Morgunblaðið - 14.08.1976, Blaðsíða 25

MORGL'NBLAÐIÐ. LAUC.ARDAGUR 14. AGUST 1976
25
VELVAKAIMDI
Velvakandi svarar I slma 10-100
kl 14—1 5, frá'mánudegi til föstu-
dag's
% Takið tillit
til reiðhjóla
og gangbrauta
Unfíur vegfarandi hefur
sent Velvakanda eftirfarandi bréf
oft talar af reynslu sem hjólreiða-
maður í umferðinni í Reykjavík:
,,Ka*ri Velvakandi.
Ég er tólf ára og fer nokkuð oft
að hjóla. Þá hef ég oft tekið eftir
því að bílstjórar taka ekki tillit til
reiðhjóla. Til damiis þegar ég er
að hjóla á aðalbraut og bíll kemur
út úr hliðargötu inn á aðalbraut-
ina, stöðvar hann ekki, heldur
svínar fyrir mann. Hvers vegna er
ekki tekið tillit til okkar á hjólun-
um? Bílstjórar hugsa um okkur
eins og eitthvað rusl, sem fýkur
eftir götunum. Mér finnst einnig
að lögreglan eigi að gera eitthvað
i þessu. Eg vona bílstjórar hegði
sér betur við alla, sem eru á hjól-
um.
En það er ekki nóg með að
bilstjórar taki ekki tillit til reið-
hjóla, heldur líka til gangandi
fólks, því þeir stöðva oftast ekki
við gangbrautir. Þess vegna getur
fólk alveg eins farið yfir göturnar
þar sem engar gangbrautir eru.
Eg vona að þetta lagist sem allra
fyrst og lögreglan tali við þá bil-
stjóra sem ekki hlýða þessu með
hjólin og gangbrautirnar. Hver
veit nema það fa'kki umferðar-
slysunum?
Það er laukrétt hjá þessum
u.nga hjólreiðamanni að mjög litið
tillit er tekið til þeirra sem eru
hjólandi i umferðinni. Þessu man
Velvakandi eftir frá því aö hann
var sjálfur hjólandi hér í Reykja-
vik og var a.m.k. einu sinni ekinn
niður. Ökumenn sjá hreinlega oft
ekki að það eru reiðhjól á ferli og
halda að þau séu eitthvert ,,rusl
sem fýkur eftir götununT', eins og
J.S.M. orðar það i bréfinu. Þetta
er eitt þeirra atriða í umferðar-
menningu okkar sem þarf aö lag-
færa ásamt svo mörgu öðru.
0 Öngþveiti í
ávísanaviðskiptum
Húsmóðir með meiru skrif-
ar:
„Avísanir eru taldar nauðsyn-
legar í viðskiptum, en væri ekki
heillaráð að draga stórlega úr
notkun þeirra? Bankayfirvöld
munu nú ætla að setja strangari
reglur um ávísanaviðskipti i
þeirri von að ástandið batni, en
það er alveg óviðunanlegt.
Hneyksluð á öllu því öngþveiti
sem þessi þáttur viðskipta veldur
hafði ég 'hugsað mér að leggja
niður minn litla ávísanareikning,
sem engan veginn getur talizt
nauðsynlegur. En ég ákvað aö
setja mér reglur um hann, sem
auðvelt yrði að halda og þykist
reyna að gera mitt til að koma í
veg fvrir að vandræði htjótist af
ávisanaviðskiptum mínum.
Reglurnar eru þessar: 1) Stíla
: ldrei ávísun á handhafa. 2) Hafa
ávisanir sem fæstar og hæstar. 3)
Hafa ávísanaheftið yfirleitt ekki
nieð að heiman, heldur einungis
það eða þau eyðublöð, sem a'tlun-
in er að nota í hvert skipti, og að
sjálfsögðu blað til útreiknings. 4)
Taka út af innsta'ðunni eftir þörf-
um, er ég á leiö fram.hjá við-
skiptabanka mínum.
llúsmóðir með meiru."
Avísanaviðskipti eru orðið a 11-
alvarlegt vandamál svo sem mörg-
um er kunnugt um og stundum
getur verið erfitt að hafa strax
upp á þeirn sem eru að falsa
ávísanir. Þetta gerir þennan við-
skiptamáta að sjálfsögðu tor-
tryggilegan fyrir þeim sem eru
heiðarlegir. Þeir eru rengdir ekki
siður en aðrir og getur það komiö
mjög illa niður á fólki. Þessum
hugmyndum húsmóðurinnar er
hér með komið á framfa'ri ef ein-
hver skyldi vilja taka sér þa-r til
fyrirmyndar.
