Morgunblaðið - 15.08.1973, Blaðsíða 14

14
MORtGUN'BLAÐIÐ — MIÐVIKUDAGUR 15. ÁGÚST 1973
I>ingi norrænna geðlækna lokið:
Hvernig er geð heilsu manna
bezt borgið í nútíma þjóðf élagi?
Á LAUGARDAG lauk norr-
æna geðlæknaþinginii, sem
hér var haldið að Hótel Loft-
leiðtim, og hófst á miðviku-
dag. Þetta mun hafa verið fjöl
mennasta þing geðlækna á
Norðtirlöndtmi, og voni þátt-
takendur ttm 330 talsins, auk
þess sem ýmsir iæknanna
komtt með fjölskyldttr sínar
með sér.
Þegar Morgunblaðsmenn
lit.ii inn á þingið síðdegis á
föstudag vorti timræðuhópar í
fiillum gangi, en sá háttur var
hafður á, að hafa framsöguer-
indi fyrir hádegi um aðalum-
ræðtifefni þessa þings, en það
voru skipulagning og áætlana
gerð varðandi geðheilbrigðis-
þjónustu og svo f jölskyldumeð
höndlun. Auk þess var fjöld-
inn allur af öðrum viðfangs-
efnum geðlækninga tekinn til
meðferðar, og má nefna t.d.
þunglyndi, geðklofa, sjálfs-
morð, áfengis- og eiturlyfja-
sýki, kynlífsvandamál o.fl.,
ásamt þeim lækningaaðferð-
um sem nú er lögð hvað mest
Eftir að þinghaldi lauk á laugardag, fórti þátttakendur í skoðunarferð til Þingvalla, og þar var
þinginu formlega slitið. — Ljósm. Mbl. Br. H.)
Otto Stenfeldt-Foss
Yrjö Alanen
Dr. Erik Strpmgren
áherzla á í geðlækningum, t.d.
aukin lyf jameðhöndltin. Til
dæmis um frjósemi og sveigj-
anleika erindanna, má nefna
það sem Lars Kirk frá Hróars
keldu flutti og kallaði „Var
Egill Skallagrímsson fyrsti
norræni geðlæknirinn“, en þar
fjailar Kirk m.a. um þann
kafla í Eglu, er Egill læknaði
stúlku með óráð á ferð sinni
til Vermalands.
Þegar nokkrir af þátttak-
endumuim voru að fiá sér hress
ingiu að aflokmuim fundium
tókum við tali dr. Erik Strþm-
gren, prófessor í Árósum, sem
mun vera einn af fremstu
geðlæknium á Norðurlöndum
og nýtur mikillar virðimgiar
um heirn alilian, hefur m.a.
uranið fyrir Alþjóða heilbrigð-
iisstoíniuniina.
Varðandi helztu strauma í
geðbeil.briigðismiáluim, sagði
hamn okkur, að undanfarið
hefði verið lögð æ meiri
áherzla á lækningar með lyfj-
um. Það hefði m.a. i för með
sér að unnt væri að taka íleiri
sjúklimga til meðferðar án
þess að þá þurfi að leiggja á
sjúkrahús, en það væri nú tal
ið mjog mikilvægt. Ein ástæð-
an væri sjúikrarúmaskortur,
sem alvarlegastur væri á ís-
landi og í Danmörku. En það
væri ekki síður mdkilvægt fyr
ir endiurhæfingu og aðlög’un
igeðsjúklimga að þeir sli'tnuðu
ekki úr tengslium við sitt eðli-
leiga umihverfi, og gætu smátt
otg smátt fairið að bjarga sér
að nýju í lífsbaráttunni. Einn
liður i þeirri viðleitni er svo
nefndir „dagsjúklinigar“, en
þeir búa heima hjá sér og
koma svo til meðhöndlunar á
sjúkrahús daglega.
Þá sagði dr. Strþmigren, að
igeðlæknar veiittu nú fjöl-
sikyldu sjúkl'inga mikla af-
hyigli, og væri ljóst að nauð-
syn væri að taka fjöiskylduM
þeirra í heild til meðferðar,
samband mdlii skyldmenna og
þess háttar, en mjöig möng til-
felfll 'geðsjúkdóma stöfuðu af
f jölsky ld uvan d amálum að
veruleigiu leyti. Einniig þetta
atriði væri mikilvægit fyrir að
löiguin sjúkiiingsins. Eins og áð
ur seigiir var þetta eitt af aðál-
umræðuefnuim þinigsins.
