Morgunblaðið - 26.07.1972, Qupperneq 7

MORGUNBL, -,
- . IKIiDAGUR 26. JÚLÍ 1972
7
Smínútna
krossgata
18
Láréfct: 1. fiskar, 6. iabb, 8.
tumna, 10. ílát, 12. því mitirista,
14. tveir eins, 15. kall, 16. verzl
unarfélag, 18. fiuilorðinn.
Lóðrétt: 2. íþróttafélaig, 3.
sjór, 4. mjöig, 5. deyðir, 7. fley-
ioi , 9. tengdamiamma, 11. fatnað,
13. svipuð, 16. tveir eins, 17.
Ærumefni.
‘Lanisn á síðusfcu knossg'áfcu:
ILáréfct: 1. ónýtt, 6. Ara, 8.
orf, 10. kál, 12. kenmari, 14. kk,
15. áð 16. áta, 18. ráðungur.
Lóðréfct: 2. nafn, 3. ýr, 4. taka,
5. kokkur, 7. kliðiur, 9. rek, 11.
ára, 13. nutu, 16. áð, 17. ag.
Bridge
1 eítiríarandi spili, sem er frá
leikmum milli Bandari’kjanna og
Breliands í Olympíumótinu 1972
'kemur í ijós, hve mi'kilvsagt það
er fyrir vamarspiiarann að
gera sér strax grein fyrir hvern
iig haga ber vörninmi:
Norður
S: G-2
H: N-D-10 9 7 5-2
T:
L:
Vestnir
S: Á-10-8-7-5
H: G
T: 10-2
L: 9 8 76-2
^G-5
iusfcur
S: K-9-4
M: 8
T: Á-D-9 7-4-3
L: K4 3
Suður
S: D-6-3
H: Á-6-4-3
T: K-G-8-6
L: D-10
Lokasögnin var sú sama á báð
um borðum eða 4 hjörtu hjá
norðri og á báðum borðum hafði
au-stur sagt 2 tlgla. Útspil var
einnig það sama á báðum borð
uim þ.e. spaða 4.
Við annað borð'ð þar sem
bandarísku spilaramir sátu
A.V., drap vestur með ás, og lét
aftur spaða, austur fék'k siag
inn á kónginn, en nú var spilið
unnið, bvi sagnhafi gefur aðeins
einn s.ag til viðbótar á tigul
ás.
Við h.tt borðið, þar sem
brezku spiiaramir sátu A.V.
drap ve-stur í byrjun með
spaða ás. Hann taldi ekki
áistæðu til að fiýta sér að Játa
aftur spaða, heldur viJdi hann
reyna að hjájpa féiaiga sínum,
þar sem þetta var eima innkoma
hans. Hann sá að tilgamgslaust
va.r að .áta út tiigui og niðurstað
an varð sú, að hann taldi rétt
að revna iaufið.
Vestur lét þvi út laufa 9, sagn
haí varð að svina, austur fékk
á kónginn ag tók siðati slagi á
tigu ás og spaða kóng og þar
með var sp lið tapað.
|iiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|
BLÖÐOCTÍMARIT j
llllilllllillillliillllililliiliililillillililliiillillllilillilllilliiillllllilililiillillllllliliiililillliniJll!
Morgunbiaðinu hafa borizt eít-
irtaiin b.öð og tímarit:
SamúeJ og Jónína, nr. 12. 4.
árg. 1972. Meðal efnis má
ne.na viðtal við Stebba rauða,
sem nefnist „Hass fann-st i fór-
urn minum!" og veggmynd af
Magnúsi Kjartanssyni.
Timarit lögíræðinga, 1. hefti
1972. Meðal efnis má neína er-
indi Garðars Gislasonar, sem
nefnist „Nokkur viðfangsefni
rét ta rhe i mspeki. “
DAGBOK
BARMAMVA
Adane og Æjale
í Eþíópíu
Eftir í*óri S. Guðbergsson
Guð hafði haldið verndar-
hendi sinni yfir þeim.
Verurnar hlupust allar á
brott, en hinir kristnu
renndu strax grun í, hvað
um var að vera. Þeir ætl-
uðu enn að reyna að fá þá
með sér á hátíðina, sem nú
var skammt undan.
Þegar morgnaði hélt
einn faðirinn af stað upp
til skólans. Hann ætlaði að
ná tali af einum kennar-
anna.
„Adane,“ sagði hann í
spuxnartón, þegar hann
hitti konu eins íslenzka
kristniboðans. „Hvar finn
ég hann?“
„Hann er upptekinn,“
svaraði hún. „Hann kemux
eftir andartak. Er eitthvað
sérstakt á seyði?“ Hún sá
á svip mannsins, að hon-
um lá eitthvað mikið á
hjarta.
Hann sagði henni í stuttu
máli, hvað hafði gerzt, en
rétt í þann mund var hringt
út í frímínútur. Maðurinn
hitti Adane og ræddi við
hann góða stund um at-
burði næturinnar. Adane
hafði nú kennt nokkurn
tíma við skólann. Honum
hafði gengið vel að læra
og hann lagt sig íram við
námið. Hann hafði haldið
fast við trúna á Jesúm
Krist og margir æsku-
draumar hans höfðu rætzt.
Sumir félaga hans höfðu
orðið kristnir og voru það
enn, aðrir voru aftur
horfnir inn í myrkur
heiðninnar, sem enginn
þekkir til hlítar nema þeir,
sem sjálfir hafa reynt það.
Þeir ræddu góða stund
um vandamálið og Adane
reyndi að íinna lausn. En
hún virtist ekki auðíund-
in.
„Jesús s-egir, að við mun-
um koma til með að líða
margt,“ sagði Adane róleg-
um rómi. „Við verðum að
gera eins og samvizka okk-
ar, Guðs orð og skynsem-
in segir. Nú verðum við að
standa saman og láta ekki
hugfahast. Ég er næstum
því viss um, að fari ein-
hver vina okkar á hátíð-
ina, binzt hamn myrkr-
inu aftur böndum og á
mjög erfitt með að snúa
aftur. Vald Satans er mik-
ið. Sumir vinir mínir hafa
gengið honum á hönd.“
Hann þagnaði og horfði
niður á jörðina. Sorg og
söknuður skinu úr augum
hans. En svo leit hann aft-
ur upp og benti á húsin í
kringum sig.
„En Guð hefur sýnt okk-
ur mátt sinn á undanförn-
um árum. Það er engin
þörf að láta hugfailast.
Gleðjumst heldur og fögn-
um. Þarna er sjúkraskýli,
nýtt og íallegt. Þaxna er
heimavistin og hér nýi
skólinn. Þarna eru starfs-
mannahúsin og þarna á að
reisa kirkjuna.“
Um leið og hann sagði
síðustu orðin gekk einn ís-
lenzku kristniboðanna
fram hjá. Hann kinkaði
FRflMHflbÐS
SflSfl
BflRNflNHfl
SMAFOLK

No
xo:
,ow is the tíme for all
oxes to jump over
the lozý dog.
nSOMEHOU), 1HAT POESN'T
6EEM QUITE RISHT-
— ¥flr kaldan eyðisaed, — Emhvern vegcimn virðlst
migJir Jítil dngga. mér að þefcta- sé efelö alveg
rétt.
±2L
FERDINAND