Alþýðublaðið - 26.09.1958, Blaðsíða 11

Alþýðublaðið - 26.09.1958, Blaðsíða 11
Föstudagur 26. sept. 1958 AlþýSa blaöi® 11 Handlaugar W. C.-samstæ'ður W.C.-skálar W.C.-kassar Standkranar Blöndunar-hanar fyrir bað og' eldhús Vatnslásar Eotnventlar Linoleum Filípappi Gerfigólfdúkur Gólfdúkalím „JUNOÍ-mfmagnselda- vélar „JUNO“-rafsuðuplötur Píp-ur ¥>“—2“, svart og galv. Handdælur xh“-—IVá11 Ofnkranar Rennilokur 1/t>“—2-V“ Múrboltar Múrboltar Pappi og pappasaumui- Stálskrúfstykki og hand- verlcfæri alls konar o. m. fl. WL J. EVfinney: Tryggvagötu 28. Sími 1-39-82. Bókhlöðustíg 7 Sími 19-168 SELJUM í DAG — Chevrolet ’58 Chevrolet ’55 Chevrolet ’54 Chevrolet ’53 Chevrolet frá 1941 «1 ’52 Ford ’55 Ford Str/ion ’54 8 manna (orginal) Dodge ’57 Dodge ’55 með góðum kjörum, Plymouíh ’50 ný- komnir til landsins. Buick frá ’47—’55 Oldsmobil ’56 De Soto ’54 Auk þess 6 manna bif- reiðar í stóru úrvali. Austin frá ’46—’53 Vauxhall ’55, ’57, ’58 Skoda ’52, ’55, ’56, ’57’ Renó frá ’47—’52 Opel frá ’39—’58 allar tegundir. Ford frá ‘46—‘55 Fiat frá ‘54—‘57 P70 ‘56, góð kjör selst ódýrf. Volkswagen ’55, ’56 ’57 Willis jeppar » miklu úrvali Höfum kaupendur að nýlegum vörubílum. Orðstír deyr aldregi S Kí PAUTG6R-Ð \WfBTKjiSINS:' Hekla austur um land í hringferö hinn 2. okt. n.k. Tekið á móti flutningi til Fáskrúðsfjarðar, Reyðarfjarð ■ ar, Eskifjarðar, Norðfjarðar, Seyðisfj arðar, Þórshafnar, Raufarhafnar, Kópaskers og Húsavíkur árdegis á morgun og á mánudag, 29. þ. m. Far- seðlar seldir á miðvikudag. börnin nytu góðs af brezku skólanámi. Violetta var nú orð n níu ára að aldri. Hún hafði hlotið nokkra menntun í kiausturskóla og talaði bæði ensku og frönsku, ■— eins og raunar þau öll, nema Buchell, sem aldrei komst á lag’ með það. Þegar til Bnetlands kom dvöldust þau enn um nokkurt skeið á hálfgerðu flakki, — bjuggu fyrst í West Kensing- ton, síðan í Leicester, en héldu loks til Lundúna og settusts að í Bays- water. Börnin fluttust þannig úr einum skóla í annan. Vio- letta varð nú að leggja alla stund á það mál, sem hún hafði aðeins lært öðru veifinu, og ekki var laust við að hún væi-j dálítið utangatðs hjá stallsystrum sínum fyrir það, að hún talaði ensku með dá- litlum frönskuhreim. En rödd hennar var ekki síður falleg en andlit hennar, og öllum þótti þeim gaman að hlusta á, þegar hmi sagði frá því, sem fyrir hana hafði bor- ið handan sundsins og hve allt hafði verið þar ólíkt því, sem var á Bretlandi, enda gekk hún frásögninni algerlega á vald, og stór, dimmblá augú hennar ljómuðu af frásagnar- gleði. Pabbi var að heiman allan daginn á hnotskóm leftir vinnu, og mamma var yfirleitt lítið heima, enda var það hún sem nú varð að mestu leyti að vinna fyrir heimilinu; þurfti hún að fara til viðskiptavin- anna með það, sem hún var að sauma, og gæta að hvernig það hæfði. og það féll því í hlut Violettu að annast dreng- ina að miklu leyti. Hún varð að þvo þeim og greiða og klæða þá, og þegar hún og Roy komu heim úr skólanum, varð hún að sjá um miðdegis- verðinn handa þeim öllum. Og þar sem John litli var aðeins þriggja ára, þurfti hann að sjálfsögðu sérstakrar umönn- unar við. Það var síður ensvoað hún hefði gaman af þessum störfum, en þar sem hún var nú eina telpan í fjölskyldunni átti hún ekki annars völ; hún tók þvf hlutskipti sínu af kæti og kom þar snemma í ljós sá skapgerðarþáttur her.nar að hún kunni hvorki að vola né víla, hvað sem að höntíum bar. Þetta starf varð að sjáU’sögðu til þess að auka henni .byrgð- artilfinningu, og eú: :i ; til- þess að kenna henni n :i sinna skyldustörfum, því r.'.