Alþýðublaðið - 07.10.1958, Qupperneq 3

Alþýðublaðið - 07.10.1958, Qupperneq 3
Þriðjudagur 7. október 1953 AlþýtoblaSil 3 Alþýöublaöiö Útgefandi: Ritstjóri: Fréttastjóri: Auglýsingastjóri: Ritstjórnarsímar: Auglýsingasími: Afgreiðslusími: Aðsetur: Alþýðuflokkurlnn. Helgi Sæmundsson. Sigvaidi Hjálmarsson Emilía Samúelsdóttir. 14901 og 14902. 1 4 9 0 6 1 4 9 0 0 Aiþýðuhúsið Prentsmiðja Alþýðublaðsins Hverfisgötu 8—10 Stúdentafélag Reykjavíkur SÁ ÓSIÐU'R færist mjög í vöxt. að stjórnmálaflokkarnir hér á landi se list til valda og áhrifa í félögum, sem standa utan við samfélagsbaráttuna vegna eðlis síns og uppruna, en þurfa fylgi og traust fólks í öllum stjórnmálaflokkum ‘Til að geta náð vexti og árangri í starfi sínu. Kommúnistar hafá látið mjög að sér kveða í þessu efni hér eins og alls staðar á Vesturlöndum, þar sem þe r annars njóta einhvers fylgis. Og nú upn á síðkastið hefur Sjálfstæðisflokkurinn tekið þessa baráttu þeirra mjög til fyrirmyndar. Nærtækt dæmi þessa meðferðin á Stúdentafélagi Reykjavíkur. Stúdentafélagið á sér merka sögu og liefur mörgu góðu til vegar komið — meðal annars vegna bess, að þar hafa menn úr öllum stjórnmálaflokkum getað unnið sam- an. En Sjálfstæðisflokkurinn kom eigi alls fyrir löngu auga á þennan félagsskap í misnotkunarskyni, brauzt þar til valda og gerði stúdentafélagið að eins konar deild úr Heimdalli og Verði. Afleiðingin er sú, að innsti hringur Sjálfstæðisflokksins ræður stúdentafélaginu og misnotar það miskunnarlaust. A dögunum var Ólafur Tliors val- inn framsögumaður á stúdentafélagsfundi með landhelg- ismálið á dagskrá. Ólafur talaði eins og hann væri á ílokksfundi, og svo átti að útvarpa umræðunum til að koma máli flokksforingjans á þjóðarframfæri, þó að val framsögumannsins bryti í bága við hefð og venju félagsins áður en innrás Sjálfstæðisflokksins í það kom til sögunnar. Auðvitað synjaði meirihluti útvarpsráðs um leyfi til að auglýsa núverandi ástand stúdentafélags- ins. Og svo reyna íhaldsblöðin að gera neitunina að æs- ingamáli. Þetta er hér rakið til að benda á, hversu komið er fyrir Stúdentafélagi Reykjavíkur. Það er ekki lengur inn á við eða út á við sá vettvangur, sem Það áður var. Og framtíð félagsins er með bessu stefnt í voða. Þar hlióta að geisa heiftarlegar borgarastyrjaldir, ef svo heldur fram sem horfir. Og takist Sjálfstæðisflokknum að halda féíaginu, er ekkert sennilegra en það lið st í-sundur eða verðj að minnsta kosti ófært til að.þjóna upphaflegum tilgangi sín- um. Þessi örlög stúdentafélagsins eru hörmuleg. Það á að fá að vera í friði fyrir kappsfullum og ófyrirleitnum stjórnmálaforingjum, sem sjá ekkert nema þá þjóðfélags- baráttu, er snýst um fylgissmölun og atkvæðaveiðar. — Sjálfstæðisflokkurinn hefur auðvitað ekld gagn af stúd- entafélaginu til lengdar. Annaðhvort missir hann það úr höndum sér eða stúdentafélagið verður í augurn og eyrum þjóðarinnar sams konar fyrirbæri og Heimdallur og Vörðúr; Menningarhlutverk þess er þá úr sögunni og engu að útvarpa af fundu.m þess nema flokksauglýsingum Sjálfstæðismanna. Og það væri sannarlega illa farið, ef íslenzkir stúdentar létu slíkan ósóma viðgangast. Sjálfstæðismenn ættu að hverfa frá því ráði að fara í fótspor komúnista á þeim helve^i að misnota menningar- félög í flokkspólitískum tllgangi. Sjálfstæðismönnum ber að nota flokksfélög sín til framgangs þeim mlálefnum, sem þeir setja á dagskrá, — eða ósiaur þeirra. Sú starfsemi á hins vegar ekki heima í Studentafélagi Reykjavíkur. Og Sjálfstæð smönnum í hópi íslenzkra stúdenta ber skylda til að hafa vit fyrir flokksforinaium sínum áður en þeir ganga af stúdentafélaginu dauðu eða sitja þar eftir eins og í kalkaðri gröf. Afvinna Viljum ráða einn ti| tvo menn við hljóbarðavið- gerðir, föst