Morgunblaðið - 23.08.1972, Síða 7

MOR'GXJIMBLAÐIÐ, IVIIf>VIKUDAGOt 23. ÁGÚST 1S72
7
Sminutna
krossgata
Uu-étt: 1 fláit — 6 leðja — 8
eikwrrjímd — 10 i húisód — 12 blóoxt
an7Ba — 14 stoiramstöfuii — 15
TÖð — 16 óhineinikia — 18 netk-
um.
DóÆréft: 2 réöt — 3 kvað — 4
eW»TíEð6 — 5 þjóðlhöí&nigi — 7
Shiengjingaaróliin — 9 srrálk — 11
txrficr eúnis — 13 tömt — 16 tvi-
Wljóðfi. —17 gan.
ILa«isin á síðustii knos.sgáto:
Lárétt: 1 þjelka — 6 öBH — 8
önt — 10 6air — 12 taiuitaði —
14 TF — 15 ak — 16 auk — 18
tnatPíainia.
Löðrétt: 2 jötu — 3 al — 4 klóa
— 5 köttiuir — 7 ternHot® — 9 raf
—11 aöa — 16 atf —17 ka.
Bridge
Band'arfkiin sógiruöu Svfþjóð
irneð TrnkJ‘uim yíirtyuirðum í Oiym
piiímóitinu 1972 eða með 20 sitig-
«m gieign mnmus 5. Hér fe-r á eík
dir spil fmá þessuim ieik.
NOEBOE:
S: 4-2
M: 8-7
T: D~GrlQ-8
L: 10-8-6.5-2
VESTUR: AUSTUR:
S: 7-6A S: D-lQ-8-3
H: Á-G-10-9-5-3 H: D4-2
T: K T: Á^6-3
U: K-9-7 L: Á-G 3
SUÐUR:
S: Á-K-9-,6
H: K-6
T: 9-7-5-42
L: Ð-4
iLolkiaisöginiin var 4 hjörtu hjá
vestri v;ð bæðli borð n. Þar sem
Bandiairílkjameriinánnir sáitu A.
—V., lét norður ut spaða 4, suð-
uir flékk siaiglmn á gosann, tók
óis og kóng i spaða og lét spað-a
I fjórða súnn. Sagmihafi trompaði
imeð gosianuim, tók tigui kóng, Sét
út lautfia 7, drap i borði með
ésá, tók tigul ás og kastaði iaufi
theimia. Nseslt lét hann út hjantia
<frotnr.;n.gu og þar sem suður átti
toóragiinin. þá vanmist 'Spiffið.
Vlð hiiitit borðið, þar sem Svi-
aimiir sátu A.—-V. lét noirðuir út
itfiig'ul dirottningu. Saignhatfi var i
noklkirum vandræðum með inn-
Ckicnmur í borðið, hann tialdi sig
þwfa 2 innkomur og þess vegna
fiét hiann út iiauif og sviinaði gos-
anuim. Suðuir drap með örottn-
inigu , tók áis og kársg í sc*ða
og 3ét spaða í þrlðja sámin, norð-
uir trompaði og þair með tapaðist
Hpffllfið.
Sagnhatffi getur ur.nið spiffið
raeð því að drepa á laufaás, siíð
am tekur hiamn tágutt ás, kastar
Saiufli og svínar hjarta. Gefur
fiiamn þannig aðeins 3 sfiaigi á
spaða.
Pennavinir
Upgur KútyumBðiur, tvfiitugur
að aJIdiri ó^fcar eÆtíir bréfastoipt-
utm við Mendinga á svipuðum.
Bfldri. Hiainin segiist haifa mifcinin
fihuga á jandi og þjóð, auk skák
einvlgfeilffMS. Han*i sikrif'ar á
ensku og heámiflfisflaiTigið er:
Oriiamdio Chirimo Perez,
Aive. 86 No. 8830 e 88y90,
Gurira de MelteBa, Hialbaoa,
Ouba.

DAGBOK
BAKAAWA.
BARA HUNDUR
EFTIR PER SIVLE
J
Og svo kom Salamon
Haiipan'di með riffilinn
sinn.
„Hvað gengur á?“
„Farðu upp c-g taktu
hlerann frá smiðjuglugg-
anum, þá sérðu það sjálf-
ur,“ sagði faðir minn.
„I»ú; mátt það ekki,“ æpti
ég, ,Tþú mátt það ekki . . .