áltíðirn- ar varð hún að hafa til reiðu á vissum tíma, og þau syst- kinin urðu að vera kornina aftur í skólann áður en hringfe var inn. En fyrir dugnað henn-- ar, smekkvísi og skyldurækni voru þau systkinin alltaf hrein og vel til fara, og til þess var tekið, hve prúð þaú voru í framkomu. i Sumarið 1932 fluttist fjö'l- skyldan loks til Brixton, og þar dvaldist hún síðan á með- an Violetta lifði. Og enda þótt hún væri þá aðeins ellefu ára mátti ævi hennar kallast hálfn -uð. Hitler var þá þegar kom- inn fram á sjónarsviðið, þar sem hann átt; eftir að svið- setja grimmúðlegasta harm- leik, þar sem henni var ætlað hlutverk kvenhetjunnar. ANNAR KAFLI. í Brixton. Þegar Bushell hélt til Brix- ton til að fá þar inni, sagði hann, þar sem hánn vissi að fólk; var yfirleitt lítið um það gefið að leigjá barnmörgum fj ölskyldum, að þau ættu þrjá syni, en einn þeirra færi til dvalar hjá frændfólki í Frakk- landi. Frú Tripp, sem leigði út hús- næð; að Stockwell Park 12, hafði lausa litla íbúð á efstu hæð og Settist fjölskyldan þar að hálfum mánuði síðar. Allt stóð heima eins og sagt hafði verið um drengina, þar sem Noel hafði verið sendur til Frakklands, til frændfólksins í Pont Rémy, — en svö kom á daginn að þau hjónin áttu líka telpu. En frúin var ákaflega góð og | umburðarlynd kona, og gat. ekki með neinu móti látið þau i gjalda svo smávægilegrar óná-j kvæmni í frásögn. Sjálf átti' hún tvö börn, að miklu leyti ’ uppkomin, og auk þess hafði hún tekið í fóstur frændbörn sín tvö, er bæði voru umkomu laus. Annað þeirra, stúlka að nafni Winnie Wilson var næst Violettu að aldri, eða sextán ára, en þó alls ekki álitin .henni jafnaldra, þar sem telp- ur, sem svo mikill aldursmun- ur er á. eiga yfirle'itt alls ekki margt sameiginlegt. Á meðal hinna mörgu leigjenda í hús- inu var Þjóðverji nokkur að nafni von Kettler, 'og var aldrei kallaður annað en herra Hitler, að vísu ekki nema öðru hvoru fyrst í stað, en síðan stöðugt íeftir að þessi skrípa- persóna gerðist hinn frægasti leiðtogi og mjög umræddur í blöðunum, og galt Kettler þsss hve nöfnin voru snoðlík á tungu. Hvaðan Kettler þessum korn aðalsættarforskeytið „von” varð ekki vitað, en ólíklegt er þó að hann hafi tek- ið sér bað Bessaleyfi, þar sem það er staðreynd, að faðir hans var vinur von Papens; sem þá var þýzkur kanzlar-i og einhverntíma hafði Verið þýzkur njósnari. Raunar er sagan af Kettler þessum ó- merklleg, þar sem hún stend- ur ekki í neinu sambandi við frásögn þessa, nema hvað hann dvaldist sem sagt í sama húsi um skeið og sögupersón- urnar. En þegar dró til at- burða í Múnchen, hraðaði hann sér heim til Þýzkalands sem mest hann mátti, þar sem hann óttaðist að hann kynni að verða teki-nn fastur, ef hann dveldist lengur á Bretlandi og til styrjaldar kæmi. Þótti öll- um eftirsjón að honum, þar sem hann var álitinn hið mesta prúðmenni og gekk allt af mjög vel klæddur. Violetta kynnt'st honum bó ekki meitt að ráði, þar sem hún hafði iekkert við fullorðna fólkið á neðri hæðunum saman að sælda. Öðru máli gegndi með föður hennar, sem var með þeim öllum stundum. Lék han-n knattborðsleik við þá, sem gaman höfðu af því, eða hann skrapp í knæpuna og fékk sér í staupinu; var hann alltaf kátur og ræðinn og þótti skemmtilegur félagi, og allir í húsinu kölluðu hann ,Kalla.’ Húsráðendur höfðu þau kynni fyrst af Violettu, að hún knúði kvöld nokkurt dyra á eldhúsinu og bað um að skipt væri fyrir hana pien'ingi, svo hún gæti lagt á gas-sjálfsal- ann. Winnie, sem sat við eld- húsborðið og æfði hraðritun, kveðst muna þetta atvik mjög vel, — Telpan var með afbrigð- um falleg. Þegar hún var far- in, mæltj frænka: Þetta er dásamlega falleg stúlka, það er þó orðið sannast. Og ég man að ég starði orðlaus á haná fyrst í stað, svo mjög fannst mér til um fegurð hen’nar.” , Hún hafði stór, dimmblá augu, og sló á þau grænni slykju, — var svo að sjá sem þau tækju litaskiþtum. Hvarm hárin voru mjög