0 Eftirmáli við
sögu úr
föstudags-
umferðinni
Eins og lesendur rekur sjálf-
sagt minni til var um daginn í
Velvakanda rakin lítil saga úr
umferðinni i miðba'num þar sem
ökuniaður nokkur ók á móti ein-
stefnu og olli smávandamáli, sem
þó leystist fljótt úr. Nokkrir hafa
haft samband við Velvakanda,
sem þekkja til ökumannsins. og
segja hann vera einstakt piúð-
menni, sem hafi orðið þarna á
smáva'gileg yfirsjön og það sé
mjög ólíkt honum að hafa farið að
steyta hnefann og flauta. Þessu er
hér með kornið á framfæri, en þaö
getur vissulega hent prúðmenni
ekki síður en aðra að gera villur i
umferðinni. En þaö er aöalatriðið
að fylgjast með öllum umferðar-
merkjum og vera vakandi við
aksturinn.
ingja sé þá að ræða f sfðara skipt-
ið — hefur Isander læknir einnig
tekið á sig sökina vegna morðs
númer tvö? Er hann að halda
hlffiskiidi yfir einhverjum?
Christer andvarpaði.
— Einhver er að hlffa einhverj-
um. Það er alveg ljðst. Ef svo værl
ekki myndi þetta ekki vefjast
svona fyrir okkur. En biddu mig
ekki um að skera úr um það hver
er að burðast við að hjálpa hverj-
um.
Swennung geispaði og klæddi
sig f regnfrakkann.
— Kjarni málsins er vitanlega
sá að við höfum ekki handtekið
saklausan mann ... ég er hrædd-
ur um að slfkt gæti aldeilis hitað
okkur sfðar. Og sem stendur hef
ég mlnni áhuga á þvf hvort Isand-
er hafi sprautað eitri f eitt eða
fleir salöt. Ég fer heim og fæ mér
blund og ef þú ert með viti gerir
þú það lika.
En ýmislegt átti eftir að gerast,
áður en Christer komst til hðtel-
herbergis sfns. Hann var að setj-
ast inn fbflinn sinn, þegar hann
kom auga á Petrus úti f rigning-
unni.
— Nei, blessaður, ert þú ekki
útiáHalI?
HÖGNI HREKKVÍSI
„Önnur mús í kjallaranum á Fressgötu 3!“
ELDLILJAN
og frœnkur hennar
Einar Helgason garðyrkju-
stjóri . nefnir eldlilju (Lilium
bulbiferum) ! bókinni
„BJARKIR" árið 1914 og
þegar ég kom til Reykjavikur
1929 töluðu blómakonur
mikið um stóru rauðu liljuna
hennar Guðbjargar í Múla-
koti, þ.e. eldliljuna. Þetta er
líka Ijómandi falleg um metra
há jurt, sem ber stóra blóma-
klasa. Blómin eru upprétt og
Blómin eru lútandi, mörg en
fremur smá, purpurarauð
með dökkar doppur. Krónu-
blöðin aftursveigð Kranslilj-
an var snemma ræktuð í
klausturgörðum í Mið- og
Suðurevrópu og barst þaðan
til Norðurlanda. Hefur þar
sumsstaðar breiðst út eink-
um innan um tré og runna !
fremur rökum jarðvegi. Þrífst
bæði móti sól og i nokkrum
stór, trektlaga gulrauð á lit
með svartar doppur. Þegar
liður á sumarið myndast
rauðir æxlilaukar i blaðöxlun-
um og má sá þeim eins og
fræjum. Jurtir sem upp af
þeim vaxa geta borið blóm á
þriðja eða fjórða ári, og síðan
árlega. Eldliljan vex villt í
Miðevrópu. Hún er prýðileg
skrautjurt, harðgerð og fög-
ur
BRANDLILJA (Lilium
croceum) frá Alpafjöllum lík-
ist eldlilju, en vantar æxli-
lauka, blaðaxirnar og engar
doppur eru í blóminu. Hún
þrífst vel hér
TÍGURLILJA (L. tigrinum) frá
Austur-Asíu vex einnig allvel
á íslandi og er svipuð eldlilju
að stærð og blómalit, en
blómblöðin eru sérkennilega
aftursveigð og æxlilaukarnir í
blaðöxlunum eru svartir.
Blöðin frerriur mjó, dökk-
græn og gljáandi
KRANSLILJA öðru nafni
TÚRBANLILJA (L. martagon)
hefur breiðari blöð sem sitja i
krönsum á stönglinum.
skugga. Til er afbrigði með
hvit blóm og grænan blett i
miðju.
Mikið er unnið að liljukyn-
bótum og eru margir álitlegir
bastarðar á markaði erlendis,
t.d „hollenskar liljur" eða
garðaliljur, Lilium holland
icum þykir bæði fagur og
harðgerður bastarður. Flestar
liljur þrifast best móti sól í vel
framræstri góðri garðmold
Þeim er aðallega fjölgað með
æxlilaukum og svo auðvitað
með fræsáningu. Varasamt
þykir að bera sterkan búfjár-
áburð að liljum.
Að lokum skal nefnd
KÓNGALILJAN (L. regale)
frá fjöllum Vestur-Kina. Hún
er fremur viðkvæm en mjög
skrautleg. Ber stór, hvít ilm-
andi blóm á grönnum, stinn-
um blöðóttum stönglum Að
utan eru blómin með daufum
rauðleitum blæ. Fræflar gul-
ir Þarf sól og skjól og vel
framræsta fremur kalkborna
mold Verður 50— 100 sm á
hæð.
I.D.
EFÞAÐER FRÉTT-
NÆMTÞÁER ÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU
AUGLYSINGA-
SÍMINN ER:
22480