Alþýðublaðið - 23.09.1958, Blaðsíða 5

iÞriðjudagur 23. sept 1958
AlþýSublaðið
5
.WILLIAMS í Arizona er smá-
foær, sem einkum á tilveru
^ína því að þakka, a3 þaðan er
gre'iðust og stytzt leið frá járn-
fcrautarlínu A. T. & Santa Fé,
til Grand Canyon eða Colorado
pg gljúfranna miklu.
Vegalengdin er um .70—80
ínílur. Nokkuð hafði Aitken
seinkað og kom síðar í ljós hvað
©lli. Þegar hann loks birtist var
Iiann maður ekki einsamali,
íheldur var nú komin í förina
Miss Daw Khay Khy frá Birma.
Hún var sömu erinda í Banda-
xíkjunum og við Aitken og
sömuleiðis að ljúka sinni yfir-
reið, Var hennar ferð og heitið
til Grand Canyon og hafði Ait-
!ken tafizt við að bíða hennar
í Phoenix í Arizona.
Urðu nú fagnaðarfundir með
bkkur Aitken, en ekki var laust
Við. að ég léti brúnir síga yfir
mærveru ungfrúarinnar. Ann-
ars er þetta stútungskerling, og
að því hún sjálf sagði, aldrei
verið við karlmann kennd.
Verður ekki nær komizt sann-
leikanum um það atriði hér en
að sögusögninni. Veit ég þó ei
íivort þetta ástand stafaði frem
ut af vántrú hemiar á karlkyn-
ið, eða þess á hana. En hvort
sem heldur er hafði hún sýni-
lega „byrSi gnóga“ hinnar al-
jkunnu kvennaslægðar, því að
við ■ höfðum ekki fyrr hitzt öll
,en húii dæsti ánægjulega og
pagði. „Guðunum sé-Iöf. Nú get
ég hætt að; hugsa!“ Þar sem
þetta, var mesta lof borið á okk-
ur Aitken í dvöl okkar með
Könum, hlutum við að launa
JSofið með því að sættast mögl-
wnarlaust á samfylgdina og
jafnvel ekki láta sjá, að vi3
.værurn að „Göre god mine til
slet spil“ eins og Baunverjinn
ínyndi orða það. ^ ■ .
JAIÍDSAGAN
I STÓRRI BÓK
Grand Canvon er enn eitt
Snikiifenglegasta náttúruundur
jveraidar. sem seiht mun úr
ttninni líða þeim, er séð hafa.
Þet-a heljargil sem Colorado-
fljót, hefur prafið á milljónum
ára, er um 114 míla á dýpt. Laus
Sega áætlað er bað um 80 mílná
Jangt, en um bá hluti er auð-
Velt að deila. Breiddin er mis-
jöfn en sumsstaðar er það allt
að 40 mílur loftlínan milli
fcar.ma.
Hér getur iarðfraeðingum
gefizt kostur á að lesa jarðsög-
■tma í stærrj os greinilegri bók
en á nokkrum -öðrum stað í ver-
öldinni, bví að hér er að finna
steingerðar leifar iurta og dýra
í óslitinni röð frá elztu tímum
í jarðlögurp gil.sins. Hinn ó-
fcrevtti ferðalangur lætur sér
Siinsvesar nægja að líta á yf-
írborðið og hefur nóg að skoða.
Bergmyndanir Grand Canyon
eru sannkölluð furðusmíS og á
hinum skipulögðu ferðalögum
meðfram syðri gilbarminum
getur að líta ótrúlegustu mynd-
breytingar.
En ævintýralegastar þykja
þó flestum ferSirnar niður í
gilið sjálft, sem fæstir leggja
á sig nema á baki múlasna.
Verða menn þó að búa sig vel
út með sólhjálma eða skugga-
sæla hatta, til þess að forðast
óþægindi af brennandi sólar-
hitanum niSri, í veðurfari líku
og við hittum á.
En þar sem þessi ferðalög
eru dýr, kom okkur Aitken
saman um að nota okkar post-
ulahesta í gilferð. Var þó þung-
ungfrúin minnti hann oft á síð-
ar.
ELZTA „KIRKJAN“.
Albuqerque er fagur bger og
nægilegt þar að sjá fyrir ferða-
langa eina dagstund. Hér er
auðugt af minjum frá tímum,
Sþánverja og m. a. elzta kirkja
Baiidaríkjanna, frá 1610, að
sögn. Gengum við svo víða am
gamla bæinn. Heitt var í veSri,
hitinn var um 43 stig á Celsí-
us, og urðum við loks fegin að
hafna í skugga limaríkra trjáa
í skemmtigarði borgarinnar og
flatmaga þár heitasta tímann.
