Morgunblaðið - 25.08.1972, Síða 7

Sminútna
k rossgata
Lárétt: 1. íiiskur, 6. Weyta, 8.
tanaÆtiur, 10. bótositiaffliinir 12. tal-
air, 14. hiey, 15. leelsnafélag 16.
Bj'&r, 18. baugiaina.
L4ðrétt: 2. kuOda, 3. tvihljóði,
4. baida, 5 maitimanin, 7. bresita,
9. burt, 11. vcxnd, 13. gr'ó5uxiiaiuis
bOlettiur, 16. uippibrióipun, 17. tónn.
Lausu á síðnstui kro&sgátni.
Lárétt: 1. aiflar, 6. rót, 8. ómi,
10. aistk, 12. biaftaöir, 11. at, 15.
ruá, 16. Óli, 18. iiJinda.
Lóðrétt: 2. frið, 3. ió, 4. atiað,
5. tóbaikii, 7. sikiréima, 9 mat, 11.
eán, 13. aifii, 16. ótl, 17. im.
Bridge
Þaið gieitur verið bætituleigt að
epiia út fmá kóng, þegar amd-
eitæðinigamir eru bammia- í
elemmu, eims og fnaim kernuir í
eftirfararidá spili, siem er fró
QieiGcnuim milli Itafl&u og Sviss í
Olyimpíiuim'óitimiu 1972.
JNTorðnr
S: Á-K-G4.
H: K-D 2
T: D-G
L: Á-96-2.
Vestur Austur
S: D-9-8-2 S: 10-7-5
H: 6-5-4 3 H: 10
T: K-5-2 T: 10-8-7-64 3
L: G-10 L: D-8 5
Smðuir
S: 6-3
H: Á-G 9-8-7
T: Á 9
L: K-74 3.
Við annað borðið sátu sviesm-
eslkiu spilaramir Fenwiok og
Ðesse N.-S, en irtölsiku spil-
ararair BteJJadomna og Avareilili
A.-V. og sögiðu þanni/g:
V. N. A. S.
p. 2 t. 3 t. 3 hj.
p. 4 hj. P. 6 hj.
Vesitur lét út tigul 5 og þar
með var spiJið umnið þvi sagn-
hafi gaí aðteims einm sfiag á lauf.
Við hi/tt bcnrðlið sátu írtöJsku
spiflararnir Fomquieit og Gamozzo
N.—S og sögðu þanm'g, en anri-
stæðinigamir sögðu aJltaf pass:
N.
11.
1 gr.
3 hj.
41.
4 giT.
6 hj.
S.
lhj.
2 sp.
3 gr.
4 t.
5 1.
P.
Vesrtnnr Itet út spaða 8 sagn-
Ihiafi drap með ás, tók trompin
®if andstæðimigiutnum, lét út lauf
og gaif þann söag. Siðar reyndi
sagnhaíi að trocmpa s,paða í von
uim að drotitaánigin félli, em þeg-
ar það heppnaðisit ektei, svinaði
hamn tíigdi og varð 2 niður þeg
ar vestur tók sJag tifl viðhótar
é sipaða droititningu. Er spii
(þertrta gotlt deeond uim hve mikiJ-
veegrt ótispil í byirj'uin spifls er.
MORGUNBDAÐJÐ, FÖSTUDAGUR 25. ÁGÚST 1972
DAGBOK
BARMm.
Lausnargjald rauð-
skinnaforingjans
Saga eftir 0. Henry
an heima. Mér finnst svo
leiðinlegt í skólanum. Mér
finnst geman í útileg’u.
Gerðu það fyrir mig,
Höggormsauga, að láta
mig ekki fara heim. Lofaðu
mér þvi.“
„Þ-ú þarft ekki að fara
alveg st,rax,“ sagði ég. „Við
verðum hér í hellinum um
hríð.“
„Það er gott,“ sagði
hann. „Það er alveg ágætt.
Ég hef aldrei skemmt mér
svona vel.“
Við tókum á okkur náð-
ir um ellefuleytið, breidd-
um úr teppum á hellisgólf-
inu og höfðum rauðskinna-
foringjann mikla á milli
okkar. Þó þurftum við
ekki að óttast að hann
stryki. Hann hélt fyrir
okkur vöku í þrjá klukku-
tíma. Með stuttu millibili
stökk hann á fætur, greip
riffilinn sinn og öskraði í
eyrað á mér og Bill: „Við-
búnir.“ Þá hafði hann af
ungu ímyndunarafli sínu
heyrt skrjáf í laufi eða
kvist brotna og þá var auð-
vitað óvinur í launsátri.
