Morgunblaðið - 27.06.1976, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JUNI 1976
Strákurinn
og einbúinn
Eftir E. V. LUCAS
En eftir kvöldmatinn þegar hann hafði
náð sér ágætlega, sagði hann skipshöfn-
inni greinilega frá því þegar hann var að
kenna gamla manninum að vera strákur
aftur. Skipstjórinn hló svo að hann var
nærri sprunginn. — Já, þetta er nú saga
handa henni frænku hans gömlu, sagði
hann og hélt um magann. — Alveg held
ég að kerlingin rifni, hahaha.
Þeir sátu nú þarrta í káetunni og það
var farið að dimma þegar þeir allt í einu
sáu eitthvað í dyrunum, sem líktist grun-
samlega gömlum manni með langt grátt
skegg.
— Hverslags? Hvað er þetta eiginlega,
hrópaði skipstjórinn og hrökk i kút. Hver
ert þú og hvað viltu? bætti hann við.
Þessi undarlega vera kom nú inn í
herbergið. — Strákur þekkirðu mig ekki
tautaði hún.
Hæ, þetta er Geitarskeggur! æpti
Kjammi hljóp og þreif hendi gamla
mannsins og hristi hana í ákafa, frá sér
numinn af gleði yfir að hafa heimt vin
sinn og lærisvein aftur.
— Hamingjan góða, herra Ágúst, sagði
þá skipstjórinn. Hvaðan ber þig að?
Nú, það síðasta er þá dottið.
V__________________________ ii J
— Ég var í körfunni sagði hinn fyrr-
verandi einbúi.
Skipstjórinn og Kjammi styörðu hvor á
annan og svo kallaði skiptstjórinn. Nú,
svo þú ert þá laumufarþegi. Ja það má nú
segja að þú sért farinn að læra töluvert.
Og hann barði svo fast í borðið að allt
skipið hristist og hló svo glumdi í öllu.
Einbúinn beið rólegur meðan skip-
stjórinn var að hlæja, en Kjammi glápti á
hann með undrun og aðdáun.
Þegar eitthvað lækkaði hláturinn í
skipstjóranum, fór gamli maðurinn að
skýra málið örlítið. Hann sagði: — Þessi
drengur hefir breytt mér töluvert. Ég sé
hlutina nú með nýjum augum. Og þegar
ég stóð þarna við bátinn, fór mig að langa
afskaplega til þess að fara burtu af eynni.
— Já, námfús geturðu verið hr. Ágúst,
sagði skipstjórinn og enn kipptist hann
við af hlátri.
— Já, og svo skreið ég niður í körfuna,
hélt einsetumaðurinn áfram dálítið
skömmustulegur.
— Bravó! hrópaði Kjammi, þetta var
ágætt. En ertu ekki svangur?
— Svangur? át skipstjórinn eftir. Það
skyldi ég nú halda. Bryti, bryti, komdu
með eitthvað handa herra Ágúst að
borða.
Brytinn kom þjótandi inn í káetuna og
varð allur ein augu þegar hann sá hinn
ókunna. Þegar skipstjórinn sá það,
hvernig honum varð við, fór hann aftur
að skellihlæja. Vertu ekki hræddur, sagði
hann við brytann. Hann er ekki aftur-
genginn!
— En ég sá ekki þenna herramann
koma um borð, sagði brytinn, þegar hann
loksins gat komið einhverju orði upp.
— Nei, sagði skipstjórinn, ekki sá ég
það heldur. Og það sá það víst ekki
nokkur maður. Herra Ágúst hefir sér-
staka aðferð til þess að stíga á skipsf jöl.
Að þessu hló einbúinn líka og þá fór
brytinn að átta sig og kom bráðlega með
ágætan kvöldverð handa Ágústi.
— Jæja, þá hafði ég það af að strjúka,
Kjammi, sagði gamli maðurinn og enginn
kennari gat náð mér þegar ég strauk.
