Morgunblaðið - 11.10.1973, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. OKTÓBER 1973.
Minning:
Eiríkur Einarsson
frá Réttarholti
Eirfkur Einarsson frá Réttar-
holti lézt aðfararnótt föstudagsins
28. september s.l. Hann var fædd-
ur 13. október 1891 að Suður-
Hvammi í Mýrdal. Foreldrar hans
voru hjónin Ingveldur Eiríksdótt-
ir og Einar Þorsteinsson. Móðir
Ingveldar var Svava Runólfsdótt-
ir, Nesætt, og faðir hennar, Eirfk-
ur, var Sverrisson, Sverrisætt.
Móðir Einars hét Guðfinna Jóns-
dóttir og Þorsteinn faðir hans var
sonarsonur Steingríms, bróður sr.
Jóns eldklerks á Prestbakka,
Steingrímsætt.
Faðir Eiriks drukknaði við
Landeyjasand 1893. Uppvöxtur
Eirfks verður ekki hér rakinn, en
má þó vel i hann ráða af vísu
Eiríks sjálfs:
Einn ég lagði á lífsins hjarn,
litlu þreki búinn,
níu ára nauðstatt barn,
á náðir heimsins flúinn.
Eiríkur var frekar lágur vexti,
en sérlega snotur álitum og
snyrtilegur. Greindur var hann
ágætlega. Skólamenntunar naut
hann ekki umfram barnaskóla, en
var raunar í betra lagi eftir því,
sem þá gerðist. Eigi að sfður
menntaðist Eiríkur svo vel í skóla
lífsins, að hann var sjálfbjarga
um öll sín mál. Hann var mjög
t
Kve Ijuathöfn um bróður okkar
ÁGÚST BREIÐFJÖRÐ HJARTARSON,
er ar faðist að Reykjalundi, 3. október, verður gerð frá Fossvogskirkju,
föstui aginn 12 okt kl. 10 30. Jarðsett verður frá Grundarfjarðar-
kirkju, laugardaginn 13. októberkl. 14.
Systkini hins látna
t
Minningarathöfn um manninn minn
GUÐJÓNJÓHANNSSON
Heiðargerði 5.
fer fram frá Háteigskirkju, föstudaginn 12. október kl 10.30 f.h.
Jarðsett verður að Helgafelli í Helgafellssveit, laugardaginn, 13.
október kl 2 e.h.
Fyrir mína hönd og annara vandamanna
Jónína Árnadóttir
t
Eiginmaður minn
SIGMUNDUR GUÐNASON frá Hælavík,
Skógarbraut 3, ísafirði,
verður jarðsunginn frá ísafjarðarkirkju, laugardaginn 1 3. okt. kl. 2 e.h.
Blóm vinsamlegast afþ'ökkuð, ef einhverjir vildu minnast hins látna er
þeim bent á Blindrafélag íslands.
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna.
Bjargey Pétursdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð vegna fráfalls mannsins míns, föður okkar,
sonar og bróður
PÁLS ERLINGS PÁLSSONAR
málara
Anna Halldórsdóttir,
Karitas,
Ingi Brynjar,
Guðmundur Gunnar,
ísleifur,
Ásgeir Helgi,
Páll,
Halldór,
Elín Þórðardóttir,
ísleifur Hannesson
og systkini.
t
Móðir okkar
GUÐBJÖRG GRÍMSDÓTTIR,
lézt 9 október
Magnea Reynaldsdóttir,
Ingólfur Jónsson.
glöggur reikningsmaður og svo
slyngur I meðferð íslenzkrar
tungu í ræðu og riti, að fáir svo-
kallaðir menntamenn tóku hon-
um fram, en margir voru honum
langt að baki á því sviði.
Eiríkur Einarsson var hagsýnn
og harðduglegur, þegar hann
naut sín heilsu vegna, en hún var
um of af skornum skammti allt
frá unglingsárum, og rúmlega tví-
tugur var hann um skeið til hress-
ingar á Vífilsstöðum. Skósmíði
lærði hann hjá Sveini Þorlákssyni
í Vík. Þá iðn stundaði hann þó
aldrei sem aðalatvinnu, en eitt-
hvað til ígripa öðrum þræði. En
ekki er ofmælt, þó að sagt sé, að
Eiríkur legði gjörva hönd á flest
störf við sjó og í sveit, bústörf,
sjómennsku, húsasmfði,
verzlunarstörf, raflagnir og raf-
stöðvar-gæzlu um skeið. Hann var
fiskinn og eftirsóttur í skipsrúm.
Formaður var hann ekki, en þótti
hafa gott vit á sjó, eins og hann
átti ættir til að rekja.