Loks féll ég í órólegt svefn
mók. Mig dreymdi að mér
hefði verið rænt og grimm-
úðugur sjóræningi með
þykkan, rauðan hárlubba
hafði bundið mig upp við
tré.
í dagrenningu vaknaði
ég við ógurleg óhljóð frá
Bill. Ég stökk á fætur til
að athuga hvað væri um að
vera. Rauðskinnaforing-
irm mikli sat klofvega á
brjóstinu á Bill og var bú-
inn að vefja aðra höndina
á sér í hárið á honum. I
hinni hélt hann á beittum
hníf, sem við notuðum til
að skera svínafleskið. Hon-
um var það auðsjáanlega
fúlasta alvara að fletta
hann höfuðleðrinu, sam-
kvæmt dóminum, sem upp
hafði verið kveðinn kvöld-
ið áður.
Ég náði hnífnum af
drengnum og fékk hann til
að leggjast niður aftur. En
upp frá þeirri stundu vár
Biil horfin öil hugdirfska.
Hann lagðist niður sín meg
in í fletið, en honum kom
ekki blundur á brá aftur
allan þann tíma sem dreng
urinn var hjá okkur. Ég
mókti góða stund, en þeg-
ar nálgaðist sólarupprás,
mundi ég að Rauðskinna-
foringinn mikli hafði sagt
að ég skyldi brenndur á
báli um leið og sól risi.
Ég var ekkert kvíðinn eða
hræddur. En ég settist upp,
kveikti mér í pípu og hail-
aði raér upp við stein.
„Hvers vegna ríst þú
upp svona snemma, Sam?“
spurði Bill.
„Ég?“ anzaði ég. ,.Æ. ég
fékk verk í öxiina. Mér
datt í hug að hann færi ef
ég settist upp svolitla
stund.“
„Þú lýgur því,“ sagði
Bill. „Þú ert hræddur. Það
átti að brenna þig á báli
við sólarupprás, og þú ert
hræddur um að hann láti
verða af því. Og hann
mundi líka gera það, ef
hann fyndi eldspýtu. Er
þetta ekki alveg hræðilegt,
Sam? Heldurðu að nokkur
vilji borga peninga til þess
að fá þennan óþekktarorm
heim aftur?“
„Já, já,“ sagði ég. „For-
eldrum þykir einmitt sér-
stakiega vænt um svona
fyxirferðarmikil börn.
Jæja, setli það sé ekki bezt
að þú og Rauðskinnafor-
inginn mikli fari á fætur
og taki til morgunmat. Ég
er að verða svangur.“
Eftir morgunverðinn tók
drengurinn leðurbút vaf-
inn böndum upp úr vasa
sínum og gekk út úr'hell-
inum um leið og hann vatt
ofan af bútnum.
„Hvað heldurðu að hann
ætlist fyrir núna?“ spurði
Biil kvíðafuiiri rödd.
„Heldurðu að hann strjúki,
Sam?“
„Engin hætta,“ sagði ég.
„Hann virðist ekki vera
heimakær. En við verðum
að gera ráðstafanir til að
ná iausnargjaldinu. Við
FRflMHRbÐS
SrRGfl
BflRNflNNfl
B 50-70 u
EF pabbi þiun reykir pípu, geturðu búið til pípuhemgi
fyrir bann. Notaðu 10 sm breiða fjöl, 1.5 sm að þykkt
©g tengnl efftir börfnm. Síðan beftirðu feiðurræmu á
fjölina nrteð bólum, eins og myndin sýnir.
SMAFOLK
PEANUTS
VOU THREW TO
*THE WKONS,
BAS6 A6AINÍÍ
THERE WEfRl/NNEfó ON
FIR5T AND SECOND, AND VOU
THREW THE 3ALLT0 F1R5T í
IN A 5tTUAT(0N LIKETHAT,
VOU ALWAY5THK0WT0
TI-UKD ORTO HOMEÍ
7Z~
tf'OU'RE D-ESTKOVlNO
MV CREATtVlTVÍÍ
— Þú kaetaðir að vitla.MSri
stöð aftur!
— Það vorti menn á annarri
og' þiiðju stöðj <>R þú ka-staðir
boltannm að fyrstu stöð!!
— I»egar staöan er þannig,
úttu a-iltaf að kasta að þriðju
stöð eða endastöð!
— Þú er að gjöreyða s-köp-
nnargáíu minni!!
Gangið úti
í góða veðrinu