Morgunblaðið - 03.04.1973, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 1973
Eliszabet Ferrars:
Sainíeríia i dauriariri
som hann hafði framið, vakti hjá
henni einhverja óbeit.
Þegar hún tróð sér gegn-
um runnana og ávaxtatrén á
heimieiðinni, velti hún því fyr-
ir sér með kvíða, hvaða sam-
band gæti verið milli Brians og
Kevins, og þetta sem Kev-
in hafði sagt, að hann héldi, að
Brian væri einn, af því að eng-
inn bíll hefði verið úti fyrir. Og
þá hafði Brian undir eins látið
undan og beðið hann að biða.
6. kafli.
Klukkan var um þrjú síðdeg-
is þegar Creed rannsóknarlög-
reglumaður, sem var sendur frá
Falford, til þess að rannsaka
hvarf Margot Dalziel, steig út
úr bílnum sinum við nýja múr-
steinshúsið hjá Gowers lög-
reglufuiltrúa, og gekk hægt upp
stíginn að dyrunum með lög-
reglumerkinu yfir. Þegar hann
sá, hvernig blómin hjá Gower
voru útleikin eftir frostið, furð-
aði hann sig á þvi, að hans eig-
in garður í Falford hafði slopp-
ið svo miklu betur. En svona
gekk það. Einum var hlíft, en
annar þurfti að líða. Þannig
gekk það alltaf, eins og til dæm-
is hjá strákunum tveim, sem
höfðu verið teknir fyrir að stela
bil. Þeir höfðu slegið bílstjórann
niður og skilið hann eftir dauð-
vona við veginn — eða ekki gátu
þeir sjálfir vitað betur. Annar
hafði farið í fangelsi, en hinn
sloppið með tiltölulega litla sekt
og fengið mánaðarfrest til að
greiða hana. Þetta var allt sér-
lega dularfullt. Það var aldrei
að vita nú á dögum, hvar vægð-
in mundi koma niður . . . ekki
fremur en frostið.
Creed var hávaxinn, grannur
og sterklegur. Hárið var jarpt
en talsvert hæruskotið. Magurt
andlitið var freknótt og alsett
hrukkum. Augun voru grágræn
með brúnum dílum í. Þau voru
kænleg, en þó eins og feimin,
Námssfyrkur v/ð
Kielarháskóla
Borgarstjórnin í Kiel mun veita islenzkum stúdent styrk til
námsdvalar við háskólann þar i borg næsta vetur, að upphæð
DM. 500,00 á mánuði í 10 mánuði, frá 1. okt. 1973 til 31. júli
1974, auk þess sem kennslugjöld eru gefin eftir. Um styrk
þennan geta sótt stúdentar, sem hafa stundað háskólanám í
a. m. k. þrjú misseri. Umsækjendur verða að hafa nægilega
kunnáttu í þýzku. Umsóknir skal senda skrifstofu Háskóla Is-
lands EIGI SÍÐAR EN 1. MAÍ NK. Umsóknum skulu fylgja vott-
orð a. m. k. tveggja manna um námsástundun og námsárangur
og a. m. k. eins manns, sem er persónulega kunnugur um-
sækjanda. Umsóknir og vottorð skulu vera á þýzku.
enda þótt hann væri maður, sem
ekki sást fyrir, ef þvi var að
skipta. Creed hafði einu sinni
verið metorðagjarn lögreglumað
ur, en það var orðið langt síð-
an honum varð það ljóst, að héð
an af mundi hann ekki hækka í
tign. Og það hafði ekki verið
honum átakalaust að gera sér
þetta ljóst. Hann píndi sig til
þess að gegna störfum sínum sam
vizkusamlega, og reyndi nú að
hlakka til að geta sagt af sér
og farið á eftirlaun, sem var nú
að vísu kvíðvænlegt, en einhvem
veginn gerði það samt alla menn
jafna.
