Morgunblaðið - 11.10.1973, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. OKTOBER 1973.
31
| ÍMiÚTIAIRtTIIR MORCymBSIIIS
Fyrstu handknatt-
leikslandsleikir
okkar benda til
þess, að íslenzka
liðið sé hvorki
betra né verra en
vant er í upphafi
keppnistímabils.
Enn þarf því að
gera mikið átak
til þess, að von
sé um góðan
árangur í HM.
Jafntefli við heimsmeistara
Rúmeníu á sfnum tfma er einn
eftirminnilegasti landsleikur f
handknattleik sem hér hefur
verið háður. Þarna hafa tveir
þeirra sem nú eru meðal
máttarstólpa landsliðsins,
Gunnsteinn Skúlason og Viðar
Sfmonarson, snúið á rúmensku
vörnina.
Látum við um okkur muna ?
Islendingar stigu fyrstu skrefin á
knattleik f siðustu viku, er háðir
Bergen og Moss. Urslit þessara le
Norðmenn f Bergen og jafntefli 15
þessar, má segja, að þær sanni, að
veginn jafnfætis, eins og þau hafa
hafa ekki gert jafntefli eins oft við
sinnum alls.
íslenzka handknattleikslands-
liðsins bíða nú fleiri og viðameiri
verkefni en oftast áður. Lands-
leikjafjöldinn í vetur verður mik-
ill, og aðalmarkmiðið er svo vitan-
lega sómasamleg frammistaða í
heimsmeistarakeppninni í Aust-
ur-Þýzkalandi, sem fram fer í
febíúar.
En til þess að við komust þang-
að, þarf að yfirstíga tvo hjalla.
Annar þeirra, Ítalía, ætti ekki að
verða erfiður, þar sem þar er nán-
ast um byrjendur í handknattleik
að ræða, en hinn hjallinn kann að
reynast erfiðari en maður hyggur
í fljótu bragði. tia bjain er r ratcic-
land, og ber að minnast þess, að
Frakkarnir hafa jafnan reynst
okkur erfiðir mótherjar og jafn-
vel sigrað okkur í landsleik, er
fram fór hér heima. Vafalaust
eera þeir sér miklar vonir um að
komast í lokakeppni HM, og hafa
undirbúið sig vel undir forkeppn-
ina. Leikurinn í Frakklandi, sem
fram fer eftir tæplega hálfan
mánuð verður því ugglaust erfið-
ur fyrir okkur, en samt sem áður
er fyllsta ástæða til að ætla, að
íslenzka liðið komist í lokakeppn-
ina.
Það verður að segjast eins og er,
að undirbúningur íslenzka lands-
liðsins fyrir verkefni vetrarins
virðist vera á algjöru byrjunar-
stigi. Að vísu munu hafa átt að
vera landsliðsæfingar í sumar, en
á þær mættu leikmennirnir ekki
sem skyldi. A þessu stigi málsins
er því afar erfitt að meta, hvar við
munum standa, þegar til kastanna
kemur. íslenzka landsliðið er
núna hvorki betra né verra en
það hefur oftast verið í upphafi
keppnistímabilsins. Það skipa
i Iandsleikjabraut vetrarins í hand-
voru tveir leikir við Norðmenn f
ikja eru öllum kunn, 18—15 fyrir
I—13 í Moss. Þegar litið er á tölur
landslið þjóðanna standa noKkurn
gert undanfarin ár, en Islendingar
nokkra þjóð og Norðmenn, eða sex
margir mjög góðir einstaklingar
— einstaklingar sem ekki standa
að baki beztu handknattleiks-
mönnum annarra þjóða, og spurn-
ingin er því fyrst og fremst sú,
hvort landsliðsnefnd og landsliðs-
þjálfara tekst að vinna þannig að
mótun og æfingu liðsins, að það
komi fram sem sterk og samæfð
heild, þar sem beztu hliðar hvers
einstaklings eru nýttar, svo sem
frekast verður á kosið.
