Morgunblaðið - 04.04.1973, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. APRÍL 1973
17
fundnaland, áður en Skot-
landskapallinn væri tekinn
niður, og voru tvö skip send
þangað. En ógerlegt reyndist
að komast á staðinn vegna
ísa. Verða sjálfsagt marg-
ir fegnir að eðlilegt símasam
band skuli vera komið mil'li
Islands og Evrópulanda um
sæsímann. Því undanfarnar
vikur hafa íslendingar feng-
ið að reyna hve háðir þeir
eru orðnir símasambandi við
útlönd um sæsímastreng.
— Stora Nordiska á kapal-
inn, útskýrði Petersen, en
Póstur og sími fá hann til af
nota og sjá um húsmæði og
tæknimenn til að halda uppi
rekstri hans. En 29 linur eru
héðan til Skotlands.
Þama á neðri hæð Gagrn-
fræðaskólans eru allar grein
ar símaþjónustunnar, loft-
skeytastöðin, sjálfvirka stöð-
in, sæsimastöðin og bæjar-
siminn. Þama hittum við að
störfum stöðvarstjórann í
Vestmannaeyjum, Hörð
Bjarnason. Og þar var verið
að vinna að uppsetningu á
bæjarsimakerfi undir stjórn
Sigurgeirs Sigurðssonar,
símaverkstjóra, og lögðu
margir þar hönd að.
Simasamband hefur verið
erfitt að undanförnu, meðan
flutningur á stöðinni stóð yf-
ir. Og enn geta ekki nema 8
simnotendur talað í einu inn
anbæjar í Eyjum, svo oft er
erfitt að 'kom'ast að. Lín-
ur í land eru 6 plús
6. Sex linur eru í sjálfvirku
stöðinni og þvi hefur iðu'lega
verið mikið þolinmæðisverk
að hringja héðan til Reykja-
víkur, en auk þess hafa al-
mannavarnir, flugþjónustan,
flugturninn, símstöðin og
jarðfræðingar 6 beinar línur
í land. Er þarna unnið af
kappi að tengingum, svo
ekki verði þörf fyrir
gömlu stöðina ef hún fer und
ir hraun, en hún mun ekki
vera nema 100 m frá hraun-
brúninni. — Þetta er mikið
verk, sagði Sigurgeir verk-
stjóri, en það er nú farið að
greiðast úr þessu.
1 homi loftskeytastöðvar-
innar hittum við fyrir sömu
menn á verði, sem við höfð-
um hitt að störfum dag og
nótt fyrstu gosvikuna, þá
Hjálmar Guðmundsson og
Jón Stefánsson. Þeir sögðu að
störfin hefðu verið erfið að
undanfömu meðan fjöl-
símann vantaði, en þeir voru
að venju að hlusta á báta og
skip og reyna að vinna eðli-
leg störf.
Á efri hæð skólahússins
stendur á eirnni hurðinni gos
vakt — jarðfræðingar. Þarna
eru haldnar nákvæmar
skýrslur yfir gosið, allar at-
huganir frá degi til dags oig
allar mælingar. Þarna eru að
jafnaði að störfum mælinga-
menn frá Landmælingum og
Orkustofnun, sem stöðugt
Framhald á bls. 23.
Á hinuni daglega fundi almannavarnanefndar (frá vinstri): Páll Zophoníasson, bæjarverkfræðingur, Kristján Egilsson, hér-
aðslæknir, Atii Elíasson, áhaldahúsinu, Kristinn Sigurðsson, slökkviliðsstjóri, Leó Kristjánsson, jarðefnafræðingur, Magnús
Magnússon, bæjarstjóri, Jón Þorsteinsson, fulltrúi bæjarfógeta og Heiðrekur Sigurðsson, framkvæmdastjóri þjónustudeild-
ar.
Slagæð Vestmannaeyja
í Gagnfræðaskólanum
Vestmannaeyjum, 30. marz.
Eftir Elínu Pálniadóttur.