Hann var farinn að blístra
lágt, þegar Gower opnaði dym-
ar. Gower var rólegur en rösk
ur maður, sem átti sér heldur
enga von um frekari forfrömun,
en gerði sig ánægðan með starf
sitt. Hann var aldrei vanur að
hika eða hopa. Hann var þegar
búinn að spyrjast fyrir í þorp-
inu, og þegar þeir nú lögðu af
stað til húss ungfrú Dalziel, tók
hann að segja Creed, hvað hann
hafði aðhafzt siðan hann hringdi
til lögreglunnar í Falford. Hann
hafði spurt stöðvarstjórann og
einn burðarkarlinn á járnbraut-
arstöðinni, hvort þeir hefðu séð
ungfrú Dalziel stíga út úr lest-
inni daginn áður. Hvorugur
þeirra minntist þess að hafa séð
hana, sagði hann. Hann hafði
talað við eiganda eina leigubíls-
ins í þorpinu, og spurt hann,
í þýóingu
Páls Skúlasonar.
hvort hann hefði ekið ungfrú
Dalziel heim frá stöðinni. Það
kvaðst hinn ekki hafa gert. Gow
er hafði líka spurzt fyrir á áætl
unarbílastöðinni, enda þótt
frændi ungfrúarinnar hefði sagt
honum, að hún kæmi aldrei með
áætlunarbíl, og nú voru menn-
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Tuttugu þúsund
umframsæti
Snorri Loftsson skrifar:
„í frétt frá Flugfélagi Islands
í Morgunblaðinu 29/3 segir, að
Flugfélagið ætli að taka á leigu
DC-8 þotu frá finnsku flugfé-
lagi með áhöfnum til að annast
hekning af Frankfurt-flugi fé-
lagsins yfir háannatímann, þar
sem þeir geti ekki anmað þessu
sjáilfir vegna skorts á sætum.
Þetta finnst mér mjög furðu-
legt því að í frétt í Morgun-
blaðinu 30/3 kemur fram í
írétt frá samgönguráðuneytinu,
að um 20.000 (tuttugu þúsund)
umframsæti verði á Norður-
landaflugi beggja flugfélaganma
í sumar. Það væri meira vit hjá
Flugfélagi fslands að fækka
ferðum ti.l Norðurlanda, og
fljúga tíU Frankfurt sjálfir á
eigin flugvélum, í staðinn fyrir
að taka á leigu erlendar leigu-
flugvélar. Núna fimnst Flugfé-
lagi íslands allt í lagi að taka
á leigu erlendar flugvélar þegar
það á sjálft í hlut, en annað
heyrist frá þekn þegar aðrir
aðilar ætla að gera sama hlut-
inn. Þá reyna þeir að stöðva
það á allan mögulegan hátt.
Þeir þola nefnilega ekki að
neinir aðrir séu að keppa við
þá, hvorki hér innanlands né
utaniands, það hefur marg sinn-
is komið í Ijós.
Snorrl Loftsson,
Kvisthaga 18.“
0 Svipting ökuleyfis
Ung húsmóðir skrifar:
„Ekki get ég sagt, að
mér sé á þessari stundu
beinlínis liðugt um mál'beinið.
Manmi finnst stundum að
lífsbaráttan sé fiókin og til-
gangslaus, þegar staðið er and-
spænis miskunnarleyad þjóðfé-
lagskerfisins og laganna, sem
eiga að byggja upp, en ekki að
rífa niður. Eg segi: rífa niður,
þegar manni, (í þessu tilviki
manninum minum), er ekki
veitt tækifæri til að þræla í
sinni vimnu og lífsbaráttu í
friði, heldur sviptur ökuleyfi
og þar með atvinnu, sem hann
hefur stundað af trúmennsku
og þolgæði, yfirleitt frá hálf-
átta að morgni til kl. 10 og
lengur á kvöldin, frí aðeins
sunnudaga. Orsökin er þessi,
og dæmið svo sjálf:
Á föstudaginm langa fyrir
nærri þremur árum varð úr, að
þessum langa degi var eytt í
félagsskap góðra kunmingja, og
eims og oft vili verða var
Bakkus gamli hafður með.
Allt hefði þó farið vel ef ég,
núverandi eiginkona þessa
„óheppna“ manns, hefðá ekki
tekið að mér að keyra ökutæki
þeirra félaganma þenman dag.
Tekið skal fram, að ég var
ekki búin að smakka vin.