ég sika-I lúfcerja þig .. . . ég
skal . . . eoo, ég skal drepa
þig, ég skal....“
„Afglapinn þinn.“ Faðir
minn greip mig cg hélt
mér föstum, þegar ég ætl-
aði að ráðast á hann með
lurk. Salamon fór upp,
lyfti hleranum og gægðist
tnn.
„Hah ha,“ kallaði hann.
„Ert það þú, þorparinn. Já,
bíddu nú, karlinn, nú
skaltu fá það, sem þér
ber.“
Svo rak hann byssu-
hlaupið inn og skotið kvað
við.
Þegar þeir opnuðu dym-
ar, lá Hall dauður á gólf-
inu fyrir ixxnan.
Ég fleygði mér yfix hann
viti mínu fjær. Ég grét svo
að mér lá við köfnun.
Salamon stóð á bak við,
flissaði og hló.
En faðir minn lyfti mér
upp á peysukra ganum . . .
alls ekki hranalega.
„Biddu Guð að varðveita
þig og nctaðu skynsem-
ima,“ sagði hann, í miklu
mildári róm en hann var
vanur, eins og hann væri
bæði undrandi og hrædd-
ur, „þú veizt það þó, dreng-
ur, að þetta er bara hund-
ur.“
SÖGULOK
Lausnargjald rauð-
skinnaf oring j ans
Saga eftir 0. Henry
OKKUB, fannst hugmynd-
in alveg bráðsnjöll, en
reyndin varð nú cnnur
eins og nú skal frá skýrt.
Við vorum staddir í Suður-
ríkjimum, nánar tilteldð í
Alabama . . . Bill Driscoll
og ég, þegar hugmyndinni
um foarnsránið sló niður í
huga okkar eins og eld-
ingu. Hún varð til á því
augabragði, þegar átti sér
sta ð „skyndileg uppljómun
andians," eins og Bill komst
síðfir að orði. En það viss-
um við ekki fyrr en seinna.
Þama suðurfrá var smá-
fcær, sem kallaður var
Tindur, enda þótt bæjar-
stæðið og allt umhverfið
væri marflatt eins og
pönnukaka. Og íbúar þessa
smábæjar voru eins sjálf-
umglaðir smábændur og
hægt er að hugsa sér.
Við Bill áttum saman í
sjóði sex hundruð dali, en
okkur vantaði tvö þúsund
til viðbótar til að afgreiða
refjótt lóðabrask vestur í
Illinois-fylki. Við ræddum
málið á tröppunum fyrir
framan gistihúsið, og kom-
umst. að þeirri niðurstöðu,
að fólk í landbúnaðarhér-
uðum hefði mikla ofurást
á börnum, og þá ekki sízt
sínum eigin. Þar af leið-
andi og einnig af öðrum
ástseðum mundi bamsrán
takast betur í slíkum hér-
uðum heldur en á umráða-
svæðum dagblaða, sem
mundu senda út óeinkenn-
isklædda blaðamenn til að
vekja óþarfa umtal um
slika hluti. Við vissum að
Tind-bæjarbúar mundu í
haesta lagi geta sigað á okk.
ur nokkrum lögregluþjón-
um, volulegum blóðhund-
um og tileinkað okkur einia
eða tvær skammargreinar
í vikuriti bænda. Horfum-
ar vcm því glæsilegar.
Við völdum að fómar-
lambi einkason frammá-
manns í bænum, Ebenezatr
Dorsets. Faðirinn var
virðulegur og traustur
borgari, veðsali og orðlagð-
ur fyrir að láta aldrei sinn
RVflMHHLÐS
Sfl&fl
BflRNflNNfl
DRATTHAGI BLYANTURINN
SMAFOLK
THI5 15 AN E66!HOld C0ULP
ANV0NE NOT REC06NI2E
AN £66 ?
Uh uíluiatiih\.i<iiur
iluun\.\tut<ttaif//tu«
iUium it\u tutfXftmtff
\*uut\utt tiu/ai/tttnt
UttU/ni/ti t/rll/r///! «
THAT'5 THE UJ0R5T EXCU5E
IVE EVER HEARD'
— Þetta er fnrðnskepna.n,
sem var i hrei&íintiíf |»nii!?
— Þetta er egg! Hvernig
gieinr fnaíl komið fyrír nokk-
lírn.að þekkja ekki egg?
fftfffftffff t f
— Þetta er mí anmasta al-
sölnin, sem ég hef nokkrn
sinmj heyrtl
FERDIN AND