Morgunblaðið - 13.04.1975, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. APRIL 1975
V"8 \\ ^
tgipiy
í-r.SS^h‘1
>ttW

^tyr' *-S.*-"í»...-”'w “"
*°«t>in,
-7-s^ao*
“»£l*™'lK5r
■>**.
N4<i;*X/
F **•»■«
"* -”?'X“* *
*• ••
crssssr.ÆíSM .,; *-»«
-í*a «M■»* c «*
ftSs« «“ •%&.«
.^^SaC^
c??í'-’,";".i*"'v»„r
n r *°0iij7 , i* n>4 a*?r»er
ÍÍ'Æ«. "*■
'"■■'l'i.*—...- '*»
.’S-S;gVÍ«*Bi
rT-íS»—T
K *"»r
f ** r'&ktUr •"*;*m "'. -»o fOri^°°n
I Xts*V-W4^
tes: álfsfE' ^...
feiáS á4S£í i%S? ^ri
___.. ^"rjoK*? rr<trn /,/’T**1"i) i
"« tOIL^P'la l»r u.bb">n l

f.raWftSíHf ®
Slagsíöan bregður sér Jiér a Keuaman og íysir ,
léttum dúr því sem fyrir augun ber. Myndir eru
óspart notaðar og jafnvel gengið lengra i myndbirt-
ingunni en venjulega tíðkast í íslenzkum dag-
blöðum ... Höfundar eru þrír: Árni Þórarinsson,
Pétur J. Eiríksson og Sveinn Guðjónsson.
r,, /* '*nu '"aUn, „ . ”-«/u. «**ríL Nr*"y!T"l»7l'9rl * ~'u,r *l lkb">gr, ^hyrj
, ............
P'&S:** StiOsiS.
’>*,**' ' »;>-te »»„°2" 0, P""** W4 »»»,Æ *»V?.'
* *"'uí *£ ««P.
**»•«/,
’r 'C 0**^? ■*«
Lií&fcS
ísoítfrÁ'a^v.
"*"Ur,. 8»í(/ ,, * '°lk
*'""■r,,;. r*Uh'"n,'Wi ..
„Með mínum eyrum“ — poppþáttur Vísis — birtir
her viðtal við hljómsveitina Pelikan, að verulegu
leyti í leikritsformi, og fléttast inn í viðtalið frá-
sagnir af kaffiþambi, rifrildi og ýmsu fleiru.
Nákvæm lýsing á samtalinu er notuð.......Höfundur
er Orn Petersen.
„Hvað áttu margar kýr?‘‘
spyr Slagsíðan langan lubba-
mikinn þjór í æpandi skyrtu.
„Ég á tvær beljur," svaraði
bóndinn búmannlega, „og þrjú
hundruð rollur. En eftir tvö ár
skal ég vera búinn að fjölga
þeim um helming."
„Hvað heitir konan þín?“
spyr Slagsfðan.
Konan gerir sig ekki líklega
til að virða Slagsíðuna svars.
„Hún veit ekki hvað hún heitir.
Hún er svo hamingjusöm með
mér. Ég er vormaður Islands,"
segir þjórinn og er þó komið
haust.
„Það er draumur að vera með
dáta“, syngur Steini spil. Þjóð-
legur maður, Steini.
Við salernisdyrnar frammi
við fatahengi er mikil örtröð
þegar Slagsíðan hyggst leita
inngöngu. Þá man hún eftir því
að hún er f sveitinni, svo hún
bregður sér útundir vegg. Þar
er fegursta móaveður. Náttúr-
an stendur fyrir sínu.
Það vekur athygii hinnar sak-
lausu Siagsíðu hvað ballgestum
er tfðförult út í bfla sfna. Én
allir koma þeir aftur og enginn
þeirra deyr. Alla vega ekki
strax.
„Hvernig gengur miðasalan",
spyr Slagsfðan fulltrúa ung-
mennafélagsins f rússajeppan-
um, á leið sinni inn aftur.
„Við seljum eins og fólkið
vill. Annars verður sprenging.
Ég segi ykkur alveg eins og það
er, strákar mfnir.“
Klukkan er að verða hálf tólf
og þegar er búið að selja um
það bil 350 miða á sex hundruð
kall stykkið. Dágóð uppskera
það.
....og nú eru réttarböllin,"
syngur Steini spil ofan af palli.
Skáldlegur maður, Steini.
Oti f horni við fatageymsluna
er tvær feitlagnar stúlkur og
faðmast blygðunarlaust. Þegar
gömul kona opnar dyrnar inn í
ölsöluna og rekur upp stór augi,
segja þær: „Við erum systur." I
þvf koma tveir náungar, senni-
lega bræður, og grfpa sína
hvora systurina. Síðan halda
þau systkin f dansinn.
„Karlskepnan, hann Stefán,“
heyrir Slagsfðan einhvern
segja upp úr miðju samtali.
„Nei, nei. Ég er ekkert gift-
ur,“ segir ungur maður með
gleraugu við einhverja gamla
vinkonu, sem vill vita status-
inn. Stuttu seinna heyrir Slag-
síðan sama unga manninn
segja: „Þetta er allt orðið svo
gift og leiðinlegt", og á þá við
alla gömlu kunningjana úr
menntó.
P. — Og svo er eitt eftir Sigfús
Halldórsson, „Litla flugan”,
sem heppnaðist geysivel.
ö. — Hvernig útsettuð þið
það?
P. — Ja það er bara þrumu-
gott.
B. — Við fengum þarna
fiðlara meö okkur I það, sem
gerir lagið mjög skemmtilegt,
tala nú ekki um þegar að Ómar
Vald. syngur með.
