Morgunblaðið - 01.02.1975, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. FEBRUAR 1975
Minninp:
Ölafur G. Magnús-
son símaverkstjóri
Laugardaginn 1. febrúar 1975
er borinn til hinstu hvíldar vinur
minn og samstarfsmaður Ólafur
Magnússon símaverkstjóri, Sel-
fossi. Okkar kynni hófust vorið
1943 er við vorum í sama síma-
flokki úti á landi og þeirri vináttu
slitum við ekki svo lengi sem
hann lifði. Þessi maður var í al-
gjörum sérflokki, fyrst og fremst
sem simaverkstjóri, vinur viná
sinna og sem heimilisfaðir, og
ætti því minningin um slíkan
mann ekki úr hugum okkar víkja
sem til hans þekktum. Ólafur var
hæglátur maður í allri umgengni
hins vegar var hann útsjónarsam-
ur og ákveðinn og verkstjóri tal-
inn mjög góður og þegar sérlega á
reyndi í hans verkstjórn tókst
honum ætið best til við verkefnin,
sem ávallt eru misjöfn og marg-
breytileg eftir aðstæðum hverju
sinni. Verkstjórnarsvæði Ólafs
var með þeim stærri sem gerast
hjá Pósti og síma og má nærri
geta hvort oft hafi ekki verið eril-
samt og heimilisfriði breytt í við-
gerðarferðir, sem oft voru farnar
þegar verstu veðrin gengu yfir.
Siðastliðin 3—4 ár sá ég að Ólafur
gekk ekki heill heilsu og nú
siðustu mánuði var hann inni á
sjúkrahúsi eða heima og átti við
erfiðan sjúkdóm að glíma sem
t
Ástkær eiginkona min og móðir
okkar,
JENNÝ ANDREA
JÓNSDÓTTIR,
lézt að heimili sínu að kvöldi 30,
janúar.
GuSmundur Ingvarsson
og börn.
leiddi hann til dauða laugardag-
inn 25. janúar 1975.
Ólafur Magnússon var fæddur á
Eyrarbakka 2. mars 1916, sonur
hjónanna Sigurborgar Stein-
grímsdóttur og Magnúsar Arna-
sonar. Ólafur ólst upp á Eyrar-
bakka en fór ungur að árum að
vinna. Hann byrjaði símavinnu
hjá Magnúsi Oddssyni símaverk-
stjóra og símstöðvarstjóra á Eyr-
arbakka og voru þá öll ferðalög
farin á hestum og hafa það oft
verið erfiðar ferðir og ekki hvað
síst fyrir ungling, eins og Ólafur
hefur verið þá, en hann harðnaði
við hverja raun og stóð allt af sér.
Þessi ár hafa verið harður skóli
en sennilega hefir hann búið að
honum alla ævi sína. Fyrir all-
mörgum árum leysti bifreiðin
hestana af hólmi i símavinnu sem
og öðrum störfum og hafði Ólafur
til dæmis til umráða í sínu um-
dæmi fjóra bíla og dugði varla til.
Margt er það sem á dagana
hefir drifið í löngu samstarfi og
margs er að minnast, en það er of
langt mál i stuítri minningargrein
um eftirminnilegan dreng. 1 dag
munu allir þeir mörgu, sem
Ólafur stjórnaði um dagana,
syrgja góðan húsbónda og líta
með lotningu um farinn veg, en
minningarnar munu geymast í
hugum manna og í hávegum hafð-
ar.
Árió 1943 giftist Ólafur
Magnússon eftirlifandi konu
sinni, Sigrúnu Runólfsdóttur, og
eignaðist með henni f jögur mann-
vænleg börn, tvo syni og tvær
dætur. Sigurður er barnanna
elstur, er húsasmiður og býr í
Reykjavík, Sigmar, barnakennari
á Akureyri, Hrefna, símastúlka í
foreldrahúsum og Auður, einnig i
foreldrahúsum. Sigrún og Ólafur
reistu sér fljótlega eftir gifting-
una hús á Selfossi og bjó Sigrún
manni sinum þar hlýlegt heimili
Faðir okkar. + FILIPPUS ÁMUNDASON járnsmiður,
andaðist í Borgarspítalanum 31, janúar.
Fyrir hönd ættingja, ÞórdFs og Þuríður Filippusdætur.

