Morgunblaðið - 20.07.1973, Qupperneq 5

MORGUNBLAÐIÐ — FÖSTUDÁGUR 20. JÚLÍ 1973
5
BÖRN í BRENNIDEPLI
Hjálparstarf kirkjunnar í Viet-Nam
Afleiðinsaj- strúYsins i Indó-Kína. Börnin liaf'a orðið haróaist úti.
Alkirkjuráðið liefur fundið til sérstakrar skyldn að einbeita
sér að bjálpa.rst.arfi fyrir börn.
BÖRN m.eð svöðusár eða ör eftir
bruna, handa- eða fótalaus, eru
dagleg sjón í Indó-Kína um
þessar miundir. Einungis í Suður-
Viet-Nam eru uim 300 þúsund
börin foroldralaus, Ihafa annað-
hvort misst annað foreldrið eða
bæði. Mörg eru börnin komin
frá bæjuim, sem lagðir hafa ver-
ið í rúst allt að 7 sininum á
tveimur árum. Á meðal einnar
miMjónar flóttafóilks í S-Víet-
Nam eru 40 þús. böm yngri en
tveggja ára. Bömin eru van-
nærð, hafa mikla þörf fyrir
eggjahvituríka fæðu. Þau, sem
við beztan kositirun búa, fá fislk
og mjóllk tvisvar siinnum í viiku.
Önnur muna hreint ókki eftir,
hivemig slilk fseða er á bragðiið
eftir að hafa llfað á hriisgrjónum
og salti í langan tíma.
Alikirkjuráðið í Genf hiefur
fundið til sénstakrar skyldu að
eimbeiita hjáliparstarfi sínu í
Inidó-Kína að börnum. Bömin
hafa orðið harðast úti í hinu
imargra ára stríði þar. Þau
þekikja eklkert aninað en stríð og
hörmungar. Þetita má sjá af
leikjum þeirra og fátæiklegum
lei'kföngum, sem eru aðal'lega
Skriðdrökar, þyrlur og byissur,
eins og isegir í skýrslu eins
starfsmanns kirkjunnar þar,
Það sem böm í Indó-Kína
þarfnast meist er matur í dag og
fræðksla eða menntun fyrir fram-
tíðina. 1 fliestium tilvikum fá þau
bara matinn, ef um það er að
ræða. 1 leiksfkóla fyrir 900 böm
er unnt að sjá skrá um böm á
iskólaskyldualdri, þar sem strik-
að ©r yfir nafn eftir nafn. For-
eldrar bamanna, í flestum til-
vikum eiWk.jur, haf.a hreinlega
ekki ráð á að greiða skólagjöld-
in, sem reyndar ngrna þó ekki
meir eh sem svarar 20 krónum
á mánuði. Meðaltalið er, að eitt
af hverjum fjórum bömum fær
tækifæri að ganga í sfcöla.
300 KBÓNA
MÁ N AÐ ARTEK JUR
Aldriei verðiur ljósit, hversu
rnargir heimilisfeður hafa fallið
í þessu ríflega 25 áira langa
stríði. Bn fjöliskyldur og ekfcjur,
sem orðið hafa fyrir áföllum,
uppilifa harmleikinn í allri sinni
stærð. Bkkjur neyðast til að
vinna erfiðisvinnu, t. d. v'fö bygg-
ingar, til að sjá fyrir fjölskyld-
um símum. Oftast heppnast
'hverri ekkju aðeins að fá vinnu
eina vitou i miánuði með saman-
lögðum 300,00 kr. teikjum.
Heii fjöiskylda þarf síðan að
'komast af í heilan miániuð mieð
þeissa upphæð. Ástanidið væri
aldeilis ógurlegt, etf hjálpar-
stofnanir kinkjunnar og aðrir
aðiiar hefðu ekki komið til.