Ö. — Já svona ,,bub-bub-ta-
taa”, (syngur Ómar um leið og
Pétur gripur fyrir eyrun).
ö. — Hvað meö þig Pétur, ætl-
ar þú ekki að fara að semja eitt-
hvað?
P. — Jú mikil ósköp sko,
strákar, ég er búinn að semja
eitt lag á HÖRPUNA, og ég ætla
mér að leyfa ykkur að heyra .
J. — Ó, hvað ég vona aö hún
fari að bila, þessi harpa þin.
B. — Attu meira kaffi?
Nei, en ég á nóg af sykri.
ö. — Nú spiluöuð þiö tiu smn-
um á opinberum stööum, lentuð
þið þá ekki i veseni með at-
vinnuleyfi og slíkt?
Ó. — Nei. þetta var I raun
byggt upp á sama máta og hér,
þú kemur fram með sérstakt
„show” og þarft aö hafa þar-
lenda hljómsveit sem aðstoðar-
band.
Og það höfðum við á papplr-
unum og þurftum aðeins aö
greiöa einhverjum tónlistar-
mönnum laun, sem við eigin-
lega aldrei sáum.
ö. — Hvernig var þetta þá hjá
ykkur i byrjun?
Ó. — Við byrjuðum þarna I
Stockbridge, sem er ca fimm
km frá stúdfóinu, og höfðum þá
ekki spilað „live” i heilan
mánuð
Hin nýja blaðam
NÝTT! NVTT! EITTHVAÐ NVTT! Þetta er ein helzta krafa ungu kynslóðarinnar og
virðist nýjungaþorstanum seint verða svalað. Fjölmiðlarnir hafa þó reynt eftir
megni að skrúfa frá krönum sínum, svo að unga fólkið mætti siokra f sig einhverja
hressingu úr þeim. Ekki getur bunan úr krönunum talizt kraftmikil, miðað við þann
efnisflaum, sem ætlaður er eldra fólkinu, en „litlu verður vöggur feginn", segir
máltækið og unga fólkið hefur tekið með kostum og kynjum þeim þáttum f blöðum
og öðrum f jölmiðlum, sem þvf hafa boðizt.
Popptónlistin hefur verið langvinsælasta viðfangsefnið í þessum þáttum, t.d. má
benda á, að þau blöð sem að staðaldri birta sérstaka þætti fyrir unga fólkið,
dagblöðin og Vikan, leggja megináherzlu á poppið f þessum þáttum, nema Slagsfðan
í Morgunblaðinu; hún hefur f æ rfkara mæli fjarlægzt poppið og leitað á önnur mið.
Þau skrif, sem unga fólkinu er ætluð, snúast fyrst og fremst um frægt fólk,
fslenzkt eða erlent, hljómsveitir, söngvara, leikara o.s.frv. Lesendur eru ólmir að fá
að kynnast þessum „guðlegu" verum, skoðunum þeirra, lfferni, ferii, fram-
kvæmdum, einkalífi,... öllu greint, sem þetta fólk gerir, hefur gert, eða ætiar að
gera.
Ljóst er, að umsjónarmenn æskulýðsþáttanna ættu að hafa mun meira svigrúm,
hvað efnismeðferð og stfl snertir, en flestallir aðrir blaðamenn, ekki sfzt þegar tekið
er tillit til þess, hversu snar þáttur auglýsingastarfsemin er f poppheiminum og á
Ifkum sviðum, og hversu sérkennilegar persónur eru oft í sviðsljósinu f þessum
furðuheimi.
Og það er um þetta efni, sem Slagsfðan fjallar nú: Övenjulega efnismeðferð hjá
æskulýðsþáttum dagblaðanna.
Á síðasta áratug kom fram f Bandarfkjunum ný stefna í blaðamennsku, sem nefnd
var „Nýja blaðamennskan". Höfundar hennar voru ýmsir tiltölulega ungir blaða-
menn, sem voru leiðir á hefðbundnum vinnubrögðum f greinaskrifum og vildu
reyna að fara nýjar leiðir, með það f huga að ná betur til lesendanna — fá þá til að
lifa sig betur inn f viðfangsefnið.
Afar skiptar skoðanir voru um þessa nýju stefnu. Sumir sögðu að þetta væri engin
nýjung, heldur bara gömul blaðamennska með lftils háttar stælum. Aðrir voru hins
vegar mjög óhressir yfir henni og gengu jafnvel svo langt að kalla þetta
„þykjustunni-blaðamennsku". Gagnrýnin beindist að ýmsum atriðum í vinnubrögð-
um „nýju“ blaðamannanna, t.d. var fullyrt, að f „nýju“ blaðamennskunni væri farið
frjálslega með staðreyndir og þær jafnvel falsaðar, ef það hentaði æsikenndum
stflnum betur.
Einn kunnasti boðberi þessarar blaðamennsku, Tom Wolfe, hefur svarað
þessari gagnrýni í bók um „nýju“ blaðamennskuna, þar sem m.a. eru birtar um 20
greinar eða bókarkaflar sem sýnishorn af henni.
1 formála að bókinni tekur Tom Wolfe svo djúpt f árinni að kalla „nýju“
blaðamennskuna nýtt bókmenntasvið og bendir f þvf sambandi á, að flestallir
blaðamenn gangi með rithöfundardrauma „f maganum." Hin nýja blaðamennska
beinist þannig að þvf að skrifa greinar og bækur með aðferðum smásagna og
skáldsagna — með öðrum orðum að skrifa „sannar“ smásögur og skáldsögur.