi grundvaliazt
á góðu uppeldi.
Við brottför látins vinar og
ættingja er oft skyggnzt um,
hvaða eiginieika viðkomandi hafi
búið yfir og hverjir hafi verið
mest áberandi í fari hans? Jón
Árnason segir svo í afmælis-
dagabók hverjir séu eiginleikar
þeirra, sem afmæii eiga 16. des.:
„Þú ert gefin fyrir andleg og
heimspekileg viðfangsefni. Tii-
finningamanneskja ertu mikil og
elskar og hatar af heilum hug.
Nokkuð ertu drambsöm í skoð-
un. í>ú sækist eftir völdum og
metorðum, en verði þér meinað
þess fyUistu uppreisnaranda. En
þú ert hugrökk, undirhyggjulaus
og trygg vinum þlnum og ást-
mennum."
Undir sumt af þessu get ég
tekið með J. Á. og tel að Gunna
hafi verið gefin fyrir andleg við-
fangsefni. Tilfinningamanneskja
mikil og elskað af heilum hug,
en hatur verið óþekkt fyrirbæri,
þvi kunnast er mér hve mikla
áherzlu móðir hennar lagði ein-
mitt á þetta, að hatur ætti ekki
að ráða hugsun eða gjörðum
nokkurs manns. Drambs varð ég
ekki var í fari Gunnu, því
mér fannst hún einmitt taka
málstað þess, er minna mátti
sín. Um íhaldssemi i skoðun álít
ég, að hafi ekki verið meir en
almennt hjá fólki, a.m.k. tók,
hún opnum örmum nýjungum,
er sonur hennar kom með heim
frá námi í húsagerðarlist.
En eitt er víst, hugrökk, und-
irhyggjulaus og trölltrygg var
hún vinum sínum og ástmenn-
um.
Heyrt hef ég lækni leggja
mikla áherzlu á hve hugrökk
t
Þökkum hjartanlega auð-
sýnda samúð og vinarhug við
fráfall og jarðarför móður
minnar, tengdamóður og
ömmu,
Guðrúnar Jónsdóttur,
frá Yztabæ.
Þórður Jónsson,
Kristin Friðriksdóttir,
Jenný Þórðardóttir.
hún hafi verið í veikindum, sem
hún átti við að striða, en síðast-
liðinn áratug dvaldi hún öðru
hvoru, svo að segja, á öllum
sjúkrahúsum borgarinnar.
Ekki minnist ég Gunnu öðru
vísi en að Kristinn komi jafnt
upp í hugann, því svo samrýnd
voru þau hjón og ástríki mikið
milli þeirra. Kristinn tók mik-
inn þátt í íþrótta- og félagslifi
bæjarins á sinum yngri árum,
m.a. iðkaði hann frjálsar iþrótt-
ir, glimu, knattspyrnu og var
meðal annars í keppnisliði KR.
Þá man ég eitt sinn er hann
ásamt Sigurjóni Péturssyni
sýndi hraðhlaup á skautum, á
ísilögðum Austurvelili (afgirt-
um).
Hann starfaði einnig mikið í
Fædd 12. ágúst 1899.
Dáin 21. apríl 1972.
Frú Viktoria Kristjánsdótt-
ir fgeddist vestur í Amarfirði
hinn 12. ágúst 1899 og var þvi
tæpra 73 ára, er hún lézt. For-
eldrar hennar voru þau hjónin
Ríkey Guðmundsdóttir og Krist-
ján Gíslason, bóndi að Gljúfrá í
Arnarfirði. Viktoria ólst upp hjá
foreldrum sínum til níu ára ald-
urs, en var eftir það langdvöl-
um á heimili Hannesar Stephen-
sen, kaupmanns á Bíldudal.
Tuttugu og tveggja ára gömul
giftist Viktoria sæmdarmannin-
um Sigurleifi Vagnssyni, er þá
stundaði verzlunarstörf á Bíldu
dal, fyrst hjá Hannesi Stephen-
sen og síðar hjá Ágústi Sigurðs-
syni. Á Bíldudal stofnuðu þau
Viktoría myndarheimili og
bjuggu að Vinaminni. Þar fædd
ust böm þeirra fimm: tveir
drengir, er létust í æsku og
þrjár dætur. Það hefur því ver-
ið mikið áfall fyrir heimilið, er
bæði hjónin tóku „hvitu veik-
ina“ árið 1934 eftir 13 ára bú-
skap og urðu að koma börnum
sinum fyrir hjá vinum og vanda-
mönnum, en leita sér hælisvist-
ar syðra. Þegar sigur hafði unn-
izt á sjúkdómnum eftir 3ja ára
baráttu var heimilið stofnað á
ný og nú í Reykjavík,
enda hafði Sigurleifur, eiginmað
ur Viktoríu, fengið atvinnu við
rannsóknastörf á nýstofnaðri
Fiskideild Atvinnudeildar Há-
skólans (síðar Hafrannsókna-
stofnunin,) og var Sigurleifur
raunar fyrsti starfsmaðurinn, er
forstöðumaður hennar, dr. Ámi
Friðriksson, réð tii starfa. Þau
hjón, Viktoría og Sigur-
leifur, bjuggu á ýmsum stöðum
samtökum Góðtemplara og Frf-
múrara.