vinna. Aðeins reglusamý merm koma til greina. Barððnn h.f. Skúlagötu 40. Ein fremsta söngkona nútímans yfir öllum sveigjum og svip- brigðum tónanna, jafnt sem fiamkomu sinnar, nnkla færni í að ná hinum vandasömustu áherzium létt og auðveldlega, og að temja sér undursamleg- an glæsiieik, hreinleik og form fegurð. Hún hefur næma stílgáfu og þekking hennar á raddbeitingu frá fyrra hluta nítjándu aldar, er djúp og rík. Allt sem hún ræðir um söng og tónlist er þrungið innsýn og' þroskuðum skilningi. Tónmennt og leik- hæfni, tilfinning og tækni, haldast í hendur, þar sem i María Callas er. j María Anna Soffía Sesilía I Kalogero-Poulos er fædd hinn 13. desember árið 1923 í New York, og er dóttir grískra hjóna er flutzt höfðu þangað ' frá Aþenu fyrir tveim mánuð- um. Wagner-óperum og íbnrðar- mikla tónlist eftir Bellini, sem ekki krefjast leikrænnar ástríðu, heldur stílfegurðar og raddmýktar. Það var í gerfi aðalpersón- unnar í Normu efdr Bellini, að Lundúnabúar sáu Callas í fyrsta skipti. Þetta var stór og fagurskapaður kvenmaður, ' er stikaði um sviðið af mikilli mýkt. Um þetta leyti var Call- , as ein af umtöluðustu persón- um dagsins. I En hún var hvorki ánægð með sjálfa sig' eða rödd sína. Það var ógurlegt erfiði út af j íyrir sig, að beita svo vel færi, öllum þessum líkamsþunga í hlutverkum sem útheimtu hina ítrustu mýkt. Hún þreytt- ist fijótt, henni leið illa og hún skammaðist sín fyrir stærðina. Fyrir þessara hluta sakir ’ gekk hin vinsæla Callas nú Á SÍÐUSTU árum hefur grísk- fagna í bernsku og foreldrai ! undir grenningarþjálfnn, og' ameríska söngkonan lvfaría I hennar voru hvergi nærri vel árið 1955 kom nú Cailas fram Meneghini Callas sannað það, stæð. A hún daprar minningar svo ekki verður um villzt, að I frá þessum dögum. Hafa eftir- hún sé mesta óperusöngkona farandi setningar verið hafðar þessa áratugs. j eftir henni: „Systir mín var Enginn núlifandi söngvari! fögur, grannvaxin og vin- véfengir yfirburði hennar. gjarnleg, og móðir mín dáðist Enginn er henni jafn fær um að breyta vafasömum eða jafn- vel óvinveittum áheyrenda- hópi í brjálaða aðdáendur með óhemju fagnaðarlátum. Enginn hefur jafn gífurleg laun og hún. Má geta þess, að síðast- liðið ár greiddi Metropolitan óperan henni 1.000 sterlings- pnnd fyrir hvert kvöld er hún söng, og jafnvel meira. Ekkert jafnast á við þá geysilegu at- hygli, sem blaðamenn um víða veröld veita hverri minnstu að henni. — Ég var andarung- inn ljóti, feit og klunnaleg, og ómannblendin." Hún gekk með þykk gler- augu, sem hún og gerir enn þegar hún er ekki á sviðinu, og var óþekk að borða. „Mér var illa við skólana. Mér var illa við alla. Ég var alltaf að fitna“. Þegar hún var átt ára, tók hún að sækja tíma í tónlist og raddbeitingu, og sigraði einu sinni eða tvisvar í keppni meðal áhugasöngfólks. hreyfingu hennar, og enginn J Henni varð ljóst, að „þegar ég kemst í hálfkvisti við hana söng', elskuðu mig allh'.“ hvað snertir deilur þær, orða- J Tónlistarþjálfun hennar hófst skak og sigra, sem framabraut þó fyrir alvöru er fjölskyldan hennar hefur verið stráð, — fluttist aftur til Aþenu, árið upp til efstu tinda frægðar- 1936, og hún fékk styrk til innar. frekara náms. Þegar hún var En Callas er gagnólík söng- nítján ára, kom hún opinber- gj'ðjum nítjándu aldarinnar, lega fram í fyrsta sinn, og söng er sungn hlutverk sín af há- j ýms hlutverk við óperuna í bornu hirðuleysi gagnvart | Aþenu. Eflir síðari heimsstyrj- dramatískri innlifun, og töldu ( öldina hvarf hún aftur til New henni í rauninni fjarlægari en hverja bendingu á æíingum York og hélt þar áfram ströngu nokkuð annað. námi. Þar var henni boðið að- Henni sjálfri til skaða, er alhlutverkið í Madame Butter- henni lítt mögulegt að