— Nei, það er ekki mikil hætta á því að
þú látir ná þér, svaraði Kjammi.
— Já, nú erum við saman aftur, sagði
gamli maðurinn. En þegar við erum
komnir til Englands, skulum við fyrst
almennilega leika okkur.
— Það verur gaman gamli Geitar-
skeggur, sagði Kjammi hlæjandi.
ENDIR.
ekta skartgripina sína í kvöld.
(*!>2

Ég var búinn að vara þig við hurðinni, elskan mín.
Fyrir allmörgum árum efndi
blað eitt í Bandaríkjunum til
samkeppni meðal lesenda
sinna og hét verðlaunum f.vrir
beztar heilbrigðisreglur. —
Eftirfarandi heilræði voru efst
á verðlaunaiistanum:
1. Kepptu eftir því að hafa ætíð
glaða lund.
2. Gerðu þér það að fastri reglu
að reiðast ekki og ergja þig
ekki ýfir smámunum.
3. Dragðu andann djúpt og ætíð
með nefinu.
4. Sofðu aldrei lengur en 8
klukkutíma, þegar þú ert heil-
brigður, og helzt í köldu her-
bergi þar sem bæði loft og her-
bcrgið cr hreint.
5. Borðaðu ekki mikið en
tyggðu matinn vel.
6. Þú verður að vinna daglega
og eyða ekki meiru en þú aflar.
7. Reyndu að vera sem mest f
návíst heilsuhraustra manna,
sem hugsa og tala skynsamlega.
X
Jón smali: — Alltaf kemui
vatn f munninn á mér, þegar ég
heyri lesið f Bjarnabænum. Þar
er tfundað allt það sem vér
þörfnumst til Ifknar, skjóls og
svölunar sálum vorum.
Húsmóðirin: — Hvers vegna
kemur þér þá vatn f munn, Jón
minn?
Jón: — Mér dettur þá æfin-
lega f hug það sem er Ifkaman-
um fyrir beztu, kaffi og brenni-
vfn.
X
— Hvaða tennur taka menn
seinast?
— Gervitennur.
X
— Mig dreymdi í nótt að ég
hefði fengið atvinnu.
— Það er auðséð á þér, þú ert
svo þreytulegur.
Höskadraumar
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
12
Persónurnar I sftgunni:
Andreas Hallmann
Björg — hona hans
Kirl
Jin
Vlva
börn hans
Cirilia — lenxtfadAttir Andreas Hallmanns
(iregor Isander — læknir fjölskyldunnar og
náinn vinur
Maiin Skoy — brádabirgtfaeinkaritarl
Antfreas Halimanns
Lars Petrus Turesson — ðkunnugur trausi-
vekjandi maður
ásamt metf Chrisler Wiik
ekki út fyrir múrveggina. Hún
gekk sér til skemmtunar f garðfn-
um, sem var svo fagur og vfðáttu-
mikill að hún fann ekki til ein-
angrunar að innilokunarkendar.
Hana langaði ekki eitt andartak
til að komast f burtu, en hún vissi
einnig með sjálfri sér að það staf-
aði af þvf hversu annríkt hún átti
og gafst ekki tóm til að hugsa um
neitt annað. En hvernig ætli þeim
hinum sé innanbrjósts hugsaði
hún stundum.
Þvf meiri áhuga sem hún fékk á
fbúum Hall, þvf meira hugsaði
hún um málið. Þegar hún kynnt-
ist fólkinu betur fékk hún og
tækifæri til að ræða málið við
sum þeirra — en varfærnislega
þó.
Cecilia sem var með sfgarettu f
munninum jafnvel þegar hún var
að hnoða deig virtist hissa á
spurningu hennar.
Leiðinlegt? Nei, alls ekki. En
við höfum nú ekki verið gfft
nema f sextán mánuði og allt er
ósköp nýtt fyrir mér, að minnsta
kosti ennþá. Og ég er stórhrifin af
öllu. Dásamleg fbúð, sjónvarp,
engar peningaáhyggjur. Þetta er
hreinasta lúxuslff...