Pólkið frá Monitagnard er
dæmi um hóp, sem orðið hefur
sérlega ilLa úti. Þetta er fjalla-
fóllk, sem meyðzt hefur til að yfir-
getfa 'SÍna heimiabyggð, er verið
hefur eitit mesta stríðssvæðið í
Indó-Kíma. Eins og vængstýfðir
eimir situr mú þetta fólk, vant
frjáisræði, í flóttamannabúaum
fyrir utan Saigon, heltekið heim-
þrá. Lútherska heimssambamd'ð
miurn leggja áherz’iu á að endur-
neisa bústaði þessa fólks.
PÓLITÍSKIR FANGAR
Kirkjan einbeitir sér einnig að
hjáip við póiitfeka fanga. 1 ljós
heflur komið, að fóllkið í Indó-
Kína fimnur til meiri tengsla við
sína amdlegu leiðtoga en þá
pölitísfcu. Það er að lolkum prest-
urinn, sem fóik snýr sór tfl, þeg-
ar tilveran verður erfið, áhyggj-
urnar steðja að.
Við skip'ulagningu hjálpar-
starflsins hefur Alkirkjiunáðið
veirið í sambandi við fiuiltrúa
rikisstjórnanna í Suður- og
Norður-Víet-Nam, Laos og Kamb-
ódiu.
Sá ráðherra, sem fer með mál-
efni flóttafólks í S-Viet-.Nam
heitir Dr. Phcing Quang Dan, al-
inn upp í fáitækrahveríi í Saigon.
Hann svarar beinni spumingu
um framkvæmd hjálparinnar á
þetssa leið: ,,Sá tímii er liðinn, að
litið sé einiungis á fóllk sem póli-
íískar verur. Það verður að við-
unkennast að fólk hefur átt um
sánt að binda og á um sárt að
binda bæði í norðri og suðri.“
Þetta lýisir bezt þeim vilja, að
hjáipin gerist þar sem þörfin er,
manneisfcjan sitji í fyrirrúmi.
500 MILL.IÓNIR
Fyrsta beiðmi Alkirtkjuráðsins
til aðildarkirkna sinna hljóðar
upp á 500 milljónir króna tiil
hj'álparstarfsins í Tndó-Kína,
mdfcliu meira þarf til á mætstu
árum. Matur á líðanidi stiumdu
og menntun fyrir iframtiðina
eru stórir þættir, sam þegar
hafa verið nefndir í hjálpar-
starfi kirkjunnar. En við þetta ,
bætast margir aðrir þýðingar- |
miiklir þættir af ólikasta tagi.
Útlán á dráttarvéium til bænda,
útvegun á jarðræktarráðunaut-
um og hjúkrunarfólfci, hjálp við
að hreimsa sprengjusvæði og
fylla upp i spreingjugígi eru
meðal hinna fjölmörgu verkefna.
Hjálparstiofnan'r kirfcna í ná-
grannalöndumum og viða um
heim leggja nú mikið kapp á að
safna fé til hjálparimnar í Indó-
Kína.
Hjálparstofnun kirkjunnar á
Islandi hefur enn ekki getað
lagt neitt af mörkium í þessu
máli vegna óeðlilegra aðstæðna
innanlands á þes.su ári. En þrátt
fyrir þessar aðstæður má ekki
gleyma Skyldum við þann hluta
mannkyns, seim líður skort og
býr við neyð. E. t. v. befur ekk-
ert getað minnt otkfcur betur á
þetta en viðbrögð annarra þjóða
síðustiu mánuði efltir að ðlánið
sótti islenzkt þjóðfélag heim.
En gæfan fylgdi Vestimanna-
eyingum í óláninu, enginn hlaut
l'ilkaimilieg sár né aldurti'la.
I Indó-Kína gráta börn og
ekikjur, ástvinir eru syrgðir,
fólk er heimiliis- og matarlaust,
S'árum lostið, líkamfegum og
veruilega von þessa fólks er, að
meðbræður þeirra, Isilendingar
seim aðrir, muni eift r þvi og
deili með þvi 'kjörum. 1 hjálpar-
startfi síniu í þróunai'löndunum
kemur kdikjan i raun og sann-
leika til móts við fólkið og Kfs-
kjör þess í viðasta sikilningi.