ástunda fly (Frú Fiðrildi), en neitaði smjaðurkennda framkomu, —■ dramatísku smáatriði og hreyf því sökum líkamsstærðar sinn- allra sízt til lengdar. Fýrr eða ingu, og býr sig af hárfínni ar. , síðar hrekkur tappinn úr og á sjónarsviðið, íturvaxin, grönn og glæsileg. Hún hafði nú losnað við undirhökuna og andlit hennar öðlaðist nýtt og fjörlegt yfirbragð. Stór og dimm augu undir sterkum, dökkum brúnum, hafa mikið aðdráttarafl. Yfir háum og grannvöxnum líkama hennar hvílir bæði virðnleiki og þokki. Andarunginn ljóti er orðinn að svani. Þetta var hin nýja Callas, sú Callas er freistaði Luchino Visconti til þess að ráða sig að Scala-óperunni. En því leik- húsi lyfti snilld hans upp til nýrra afreka. í fyrsta skipti þurfti hún nú ekki að skamm- ast sín fyrir vaxtarlag sitt, það var henni ekki kvalræði fram- ar. Áhugi hennar fyrir fatnaði og félagsmálum jókst stórum. Og rödd hennar vann á að feg- urð og þrótti. Svo sem allflestar persóhur sem fyrir opnum tjöldum starfa, getur Callas gert sér upp allmikla unaðstöfra. En undir niðri er hún síður en svo tepruleg kona, og uppgerð er sem beina móðgun. Hún gefur þvert á móti nán- ar gætur að hverju einasia nákvæmni undir hvert einasta hlutverk sitt. Arið 1947 sigldi hún til Ítalíu, var prófuð við Scala- Það vildi oft við brenna, að óperuna en vísað frá sem ófull- yfirburða söngkonur fyrri kominni söngkonu, en fékk þó tíma voru blátt áfram hlægi- að lokum starf í Veróna. legar í hreyfingum á sviði, en Þar komst hún í kynni við framkoma Callas er þrungin tvo menn sem áttu eftir að framúrskarandi leiklist í sam-1 hafa mikil áhrif á lífsferil bandi við söng hennar. Hún hennar. Annar þeirra var auð- er í einu mikil leikkona og ugur, gráhærður kaupsýslu- mikill söngvari. j maður frá Veróna, Battista Þó er rödd hennar að engu Meneghini að nafni, og kvænt- leyti neitt óvenjuleg. Hún hef- ist hún honum árið 1949. Hinn ur mikla rödd en ekkert ser- staklega fagra. Henni er til dæmis ekki sýnt um að halda lengi fullum og skærum tón, á líkan hátt og Milanov. Og margir sem hlusta á söng hennar í fvrsta siiini, verða alveg ruglaðir yfir því hversu margir gallaðir og óljósir söng- tónar fljóta þar innan um, ann- að veifið. Hið eftirtektarverðasta við hana er, hversu vel hún hefur getað þjálfað ófullkominn efni- við, með einskærri seiglu og viljafestu, samfai'a tónlistar- hæfileikum sínum. Hún hefur var ítalski hljómsveitarstjórinn virðulegi, Tullio Serafin. Það var Serafin, er þjáTaði Callas. Fór hann með hana til Feneyja, en þar söng hún síðar erfið hlutverk eins og Isolde, Turandot og Brynhildi. En alger tímamót urðu fvrst í sönglífi hennar undir árslok 1948. Þá var Carosio undir það búin að syngja hlutverk Elvíru í I Puritani, en veiktist. Sera- fin stakk upp á Callas í henn- ar stað. í fyrstunni vir'.ist þessi hug- mynd hrein firra, því allt síð- an Lilli Lehmann leið, hafði hið sanna eðli hennar streymir út, hreinskilið, óþvingað, her- skátt, Ijóngáfað, fastmótað og óþægilega opinskátt. Djúpt í sál hinnar grönnu og geysivinsælu söngkonu fel- ur sig ennþá feit og lítil stúlka, sem í örvæntingu sinni er enn- þá að bæta sér upp ógæfusama bernsku. Og árangur þeirrar viðleitni hefur orðið sá, að barnið sem enginn elskaði, er vinsælasta söngkona veraldar- innar í dag. þjálfað með sér óhemju vald j engin sópransöngkona ráðið við Flún átti ekki hamingju að I h-vorttveggja, þung hlutverk í Málverkasýning Pelersen. MÁLVERKASÝNING Agúst ar F. Petersen í Sýningarsaln- um, Hverfisgötu 8—10, hefur verið opin síðan 25. sept. Að- sckn að sýningunni hefur venð góð og nokkrar myndir selzt. Sýningin er opin í dag kl. 2—-7 e. h. Henni mun ljúka fimmtu- daginn 9. október.

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.