Hún þagnaði aðeins á meðan
hún kveikti sér f nýrri sfgarettu
og hélt áfram:
— Það er ekki þar með sagt að
manni fyndist ekki gaman að
hitta einstöku sinnum fólk. Hing-
að kemur aldrei sála — nema
Gregor — það er læknirinn og
enda þótt hann $é bæði vinalegur
og skemmtilegur þá er það dálftið
einhæft eins og þú getur skilið.
En þar sem Jón þolir hvort sem er
ekki að hafa marga f kringum sig
þá býst ég við að það sé langbezt
að hafa það eins og nú er.
Kári var á öndverðri skoðun.
Inni f herbergi hans ægði öilu
saman... fötum, skóm, bókum og
plötum. En þar röbbuðu Malin og
hann um Iffið og tilveruna og
einstöku sinnum barst talið að
Andreas Hallmann. Stundum æst-
ist Kári svo upp við að ræða um
föður sinn að hann stökk á fætur
og gekk fram og aftur um gólf-
ið... án þess að gera sér grein
fyrir þvf hversu mjög hann Ifktist
á þeim stundum föður sfnum.
— Þetta er óbærilegt — ekkert
niinna en óbærilegt. Hann er
þegar búinn að hlekkja Jón og
Ylvu algerlega niður og nú reynir
hann að færa sér f nyt peningana
sfna til að neyða sfnum vilja einn-
ig upp á mig. „Þú gerir svo vel og
verður heima og lest þitt náms-
efni hér,“ sagði hann við mig.
„Það er hagkvæmt og Hall er
rólegur og góður staður. Eg skal
með eigin hendi skrifé prófess-
ornum þfnum og sjá til þess að þú
þurfir ekki að sækja fyrirlestra
eða ganga upp f skriflegum próf-
um.“
Augu hans skutu gneístum bak
við gleraugun.
— Hann er harðstjóri og hann
er þá aðeins ánægður, þegar hann
getur ráðskazt með okkur eftir
sfnu eigin höfði.
— En, skaut Malin inn í. —
Hann ER snillingur. Eg hafði eig-
inlega ekki gert mér grein fyrir
hvað f þessu orði fælist fyrr en ég
kynntist honum.
— Ef svo er, þá er hann
geggjaður snillingur, sagði Kári
fýlulega. — Hugsaðu þér allar
griliurnar hans. Hann þolir
hvergi að hafa manneskur nema
þar sem hann ákveður sjálfur.
Hann þolír ekki að maður stari á
hann, hann fær æðiskast ef hann
sér blaðamann eða Ijósmyndara
og svo framvegis f það óendan-
lega. En hann er ekki hlédrægur
eða feiminn eins og margir svona
sérvitringar hafa verið. Hann er
sterkur sálariega og tillitslaus,
svo að það kæmi miklu betur
heim og saman við hann og hans
skapgerð ef hann gæfi dauðann
og djöfulinn f þetta allt.
Annars hugar færði Kári plötu
til og settist í skrifborðið.
— Víltu heyra mfna skýringu á
hvernig allt er f pottinn búið —
ég meina með Hall og klaustur-
múrana og einangrunina? Eg
held nefnilega alls ekki að frum-
ósk Andreasar Hallmann sé að fá
leyfi til að vera f friði...
— Heldur hvað þá...?
— Að hann vilji fá að hafa
OKKUR f friði. Hafa okkur öll út
af fyrir sig. Akveða allt fyrir
okkur, njóta aðdáunar okkar, láta
okkur þjóna honum án afskipta
utan frá. Óskadraumur hans er
þessi og honum hefur tekizt að
láta hann rætast að mestu f krafti
peninganna sem hann á, og vegna
festu hans og hörku.