Eiríkur þótti strangur og kröfu-
harður um hvaðeina og var mis-
jafnlega þolað. En mikilvæga af-
sökun átti hann, því að hann var
sjálfur mikið snyrtimenni í allri
umgengni. Hann gekk fast eftir
því, að staðið væri við gefin loforð
f öllum viðskiptum. Það mátti
hann djarft um tala, því að sjálfur
var Eiríkur frábær skilamaður.
Loforð hans stóðu eins og stafur á
bók.
Þegar Eiríkur Ormsson reisti
rafstöðina á Bildudal, vann Eirík-
ur Einarsson þar sem verkamaður
og síðar rafstöðvarstjóri. Segja
má, að þangað vestur sækti hann
lífshamingju sína, því að á Bíldu-
dal kynntist hann konuefni sínu,
Sigrúnu Benediktu Kristjánsdótt-
ur. Þau giftust 1919. Sigrún var
hin ágætasta kona — sannkallað
valkvendi. Þau hjón eignuðust 15
dætur og eru 14 á lífi. Er sá
systrahópur í senn frfður sýnum
og vel gerður. Eins og að likum
lætur eru niðjar Sigrúnar og
Eiríks orðnir margir. Mikið þurfti
til að koma upp þessum stóra
barnahópi. Þá var ekki bamalíf-
eyririnn kominn til sögunnar.
Búskapur þeirra hjóna var um
skeið á Vatnsleysuströnd, en
lengst og síðast í Réttarholti við
Reykjavik, eða sem næst 40 ár.
Heimili átti hann þar allt til árs-
ins 1969, er hann missti konu
sína, og Eirlkur i Réttarholti var
hann jafnan nefndur.
Hann hafði mikið yndi af ferða-
lögum og eftir að búskaparönnum
lauk, ferðaðist hann mikið með
Guðmundi Jónassyni um byggðir
landsins og óbyggðir. Upprifjanir
þessara ferða voru honum sífellt
umræðuefni og gleðigjafi. Munu
fáir alþýðumenn hafa verið gagn-
kunnugri öllu landinu en Eirikur
var. Alltaf fórust honum hlý orð
til Guðmundar Jónassonar og
hans mikla þáttar í þvf að kynna
íslendingum landið sitt.
Eiríkur Einarsson var skáld
gott og gaf út ljóðabók, Kvæði og
stökur, 1968. Höfundur bókar-
formála segir þar m.a. svo:
„Ég læt lesendurna eina um að
mynda sér skoðanir um gildi bók-
arinnar, og vænti þess, að hún
hafi að geyma nægilega fjöl-
breytni til að eiga erindi til
margra, og engan ruglar hún f
rfminu um forna hefð ljóðagerð-
ar.“
Misskilningur væri að hryggj-
ast yfir ævilokum Eirfks Einars-
sonar, aldur hans var orðinn það
hár og heilsan þrotin. Kona mín
og ég minnumst hans með þakk-
læti og heimilisins gamla í Réttar-
holti með sárum söknuði.
Þórarinn Helgason.
Sigurður Nikulásson
Innilegustu þakkir fyrir auðjýnda
samúð og vinarhug, við andlát
og jarðarför eiginmanns mins,
ÁRNAMAGNÚSSONAR,
skipstjóra,
Mjógötu 5.
Ísafirði.
Fyrir hönd vandamanna.
Brynjólfina Jensen.
Lífið er hverfult, og enginn veit
sína ævi fyrr en öll er. Það er
þungbært að horfa á eftir bróður
og vini, sem burtkallaður er út
heimi hér með svo snöggum hætti
sem hér hefur orðið raunin á.
maður í blóma lífsins, kátur og
brattsækinn.
Sigurður Nikulásson var
fæddur 30. marz 1926 í Reykjavik,
sonur hjónanna Nikulásar Stein-
grímssonar, bifvélavirkja, og Sig-
ríðar Magnúsdóttur, sem lifir
mann sinn, en hann lézt fyrir
nokkrum árum.
Sigurður hóf vinnu við ýmis
störf 13 ára gamall, á eyrinni i
kolaskipum og í fjölda mörg ár
hjá Kveldúlfi h.f. og var aufúsu-
piltur vegna dugnaðar, þótt
óharðnaður væri. öll striðsárin
sigldi hann á togurum og kjörinn
í fyrsta rúmi, hvar sem var, vegna
mannkosta, ósérhlffni og framúr-
skarandi aðlögunarhæfileika i
starfi og umgengni við aðra.
Sigurður var mestan hluta ævi
sinnar til sjós, en siðasta áratug-
inn vann hann i landi við ýmis
störf, alltaf af sama dugnaði og
bjartsýni.
