Morgunblaðið - 20.07.1973, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIЗ FÖSTUDAGUR 20. JÚLÍ 1973
t Somur miion og faðir okkar, Guðjón Ermenreksson, trésmiður, lézt í Borgarejúkrahúsinu 18. júM. t Systtir o.kkar, Þórdís Þorsteinsdóttir, lézt að EMiheiMmdniu Grund 18. júld.
Jarðarföriin auglýst síðar. Ingunn Einarsdóttir, Einar Guðjónsson, Eria Guðjónsdóttir. Vilhjálmur Þorsteinsson, Vigfús Þorsteinsson.

t Eiginimaður mdnn, sonur og bróðir okkar, Sverrir Pálmason, amdiaðist í Borgarspítailiamum 19. júill. Elísabet L. Pálmason, Jórunn Gnðmundsdóttir og systkini hins látna. t Maðurinm minm, Páll Helgason, amdaiðiist 15. júlt a ðheimiJi sinu, Reykjahvoli, Mosifelts- svedt. Jarðsett verður frá Fosisvogs- kilrkj-u þriðjudagimn 24. júld ki. 13:30. Sigríður Helgadóttir.

t Maðurinm mdmm, Guðmundur Guðnason, Gnoðavogi 76, Reykjavík, andaðiist í Laind s pí tal anrn m mdiðvdlkuctagiimin 18. júJí. t Þökkum af aJhug, samúð og hlýhrjtg Við amdttiát og jarðar- för Jdrtiiu dóttur minnar og systur ofckar, Jóhönnu Gústafsdóttur, Laugarnesvegi 80A.
Kristrim Vilhjálmsdóttir. » Ragna Jóhannesdóttir og synir.
í~ t
Systir okkar, •
]•' GUÐRÚN M. K. JÓNSDÓTTIR,
, •Lönguhlíð 19, Reykjavík,
t
andaðist miðvikudajjinn 18. júlí.
Vaigerður Jónsdóttir, Magnús G. Jónsson.
■■■
!'!/ t
! . Maðurinn minn og faðir okkar,
(’/ VALMUNDUR BJÖRNSSON.
1 i 7 brúarsmiður, Vík i Mýrdal,
andaðist í Borgarspítalanum 17. júlí. Kveðjuathöfn fer fram
! frá Neskirkju laúgardaginn 21. júlí k!l. 10.30. Jarðsett verður
! frá Víkurkirkju laugardaginn 28. júlí. Blóm vinsamlegast af-
beðin, en þeim þeim sem vildu minnast hans er bent á
Víkurkirkju eða Krabbameinsfélag íslands.
— Góðum málstað
Framhald af bls. 17
an hljómgrunn erlendís, ekki
sízt í Bretlandi og Þýzkalandi.
Sá stuðningur, sem íslandsvinir
í þessum löndum hafa veitt okk-
ur, mun sennilega ráða miíklu
um endanleg úrsMt iandhelgis-
málsins, og megum við vissulega
vem þakklátir fýrir.
LANDHELGISMÁLIB
OG NATO
Inn 1 umræður manna um
landhelgismálið hafa blandazt
umræður um annað mál, sem er
ekki síður mikiivægt fyrir Is-
lendinga, en það er spurningin
um áframhaldandi aðild okkar
að varnarsamstarfd vestrænna
þjóða. Þeirri skoðun er nú mjög
haldið á lofti, að ágreiningurinn
við Breta í landhelgismálinu
hafi sannað, að Atiantshafs-
bandalagið sé Islendingum lii lít-
ils gagns, pg að þeim beri að
segja sig úr því og láta banda-
ríska herliðið á Keflavikurflug-
velli fara af landi brott. Hversu
útbreidd þessi skoðun er, er erf-
itt að segja, en þvi varður varla
á mótl mælt, að talsverður hóp-
ur manna hefur breytt afstöðu
sinni til Atlantshafsbandaiags-
ins vegna atburða landhelgis-
málsins. Ég tel, að slík afstöðu-
Þalkka aiuðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útföj
systur minmar,
Jórunnar Grímsdóttur
frá Þorlákshöfn.
Ka.rítas Grímsdóttir
breyting hljóti að vera á mis-
skilningi byggð. Tilgangurinn
með aðild Isiands að Atiants-
hafsbandalaginu hefur aldrei ver
ið sá að setja niður deilur miiii
íslands og annarra bandalags-
ríkja. Það er að visu óæskilegt,
að slíkar deilur rísi, en gildi
bandalagsins stendur chaggað,
svo og höfuðmarkmið þess, þótt
bandalaginu mdstakist að ieysa
innri deiiur um óskyld málefni.