Núverandi landsliðsþjálfari,
Karl Benediktsson, hefur langa
reynslu að baki sem þjálfari, og
staðreynd er, að hann hefur oftast
náð mjög góðum árangri með þau
lið, sem hann hefur verið með.
Karl hefur jafnan lagt mikið upp
úr ,,taktik“ i sóknarleiknum, og
hefur nú þegar hafið æfingar
landsliðsins á þvi sviði. Áberandi
var í leikjunum við Noreg, að
landsliðsmenn höfðu ekki
nægjanlega æfingu í útfærslu
leikkerfanna, og því gáfu þau
ekki þann árangur, sem maður
hafði vonast eftir. í fyrri leiknum
enduðu leikflétturnar stundum
reyndar með marki, en í síðari
leiknum byggðist sóknarleikur
íslenzka Iiðsins að mestu á frjálsu
spili.
Nú má vitanlega lengi um það
deila, hversu mikla áherzlu beri
að leggja á „taktik'* í handknatt-
leik. Ég hygg þó, að allir séu sam-
mála um, að nauðsynlegt sé að lið
hafi yfir að ráða nokkrum þjálf-
uðum leikaðferðum. Á sliku hlýt-
ur árangur í sóknarleik að byggj-
ast að verulegu leyti. En það má
heldur ekki binda svo hendur
leikmanna I sókninni, að þeir
standi uppi ráðvilltir, ef leikkerf-
ið gengur ekki upp, eða stöðva
alla hreyfingu, meðan verið er að
stilla upp að nýju.
Karl Benediktsson landsliðs-
þjálfari hefur hins vegar oft verið
gagnrýndur fyrir varnarleik
þeirra liða, sem hann hefur verið
með. Þess vegna verður að skoða
landsleikinn, og þá sérstaklega
siðari hálfleik hans, sem persónu-
legan sigur fyrir Karl, þvi sjaldan
eða aldrei, hefur íslenzkt landslið
sýnt annan eins afburðaleik i
vörn og það gerði þá. Lykilmaður-
inn í þeim varnarleik var fyrirliði
landsliðsins, Gunnsteinn Skúla-
son, og leikur tæpast á tveimur
tungum, að hann er okkar sterk-
asti varnarleikmaður um þessar
mundir, bæði hvað varðar dugnað
og útsjónarsemi.
Ég átti hins vegar mjög erfitt
með að skilja, hvers vegna lands-
liðsþjálfaranum tókst ekki að
setja undir þann mikla leka, sem
var i íslenzku vörninni í fyrri
landsleiknum. Frá upphafi til
enda þess leiks leituðu Norð-
mennirnir jafnan á sömu miðin
og höfðu alltaf árangur sem erf-
iði. Við megum telja það fullvíst,
að þegar við leikum við sterkari
lið en hið norska, þá verði þau
fljót að sjá varnarveikleika okkar
og reyni siðan að notfæra sér
hann. Landsliðsþjálfarinn verður
því að geta á augabragði breytt
varnarleikaðferð liðsins — sett
undir lekann, áður en i óefni er
komið.
íslenzka landsliðsnefndin mun
fyrst og fremst hafa litið á lands-
leikina við Noreg sem tilrauna-
leiki og valið landsliðið með tilliti
til þess. Sjaldan hafa svo margir
nýliðar eða reynslulitlir leik-
menn verið valdir í landsliðshóp-
inn í einu, og eins og við mátti
búast var útkoman hjá þeim mjög
misjöfn. Deila mátti einnig um
val landsliðsnefndarmanna á ný-
liðunum, og óhætt er að fullyrða,
að við eigum marga unga leik-
menn, sem standa þeim, er valdir
voru, lítt eða ekkert að baki.
Að öllu óbreyttu er óhætt að
fullyrða, að tveir nýliðanna, sem
léku i Noregi hafa unnið sér sess í
íslenzka lansliðinu. Það eru
Haukarnir Gunnar Einarsson
markvörður og Hörður Sigmars-
son, sem báðir voru mikið inná í
leikjunum og stóðu sig vel, eink-
um þó sá fyrrnefndi. Með honum
eignumst við ef til vill loksins
verðugan arftaka okkar beztu
markvarða.