Afmælis Aitkens, sem bar upp
höfðum við ekki fyrr stað-
næmst þar en mörg hreysin
opnuðust og út komu konur og
börn með körfur á handleggj-
um. Gekk skarinn a3 miðju
torgi og tók að tæma körfurn-
ar á jörðina. Komu Þá í ljós
margir fagrir gripir úr brennd-
um hahdunnum leir (keramik).
Settust svo seljendur á hækj-
ur sínar við gripina en væntan-
legir kaupendur gengu um og
skoðuðu. Engin orð féllu. Er
allir höfðu keypt, sem kaupa
vildu, tóku kvinnurnar og
börnin leirsk.álar sínar, hunda
og hrafna í körfurnar aftur og
héldu þegjandi brott. Var þetta
Oddur Sigurjónsson:
Síðasta grein.
flýta sér til þess að missa ekki
af beztu bílastæðunum • vi5
skólann!
Síðast en ekki sízt er svo
frúin í Texas, sem auglýsti í
blöðum. og útvarpi í vetur
blátt, bann við því að flugménn.
legðu leið sína yfir jörð henn-
ar, hversu !hátt sem flogiS
væril Verður landhelgismál
íslendinga ekki stórt í sniðum
borið saman við hennar ríki-
læti.
Mér virtist Texas undurfag-
urt land og gott undir bú, enda
prýðilega setið. Búskapur all-
ur virtist stærri í sniðum en
annarssta3ar og húsakostux
með ágætum. Hafa því Texas-
búar af miklu að státa hér. En.
auðvitað hefi ég aðeins snöggt
vfirlit um lítinn hluta þessa
víðlendasta ríkis Bandaríkj •
anna. til að leggja til grund-
vallar þessu áliti.
Héðan lá svo leið okkar
meira um kunnar slóðir, urn
Topeka, Kansas City, Chicago-
og til Washington, 114 sólar-
hringsferð í hraðlest. Öll þrjú,
sem samferða voram þennan
síðasta spöl, áttum það sameig-
inlegt að hafa ekið heilum.
vögnum til ferðaloka. Vænti
ég og heill heim kominn, að sú
ferðagæfa hafi fylgt þessum á-
gætu félögum til þeirra heim-
kynna.
lega fyrir okkur spáð af essrek-
um og asnatogurum þar í sveit.
NIÐUR GILEÐ.
Hér hlaut ungfrúin að sitja
eftir á bakkanum, meS því að
göngur um torleiði gilsins voru
ekki hennar meðfæri. Gangan
niður gilið reyndist hin ánægju-
legasta, þrátt fyrir hrakspár.
F’órum við þó ekki eins víða og
asnalestirnar, en nutum þess að
vera sjálfum okkar meira rá‘3-
andi. Hygg ég að báðum verði
förin minnisstæð, og því meir
sem frá líður. AIls gengum við
9 mílna leið á 5 klst. og þóttum
menn að meiri eftir. Af tur kom-
umst við til Williams síðla
kvölds og þar sem Aitken .var
okkar elztur og reyndastur,
kom í hans hlut að hafa tal af
járnbrautarþjónum og grennsl-
ast 'um næstu lest til Albuqer-
que í New-Mexico. Kom /hann
aftur að vörmu spori og tjáði
okkur að við mættum sofa í
ná3um til hádegis, því að næsta
dag kl. 12,20 yrði ferðin gerð.
En skýzt þó skýrír séu. Af
vangá hafði hann mislesið áætl-
unina og hafði lestin farið kl.
12,20 um nóttina. Hlutum vi'ð
því að bíða til næsta kvölds ■og
fékk ég þar fyrsta og síðasta
áfallið í ferðinni af seinkun
vegna klaufaskapar. Heldur
féll mínum góða félaga miður
að verða uppvís að því aðkunna
ekki enn skil á f.h. og e.h. sem.
á þennan dag, var minnst með
því að eta ,.hot-dogs“, sem er
hveitibrauð rist að endilöngu
og vínarpylsu stungið í sárið, og
drekka coca cola með. Síðan
héldum við um kvöldið til
Santa Fé.
Hreyíilsbúðin.
f»afl er hesitugt fyrlr
FEREAMENN
s® verzia i HreyfilsfoyffeKt
Á INDÍÁNASLÓBUM.
Santa Fé ér líka gamall bær
og íbúar mjög blandaðir að
ætterni. Gætir þar mest
spansks og indiansks íólks.
Auk þess eru höfuðstöðvar
margra indianskra ættkvísla
þar í gfennd, sem halda sér
furðu sérskildum frá hvítum
mönnum. Er þar margt mefki-
legt að sjá um hina sérstæðu
menningu Indíána, hagleik
'þeirra og líferni allt.
Fyldarmaður okkar á „sight-
seing“.ferð um borgina ók okk-
ur að stolti borgarinnar. „elztu
kirkju Bandaríkjanna“ líka
frá 1610! Var þá brosað.
