Morgunblaðið - 31.07.1973, Qupperneq 28

f 28 MORGU'NBLAÐIÐ — ÞRIÐJUDAGUR 31. JÚLl 1973

SAGA IM Anne Piper: Sncmma í háttrinn
þig og þá geturðu keypt hvað
sem þú vilt og hversu þungt sem
það er. Ertu hissa að sjá mig?
Við gengum saman í áttina til
búSanna.
Ég veit nú ekki, hvemig ég á
að svara þvi. En að minnsta
kosti gleður það mig að sjá þig.
Ég er laus og liðug alían seinni-
partinn, sagði ég.
— Gott. Þá skulum við slá sam
an í mat. Lofaðu mér að
kaupa þetta grænmeti og þá býð-
urðu mér kannski til kvöldverð-
ar í faliega húsinu þinu.
— Ef þú vilt hafa það þannig.
En annars ætlaði ég að bjóða
hvort sem var, ef þú hefur ekki
annað þarfara að gera.
— Brr. Þessi kuldi hérna í
Englandi er hræðilegur, sagði
hann þegar við vorum komin inn
i hlýjuna í eldhúsinu hjá mér.
Hann fleygði töskunni á borð-
ið og neri berar hendumar.
— Vi'ltu enn fá enska teið þitt,
frú min eða á ég að færa þér
úrvals kvöldverð um klukkan
sjö. Ég losaði klútinn af höfð-
inu á mér og lagði hendurnar
létt á rörið frá katlinum, sem
aldrei þessu vant var heitt.
— Það var vel til fundið, sagði
ég. Geturðu virkilega eldað mat?
— Já, sannarlega. Mér er það
ekki nema ánægja.
— Þó ætla ég að fara i bað
og hafa fataskipti meðan þú býrð
til matinn. Leggðu hendumar á
rörið þama, þá hitnar þér fljótt.
— Mér hitnar undir eins og
ég tek tii við matinn. En þú verð-
ur að fara frá mér. Ég er dálitið
duttlungafullur, þegar ég bý til
mat.
— Ég vona bara að þú sért
ekkd eins í skapinu og hann
Jaspar.
— Hver er Jaspar?
— Húsbóndd minn fyrrver-
andi. Hann var ágætis kokkur,
en dálítið skrýtinn að ýmsu leyti.
ertu viss um að . ú vitir hvar
allt er, sem þú þarft að nota?
-— Ég finn það allt á mér.
— Ég fór upp en snerpti á
eldinum í stofunni. Ég setti lít-
ið borð á arinábreiðuna, lagði
á það fyrir tvo og fór síðan upp
í baðið.
Ég fleygði mörgum hnefum af
baðsalti i vatnið og lá svo lengi
í baðinu og kreisti svampinn og
var hugsi. Hvað skyldi Jack nú
hafast að í Kanada, og mundi
hann nokkurn tíma skrifa mér?
Ég sá hvíta veggina gljáandá
gegn um gufuna. Ég lagði augun
aftur og hugsaði mig vera í kaf-
bát í hitabeltishöfunum. Léon-
Jaques barði á hurðina. Ég skellti
stóru baðhandklæði utan um mig
og opnaði.
Hann horfði á handklæðið, fast
og lengi, en sagði aðeins: — Af-
sakaðu, Jenny, en ég get hvergi
fundið piparinn. Ég sagði honum,
hvar hann var og hann lokaði
dyrunum aftur og gekk fram í
eldhúsið.
Rafmagnsofninn hafði verið á
allan daginn í svefnherberginu
mínu, en þrátt fyrir það var hit-
inn ekki mikið yfir frostmarki.
Ég tróð mér i þykka hvita peysu
og fór svo í gylltan inniislopp
utan yfir. Sennilega væri þetta
ekki samkvæmt frönskum snyrti
leikasmekk Léon-Jaques, en það
var þó alltaf skárra en glamr-
andi tennur.
Þagar þessu var lokið diragn-
aðist ég niður og fékk mér glas
af sérríi. Ég slökkti ljósið og sat
svo og horfði á glasið gegnum
bjarmann frá eldinum. Úr eld-
húsinu heyrði ég glamur og söng
frá Léon-Jaques.
Eftir nokkra stund kom hann
iinn kafrjóður og sigrihrósandi.
Hann kveikti ljósið og bar síðan
fyriir mig ljúffenga súpu. Og á
eftiir súpunni kom risotto, vínber
og ostur.
— Þetta er ágætt, Léon-Jaquas,
sagði ég. —- Það er verst að þú
skulir vem svona vandabundinn
franska lýðveldinu, annars skyldi
ég samstundis ráða þig sem
kokk.
— Ég er þrjátiu og eins, sagði
hann. — Það er tími til kominn
lyrir mig að gifta mig, og mamma
min vill það endilega.
— Hefurðu ekki auga á neinni
sérstakri í Paris?
— Mamma hefur það. Fjar-
skyldri frænku minni, sem er 22
ára afskaplega geðgóð
og sæmilega lagleg, og kemur vel
fyrir. Ég get ebki fundið neitt
að henni. En þegar við erum ein,
verkjar mig í andlitið, af því að
ég má ekki geispa.