Vegna veikinda ökukennara
míns hafði ég ekki fengið öku-
skírteini, em var fuliiundirbúin
fyrir ökupróf, sem ég og tók
með sóma nokkru síðar. Svo
vildi þó tiil, að ég kom bílnum
ekbi í gang. Þá settist núver-
andi eiginmaður undir stýri,
kom bílnum í gang og ók síðan
stuttan spöl, en lét mig svo
taka við, þar sem þetta þótti
að sjálfsögðu ekki viturlegt. Ég
var þó „edrú“. En starfsmaður
einn, sem fyrir stuttu síðan tók
við 50 kr. úr höndum ótaldra
vegfarenda, svo að nota mætti
veginm góða, taldi kátínuna í
bílnum grunsamlega á svo
kristilegum degi og hringdi í
laganna verði, sem sitöðvuðu
ferðina með röggsemi og
leiddu hópinn til yfirheyrslu,
sem lyktaði með því að þetta
vítaverða brot var játað.
• Ómögulegt að byggja
vörn á játningunni
Sá heiðarleiki fór að lokum
ilia með manntinm minn, því
að ekki var hægt að byggja
vörn á svo hreinskilinni játn-
ingu. Það kom fram u.þ.b. eimu
og hálfu ári síðar er þetta var
næstum gleyrot og grafið og
við vorum búim að stofna
heimili hér í borg, ákveðin í
því að láta ekki basl og skuldir
beygja okikur en seiglast áfram
í góðri trú á framtíðina og
landið.
Síðam máiiið, eftir þenman
langa tíma, kom svo upp, gerð-
um við allt, sem við höfðum
vit á til að fá þetta mildað svo
Iífsibaráttan og magasárið færu
ekki með okkur. Frestur fékkst
og maðurinn minn fékk sér
vinmu á „vélskóflu", kom heim
með litla peninga og verk í
magasárinu. Hann fór svo í
hina mætu menn laganna, til-
búimn til að beygja aig og
missa sikírteinið, eftir að frest-
ur var útrunninn. Þá fannst
ekkert plagg þessu máli við-
víkjandi. Við brostum vongóð
og vorum jafnvel svo heimsk að
halda að málsskjöHn hefðu glat-
azt. Bartsýnin var svo mikil að
hanm fór í sitt fyrra starf fyrir
höfðingsskap vimmuveitenda
sinna. Þessi er svo endirinn á
þessu málii. Maðurinn kom heirn
með þessar fréttir fyrir stundu
og hefur því fengið simm skerf
af sandkastalaranghölum lag-
anna (öryggi byggist ekki á
sandi) hér á Fróni.
Margt hefur breytzt á þess-
um árum frá þessum örlagaríka
föstudegi. Við stofnuðum heirn-
ili og veittum okkur þann mun-
að að eignast eitt barn. Þetta
er annað hjónaband mannsins
míns og því erfitt fjárhagslega,
eins og flestir munu skilja, er
stofna skal heimili. Við eigum
ekkert nema okkur sjálf og
heilt hyldýpi af skuldum, með-
lög og því um líkt, sem ekki
dragast frá blessuðum skattin-
um, nema að mjög litlu leyti.
Við vorum ákveðin í því að
spara og skrapa saman hverja
krórnu til að geta eignazt reglu-
legt heimili og öryggi í framtíð-
immii. Skýjaborgimar hrvnja
bar svo ört, að við höfum ekki
undan að byggja nýjar og telja
kjark hvort í annað.
0 Á ekki að gefa
tækifæri?
Ég er ekki að mæla með
áfengisböli, sízt af öllu ölvum
við akstur, en hvers eiga menn
að gjalda? Að bíða milii vomar
og ótta í þrjú ár, treystandi á
miidi og réttlæti, eða er það
réttlæti að ekki skuli vera gefið
eitt einasta tækifæri þegar
þetta er fyrsta og eima brot á
ökuferli manmsins, sem orðinn
er nok'kuð langur? Við höfum
lagt svo hart að okkur ti.1 að
þurfa ekki að vera upp á otðra
komin, að í heil tvö ár komum
við ekki nema einstaka simnum
í bíó, aðrar eru skemmtamimar
ekki, tii þess að geta staðið
í skiium við ríkiskassann og
heimilið.
Hvers eigum við svo að
gjalda þegar sjálft lagabáknið
virðir ekki okkar heiðarlegu en
erfiðu lífsbaráttu, en gerir
hana öliu erfiðari?
Ung húsmóðir."
Hver stundar ekki 1
Fermingorgjafir í úrvoli
SKÍÐAÚTBÚNAÐUR
STANGAVEIÐITÆKI
HESTAMANNAVÖRUR
VIÐLEGUÚTBÚNAÐUR
— Verzlið hagkvæmt. —
Laugavegi 13 — Sími 13508 — Glæsibæ.