Elja og iðjusemi voru aðals-
merki Kristins og féll honum
aldrei verk úr hendi, jafnvel
ekki þegar hann beið síns skapa-
dægurs, haldinn ólælcnandi sjúk-
dómi.
Ég tel andlegan styrk Gunnu
hafa komið bezt frarn á slund-
um sorga, en hún várð að sjá
á eftir ungum syni, Sem htifðí
háð harða baráttu við skæðan
erfðasjúkdóm, einnig fannst
mér hún veita móður minni mik-
inn styrk, þegar faðir minn féll
frá um aldur fram.
Eins og áður er getið voru
kærleikar miklir með þeim hjón-
um og varð þeim sex bama auð-
ið, þeirra: Péturs blikksmiðs, f.
1917, kvæntur Steinunni Guð-
mundsdóttur, Otta, sem lézt ung-
ur, f. 1920, d. 1941, Jóms Bjama,
stórkaupm., f. 1922, kvæntur
Emu Árnadóttur, Helgu, f. 1923,
gift Sveinbimi Sigurðssyni,
byggingaim., Guðmumds Kristins,
arkitekts, f. 1927, kvæntur Sigrid
F. Múnch og Önnu Kristjönu,
f. 1927, gift Björgvini Gísiasyni,
trésmíðam., auk þess fæddist
þeim andvana bam í spönsku
veikinni 1918. Þá ólst upp og bjó
með ömmu sinni dótturdóttirin
Guðrún Helga, nemi við H. í.,
sem var mjög hugsunarsöm og
unm henni af öllu hjarta. Finnst
mér við lát Gunnu missir Guð-
rúnar Helgu vera mestur. Einn-
ig var systir min mikið undir
í Reykjavik fram til ársins 1946,
er þau féstu kaup á íbúð að
Grenimel 24, og þar átti
Viktoria síðan heimili til dauða
dags. Þamgað var jafnan gott að
koma. Þar var bókakostur mik-
ill og góður, þar voru margir
fagrir munir, en umfram allt var
þar í senn bæði hlýja og rausn,
sem gestir nutu í ríkum mæli.
Mann sinn missti Viktoría árið
1950. Svo minnast þeir, er 'gerst
þekkja, að samrýndari og ást-
sælli hjónum en þeim Viktoríu
og Sigurleifi hafi þeir aldrei
kynnzt.
Viktoria hóf störf við Fiski-
deildina árið 1944 og vann þá
einkum með eiginmanni sínum að
síldarrannsóknum að sumarlagi,
en fljótlega eftir lát hans tók
hún við föstu starfi við síldar-
rannsóknimar, starfi er hún
gegndi til æviloka.
Tvítugur skólapiltur, sem
fengið hefur vinnu við síldar-
merkingar kemur í land á Siglu-
firði. Skipshöfninni er boðið að
koma á ramnsóknastofuna að
Eyrargötu 8. Hávaxin, myndar-
leg kona ber fram veitingar af
rausn og myndarskap. Gestrisn-
in ræður ríkjum og öllu öðru er
þokað til hliðar. Þannig hófust
kynni okkar Viktoríu fyrir tutt-
ugu árum og þanniig héldust
þau þessi tuttugu ár, sem við átt
um samieið. Hún var alltaf sami
veitandinn, hvort heldur var í
starfi eða vináttu. Við vorum all
ir litlu drengirnir hennar og
engin móðir hefði getað verið
okkur hollari en hún reyndist,
enda hef ég aldrei kynnzt nokk-
urri manneskju, sem trygg-
ari var vinum sínum. Úr því að
hún reyndist svo vandalausum
Börn og tengdabörn.
t
Eiginmaður minn,
JÓHANNES úr Kötlum,
skáld,
lézt í Landsprtalanum að morgni 27. þ.m.