Ég hallaði mér fram og spark-
aði tánni í viðarbút.
— En það eru nú margar aðrar
fallegar í París. Og sumar þeirra
hljóta líka að vera greindar. Ég
fór að brjóta heilann um, hvort
honum þætti ég líka leiðinleg.
— Já, vitanlega — en þær
eru ekki af réttum stigum eða
I þýáingu
Fáls Skúiasonar.
þá koma með með engan
heimanmund. Hún mamma hugs-
ar nú fyriir öllu.
— Læturðu virkilega hana
mömmu þína skipuleggja allt líí-
ið fyriir þig?
— Já hingað til hef ég gert
það, af því að mig hefur aldrei
langað verulega i neitt, sem hana
hefur ekki líka langað í fyrir
mina hönd. Hann sneri sér að
mér.
— En nú langar mig í þig
og það svo mjög, að ég vildi
jafnvel giftast þér.
— Ég held að karlrnenn taki
ekki hjónabandið nógu alvar-
lega. Þeir þurfa ekkert til þoss
að fara að biðja rnanns. %
glennti upp augun.
— Talaðu varlega, Léon-Jaques
Ég er ekkert áhugavekjandi.
— En þú ert svo falleg, að ég
tek ekki eftir neinu öðru. Ég
er alveg æstur i að giftast þér.
Heldurðu að þú vildir eiga heima
í París? Hann greip báðar hend-
ur rnínar.
— Já það vildi ég sannarlega.
Og saninast að segja vildi ég láka
gjama giftast þér. En heldurðu
að hún mamma þín geri sér það
að góðu ?
— Já áreiðanlega. Þú ert svo
falleg og fin. Hann strauk auga-
brúnina á mér með fingrinum.
— Ég ætla að fara til Parísar
í naísta fríinu mínu og svo kemur
þú til mín og við getum gift
Heilsuræktin Heba
Auðbrekku 53
tekur til starfa 1. ágúst að loknu
sumarleyfi.
Leikfimi, sturtur, sauna, ljós og
gigtarlampi, nudd og vigtun.
Sér tíma fyrir eldri frúr, sér
tímar fyrir ungar stúlkur og
tímar fyrir allar dömur.
Innritun í síma 42360 og 38157.
Eti
velvakandi
Velvakandi sVarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Minningar frá
„Hriflutímabilinu“
Húsmóðir skrifar:
Það hafa áreiðanlega verið
margir útvarpshlustendur, sem
fögrum hugsjónum? Þá var rof
mundar Gylfasonar, þegar hann
var að lesa úr gömlum blöð-
um. Það er nauðsynlegt að
rifja upp söguna, og ef það
væri gert oftar, þá yrði erfið-
ara að véla um fyrir ungling-
um.
Nú fyrir nokkrum dögum,
var Vilmundur að lesa úr dag-
blöðum frá Hriflutímabilinu
svokallaða. Ég man, að þegar
núverand'i stjórn var mynduð
þá vitnaði Tíminn til þessa
tímabils í sífellu og sagði, að
þessi nýja stjóm mundi verða
lík hugsjónastjóm Hriflutíma-
bilsims. Lýsti lesturinm ekki lika
fögrum hugsjónum. Þá var rof-
ið þing vegna þess að stjómar-
andstaðan vildi rafvæða sveit-
imar og fá réttlátari kjördæma
skipun. Á þessum árum varð
þessi brandari til:
Það var um borð í Esju á
leið til Austfjarða, að menn
voru að spila kasjón, að fram-
sóknarmaður einn gat alls ekki
lært ganga tvistanna. Þá sagði
maður, sem horfði á: „Bless-
aður vertu, þetta er svo auð-
velt, tvisturinn er alveg eims og
drengur úr SamVimnuskólanum,
hann gemgur í allar stöður."
Þetta var eitls og við mannimn
m£elt — eftir það ruglaðist
hann aldrei í spilinu.
0 Sama hvernig skálin
er á litinn
Höfðu ekki margir gaman af
heyra lesið ávarp Einans Ol-
geirssonar, sem hann flutti við
stofnun Kommúnistaflokks Is-
lands? Þar mátti heyra fjálg-
leg orð um hvað alþýðam í Rúss
landi hefði það gott og sagt
var, að hún hefði gert bylting-
uma en sannleikurtan var sá,
að alþýðan og bændumir stóðu
gegn byltingunni frá 1917 til
1922, oig þekktii alþýðam þó ekki
blessun kommúnismams eins og
altar heimurtan þekkir í daig.
Alþýðam á íslandi á þó að vera
þroskaðri eh sú í Rússlandi,
sem ólst upp hjá keisurunum,
enda leið ekki á löngu þar tii
skipt var um nafn á kommún-
istaflokknum og aftur var
breytt um nafn og allir þekkja
nafnið seirn notað er í dag. Trú
in er þó sú sama, sem sé rétt-
laus almenntagur oig fangabúð-
ir fyrir hann, en geðveikraihæli
fyrir skáld og visindamenn.