Bandalagið skapar hins vegar
vettvang fyrir umræður um
deilumál einstakra ríkja og get-
ur þannig stuðlað að þvi að slí’k-
ár deilur leysist.
Að sjálfsögðu hefur það ávallt
verið forsenda fyrir aðidd okkar
að Atiantshafsbandalaginu, að
frelsi okkar og sjálfstæði stafi
ekki hætta af þeim nágranna-
þjóðum okkar, sem með okkur
eiu í bandalaginu, heldur komi
hættan úr annarri átt. Atburða-
rás landhelgismálsins hefur ekki
gefið okkur neiitt tilefni til að
skipta um skoðun hvað þetta
snertir. Því verður efcki haldið
fram í alvöru, að aðgerðir Breta
á Islandsmiðum séu ógnun við
frelsi og sjáifstæði ísienzku þjóð-
arinnar. Það breytir engu í þessu
sambandi, þótt menn úr öilum
stjórnmálaflokkum hafi kosið að
kaiia þessar aðgerðir vopnaða
innrás, hemaðarlegt ofbeldi, og
árás á fslendinga. Slik stóryrði
spretta fremur af tilfinningum
en rökum. Hve lengi halda menn
annars, að íslenzka landhelgis-
gæzlan myndi standa af sér raun
verulegar árásaraðgerðir af
hálfu Breta? Allar aðgerðir is-
lenzkra yfiryadda bera þess ljós-
an vott, að þau vi'ta fullvel, að
Bretaf hafa ekkert slíkt í huga.
Engin ábyrg rikisstjórn myndd
senda skiþsmenn landhel gisgæzl-
unnar út í opirin dauðann.
Jafnvel ásökrinin um ofbeldi,
sem er tiltöluiega hógvær, vekur

Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför,
NIKULÁSAR EINARSSONAR, \
Grænublíð 9.
Inga Karlsdóttir, böm og tengdaböm.
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför,
PÁLS bjarnasonar,
símvirkjaverkstjóra.
i
Guðný Ólafsdóttir,
Sigurbjörg Vahmundsdóttir,
Jón Valmundsson.
Aðalbjörg Jónsdóttir,
böm, tengdaböm og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN HEIÐBERG,
stórkaupm.,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni laugardaginn 21. júlí
kl. 10,30 f. h.
Þórey Eyþórsdóttir Heiðberg.
YOGA
Þór Þóroddsson veitir kennslu fyrir byrjendur í hinu
Tíbezka YOGA-kerfi Dr. Dingle. Byrjar í næstu viku.
Þeir sem hafa áhuga hringi í síma 35057 til pöntunar
á viðtalstíma eða til frekari upplýsinga.
Regla Jötusystkina.
t
l •' ELlN A. ARNADÓTTIR,
’ fyrrverandi Ijósmóðir, Hrífunesi,
verður jarðsungin frá Grafarkirkju laugardaginn 21/7 kl. 2 e.h.
Þeim sem vfdu minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Vandamenn.
t
Móðir okkar,
GJAFLAUG EYJÓLFSDÓTTIR,
Vesturgötu 59,
verður jarðsett frá Fossvogskirkju laugardaginn 21. júlí
Id. 10.30 f. h. — Blóm vinsamlega afþökkuð.
Böm hinrtar látnu.
® ÚTBOЮ
Tilboð óskast í að byggja 4 dreifistöðvarhús fyrir
Rafmagnjsveitu Reykjavíkur við Fumgerði, Veg-
múla, Engjasel 25 og Hyrjarhöfða 1, svo og eitt
dreifistöðvarhús og vagnstjóraskýli fyrir S.V.R.
við Lóuhóla hér í borg.
Útboðsgögn eru afhent í skrifstofu vorri gegn skila-
tryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað, miðvikudaginn
8. ágúst, kl. 11:00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYK]AVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 — Sími 25800
yissar spumingar. Eru ekki
tvær hliðar á þvi málj? Erum
við Isiendingar ekká að hrekja
Breta og aðra af svæðurn, sem
þeir hafa stundað veiðar á um
langan aldur, og beitum við ekki
víraklippum og falibyssum í
þeirri viðleitni okkar? Að k.alla
annað lögregiuaðgerðir en hitt
öfbeldi sýnist mér óþarfur orða-
leikur og máistað okkar til lítiilss
ávinnÍTigs.