Hróðný Einarsdóttir.
t
Móðir okkar
ÞÓRDlS ÞÓRÐARDÓTTIR,
endaðist að heimili sínu Meiri-Tungu þann 26. apríl.
Bömin.
t Móðir okkar og tengdamóðir t
VIKTORlA KRISTJANSDÓTTIR, Innilegustu þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og
Grenimel 24, útför systur minnar og móður okkar
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 28. apríl kl. 13,30. Bakel Sigurleifsdóttir, Björn Ölafur Gislason, ODDNÝJAR JÓHANNESDÖTTUR,
Túngötu 39, Siglufirði.
Stella Sigurlerfsdóttir, Pétur Guðfinnsson, Jóhann Jóhannesson, Svandis Guðmundsdóttir,
Ema Sigurteifsdóttir, Ami Arsælsson. Kristín Guðmundsdóttir, Katrín Guðmundsdóttir.
Viktoría Kristjáns-
dóttir — Minning
vemdarvæng þedrra, enda sér-
staklega hænd að Kris>tni.
Barnahópurinn var stór og sjö
sængurlegur á tæpum tíu árum
ber vitni um það þrek, sem !
Gunna bjó yfir og einnig að
heimilið var stórt i sniðum, gest- :
kvæmt var þar, bæði vinir og
veaizlaimenh.
í f;
Barnabörnin eru orðin 23 og
barnabarnabfirnin 4, sem nú sjá
á bak ömmu sinni, en huggun '
harmi gegn eru fjársjóðir ljúfra
minninga. Trú hennar á endur-
fundi horfinna ástvina, veita
styrk á skilnaðarstundu.
Finnst mér því vel við eiga að
ljúka þessum fáu minhingarorð-
uni með þökk okkar systkina
fyrir að hafa fengið að njóta
samviista við Gunnu töntu með
orðum sálmaskáldsins Hallgrims
Péturssonar:
Minn Jesú, andláts orðið þitt
í mínu hjarta eg geymi,
sé það og líka síðast mitt,
þá sofna eg burt úr heimi.
Sveinn Hallgrimsson.
í DAG verður gerð frá Fríkirkj-
unni útför frú Guðrúnar Otta-
dóttur, Vesturgötu 46A. Hún
andaðást i Landakotsspítala 23.
apríl sl., 79 ára að aldri. Guðrún
var fædd í Reykjavík 16. des.
1892, dóttir hjónanna Helgu
Jónsdóttur og Otta Guðmunds-
sonar, skipasmiðs frá Engey.
Hún var alin upp í stórum systk-
Framhald á bls. 30.
má nærri geta, hver stoð og
stytta hún var sínum nánustu.
Viktoría var skapmikil kona
og sagði okkur óhikað til synd-
anna, ef henni mislíkaði, en
aldrei heyrði ég hana hallmæla
nokkrum manni, og tók hún það
óstinnt upp, ef aðrir hallmæltu
fjarverandi fólki í hennar
áheym. Yfir henni var reisn og
höfðingsbragur til hi-nztu stund
ar. Hún skartaði jafnan íslenzk-
um búningi á mannamótum og
var þá sem alltaf glæsileg og
hrókur alls fagnaðar. Hún var
ákaflega vandvirk og góð-
ur starfsmaður, flestum árrisulli
og kom jafnan til vinnu löngu
fyrir venjulegan vinnutima. Um
hana má með sanni segja:
„Bognar aldrei — brotnar í
bylnum stóra seinast."
Enda þótt Viktoría heíði ekkl
gengið heil til skógar um nokk-
urra ára skeið kom henn-
ar „stóri bylur" óvænt. Að
vanda kom hún glöð og hress til
vinnu að morgni, en um miðjan
dag var hún öll. Hennar verður
lengi saknað af vinum og sam-
starfsfólki bæði hér og erlend-
is.
Eins og að framan var getið
varð þeim Sigurleifi og Viktoríu
fimm bama auðið. Báða dreng-
ina misstu þau unga, Gunnar
ársgamlan og Ríkharð, er
drukknaði 12 ára gamall. Dæt-
ur þeirra em Ema gift Árna
Ársælssyni, Stella, gift Pétrl
Guðfinnssyni og Rakel gift
Bimi Ólafi GLslasyni.
Þeim öllum, barnabörnunum
svo og eftirlifandi systur og fóst
ursystkinum og öðrum aðstand-
endum votta ég hér með mina
dýpstu samúð.
Jakob Jakobsson.