Það stendur enn sem látinn ís-
lenzkur stjómmálamaður sagði,
þegar hann á gamals aldri var
spurður hvers veigna hann
hefði alltaf barizt á móti sósial-
ismanum. Þá sagði sá gamli:
„Sósialisminn er alltaf sá
sami, hvort sem hann er bor-
tan fram í brúnum, svörtum eða
rauðum skálum."
Skora ég hér með á útvarps-
ráð að láta Vilmund Gylfason
halda áfram að uppfræða lands
lýðinn.
Húsmóðir."
0 Sögualdarbærinn
Jón Eiríksson skrifar:
„Herra Velvakandi.
1 dag, 26. júJl, birtið þér bréf
frá Halla Gunnars, þar sem
hann hvetur til þess að byggð-
ur verði fomaldarbær, etas og
þjóðhátíðarnefnd hafði ákveðið,
en ríkisstjómin hefir nú lagt
bann við af sparnaðarástæðum.
Ég get vel tekið undir það hjá
Hallá, að vel ætti Við að reisa
slikan bæ. Annað í bréfi hanis
getur orkað tvímælis og læt ég
það liggja milli hluta. En þótt
ég sé hlynntur fomaldarbæn-
um þá get ég ekki að því gert,
að mér finnst annað hafa fullan
rétt til að sitja þar í fyrirrúmi.
Við skulum bregða okkur 1100
ár aftur í tímann. Við erum
staddir úti í Noregi. Hann Har-
aldur lúfa er að gexia okkur
lifið erfitt, vill kúga okkur ti'l
að lúta sér. Okkur þykir frels-
ið betra og viljum ekki beygja
okkur undir ofurveldi Haralds.
Við höfðum heyrt getið um
land langt norðvestur i hafi,
búsældarlegt mjög. Þangað vilj
um við fara. Þá kemur í ljós að
okkur vantar skip, en til þessa
lainds er ekki hægt að komast
nema á skipum þvl þetta er ey-
land. Skip, og aftur skip er
það fyrsta, sem á þarf að halda
til að komast til landSins. Fyrr
er ekki unnt að byggja þar bæ
eða hefja búskap.
0 Smíði knarrar gæti
orðið arðvænleg
Og svo snúum við aftur til
20. aldartanar, ársins 1973. Svo
vill til, að úti í HróarSkeldufirði
í Danmörku hefir fundizt fom-
aldarskip af sömu tegund og
landnámsmenn nutuðu til út-
hafssiglinga og sigldu á til ís-
lands. Þessi skip voru nefnd
knerrír (knörr). Þetta er eimi
knörrinn, sem fundizt hefir.
Öll önnur skip, sem fundizt
hafa, og talin eru frá þvi tíma-
bili er ísland byggðist, eru vik-
tagaskip, langskip. Af þessum
knerri getum við fengið að
smíða eftirlikingu. Það eigum
við að gera, og hefja smíðtaa
eins fljótt og unnt er. En smíði
slíks skips mun kosta mikið
fé — miklu meina fé en þarf til
að reitsa fornaldarbæ. En þrátt
fyriir mikinn tilkostnað tel ég
það arðvænlegt fyrírtæki, því
þótt hver króna, sem smiðta
kostar, náist ekki aftur, þá er
sögulagt og menninigarlegt gildi
þess svo mikið, að það vegur
fullkomlega upp á móti þvS,
sem á vantar. Knörrinn yrði
miðdepiil sjómtajasafnis, sem
bráðnauðsynlegt er að komiö
verði upp sem allra fyrst, og
hann mundi draga að sér sýn-
tagargesti, sem kæmi safintau
til igóða. Fleiri hugmyndir eru
uppi meðal áhugamanma
um það hvemiig hægt værí að
nota knörrinn til f járöílunar, en
enmþá eru þær ekki mógu fast-
mótaðar til að geta þetara mán-
ar, og læt ég þvi hér við sitja
í bili.
Ég vil geta þess að lokum, að
þjóðhátíðarnefnd hafði í hyggju
að láta smiða knörr, en vegna
mikils kostnaðar og af ýmsum
öðrum ástæðum féll húin fré
þvi.
Jón Elriksson, Drápuhlíð 13.*
VERKSMIÐJUÚTSALAN
í FULLUM GANGI
PRJÓNASTOFA KRISTlNAR,
Nýlendugötu 10.
LOFTPRESSUR GROFVR
LEIGJUM 0T TRAKTORSPRESSUR,
PRESSUBlLA, GR0FUR, VIBRÚVALTARA,
VATNSDÆLUR OG VÉLSÓPARA.
TÖKUM AÐ OKKUR HVERSKONAR MÚRBROT
FLEYGAr BORVINNU OG SPRENGINGAR.
KAPPKOSTUM AÐ VEITA GÓÐA ÞJÓNUSTU,
MEÐ GÚÐUM TÆKJUM 0G VÖNUM MÖNNUM.
UERKFRflmi HF
SKEIFUNNI 5 * 86030
Ung systkin
sem næstkomandi vetur stunda nám í Reykjavík,
óska eftir 2 herbergjum og eldhúsi eða eldunar-
aðstöðu.
Upplýsingar í síma 93-1539, Akranesi.