Dr. Strþmgren sagði, að
þeirn gieðsjúkfimgum sem hvað
fjölmiennastir hefðu verið á
uinda.nfömum árum, þ.e. kleyf
hugum, hefði fækkað og væri
nú mest um sjúklimga er þjáð-
ust af þumgilynd' og fíkniefna
neyzlu. Hann sagði að varð-
andi meðhöndlun þungiyndis-
sjúklinga hefði mjög góður
áramgur náðst með lyfinu lit-
hiurn. Og nú virtist sem flest-
ir geðsjúkíiingar væru annað
hvort mjög ungt fólik eða gam
alt fóiik, og að lenging liifdaig-
anna ylli fólki talsverðum geð
rænum vandamáium.
FranibíUd á bls. 20.
Jóna og Sigrurbjörg syntu í sjónum.
„Allt gert
fyrir okkuru
Rætt viö Vestmannaeyja-
börn nýkomin frá Noregi
EINS og öllum er kunnugt, buðu
Norðmenn börnum frá Vest-
mannaeyjum til sumardvalar í
Noregi. Um þessar mundir eru
100 börn í Noregi. 175 eiga eftir
að fara, en 700 eru búin að fara
og komin heim aftur. Blm.
ræddi við nokkur börn eigi alls
fyrir löngu, en þau voru þá ný-
komin heim. Fara viðtölin hér
á eftir:
„Við iékum okkur al'la daga,
bæði í leiiktækjum, sem eru í
kringuim húsið, og úti í skógi
þar sem við tíndum bláber."
Þetta sagði Ársæll ÁrsæLsson, 8
ára gamal, etn hamin bjó ásamt
20 öðrum bömum í Islandshús-
inu, en það er norður af
Osló. „Þó það hafi verið mjög
gaman, er ég fegimn að vera
kominn heim.“
„Það var reynit að gera aiitt
fyrir okkur,“ siagði Grétar Pétur
Geirsson, 15 ára. Hanm bjó í
Ársæll er fegrin að vera kominn
heim.
Bergen ásamt 14 öðrum börn-
um. „Þetta var mjög fallegur
staður og við íengum að fara á
hestbak og hestarmiir voru mjög
góðir reíðhesitar og ekkert of
stórir. Svo fórum við miikið út
að veiða og eimmiig fengum við
að fara með 117 ára gamalli
skútu í verzlunarferð til Ham-
ars.“
Grétar var ekkert of ánægð-
ur með matinn. „Það var alllt
of mikið af brauði, en þrátt fyr-
ir það naut ég ferðarinnar og
miu.nid'i hiikilaust fara aftur, ef
mér yrði boðið.“
Jóna Helgadóttir, 9 ára og
Sigurbjörg Jómsdórtrtár, 8 ára,
bjuggu saimam í Is'landshúsinu.
Þær sögðust hafa farið út í
Grétar Pétur Geirsson: „Sigld-
um á 117 ára gamalli skútu.“
skóg að tíina blótoer, þær léku
sér á ströindiinnii og fóru út á
báta og syntu í sjómum. „Við
byggðum okkur kofa og skírð-
uim hann Eyjaibúð og höfðum
hann fyrir bakarí, sem við not-
uðum þegar við lékum okkur.
Einu sinni fórum við upp í
sveit og fórum í marga leiki.
Það var mjög gaiman og þó
okkur langaði stumdum heim,
hefðum við viiljað vera lenigur."
„Ég siki'ldi norskuna sæmilega
vel og lærði svoMitið að tala
hana,“ sagði Jónas Kagmar
Hilmarssiom, 9 ára, en hann bjó
á eimkaheimiilM í Ringsaiker. Á
því heimCli voru þrjú böm, 10,
7 og 5 ára. ,,Við lékum okkur
mikið í liitlum kofa, siem þau
Húsið hans Jónasar er ekki
komið undir hraun.
áttu. Hann var baint á mófci
íibúðarhúsiinu og. mjög falilegur,
bæði að utarn og innan. Svo
voru þama róliur, sem við lék-
uim okkur i og eimmig vorurn
við mikið á ströndimni og köf-
uðum mikið. Kraikkamir voru
skemmf illegir og stelpan gaf mér
peming til að kaupa gjatfir handa
vinum rnímum, en ég var svo
óheppimn að gleyma 10—12 kr.
norskum í Noregi.
Maðurinm, sem ég bjó hjá,
vamm við smíði húsa fyrir Vest-
mamnaeyimga og ég sá myndir
af þeiim og þau eru altveg „æðis-
leg“, en sem betur fer þarf fjöl-
skyida mín ekki n'ýtrt hús, því
okkar er ekki komið undir
hraum."