Sigurður var gæfumaður i
hjónabandi. Árið 1950 kynntist
hann sinni ágætu konu, Þórunni
Jónsdóttur og eignuðust þau f jóra
syni mannvænlega, Helga, Jón,
Karl Sævar og V algarð.
Eitt af þeim einkennum Sigurð-
ar, sem ég minnist bezt, er hvað
hann var framúrskarandi barn-
góður, enda var hann einstakur
heimilisfaðir. Hann mundi erfið-
leikana, er hann var að vaxa úr
grasi barn og unglingur, og hann
langaði til þess að gera sínum
börnum heimili, öruggt skjól, til
þess þurfti dugnað, fórnfýsi og
mikla vinnu.
Nú er Sigurður horfinn okkur
vinum og vandamönnum, hvers
minnumst við þá? Góðs drengs,
sem alltaf var hress og kátur.
Ég votta konu hans og börnum
og aldraðri móður innilegustu
samúð, en þakka forsjóninni fyrir
að hafa átt þess kost að kynnast
slíkum ágætis dreng.
Riegsá.
Elínhorg Sigurðar-
dóttir — Minning
Það gerist eitthvað innra með
okkur, þegar við heyrum dauðs-
fall góðs vinar, jafnvel þó að við
vitum, að baráttan hafi verið háð
af mikilli hugprýði og æðruleysi.
Elínborg var Austfirðingur að
uppruna. Hún var dóttir
hjónanna frú Pálínu Þorleifs-
dóttur frá Skálateigi i Norðfirði
og Sigurðar Finnbogasonar.
Bjuggu þau hjón á Stuðlum i
Norðfirði. Heyrði ég það í æsku,
að frú Pálína hefði verið óvenju-
lega glæsileg kona. Elínborg var
fædd 22. janúar 1905, og voru
alsystkinin 8, en Sigurður var
kvæntur áður, og var þvi Stuðla-
heimilið stórt og nóg verkefni
fyrir húsmóður og börn þeirra. Af
alsystkynunum er nú aðeins á lífi
frú Ingibjörg Sigurðardóttir,
Innilegustu þakkir fyrir sýnda
samúð við andlát og jarðarför
dóttur okkar
SÓLVEIGAR
Oddrún Jörgensdóttir
Geir Þórðarson
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
mannsins míns
JÚLÍUSAR ÓLAFSSONAR
Skálholtsstíg 2
Guðný Einarsdóttir
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
konu minnar og móður okkar
GUÐRÚNAR KRISTJÓNSDÓTTUR,
Egilsbraut 9,
Neskaupstað.
Skarphéðinn Guðmundsson og börn.
kona Eyþórs Þórðarsonar kenn-
ara í Neskaupstað.
Um tvítugt létti Ella frænka
heimdraganum og giftist mikil-
hæfum manni, Sören Sörensyni
lækni 1 Reykjavík. Ella var fríð
kona, greind og glaðsinna og
góður gestgjafi svo af bar. Það var
ætíð ánægjulegt að koma á heim-
ili þeirra hjóna. Umræðuefnið var
frá hversdagslegu gamni og að
austfirzkri ættfræði. Ella vissi
mikið um ættir. Hún var af svo-
kallaðri Reykjahlíðarætt og
fannst mér alltaf þó nokkur
svipur með henni og myndum af
Jakobínu konu Gríms Thomsens
skálds á Bessastöðum.
Ella unni blómum og átti hún
stofur sínar fullar af þeim. Eítt
sinn man ég eftir þvi, að ég taldi
blómategundir hennar og reynd-
ust þær vera 34. Svo voru blóm
hennar vel hirt, að hefði ég verið
blómálfur, hefði ég kosið stof-
urnar þeirra hjóna sem vistar-
verur. Sören kom mér alltaf fyrir
sjónir sem djúpvitur maður, sem
hollt var hverjum manni að
hlusta á.
Þegar ég kvæntist kom Ella
frænka og gaf okkur hjónum fal-
lega silfurskeið i brúðargjöf frá
þeim hjónum. Það var gott að
taka við þeirri gjöf.
Ella var hreinskiptin og hikaði
ekki við að taka svari þeirra, sem
fólk hafði ánægju af að traðka á.
Hún fann alltaf gullkorn hvers
manns. Nú er komið að leiðar-
lokum. Hugur minn fylgir henni
yfir landamærin. Ég trúi þvf, að
heimkoma hennar hafi verið far-
sæl. Við hjón sendum manni
hennar, Sören Sörensen og systur
hennar, frú Ingibjörgu Sigurðar-
dóttur, og öðrum aðstandendum
dýpstu samúðarkveðjur.
Sveinn Guðmundsson.