Eiginmaður minn, + JÓHANN KR. GfSLASON. netagerðameistari, Kvisthaga 11,
lézt fimmtudaginn 30 janúar. Vilhelmína Halldórsdóttir.
t
Konan min,
ANNA JÓHANNSDÓTTIR, Faedd LEO
sem lézt á sjúkrahúsi Keflavikur 22 janúar sl. verður jarðsett frá
Hvalsneskirkju, laugardaginn 1 febrúar Athöfnin hefst með bæn að
heimili hennar, Suðurgötu 36, Sandgerði, kl. 1 eh.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björgvin Pálsson.
t
Jarðarför eiginkonu minnar, móður okkar og tengdamóður,
GUÐBJARGAR JÓHANNESDÓTTUR,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 3. febrúar kl. 1 0.30
Róbert E. Þórðarson,
Unnur Fjóla Róbertsdóttir,
Sólveig Róbertsdóttir, Grímur B. Jónsson,
Jóhanna Róbertsdóttir, Björn B. Jónsson,
Matthildur Róbertsdóttir, Jens P. Jóhannsson.
svo af bar. Fyrir skömmu keyptu
hjónin sé einbýlishús á Selfossi
og bjuggu þar þegar hann féll frá.
Til marks um dugnað og áræðni
Ólafs Magnússonar má segja, að
hann reisti fyrra hús sitt i frí-
stundum sínum og hefur þá oft
verið langur og strangur vinnu-
dagur.
Á yngri árum var vinna ekki
stöðug allt árið hjá Pósti og síma
og fór þá Óafur til sjós í Sand-
gerði á vetrarvertíðar og þótti
handtakagóður við slíka vinnu,
eins og allt annað^ sem hann lagði
fyrir sig um ævina.
Ég votta frú Sigrúnu og börn-
um þeirra mína dýpstu samúð og
óska þeim alls hins besta og vona
að vegurinn verði greiður sem
eftir er ófarinn.
— Bj.G.
I dag verður til moldar borinn
frá Eyrarbakkakirkju Ólafur
Guðsteinn Magnússon símaverk-
stjóri, hann andaðist 25. jan. s.l.
um aldur fram eftir langa og
erfiða sjúkdómslegu. Þó kveðju-
stundin hafi ekki með öllu komið
undirbúningslaust þá er það svo
að í vonina er haldið þar til lífs-
strengurinn brestur.
Ólafur var fæddur 2. mars 1916
að Eyrarbakka. Foreldrar hans
voru Magnús Arnason og kona
hans Sigurborg Steingrímsdóttir.
Systkini hans er til þroska
komust eru Guðmundur húsa-
smiður, búsettur í Reykjavík,
Steingrímur, flokksstjóri hjá
Landssima Islands giftur Ingunni
Sveinsdóttur búsettur í Reykja-
vík, og Ágústa, gift Sigurmundi
Guðjónssyni, búsett á Eyrar-
bakka. 1 foreldrahúsum ólst
Ólafur upp og er aldur leyfði
lagði hann stund á hvers konar
vinnu sem til féll. Hann tileinkaði
sér á unga aldri dyggð feðranna,
trúmennsku, samviskusemi og
heiðarleik í hvívetna í samskipt-
um við annað fólk. Ólafur hóf
störf hjá Landssíma Islands 1934,
þá 18 ára að aldri og var allan
sinn starfsaldur hjá þeirri stofn-
un. Þar munu fljótt hafa sýnt sig
hans mannskostir og hófst hann
af eigin verkum. Arið 1944 er
hann skipaður verkstjóri hjá
Landssimanum. Á þessu árabili
og þeim næstu á eftir kemur
Ólafur víða við úti á landsbyggð-
inni með sinn vinnuflokk við
dreifingu og uppbyggingu síma-
kerfisins um landið. Bæði á Vest-
fjörðum og viða Norðanlands
voru á þessum tima torsóttar
leiðir og vegleysur, það reyndi því
á þrek, dugnað og þrautseigju
þeirra manna, sem að þessu sam-
göngukerfi unnu, að koma efni til
sins staðar þar sem vinna átti úr
því. Ekki var þá um að ræða vél-
knúin ökutæki til flutninga. 1
mörgum tilfellum var það manns-
aflið eitt sem orkuna veitti. Það
reyndi því ekki minnst á þá sem
ábyrgð báru á stjórn verksins,
hver útsjónarsemi þeirra var og
dugnaður. Þessu hlutverki sem
öðrum er Olafi voru falin mun
hann hafa skilað með sæmd.
Ábendingar hans varðandi verk-
framkvæmdir á linulögnum og
öðru sem hann taldi að betur
mætti fara var litið og hlustað á af
hans yfirmönnum enda er mér
kunnugt að hann naut virðingar
þeirra og trausts. Af yfirliti að j
dæma um verkefni sem Ólafur
hafði með höndum í Árnes- og
Rangárþingi má ætla að ekki séu
margir símnotendur á þessu
svæði sem hann hefur ekki átt
meiri eða minni þátt í að leggja
síma til og munu flestir á þessu
svæði minnast vinar í stað þar
sem Ólafur fór.