Gagrnfræðaskólinn í Vest-
mannaeyjum stendur hátt, of
arlega og vestarlega í bæn-
um. Það er ástæðan fyrir því
að þangað liggja nú allar leið
ir. Þar er orðin miðstöð
þeirra mikilvægu stofnana,
sem flúið hafa að und-
anförnu undan hrauni og
gasi úr miðbænum. Þetta er
einhver öruggasti staðurinn
í Eyjum, þó að vísu hafi síð-
ustu daga líka mælzt þar gas
í kjallara og þvi bannað að
sofa þar niðri. Þarna eru bæj
arskrifstofurnar, almanna
varnir, bækistöð jarð-
fræðinga og mælingamanna.
Þangað fluttist símstöðin, svo
þar um fara öll síma-
viðskipti við útlönd á næst-
unni um sæsíniann og sima-
viðskipti innanbæjar og til
„fastalandsins“. Og þarna er
300 manna mötuneyti fyrir
þá, sem störfum þurfa að
gegna i Eyjum, Jki að ekki hafi
verið þar rafmagn nema af
smámótor siðan rafstöðin fór.
Okkur þótti því ástæða til að
líta þarna inn og styðja
fingri á slagæð staðarins og
þreifa á þeirri starfsemi sem
þar er.
Þarna var að hefjast kl.
2.30 hinn daglegi fund-
ur, sem Magnús Magnússon,
bæjarstjóri og formaður al-
mannavarnanefndar held-
ur með nefindarmönnum,
flokksstjórum ýmissa starfs-
deilda, vakthafandi jarðfræð
ingi, fuillitrúi flógeta o. fl. Þar
eru veittar upplýsíngar, menn
skiptast á skoðunum og taka
ákvörðun um hvað beri að
gera og að hverju stefna á
hverjum degi. Rætt er manna
hald, starfsmenn fluttir þang
að sem mest liggur við
hraun ógnar. Vandamál, sem
sífellt þarf að endurskoða.
Á neðri hæðinni var mikið
um að vera. Þar unnu 31 is-
lenzkir og danskir símatækni
menn af kappi við að tengja
þræði og koma upp simasam-
bandi innanbæjar, við land
og til útlanda, þvi um Vest-
mannaeyjar liggur sæsiminn
þvílík flækja af vírum og
alls konar tengingum að ekki
mun ég gera tilraun til að
lýsa því völundarhúsi.
A. Petersen, yfirverkfræð-
ing'Ur frá Norræna símafélag
inu, sem 1%1 setti upp stöð-
ina fyrir sæsima í Vestmanna
eyjum, er þarna kominn með
6 menn með sér og hefur þeim
Stúlkurnar við skenkinn í m ötuneytinu í leikfimishúsinu.
og störfin samræmd. Við
smelltum mynd af þeim, sem
mættir voru á fundinn, og lét
um þá svo í friði með sin
vandamál, sem eru mörg og
margs konar í bæ, sem
milli Islands og Skotlands.
Einnig simakapallinn um
Grænland til Kanada. Fyrir
viku varð öll starfsemin að
flytjast úr gamla símstöðvar
húsinu vegna gasmengunar
og tekin var ákvörðun um
að flytja öll tæki og síma-
þjónustu í Gagnfræða-
skólann. Nú liggja þar kapl-
ar út um glugga og inni er
tekizt ásamt íslenzku sima-
möinnunum að koma á sæsíma
tengingunni við Færeyjar á
sex dögum. Var komið á sam-
band við Færeyjar og áfram
til Skotlands síðdegis á föstu
dag og þykir næstum krafta-
verk. Ætlunin hafði verið að
reyna að gera við sæsímakap
alinn til Kanada, sem slitinn
er eir.ihvars staðair við Ný-
Við upplýsingaþjónustu símans. Alexander Guðmundsson í jarðfræði- og mælingadeild. Leó Kristjánsson, jarðefnafræðingur, Gunnar Þorbergsson frá
situr við borðið og aðrir tæknimenn símans í kring. Orkustofnun, Ólafur Ásgeirsson og Óiafur Valsson frá Landmælingum.