ÖRYGGI ISLANDS
Krafán um, að Islendingár segi
sig úr Atlan tshafsba ndalaginu er
auðvitað miklu eldri en landhelg-
isdeilan. Vitað er, að nokkur hóp-
ur Islendinga hefrir frá önd-
verðu verið andvigur öðru hvoru
eða hvoru tveggja, aðild Islend-
inga að Atlantshafsbandalaginu
og herverndarsamningnum við
Bandarikdn. Þetta fólk virðist í
eirilægni vera þeirrar skoðunar,
að það sé framtíð íslendinga fyr-
ir beztu, að land þeirra sé hlut-
laust, og umfram alit óvarið, að
Islendiingum stafl engin hætta af
yfiirgangi annarra ríkja, nema
þá helzt þeirra nágrannarikja,
sem þeir eru í bandalagi við, og
loks, að enginn geti verið sann-
Ur íslendingur, nema hann hafi
þessa sömu s'koðun. Þannig var
því haldið fram í leiðara eins
Reykjavíkurblaðsins nýverið, að
spurningin um að velja NATO
eða hafna NATO væri spurning
in um að vera Islendingur eða
vera það ekki.
Þó svo að ég sé hjartanlega
ósammála þeim, sem þannig
hugsa, og telji, að stefna þeirra
sé hin háskalegasta fyrir þjóð-
ina, ætla ég ekki að taka undir
þá skoðun, sem stundum er hald-
ið fram, að þetta séu landráða-
menn. Þvert á móti er ég viss
um, að þetta fóik ann iandi sínu
og þjóð. En forsjá þess í utan-
ríkismálum treysti ég ekki. Ég
get ekki gleymt því, að meðal
hinna háværustu í þessum hói>i
eru þeir sömu menn, sem sögðu
mér og mlnum skoðanabræðrum
á sínum tíma, að stjómarfarið i
Rússiandi yæri það, sem koma
skyldi á íslandi; að sögurnar um
ofbeldiisverk Stalíns og þær
milljónir, sem teknar voru af
lífi í Ráðstjórnarríkjunum á
hans dögum, væru uppspuni einn
og auðvaldslygi; að allar sögur
um undirokun og kúgun Aust-
ur-Evrópuþjóða eins og Tékka
og Ungverja væru ilimælgln ein,.
og þannig mætti lengi telja.
Slíkum skoðunum var haJdið
fram árum og áratugum saman,
þótt allar staðreyndir vitnuðu
um hið gagns'tæða fyrir sjáandi
mönnum. Ég held ekki að neinn
geti láð mér það, þótt ég treysti
ekki um of á skarpsikyggni
þeiirra manna í utanríkismáium,
sem svo l>erlega hafa látið
blekkjast á liðinni tið.
Þegar þeissir meinn og aðrir
yngri, sem nú fylia þeirra flokk,
koma nú og segja mér, að ég sé
með Rússagrýluna á lieilanum;
að kalda striðið tiiheyri Jiðinini
tíð; að innrásiin í Tékkóslóvakiu
hafi ekki sannað arnnað en það,
að það sé óráðlegit að veara í hem
aðarbandaJagi; að risaveldin séu
búin að sldpta heiminum í
áhiriiflasvæði og hlutist aðeins til
um máilefni rikja á eigin áhrifa-
svæði; að við eigum samJeið með
þjóðum þriðja heimisins fremur
en nágrönmum okkar, og að með
tiiliti til alls þessa éigum við að
segja okkur úr Atiantshafsbanda
laginu og láta herinn fara, þá
vona ég að mér leyfist að vera
eilítið vantrúaður.
Ef það er satt, að kalda striðið
sé löngu liðið, hvers vegna halda
stórveldin áfiram vígbúnaðarkapp
Maupinu og beiina stöðugt skeyt-
um hvort að öðru? Hvere vegna
leggja bæði Frakkar og Vestur-
Þjóðverjar svo rííka áherzlu á
áframhaidandi dvöl bandariskra
hersveita i Þýzkalandi ? Ef áhrifa
svæði stórveldanna eru skýrt
mörkuð og engin hætta á ásælni
annars á áhrifasvæði hins, hvém-
ig á þá að skýra Kúbudeiluna,
sem nærri lá, að orsakaði heims-
styr jöld ?
Ef évopmað hlutleysi er bezta
vörnin, hvemiig stendur þá á þvl,
að ríki edns og Sviþjóð og Sviss