25. des. 1943 sté Ólafur gæfu-
ríkt spor í sínu einkalifi er hann
gekk að eiga eftirlifandi konu
sina Sigrúnu Runólfsdóttur,
ættaða frá Fáskrúðsfirði. Þeirra
sambúð var farsæl og áfallalaus.
Hún var honum trúr og tryggur
förunautur til hinstu stundar. A
þrek hennar reyndi mjög í hans
erfiðu legu, og með því að honum
var mikili styrkur í nærveru
hennar þá vék hún vart frá beði
hans síðustu fjóra til fimm
mánuðina.
Börn þeirra eru: Sigurður Emil
húsasmiður, giftur Ólöfu S. Guð-
mundsdóttur, búsett í Reykjavík;
Sigmar barnakennari á Akureyri,
giftur Olfhildi Gunnarsdóttur;
Hrefna talsímakona á Selfossi og
Auður framreiðslustúlka, báðar i
foreldrahúsum.
Árið 1955 fluttust þau hjón I
nýtt íbúðarhús er þau höfðu þá
byggt að Smáratúni 18 Selfossi og
skópu sér þar gott og fagurt
heimili. Þessa eign seldu þau fyr-
ir um það bil tveimur árum, er
þau keyptu fallegt einbýlishús að
Engjavegi 45 Selfossi. í fasi var
Ólafur yfirlætislaus og prúður i
allri framgöngu, en þægilegur og
viðmótsgóður. Um eigin hagi var
hann dulur og bar ekki á torg, og
til merkis um það má benda á að
fyrir sem næst þremur árum var
honum ljóst hvert stefni meó
heilsuna. Þrátt fyrir þetta
heyrðist aldrei æðruorð af hans
vörum og ekki talaði hann um það
við neinn; aðeins þeim allra
nánustu var kunnugt um hvaó
framundan var. Leiðir okkar
Ólafs lágu ekki saman fyrr en nú
á seinni árum er fjölskyldur
okkar tengdust með hjúskap
barna okkar. Nú á kveðjustund er
mér ljúft að minnast góðs drengs
og þakka honum ljúfar minningar
og góð kynni. Margir eiga um sárt
að binda við fráfall Ólafs og má
þar nefna tengdamóður hans Guð-
laugu sem nú er við aldur, þá hafa
barnabörnin misst góðan afa sem
reiðubúinn var er timi gafst til að
fara með þau í ökuferð eða leika
við þau á annan hátt, síðast en
ekki síst eiga að sjálfsögðu um
sárast að binda eiginkona og
börn.
Um leió og ég og fjölskylda mín
sendum Ólafi hinstu kveðju með
þökk fyrir allt færum við Sig-
rúnu, börnum, barnabörnum,
tengdabörnum og öðrum vinum
hans samúðarkveðjur.
Guðmundur Jóhannsson
Minning:
Steinunn Jóhann-
esdóttir frá Kaldá
Steinunn Jóhannesdóttir frá
Kaldá I önundarfirði lést að St.
Jósepsspítalanum í Hafnarfirði
þann 24. jan. siðastliðinn. Þar hné
í valinn skörungur, sem seint
gleymist þeim er þekktu.
Steinunn fæddist að Hesti i
Önundarfirði þann 15. nóv. 1888
og var því 86 ára gömul þegar hún
Faðir okkar,
+
JÓNAS KRISTJÁNSSON
fyrrv. mjólkursamlagsstjóri
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 4 febrúar kl. 2
e.h.
Sólveig Jónasdóttir Carner,
Hreinn Jónasson.
t
Þakka vinarhug við andlát og útför vinar míns,
PÉTURS SVEINSSONAR,
Heiðarvegi 19, Keflavík.
Gunnar Sigtryggsson.
lést. Foreldrar hennar voru þau
hjónin Jóhannes Kristjánsson,
bóndi, og kona hans, Jónína
Sveinsdóttir. Steinunn ólst upp
hjá foreldrum sínum að Hesti
fram á unglingsár og flutti þá
með þeim að Ytri Hjarðardal i
+
Þökkum innilega fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og bróður okkar,
BALDVINS JÓHANNESSONAR,
Sælandi, Árskógsströnd.
Fyrir hönd barna minna, tengdabarna, barnabarna og systkina hins
látna,
Freydis Þorvaldsdóttir.
+
Innilegt þakklæti færum við öll-
um þeim, sem sýndu vinsemd
og hluttekningu við fráfall og
útför
MAGNÚSAR EINARSSONAR,
frá Hvltuhlíð.
Sigrlður Gísladóttir,
börn og tengdabörn.
Úllaraskreytingar
blómauol
Gróðurhúsið v/Sigtún simi 36770