Um hina nýliðana er erfiðara að
fjalla. Þeir fengu minni tækifæri
í leikjunum, og einn þeirra raun-
ar engin. Bergur Guðnason kom
reyndar mjög vel út úr leiknum í
Bergen og vakti það nokkra furðu
mína, að honum skyldi ekki einn-
ig vera teflt fram í seinni leikn-
um. Hefur Bergur vafalaúst gold-
ið þess að hann leikur þá stöðu á
vellinum, sem margir bítast um.
Með tilliti til þess, að Bergur var
einn bezti Valsmaðurinn i leikn-
um við Gummersbach i Vest-
ur-Þýzkalandi, má telja víst, að
hann haldi sæti sínu í landsliðinu.
En með landsleikjunum við
Noreg nú má raunar segja, að
allri tilraunarstarfsemi landsliðs-
nefndar verði að vera lokið.
Alvaran er að taka við. Eftir örfáa
daga mætum við ítölum í undan-
keppni HM. Við lítum sjálfsagt á
þá sem auðwlda andstæðinga, og
ef við vinnum ekki sigur yfir
þeim, höfum við sennilega lítið í
alþjóðlegum handknattleik að
gera. En það má heldur ekki
gleymast i leiknum við Italina hér
í Laugardalshöllinni, að mörkin
skipta máli. Við erum alls ekki
-öruggir um sigur yfir Frökkum í
báðum leikjunum, og vel kann
svo að fara, að riðillinn vinnist á
markahlutfalli. Útkoma íslenzka
landsliðsins i leiknum við ítali
verður þvi að vera eins góð og
mögulegt er. Það þýðir einnig, að
við verðum að tefla fram okkar
bezta liði, og sennilegt er, að það
lið, sem leikur við ítalina, verði
að mestu sama lið og kemur til
með að keppa í lokakeppni HM, ef
við komumst þangað. Landsliðs-
nefndin verður þvi að líta til
leikjanna í Noregi, og vafalaust
gerir hún sér fulla grein fyrir
þeim veikleikjamerkjum, sem þar
komu fram, bæði hjá liðinu og
einstaklingum, og velur islenzka
landsliðið eftir þvi.
En það er líka vitað, að nokkr-
ir ágætir leikmenn standa utan
landsliðsins af þeim ástæðum, að
þeir munu ekki hafa gefið kost á
sér í hið erfiða vetrarprógramm.
En landsliðsnefndin verður að
gera sér það ljóst, að það er eitt af
hlutverkum hennar að reyna að
fá alla okkar beztu menn til liðs
við sig. Ekki mun af veita.Afstaða
leikmannanna kann að hafa
breytzt eða mun e.t.v. breytast, og
einnig þá hlið mála þarf landsliðs-
nefndin að kanna. Meðal þeirra
leikmanna, sem hér er átt við, eru
Valsmennirnir Ágúst ögmunds-
son og Stefán Gunnarsson, sem
verið hafa tveir af máttarstólpum
islenzka landsliðsins undanfarin
ár. I leik Vals og Gummersbach í
V estur-Þýzkalandi átti Stefán
Gunnarsson mjög góðan leik í
vörninni, og hann er einn af þeim
fáu islenzku handknattleiks-
mönnum, sem er þeim kosti
prýddur, að hann berst af miklum
móð— sama hverniggengur.
Það kann líka svo að fara, að
þegar handknattleiksvertiðin her-
lendis er hafin af alvöru, komi
fram einstaklingar, sem verð-
skulda að komast i landsliðið, og
þrátt fyrir að landsliðsnefnd
verði að vera nokkuð bundin, með
tilliti til verkefnanna, sem fram-
undan eru, þá má aldrei loka aug-
unum fyrir slíku. Það hlýtur einn-
ig að vera mjög veigamikið atriði
að finna leiðir til þess, að Geir
Hallsteinsson geti leikið sem
flesta leiki með ‘landsTiðinu í vet
ur, og komumst viö í lokakeppn-
ina i Austur-Þýzkalandi, verður
hann með öllu ómissandi þar.
Stjl.