I-Ioldugur klerkur leiddi okk-
ur í kirkju og hélt fæðu um
kirkjuna á ensk-golfrönsku.
Að því loknu leiddi hann okk-
ur , í hliðarstúku, sem raunar
var líka sölubúð minjagripa.
Var gripunum raðað milli
dýrðlingamynda og annarra
helgigripa. Ekki gat ég á mér
setið að tauta í skegg mitt ritn-
ingargreinina: „Gerið ekki hús
föðurins að verzlunarbúð.“ En
blessaður presturinn var ekki
fjarstaddur, heyrði þessa at-
hugasemd, tók -í ermi mína og
sagði: „Ea góði maður. Við
geymum ekki hið heilaga
sakramenti í kirkjunni núna.“
„Nú, er þá hætt að messa ‘hér?“
spurSi ég. „Nei, nei.“ „Já, en
. .. .?“ „Ó, áður en við mess-
um berum við bara sakrament-
ið í kirkjima aftur“, sagði
prestur og sælubros leið um
holdugan vangann. Þar með
leystist sá vandi.
Skammt er frá Santa Fé til
Los Alamos, þar sem fyrsta
kjarnorkuspr.engjan var gerð.
Þangað héldum við, en þótti
lítið til koma sta.ðarins. Til
i þéss er borgin of reglul'eg og
sérkennalaus. í bakaleið var
ekið til Indíánaþorpsins Santa
Clara 'og þar gafst kostur á að
sjá Indíána i þeirra eigin heim-
kvnnum. Ekki virtust mér þau
aðlaðandi um hirðu eða um-
gérigni, en sérsfæð um margt.
Torgvera var í miðju þorpi og
hljóðlátasta verzlunarfólk á
minni leið vestra.
Við höfðum hnikað svo ferð 1
okkar. að geta lagt leið okkar j
um Texas norSanvert. Hafði1
hvorugur okkar Aitkens komið
þar áður. Ungfrúin hafði hins-
vegar margar sögur þaðan að
segja, sem æstu okkar forvitni
áð sjá bæði fólk og land.
TIL RÍKILÁTRÆ
TEXASBÚA.
Texasbúar eru ríkilátastir
Bandaríkjámanna í heild, eins
konar Vatnsdælir þeirra.
Ganga um það margar sögur,
sem að líkindum eru svipaðs
eðlis að uppruna og hinar al-
kunnu Skotasögur í Evrópu,
runnar upp í landinu sjálfu.
Hér eru sýnishorn: Kennar-
inn: „Hvenær var Texas sam-
einað Bandaríkjunum?“ Nem-
andinn: „Eigið þér við, hvenær
Bandaríkin voru sameinuð
Texas?“
Kunnugt er að Texasstjórn
sagði Þýzkalandi sérstaklega
stríð á hendur viku síðar en
ríkisstjórnjn, i. Wsiihington í
síðustu styrjöld!
Þá er sagan um Texasbúann,
sem átti latan og morgunsvæf-
an son í gagnfræðaskóla. Hann
leysti málið með því að gefa
drengnum nýjan bíl. Eftir það
varð drengurinn mesti morg-
unhani, því að hann varð að
FERÐALOK.
Að lokum ferðar sem þess-
arar er margs að minnast. og
margt að þakka. Er mér Ijuft
að bera hér þakkir fram tilalh'a
sem mína götu greiddu og-
lögðu á sig erflði við að árang-
ur mætti sem bezíur verða.
Sá minningarsjóður, sem ég
hefi eignazt hér á eflaust eft-
ir að ávaxtast á ókomnum ár-
um.
Eins get ég ekki varizt að'
minnast að lokum. Oft hefi ég
undrást fyrr á árum frásagnir.
ferðalanga um. fjarlæg lönd,
jafnvel víðlend ríki með hnndr
uðurn milljóna maniia, sera
þessir sömu menn hafa veriÁ
færir um aS gaumgæfa flest i,
mállausir á tungu landsbúa og
á 3—4 vikuxn. Slíkt er meira
afrek en reyhzt hefur á mhra
færi. Hef ég þó á þessari ferð
verið mest samvistum við iólk,
sem veit betur en almennt ger-
ist, kenna.rastéttina, og auk
þess talaði eins friálslega og
unnt er um landshagi, eins það
sem miður mátti fara og hið
betra. Samt eru margar viS-
sjárverðar eyður í mína þekk-
ingu á högum lands oq lýðs
vestra. Samanborið við aðra
ferðalanga ber ég þvi skarðam
hlut að þessu leyti. Það er ekki
á allra færi að leikq eftir ux-
anum, sem. fór til Englands.
Oddur A. Sigurjónsson. i
vahtar foSrn @Ha ft,il!@r©na til
blaðburSar víSs vegar uím bæinn
frá næsfe niánaSamótym. Talló
vi® afgrelislyiia. Sími 14Si@B
váílshl
uoia