löng og silki- mjúk og tvo fegurðardepla hafði hún, annan vlð munn- vlkið og hinn á hökunni. Rödd hennar var lág, en á- kaflega hreimþýð og heillandi, og bar mikið á frönskum hreim, en hann hvarf með öllu síðar, — að þessu sinn; virtist hún ekki tala enskuna vel. En ófeimin var hún með öllu og ákaflega eðlileg í framkomu; leyndi sér ekki að hún hafði ekki spillst fyrir upp'eldisá- hrif. Okkur féll brátt mjög vel við hana og frænku þótti sér í lagi vænt um hana Þetta eru fyrstu iendurminningar Win- nie um Violettu. Violetta og bræður hennar gengu í skólarm v'Ið Stockwell- stíg, og var, rétt fyrir horn að fara. Þetta er' einn af hinum stóru úthvarfaskólum í Lund-. únum, rúmar urn eitt þúsund bcrn; Bæði drengir og telpur sækja þennan skóla. Bygging- in er næsta óásjáleg og stendur spölkorn frá stígnum, an um hann er jafnan umferð mildl og standa við hann margar verzlanir. Violétta og bræður hennar urðu að fara yfir stíg- inn að skólanuny og komu þá á lítinn, grasi gróinn leikvöll, þar sem stóð feinmana tré, og var leikvöllurfnn og skólinn umgirtur háum múrvegg með vírnetj að ofan. í skóla þessum bar mest á bö(rnum grænmletissalanna, sem jafnan má sjá á markaö- inum í Brixton, þar sem þeir selja kál og kartöflur úr hjól- börum sínum; þar voru og börn leikara og leikhússfólks, hljómlistarmanna ög dans- enda, en margt af slíku fólki var, og hefur jafnan verið bú- sett í þessu hverfi. Þá voru einnig börn lögrfeglumanna, sem margir áttu heima í Brij- ton. Kom öllum þessum ólíka og kynlega blandaða hóp vel samaii, ;en var þó að vonum talsvert hávær og ærslafeng- inn. En jafnvel í þessum sund- arleita hóp virtist Violetta sérstæð svo feftir var tekið, ekki hvað sízt fyritr hina fram andlegu framkomu sína og franska málhxeim, og fyrir það hve hraustleg hún var, sterk óg stælt, frjálsleg og djörf í fas; og raun. Sú rtewnu- pípa fyrirfannst ekki, sem hún þorði ekki að klífa, énginn múrveggur svo hár, að hún rynni ekki brún hans, ög lét margur aðsópsmikiþ strákur- ^ i-nn það vera. Og færi svö að henni vær; att til keppni við strákana í einhverri slíkri í- þrótt, eða öllu heldur að þeir stæðust ekki frýj unarorð fé- laganna og létu til leiðast, — endaði það jafnan á þann veg, að hún bar sigur af hólmi, enda hlaut. hún mifela aðdáun fyrir meðal stallsystra sinna. Þetta . var fyrst og fremst árangur- inn af þrotlaúsri keppni við bræður sína, hvort heldur þau systkinin voru stödd í sveit eða borg, á Bretlandi eða í Frakklandi. Sú keppni var jafnvel háð innan veggja, ef svo bar undir, og kom Sér vel langlundargeð frú Tripp, sem fjölskyldan leigði hjá, því oft var ærið hávaðasamt uppi í þakíbúðinni, svo dundi við loft- ið. Viss; sú góða kona aldrel hvort hávaðinn kom af því að Violetta stæði í stórátökum við eldrí bræður sína báða, eða hvort þau væru bara að leika sér svo harkalega að allt ætl- aði um koll að keyra. Hins vegar neitar jafnvel kennslukona Violettu því harð lega, að hún hafi nokkru sinni verið uppivöðslusöm í kennslu stundum, eða fyrirferðarmikil. Hún stundaði námið af stakri kostgæfni og var ákaflega hjálp söm og ósérhlífin, þegar skóla- sýstkini hennar áttu í hlut..— Komst hún jafnvel hjá því að vekjá öfund eða afbrýðisemi, •þótt hún bæri svo mjög af 'þeim, heldur var hún dáð og átti hylli að fagna allra, er henni kyrintust, fyrir látleysý. sitt og hæversku. — Hún var prúð og vingjarnlég í fram- komu, segir einn af kennurum hennar, glöð og þróttmi^il, og þegar hún leit á mann, þessum stóru, spyrjandi augum, þótti manni jafnvel sem hún væri ekki að öllu leyti af þessum heimi. Auðvitað hafði það haft mikil áhrif á hana hve frönsk hún var í eðli sínu, hafði dval- izt langdvölum á Frakklandi og

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.