Morgunblaðið - 18.02.1973, Blaðsíða 14

Sígild
efni og
rádandi
form
í karl-
manna-
tízku
Evrópu
jakkaifötum £yl|gidiu autoabux-
ur en iþað lætti að vera sjálf-
sagt, þivtí að tmenn eru venju-
lega löngiu toúndr að sllita bux
unium áður ein noktouð sér á
jaiktoanum — og iþá er etoki
alltaf svo igioitit að finna sltak-
ar þuxur sero honuim Ihœfa.
Mitoill mistoresit'ur vill verða
á meðferð toartaianna á fatn-
aði, en hún skíptir ollu máli
fyrir endingiuna. Sumir eru sí
felJt að láita pressa buxurn-
ar sdnar Itl Iþess að hafa tonot-
in nóigu stSif og, 'ffim én hirða
minna ucn að hreinsa
þær. iÞað er mjölg ilia farið,
því að pressun slitur efnun-
um og sömuieiðis óhreinind-
in. Betra er að giæta þess að
hengja fötin vel upp, þegar
úr þeim er tfarið, viðra þau
otflt ag viefl — oig iþá (helzlt að
láta þau hanga, últi igóða
stund í senn. Þá þarf sjaldn-
ar að ipressa.
Myndimar, sem hér tfiylgöa,
eru tfná Bvróipu itoomnar og
gefa notokra hugmynd um
það hvemig Itfiztoulkónigar þar
telja, að toartaienm tatoi sig
bezt út um þessar mundir.
Tæpast er áistæða til að stoýra
hverja mynd tfyrir sig — þeer
taila sinu máli. Bfnin
enu að mestu ifíamnel ag uil.
Tweed eifndn er.u aEttaif vim-
sæl ag sömuleiðis kamgam.
Ri'flflað fíauel er eimk-
ar heppilegtt í sportjatoka,
það þodir ótrúlegusifiu með-
ferð án. þess að verða ijófit
og er auðveldaira í hreinsun
en rústoinn og ieður, sem eru
þó að sjáiifsögðu alltatf afar
skemmltileg etfnd. Stumgn.u Iflöt
in eru úr Ibómuilarelfni, sem
þanmig er meðhömdlað, að
það hrindir Ærá sér óhrein-
indium oig bdieytu.
Og svo ungu menn — tak-
ið etftir IþvS, hvað pilltarnir á
myndunum eru með hreint
hár. Siða hárið gefiur verið
gulifalieglt, ef vel er hirtt en
litoa beinlínis ógeðs'legt, ef
það iuiflsaist óhreint afan herð
armar.
Fregmir úr tózkuheiminum
henma, að í fötum karilmanna
sem vilja flyligjasit vel með
tlzikunnS séu á ný ráðamdi sí-
gíld tformi og gamaltounn eflni,
einkum lí dýrari faltnaði, svo
sem jatokaflatium, flrökkum og
þess 'háttar. ILitadýrðin. og til
breytinigin heldur hins veg-
ar álfram 4 smœrii fflíltoum, sem
milnni peningar tfara í hverju
sinmi, svo sem S'kyrtum, vest-
uim, ipeysum og slitfsum — en
þess má raunar igeta, að þau
eru sums staðar tfarin að
mijótoika venulega á mý.
Frá þvfi að karJmennirnir
tlólku vdð sér etftir langvar-
andi tíJibreytiinigarieysá í
klæðatourði (árafiuga nötkun
á ibfiáiuim, gráium eða svörtum
jaiktoatföltum og finváltium og ijós
bláuma stoiyrtum) halfa þeir
ekM gefið 'kvenfóflkinu neitt
etftir í eltimgaleitomum við tózlk
una — og sýnir sig vfet h'já
mörguma ungum manninum,
að sá eltmgaleikur er ein-
þá toastnaðansaimari tfyrir þá
en kvenþjóðina. Þeir gieta t.d.
eikki svo gfiatit toeypt eíni og
saumað sér ikjóigopa á engri
stundiu eims og flðomur og ung
ar stúfl'kur igjarnan gera —
og buxur þeirra eru sýnu
flöknari í saumaskap en sið-
buxur flcvenna, hvað þeir
geta vfet enigum um kennt
nema skaparanum og Sjáltfum
sér.
Flestir toarlmenn gera
þá skyssu 4 tfattatoauipum að
flá sér einiumgis eim 'fíöft í senn
— og ræður iþvti væntianiega
fjárhaigurinn, smönnum fflnnst
þeir ektoi hafa efni á iþv4 að
kauipa tivenm tföt 4 eimu. En
þegar til ienigdar lœtur toorg
ar það sig saimt, — og sömu
leiðis að halfa þau iþanmig, að
hægt sé að Víxia jötokum og
buxum — hatfa til dæmis eim-
litan jakka með röndóttium
buxium eða ötfuiglt. Litina verð-
ur þá að veflja þanmig að sam
an hæfi.
Yfirleitt hetfur ekki tóðkazt
í verzllunum hér á landi, að